scarsick
fear of a blank planet
theogonia
ziltoid the omniscient (o τύπος είναι εντελώς βαρεμένος)
επίσης, θα συμφωνήσω με Cer για akercocke κ ακόμη περισότερο για το σχόλιο για pos.
καλή προσπάθεια το synchronized των dial, της νέας μπάντας του kristofer gildenlow.
κ περιμένω πως κ πως το cannibalized των biomechanical.
Χωρίς ιδιαίτερη σειρά εκτός από το πρώτο, αν και πολύ νωρίς, ξεχωρίζουν τα εξής:
Paradise Lost - In Requiem
Neurosis - Given To The Rising
Minsk - The Ritual Fires of Abandonment
Machine Head - The Blackening
Rush - Snake & Arrows
Dream Theater - Systematic Chaos
Candlemass - King Of The Grey Islands
Type O’
Και από τις αρνητικές εκπλήξεις, το Scarsick πάει για recycle bin.
βασικα οντως πολλα καλα albums φετος. τελικα αν και το scarsick μου αρεσε, εχουν βγει διαφορα οπως το machine head, το neurosis, paradise lost, porcupine tree και λιγον τι αρχισε να χανει απο τωρα τις θεσεις στη λιστα μου με τα καλυτερα του 2007…
βεβαια μηδενα προ του τελους μακαριζε…[SIZE=“3”]ε[/SIZE]ίδωμεν τι θα γινει…
megadeth - united abominations
the mission - God is a bullet
blood tsunami - thrash metal
legion of the damned - sons of the jackal
annihilator - metal
deadlock - wolves
angels & agony - unison
porcupine tree - fear of a blank planet
machine head - the blackening
Nine inch nails - year zero
Therion-Gothic Kabbalah
Machine Head-The Blackening
Porqupine Tree-Fear A Blank Planet
Megadeth-United Abomination
Mendeed-The Dead Live By Love
Dream Theater-Systematic Chaos
Hellyeah-Hellyeah
Έτσι είναι. Respect και στις δύο μπαντάρες! Γενικά φέτος έχουμε πολύ καλές brutal κυκλοφορίες.
Σου προτείνω να ακούσεις επίσης και το νέο Vital Remains. Μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις, πολλά ωραία, μελωδικά lead και ο Benton δίνει ρεσιτάλ ακόμα μία φορά! Πιστεύω ότι θα σ αρέσει.
χωρις καποια σειρα:
Machine Head - the Blackening
WASP - Dominator
Dark Tranquillity - Fiction
Porcupine Tree - fear of A Blank Planet
Mayhem - Ordo Ad Chao
φίλε οι τύποι είναι εξαιρετικοί! ο τραγουδιστής μου θυμίζει έντονα τον frontman των kamelot, αλλά μου αρέσει ακόμη περισσότερο. αν κ είναι βαρύ αυτό που θα πω, αλλά επειδή τον έχω λιώσει το δίσκο, μου δίνει το feeling που μου είχε δημιουργήσει το images&words! τεχνικό, εμπνευσμένο, με προσωπικό ήχο κ τρομέρα φρέσκο. από εκεί που ακους “dream theater-ικά” riffs, σκάει κ ένα roots bloody roots riff από το πουθενά! όσο το ακούω, τόσο το γουστάρω.
σίγουρο finalist στο top10.