Μιλώντας για ονειρεμένες δουλειές, ένας πολύ καλός φίλος είχε παλιά όνειρο να ανοίξει μπαρ που θα έπαιζε metal και τα συγγενικά είδη. Είχε προχωρήσει μάλιστα αρκετά τη σκέψη, είχε καταλήξει για το σε ποια περιοχή θα βρίσκεται, το εν δυνάμει πελατολόγιο, εννοείται ότι είχα κλείσει για dj-λίκι κάποιες μέρες της εβδομάδας κλπ.
Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε όταν συνειδητοποίησε ότι υπήρχε σοβαρό ενδεχόμενο να καταναλώνει ο ίδιος περισσότερο αλκοόλ απ’ ότι θα πουλάει!!! 
3 Likes
Προφανώς μιλάμε για μικρότερη ηλικία όχι στα 40.
εγω δουλεψα σε εν λογω καταστημα απο 23-30 ετων. η αρχη ηταν δυσκολη για να συνηθησεις την ορθοστασια αλλα οταν εγινε συνηθεια το οκταωρο εβγαινε περα.
χαμηλα αμοιβομενοι το θυμαμαι πολυ καλα γιατι ηταν αλλος πωλητης που δεν επαιρνε ουτε 500 ευρω καθαρα και μιλαμε τωρα για το 2004 (θυμαμαι χαρακτηριστικα και μια διαφημιση για ενα αυτοκινητο “ουτε 500 ευρω” και το ελεγε συνεχεια).
2 Likes
το High Fidelity το ειχαμε σαν ταινια αναφορας.
Θελαμε να φτιαξουμε τετραδιο με τα διαμαντια που ακουγαμε απο διαφορους για να εχουμε να θυμομαστε (δεν εγινε ποτε τελικα 
)
3 Likes
Εκεί στα 90ς πάντως δεν ήταν έτσι, σίγουρα όχι. Είχε αρκετή ορθοστασία, αλλά όχι μαστίγιο. Αρκετά χαλαρή φάση στο Μετρόπολις τουλάχιστον. Σούπερ ιδιοκτήτης, κύριος με όλη τη σημασία της λέξεως, καλοπληρωτής και ταυτόχρονα ζούσες το όνειρο. Κανένα παράπονο, αν και ξέρω καλά ότι χάλασα πολύ η φάση μετά. Μέχρι και το κατάστημα του Πάτση ήταν καλά, αυτός χάλασε στη μέση και το Μετρόπολις μόλις πουλήθηκε στον @@ τον Κουρή. Για τα μεταλλάδικα της εποχής δεν έχω εμπειρία, αν και δεν είχα ακούσει ποτέ καλά λόγια για το Rock City.
2 Likes
Όπως τα λέει ο jonkyr τουλάχιστον εποχή 2002-2010. Ζούσες το όνειρο. Συζητήσεις για άλμπουμ, πελάτες που ήθελαν εισαγωγή για το γαμήλιο παρτυ τους ( hurricane 2000 κ tiesto εγγύηση) τυπαδες με μικρές καφετέριες που ήθελαν μπακγκραουντ μουσική (budha bar κ προσωπική επιλογή nacho Sotomayor ψαχτε τον εκπληκτικο chill out ethnic) κτλ κτλ.
Τελεια.
4 Likes
Μπήκα ένα απόγευμα στα Metropolis της Θεσσαλονίκης (τότε που ήταν στην Τσιμισκή, ακριβώς απέναντι από το σημερινό Public). Ήμουν αποφασισμένος ν’ αγοράσω το “Don’t Break the Oath” των MF. Θυμάμαι πως όταν κατέβηκα στο υπόγειο, όπου ήταν και η μουσική μας, να βρισκόταν πέραν του ανθρώπου του μαγαζιού κι ένας ακόμη πελάτης. Πάω, ψάχνω, δεν το βρίσκω, αλλά πετυχαίνω το “Melissa”. Ήξερα ότι ήταν το ντεμπούτο τους, αλλά το εξώφυλλο δεν το διέκρινα τότε καλά κι αναρωτιόμουν “θα είναι τόσο καλό άραγε;”. Λέω, ας ρίξω μία ματιά και σε άλλα άλμπουμ και πετυχαίνω το “Slip of the Tongue” των Whitesnake, για το οποίο εκείνη την εποχή (1ο έτος, 2008) ψηνόμουν πολύ, μια και ήξερα ότι ο Vai ήταν στη σύνθεση. Δε μπορούσα ν’ αποφασίσω… έτσι στρέφομαι προς τον υπεύθυνο και τον ρωτάω:
- Ανάμεσα σε Whitesnake και Mercyful Fate τι προτείνεις;
- (Με χαλαρό και σίγουρο ύφος) Whitesnake.
- Οκ, ευχαριστώ.
Δεν ήταν διατεθειμένος να αρθρώσει άλλη λέξη. Οπότε και με βοήθησε ν’ αποφασίσω. Πήγα σπίτι με το αγορασθέν προϊόν, το βάζω στο τότε discman που το είχα συνδεδεμένο με δύο μικρά ηχειάκια, πατάω το play και μπαίνουν τα “δίδυμα ξυράφια” του “Evil”.
8 Likes
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια λενε. 2 επιλογές του έδωσες διάλεξε προφανως αυτή που του αρεσε περισσότερο βγήκες κερδισμένος 
Σε μένα που δούλευα κ στο τμήμα pop-dance-lounge μια συνηθισμένη συζήτηση ηταν
" γεια σας. Πήγα σε μια καφετέρια κ έπαιζε κάποια μουσική σαν ανατολίτικη λιγο χορευτική πηγα στον dj κ μου είπε ότι ειναι budha bar κ θέλω κάτι παρόμοιο για το μαγαζί ρούχων που εχω"
" ε παρτε το budha bar αν κ είναι λίγο ακριβό 45 ευρω"
“Κατι πιο φθηνο;”
Έδινες ενα cafe del mar ενα hotel lounge ενα sunset and sunrise κ καθαριζες κ αν ησουν τυχερός μπορει να έπαιρνε κ το budha.
Σ αυτους ειδικά έδινα πάντα στο τελος σαν τσίχλες σε σούπερ μάρκετ το
Με την φράση “αν δεν σας αρέσει φέρτε το να σας δώσω τα λεφτά σας” τόσο σίγουρος. Παιζει να ειμαι υπεύθυνος για τις μισές του πωλήσεις στην ελλαδα 
Κ ήμαστε οφ τοπικ.
5 Likes
Προσεχώς
8 Likes
1 Like
Ωραίο backpatch
1 Like