Μετάφραση από τα βραζιλιάνικα:
-
Λοιπόν, Καρλίτο, κάπου στο '76 θα ανέβω από τα δεξιά και θα με δεις μπροστά σου. Θα με ακολουθείς, θα σε κάνω τρεις προσποιήσεις και στην τρίτη θα πέσεις κάτω. Εντάξει;
-
Ναι, αλλά αφού είμαστε αντίπαλοι και μπορώ να σε κόψω…
-
Ναι, αλλά είμαστε φίλοι. Δεν είμαστε;
-
Ναι, αλλά…
-
Εντάξει, και ‘γω δε θα σ’ έχω άλλο φίλο.
"Onward pounding into glory ride
Sign of the hammer be my guide
Final warning, all stand aside
Sign of the hammer it’s my time"
ίσως φταίει το mood μου αυτές τις μέρες , αλλά εγώ βρήκα καταθλιπτική την φωτογραφία
τα παιδία των μπαλκονιών ρε φίλε … Δεν είναι οκ όλο αυτό …
Αυτοί είμαστε!
Insert random φασέικο στίχο ΛΕΞ here:
(κοντοζυγώνει και η 21/10, ελπίζω οι συμπρωτευουσιάνοι να πράξετε τα δέοντα, ίσως έχετε και ενισχύσεις από τα κάτω)
Ιπτάμενα αντικείμενα πάνω από τις πλατείες
Οι τελευταίοι γήινοι μες στις πολυκατοικίες
At leas I tried. Σε κάθε περίπτωση φίλε @Rebel από τα πιο δυνατά σχόλια που διάβασα τελευταία. Όχι, δεν είναι ΟΚ, πέρα από το καμάρι και την πλάκα.
Aκραίο coolness το παραπάνω, άστα 
@Rebel , με ένα zoom που έκανα με την φωτογραφική -αυτός είμαι 
- , μεγαλύτεροί μου μου φάνηκαν και οι δύο 
, αλλά ναι, ας μην αρχίσω και εγώ τώρα τα περί ποιότητα ζωής σε Αθήνα -και δη κέντρο-, αρκετά μιζεριάζω φίλους και γνωστούς μου σε καθημερινή σχεδόν βάση (περιμένοντας πως και πως την κατάλληλη στιγμή -αν έρθει ποτέ 
-, να φύγω νύχτα και εγώ από εδώ)…
Το παγκρατι πρεπει να ειναι μια απο τις 5 χειροτερες περιοχες τις αττικης που εχω βρεθει/περασει.
Εντάξει, επειδή είμαι γέννημα - θρέμμα Παγκράτι και παιδί του κέντρου, και τριγκαρίστηκα και οφείλω να απαντήσω, μεταξύ σοβαρού και αστείου, εμένα αυτή η αίσθηση πως σε κάθε γωνία τσιμέντου σε περιμένει κάτι εντελώς διαφορετικό, και απλά βλέπεις τα πάντα συμπτυγμένα σε τόσα υπερκατοικημένα τετραγωνικά, όπου όλα χωράνε και όλα αλλάζουν σε λίγα μέτρα, πάντα μου άρεσε.
Έχει μια άγρια ομορφιά το να βλέπεις να παλεύει ο κόσμος ανάμεσα σε καταθλιπτικές τσιμεντένιες πολυκατοικίες που κλείνουν τον ορίζοντα να φτιάξει κάτι χρωματιστό και να χωρέσει τόση (δήθεν, ΟΚ) “εναλλακτικούρα” και hip που λέει το παραπάνω άρθρο.
Και επίσης τα έχουμε όλα δίπλα εμείς του κέντρου και τα περπατάμε. Ναι, αν έχεις αυτοκίνητο βρίζεις 24/7 για τα πάντα.
Παρομοίως, ό,τι και να σου λέω.
Αποδοχη της μιζεριας και προσπαθεια επιβιωσης μεσα σε αυτη. Οκ δεν ειναι κακη προσεγγιση οταν δεν μπορεις να αλλαξεις κατι.
Ετσι οπως το περιγραφεις ανετα το βαζω τελικα στις 3 χειροτερες της αττικης. Και το οτι ειναι κοντα στο κεντρο δεν μου λεει κατι, μαλλον για παρηγορια στον αρρωστο μου κανει.
Πάντως, σε σχέση με το πως ήταν το Παγκράτι πριν 10-15 χρόνια, η τωρινή του εικόνα, από άποψη επιλογών για παντός είδους έξοδο, φαγητό, βόλτα κλπ, και με την όποια “αναβάθμιση” (σιχαίνομαι τη λέξη αλλά καταλαβαίνεις) είδαν αρκετές γειτονιές, είναι αξιοσημείωτα διαφορετική και μάλλον για αυτό “ξαφνικά” άρχισε κόσμος να το κατακλύζει εκ νέου.
Δηλαδή, κρίνοντας από μένα, μέχρι πριν 5-6 χρόνια ούτε για να καφέ δεν έβγαινα εδώ, και αυτό όταν συνέβαινε ήταν επειδή δεν υπήρχε εναλλακτική την δεδομένη στιγμή. Ίσως φταίει που παραξευνεύω όσο μεγαλώνω, και μπορεί να αλλάζουν και οι προτιμήσεις μου, αλλά κατάλαβες. Νομίζω αυτό συνέβη και σε άλλες γειτονιές της Αθήνας πάντως.
είναι σε ένα πάρα πολύ ωραίο σημείο της Αθήνας το Παγκράτι , αλλά αυτή η γαμημένη αφιλόξενη πόλη έχει και αυτό το αρνητικό
Προσωπικά δεν έχω κυκλοφορήσει Παγκράτι για τον ανωτέρω λόγο . Όταν μπορέσω να πάρω και μηχανή , ίσως . Που και πάλι , δεν έχω αυτό στο μυαλό μου αυτό , ονειροπολώντας βόλτες με μηχανή
Προσωπικά , αν και παιδί της πόλης , έχω αρχίσει να έχω τάσεις φυγής . Με απωθεί η ασχήμια αυτής της πόλης και το τσιμέντο . Το μάτι μου και το μυαλό μου δεν αντέχει άλλο τα γκρίζα άσχημα ψηλά κτίρια
δλδ , αυτό που λες @apostolisza8 για άγρια ομορφιά , το ακούω με προσοχή και μέχρι ενός σημείου είμαι οκ και συμφωνώ , αλλά παράλληλα σιγά σιγά με απωθεί κιόλας και με πνίγει
Κυριακή πρωί ή αργά το βράδυ η πόλη έχει μια ομορφιά και μια γοητεία . Αλλά σε γενικές γραμμές οι εικόνες που λαμβάνει ο εγκέφαλος έχουν πολύ πληροφορία . Με έχει κερδίσει το μινιμαλ , όχι το χαοτικό
με τρίγκαρε αυτή η προτασούλα με λίγα λόγια
Καλά το Παγκράτι χαμηλά (Βαρνάβα, Προσκόπων, Καλλιμάρμαρο, Μετς αν πιάνεται κτλ) δεν έχει καμία σχέση με το Παγκράτι προς Βύρωνα ή με αυτό που ήταν το Παγκράτι anyway στα 00ς που σπούδαζα εδώ -έμενα κεντρικά σχετικά πάλι, αλλά δεν θυμάμαι να είχα βγει ούτε μια φορά στην περιοχή αυτή-, είναι μακράν από τις πιο όμορφες περιοχές του κέντρου της Αθήνας:
έχει πέσει δουλίτσα και έχουν αναδειχθεί αρκετά και τα πάρκα/πλατείες του και οι καφετέριες/φαγάδικα/στέκια της περιοχής (δίπλα στο σπίτι μου μετράω ήδη 2 μαγαζιά με Χρυσό Σκούφο και Μισελέν), το Καλλιμάρμαρο και ο λόφος Αρδηττού είναι top προορισμός για περπάτημα/αραλίκι με φανταστική θέα, ενώ ο Εθνικός κήπος είναι μισό βήμα δίπλα… παραμένει μια πολύ πυκνό-κατοικημένη περιοχή του κέντρου, μιας ούτως ή άλλως άσχημης πόλης, αλλά σε σχέση με άλλες γειτονιές του Δακτυλίου και λίγο παραέξω, η ‘‘αναβάθμισή’’ της είναι εμφανέστατη ακόμα και στον πιο ‘‘απαισιόδοξο’’ (εμένα δηλαδή, που ήρθα εδώ πριν 2 χρόνια με τα χίλια ζόρια -επειδή έτυχε να βρω αξιοπρεπές σπίτι σε καλή τιμή και μόνο- και τώρα, εφόσον και αν αναγκαστώ να μείνω κέντρο και για τα επόμενα χρόνια, δεν έχω σκοπό να το κουνήσω)…
Εγώ δεν βρίσκω στην Αθήνα πχ αυτό που βρίσκει ο Τόλης παραπάνω, την ‘‘άγρια ομορφιά’’ δηλαδή -ή τουλάχιστον όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό, γιατί δεν μεγάλωσα εδώ και έχω ζήσει και την ανάποδη του πράγματος για τα 18 πρώτα μου χρόνια, δηλαδή να έχω 15 λεπτά δρόμο με το ποδήλατο για να φτάσω εξοχή και ουρανό όσο δεν χωράει το μάτι-, ούτε συνήθισα (ή αφέθηκα να συνηθίσω) αυτά τα υπερκατοικημένα τετράγωνα στο βαθμό που θα με έκανε να ‘‘δω’’ κάτι σε αυτό, αλλά η αλήθεια να λέγεται, στην παρούσα του φάση το Παγκράτι είναι σε πολύ, πάρα πολύ καλή κατάσταση και ‘‘φάση’’, συγκριτικά με πχ Ζωγράφου, Γκύζι, Αμπελόκηπους, Πανόρμου κτλ…
Να με συμπαθάς, και συγχώρα με που πετάγομαι σαν σφηνόπουτσα, αλλά μιλάμε για τον ορισμό της υπερβολής, εκτός κι αν έχεις περάσει από 5 περιοχές της Αττικής συνολικά στη ζωή σου.