Γάτος.
2 Likes
Και στα δεξιά, ποιος άλλος θα φόραγε τους Morbid Angel…
Xωρίς τα μούσια δύσκολο να μαντέψεις!
Opeth είναι, αλλά με ΟΛΑ τα ορίτζιναλ μέλη (άρα, πριν την μορφή που τους μάθαμε δισκογραφικά, και χωρίς τον Μίκαελ)
1 Like
Ναι, στο reddit αναφέρει ότι η φώτο είναι τραβηγμένη λίγους μήνες πριν μπει στο συγκρότημα. Ούτε ο Peter Lindgren είναι απ’ ότι φαίνεται, καθώς μπήκε μετά τον Mikael. Κανείς από αυτούς τους τύπους στην φώτο δεν ήταν στις ηχογραφήσεις του Orchid, οπότε το μόνο που δώσαν ήταν το όνομα της μπάντας!
2 Likes
So edgy, much wow
4 Likes
Εμένα με έπεισε, στα 90ς έρχονταν όλα ως επιφοίτηση. Seems legit.
Στα μέρη μου είδα 2 φορες χιόνι το Πάσχα. Λαγκάρει ο εγκεφαλος με κατι τέτοια.
Βρηκα και φώτο απ το 2020 μες την καραντίνα
Τελη απριλιου. Το είχαμε χασει εμεις απ τον covid το εχασε και ο καιρος
2 Likes
Εμείς οι Αθηνέζοι δεν έχουμε τέτοια 
Μου είπαν έχει να χιονίσει από τη Δευτέρα εδώ, και γενικά έχει ήλιο και έχει λιώσει άρα μπορείς να φανταστείς πως μπορεί να ήταν, φάση 1-1.5 μέτρο χιόνι, δεν μπορώ να διανοηθώ πως είναι.
Μου λένε πως σε 10-15 μέρες θα είναι όλα πράσινα (που ισχύει από τα καλοκαίρια που έχω δει), αλλά τώρα είναι κάπως έτσι η γειτονιά
Γενικά μ’αρέσει πολύ εδώ, είναι σαν τις ταινίες, μονοκατοικίες, άπλα, μεγάλα αμάξια, πιτσιρίκια ποδήλατα φουσκωτά μπασκέτες παντού, φάση έχει
3 Likes
Τελευταια φoρα πoυ εχω δει κατι τετoιo ηταν στην 2η λυκειoυ. Δεν ξερω αν ηταν 1 μετρo παντως ηταν πoλυ χιoνι. Ειχε παραλυσει o τoπoς δεν γινoταν να κινηθεις και εμεις τα βλαμμενα στην κoσμαρα μας χαιρoμασταν πoυ δεν πηγαμε σχoλειo 2 βδoμαδες
Για κάποιο λόγο με έχει σκαλώσει άπειρα αυτό το κομιξάκι, και για λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω με εντυπωσιάζει η ύπαρξη της πίτσας απ’ το τίποτα, η οποία όμως μοιάζει να μην επηρεάζει το παρόν, άρα δεν καταργεί κανέναν νόμο περί διατήρησης της ενέργειας!
Η πίτσα “έχει υπάρξει στο παρελθόν”, ακόμη κι αν στο παρόν δεν έχει αφήσει κανένα ίχνος - εκτός ίσως από λαδίλα στα δάχτυλα, όμως για όρους θεωρητικούς ας πούμε ότι δεν έχει αφήσει ούτε τέτοια.
Η πίτσα δεν υπάρχει στο παρόν, όμως δεν έχει “εξαφανιστεί”, ούτε έχει καταναλωθεί - κάτι τέτοιο, και στις δύο περιπτώσεις θα ήταν “μαγεία”, γιατί θα πραγματοποιούνταν απ’ το πουθενά ένα κομμάτι πίτσα.
Απλώς επέστρεψε στον βρόγχο που της επιτρέπει να υπάρχει χωρίς να πρέπει και να είναι, σ’ ένα κύκλο του χρόνου της ιστορίας που “θα υπάρξει” και στο αμέσως επόμενο, το coda, που “μόλις υπήρξε” αλλά πήγε πάλι πίσω.
Οπότε, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η πίτσα υπάρχει διαρκώς στο παρελθόν, σε σημεία που επικοινωνούν κυκλικά μεταξύ τους, απλώς και μόνο επειδή τα δύο πλασματάκια το αναγνωρίζουν ότι κάτι έγινε.
Θα άλλαζαν τα πράγματα αν στο 3ο πάνελ προλάβαινε να φάει μία μπουκιά; Σκέφτομαι ότι τότε η πίτσα θα υπήρχε στο 2ο ως “εξαρχής φαγωμένη”, οπότε στο τρίτο θα ήταν διαρκώς ένα κομμάτι λιγότερη, και το καφέ πλασματάκι θα έτρωγε πάντα μόνο μία μπουκιά από μία ολοένα και πιο φαγωμένη πίτσα. Στο τέλος, δεν θα έκλεβε τίποτα, δεν θα έτρωγε τίποτα, και δεν θα έμενε να του κλέψουν τίποτα, όπως συμβαίνει και όταν δεν υπάρχει πίτσα.
Μπορείς να έχεις φάει, λοιπόν, ένα ολόκληρο κομμάτι πίτσα στο παρελθόν και ταυτόχρονα να μην το έχεις φάει εσύ, διότι το έφαγες… εσύ, διότι η πίτσα υπήρχε ολόκληρη στο παρελθόν, αλλά δεν υπάρχει πια στο παρόν.
4 Likes
γενικα το να σπασεις τον 4ο τοιχο σημαινει να καταργησεις τη γραμμικοτητα του χρονου, οποτε καλες οι σκεψεις σου, αλλα ναι.
Προφανώς ρε μπρο, αλλά εδώ δεν σπάει απλά ο τέταρτος τοίχος, ξργ, με το να σκαμπιλίζει τον εαυτό του - που δεν απαιτεί κάτι νέο να υπάρξει. Μιλάμε για την αναγνώριση ενός συμβάντος χωρίς να αφήνει ίχνη υλικά, παρά μόνο στην μνήμη, κι αυτό έχει ενδιαφέρον.
σπαει απο αποψη χωροχρονου, εχει να κανει με την αντιληψη του γεγονοτος ως σημειο σε μια αλληλουχια στιγμων σε 4 διαστασεις. Η δικη μας ειναι γραμμικη. Δεν ειναι γενικα, το στριπ το πετυχαινει τελεια.
Μα σπάει ο τέταρτος τοίχος λόγω αναγνώρισης πάνελ, αλλά αυτό δεν αρκεί για να γεννήσεις μία πίτσα. Το γεγονός δεν είναι ότι επικοινωνεί απλά με το τέταρτο πάνελ (σπάσιμο τοίχου, κυκλικότητα), αλλά ότι παίρνει κάτι απ’ το τέταρτο πάνελ, ένα κομμάτι πίτσα που δεν υπάρχει, ούτε προκύπτει από κάπου, πέρα απ’ το ότι το παίρνει.