Καθηγήτρια: Προσωπικά λατρεύω τον Ουίλλιαμ Σέξπιρ. Αν θέλετε να πάρετε και να διαβάσετε κάποιο έργο του, σας προτείνω το “Όνειρο νυχτερινής νύχτας”. #-o
Και δύο που απευθύνονται περισσότερο σε θεωρητικούς…
[U]
Κάνοντας την εισαγωγή στον Αριστοτέλη [/U]
Καθηγήτρια: Όπως βλέπετε, ο Πλάτωνας είχε βγάλει στον Αριστοτέλη το παρατσούκλι “αναγνώστης”, επειδή πολλές φορές αντί να πάει στο μάθημα, καθόταν σπίτι και διάβαζε. Πρώτη φορά, ξέρετε, συνέβαινε αυτό εκείνη την εποχή με τους μαθητές. Τι καθιέρωσε ο Αριστοτέλης;
Συμμαθήτρια: Την κοπάνα!
[U]Στα λατινικά[/U]
Καθηγήτρια: Adhaesit ρήμα…
Συμμαθήτρια: Μα είναι πράγματα αυτά που μαθαίνουμε στα λατινικά; Μία βρίσκουμε “colo”, μία “ad-[I]haesit[/I]”- σκατά κείμενα!
Θάψιμο μεταξύ εμού κι ενός φίλου μου για μία συμμαθήτρια απ’ το σχολείο που την έχει δει καλλιτέχνις (τουλάχιστον έτσι πιστεύουμε εμείς) και κάνει λαιβ σε μαγαζάκια με μια ακουστική. Το θάψιμο ξεκίνησε όταν ρωτήσαμε μια φίλη μας πού είχε πάει προηγουμένως, και λέει:
"[I]Φίλη: εε είχα πάει να δω την [Α] που έκανε συναυλία…
w.e.: Για το θεο, γιατί να πας να δεις ένα τέτοιο πράγμα:(
Φίλος: Ναι η τύπισσα είναι ελεεινή, δηλαδή ξερνάω όταν την ακούω
w.e.: Ναι να πούμε έχει πάρει μια κιθάρα και νομίζει ότι θα αλλάξει τη μουσική σκηνή της χώρας. Καλά ρε μλκ έχει γράψει τραγούδι και για τον [Σ] (ένα άλλο μαλάκα συμμαθητή μας, αδιαφορότατο) και το ονομάζει [Σ]-theme. χαχαχαχαχ τι σκατά μπορεί να λέει το κομμάτι???
Σήμερα στο σχολείο μιλώντας για τον πρόσφατο αγώνα μπάσκετ (ΠΑΟ- οσφπ), κάπως πήγε η κουβέντα στο ότι είχα γυρίσει το πόδι μου κάποτε στο μπάσκετ κι ερχόμουν σχολείο με πατερίτσες.
Ρόουζ: Στη δευτέρα λυκείου δεν ήταν;
Εγώ: Όχι, ρε! Πέρσι.
(υποψιάζομαι βέβαια ανεξάρτητα από την κοτσάνα μου ότι τελικά ήταν στην πρώτη :p)
[U]Και την ώρα της φυσικής [/U]
Τσακώνονταν έντονα δυο συμμαθητές μου, οπότε φωνάζει ο ένας: Σοβαρά, μη με προκαλείς! Θες να σε πλακώσω;
Καθηγητής [I]πολύ-πολύ[/I] ψύχραιμα: Όχι εδώ μέσα, παιδιά- στο διάλειμμα.