Δισκάρες που προτείνουμε στους συμ-φορουμίτες μας

Ενημερωτικα παντως, μιας και τους ανεφερε ο Ριπ Νουμπ

6 χρονια μετα, εξακολουθουν να χλευαζουν καταμουτρα ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ εβγαλε η Αμερικανικη post-hardcore / screamo / οτι-θελεις σκηνη. Μιλια μπροστα απο ολους κι απ ολα. Αυτο το δευτερο album θα το περιμενω μεχρι τον αιωνα του απαντα μου φαινεται, αλλα εστω κι ενα κομματι να εχει σαν κι αυτο http://www.youtube.com/watch?v=MYbfkhwYIN8 θα ειναι ο δισκος της χρονιας στη λιστα μου.

Στο myspace τους και στο youtube υπάρχει το ομώνυμο (όπως φαίνεται) τραγούδι από τον αναμενόμενο δίσκο.

Επίσης στο facebook έγραψαν “The Wedding Trifecta is complete. Now back to the rock.” (link).
Παντρεύτηκαν σχεδόν όλοι!

Ε λοιπόν: DM Stith-Heavy Ghost [2009]

Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όσους έχουν καλό κι εκλεπτυσμένο γούστο, όπως οι χρήστες Isis, Vakis, Tyler, καθώς επίσης και σε όσους ερωτευτούν αυτό (το βιδεο είναι στορυ ανταπτεησο ιστοριούλας του Καφκα btw).

Το βάζετε τις μικρές τις ώρες πλάι στον Ματτ Έλλιοττ που φυσικά αγαπάτε πια και είναι όλα όμορφα και ασταναπανε.

AΠΛΑ ΕΠΙΚΟΣ Garage δίσκος της δεκαετίας του 80 απο το αγαπημένο undergound συγκρότημα…

  1. Τα σπανε οι πικς. Ασκημα :!:

  2. Το χουν καιρο τωρα. Και γνκ, ο δισκος φαινεται πως θ αργησει, επειδη εχουν μετακομισει και το δουλευουν απο αποσταση οποτε τυχον βολευει το προγραμμα τους.

Η Kathy παντως μου πε πως θα το βγαλουν, ακομα κι αν χρειαστει να πανε ως το 2020. Νταξ, ελπιζω να μη το φτασουν ως εκει ε.:stuck_out_tongue:

Ξανα. Εχει σημεια που κοβουνε τη γη στα δυο κλπ

Zounds - The Curse Of Zounds (1981) + more

όταν πριν λίγα χρόνια η Σαλονικιώτικη Lazy Dog επανακυκλοφόρησε τα άλμπουμ των Zounds (μεταξύ άλλων), δεν φανταζόμουν τί πλάκα θα πάθαινα με το συγκεκριμένο. Έτυχε λοιπόν να ακούσω Zounds για πρωτη φορά μέσα από τη συλλογή της εταιρείας “In Dog We Trust”. Παθαίνω τη πρώτη πλάκα, και την ολοκληρωτική την έπαθα όταν ανακάλυψα το συγκεκριμένο δισκίο.

Oi Ζοunds ξεκίνησαν το 77 στην Αγγλία, ως μέρος του Αναρχοπανκ κινήματος, πρωτοστάτες της DIY φιλοσοφίας και μάλιστα είχαν και πολλά πάρε-δώσε με τους Crass κλπ. Μετά από ένα EP του 80, κυκλοφορεί το 81 το πρώτο full length άλμπουμ τους. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε 5 μέρες. Η μουσική είναι μάλλον πανκ με μπόλικες ποστ πανκ καταβολές. Κάπου έχω δει την ταμπέλα art punk βασικά να περιγράφει μερικές μπάντες και τώρα που το σκέφτομαι ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός κολλάει γάντι στον ήχο των Zounds.

Θα βρείτε πολλές μελωδίες, πολύ ροκ ν ρολλ, πολύ αγγλικό ήχο, πολύ καλή μουσική γενικώς. Περιέχονται ύμνοι όπως το Little Bit More, φυσικα το πανέμορφο (Demystification), κλασσικοί πανκ δυναμίτες όπως το Subvert και άλλα. Όλα αυτά, και άλλα πολλά όπως η μοναδική χροιά του Steve Lake (όχι δεν είναι “καλή” και βγάζει οκτάβες ξέρω γω αλλά είναι μοναδική), θα σας ανταμείψουν αμα δώσετε βάση στο δισκίο αυτό.

(α btw, οι τύποι του εξωφύλλου δεν προσπαθούν σβήσουν τη φωτιά…αλλά

:lol:

τσεκάρετε και τους στίχους του New Band…(πόσο περισσότερο ισχύουν σήμερα;)

[SPOILER][CENTER]There’s a new band every week
New ways to move your feet
New sounds to thrill your ears
Same old chords dresses up weird
New attitudes, brand new stance
Different steps but the same old dance
New ways but in the end
It’s a new way to make you spend

The media cares cause the media knows
Fashions comes and fashions go
Last week trend is now passe
Cause there’s something better to buy today
You can buy something and leave it at that
But you go and try to take it back
They’ll offer you nothing though it cost the Earth
Soon show you what they think your worth

And there’s a new band every week
New ways to move your feet
New ways but in the end
It’s a new way to make you spend

Been searching for some thing but I
don’t know what, been searching for
a long long time
Then someone comes along and says
“this is it”, but it will
cost you, realize
You pay your money, try your luck, think
your trust them one more time
But how long does it take to feel
your being ripped off, there’s always
something new buy

There’s a new band every week
New ways to move your feet
New ways but in the end
It’s a new way to make you spend

New band, it’s a new band
New band, new band[/CENTER][/SPOILER]

Ωραιος Παναγιωτη! Ακουσα μολις 2 κομματια απο youtube και ηδη ψαχνω τον δισκο! Προμηνυεται ομορφια και λιωσιμο :smiley:

Υ.Σ. Πρωτο εβαλα το Demystification και σηκωνεται ο πατερας μου απο το κρεβατι και μου κανει: “Κωστα εσυ εχεις βαλει μουσικη?” “Εεεμ ναι…” “Zounds ειναι αυτοι που παιζουν?”:lol: . Κοιτα αυτι ο πατερας :stuck_out_tongue:

Χαίρομαι που σ’ αρεσε:!:

Παλληκάρι ο πατέρας σου κανονικά!

ωραίος ο μπαμπάς martian (να τον εκμεταλλευτείς αφού έχει τέτοια ακούσματα), ωραίος κι ο παναγιώτης (ως συνήθως δλδ).

μαζί με το living in darkness των agent orange είναι από τους πρώτους πανκ δίσκους που μου άρεσαν πολύ. το τρακλίστινγκ της αυθεντικής έκδοσης είναι το παρακάτω νομίζω

Fear
Did He Jump
My Mummy’s Gone
Little Bit More
This Land
New Band
Dirty Squatters
Loads Of Noise
Target / Mr. Disney / The War Goes On

αλλά κι εγώ την επανέκδοση με τα σινγκλς ακούω, άλλωστε πολλά από αυτά είναι ακόμα καλύτερα από τα τραγούδια του δίσκου. τους τύπους τους έλεγαν και peace punks, πράγμα φυσιολογικό αν διαβάσει κάποιος τους στίχους, οι οποίοι είναι συχνά πνιγμένοι στη μελαγχολία. απείρως συναισθηματική μουσική ρε πούστη μου και ο τύπος που τραγουδάει εφόσον ακουστεί δεν ξεχνιέται ποτέ νομίζω. για τα τραγούδια τι να πεις τώρα, υπάρχουν αριστουργήματα εδώ μέσα και το τρομαχτικό είναι ότι διαφέρουν τραγικά μεταξύ τους ενώ παράλληλα υπάρχει και συνοχή, τρέχα γύρευε δηλαδή. εκτός από υπερχιτάρες σαν τα demystification, can’t cheat karma κ.λπ. υπάρχουν και κάτι fear και did he jump που πραγματικά σε κάνουν να απορείς πόση φαντασία είχαν οι τύποι. ειδικά το τελευταίο, συναισθηματικά και συνθετικά συγκρίνεται μόνο με κομμάτια επιπέδου youth of america. τόσο ψηλά. και κάποιοι από τους πιο άμεσους και ευαίσθητους στίχους που έχω διαβάσει. ακόμη και στα πιο εμπορικά τραγούδια τους τύπου dancing είναι σε άπιαστο επίπεδο εν τω μεταξύ <3

συναισθηματική μουσική, το έθεσες τέλεια.

το agent orange αν θυμάμαι καλά από σένα το είχα ανακαλύψει και είναι μεγάλη δισκάρα κι αυτό.

τον δισκο των zounds τον ανακαλυψα πριν λιγο καιρο ταυτοχρονα με το stone cold war απο droogs και τουσ ακουγα εναλλαξ ,θεωρησα οτι ταιριαζαν ο ενας μετα τον αλλον.και οι 2 πολυ καλοι.:slight_smile:

Eιπαμε να λεμε και 2 λογια.Θα πω εγω για σενα.:stuck_out_tongue:

Διακος Κάτι Συμβαίνει, Τραγουδιστρια ANNA BΙΣΣΗ (προφανως),Κυκλοφορησε το 1985.
Το αξιοσημειωτο σε αυτο το δισκο ειναι οτι γραφει ο Aντωνης Βαρδης σε πεντε τραγουδια του δισκου ενω στα αλλα πεντε κλασσικα ο στενος συνεργατης - πρωην συζυγος Νικος Καρβελας.Και φυσικα θεωρειται κορυφαιος δισκος καθως περιεχει ενα απο τα διαχρονικοτερα ελληνικα ποπ τραγουδια ολων των εποχων το “Δωδεκα”.

PERSONA NON GRATA- SHADE IN THE LIGHT

Progressive metal που προερχεται απο πατριωτακια μας, οι οποιοι ουσιαστικα κανουν μια αναπαρασταση και δειχνουν πως ΠΡΕΠΕΙ να παιζεται το prog ετσι ωστε να μην κουραζει και να βαστα το ενδιαφερον του ακροατη αμειωτο απο την πρωτη εως και την τελευταια νοτα!!
κοινως οσοι επιθυμειτε αυνανοπρογκ…ατυχησατε!! τα κουβαδακια σας και αλλου:D
εδω θα συναντησουμε κομματια και μελωδιες αλλοτε εξυψωτικες, αλλοτε μελαγχολικες, αλλοτε ελπιδοφορες και αλλοτε πιο σκοτεινες!! ρεφρεν που σφηνωνουν στο μυαλλο…σολα κιθαρας με ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ και οχι απλα για να ικανοποιησουν τις τασεις επιδειξιομανιας του καθε κιθαριστα ή για να γεμισουν το εκαστοτε κομματι!!
ενα ακομη <<δυνατο χαρτι>>του δισκου αποτελουν τα φωνητικα τα οποια πραγματικα ξεχωριζουν θυμιζωντας τραγουδιστες παλιων καλων ημερων!
θα τα παρομοιαζα, καπως, με αυτα του τραγουδιστη των FATES WARNING.
συνοψιζοντας εδω ερχομαστε σε επαφη με ενα πληρεστατο και ακρος απολαυστικο πονημα!!
ας ελπισουμε να αποτελεσουν φαρο για συγκροτηματα του εν λογω χωρου!!:smiley:

υγ: αντε διοτι κατα διαστηματα πρεπει να δραπετευουμε απο τα ΕΘΙΣΤΙΚΑ σκοτεινα μονοπατια των black kai doom ιδιωματων:p:lol:

MOURNING BELOVETH - A DISEASE FOR THE AGES

               Καθως τακτοποιουσα τη δισκοθηκη μου, η ματια μου επεσε πανω στο a disease for the ages των βασιλιαδων της μαυριλας mourning beloveth ικανοποιωντας με αυτο τον τροπο και τα πεινασμενα αυτια μου που αποζητουσαν λιγη δοση ποιοτικου doom-death metal!!
               Πραγματικα, ο συγκεκριμενος δισκος περιεχει σπουδαια μουσικη!! αποτελειται απο 5 κομματια μεγαλης διαρκειας το καθενα ξεχωριστα, και αν του δωσεις τη δεουσα προσοχη που απαιτει, θα σου καψει την ψυχη(παρολαυτα θα γουσταρεις).

Ενας ζοφος και μια αρρωστημενη ατμοσφαιρα πλανωνται συνεχως και αδιακοπα!!
οι κιθαρες βαριες και ασηκωτες σε πολλα σημεια<<κλαινε>>, ενω το μπασο επιλεγει να διαδραματισει το ρολο του μπαμπουλα!! τα ντραμς αργοσυρτα και πενθιμα σε καθε τους χτυπημα(σε σημεια οι ρυθμοι αυξανονται, αλλα μη φανταστειτε τρομερες αλλαγες) ενω τα μπρουταλ φωνητικα ερχονται να τονισουν μεσα σε ολα τα παραπανω και το αισθημα της απογνωσης και της εγκαταλειψης που κατακλυζουν τη δουλεια αυτη!!
οι ανατριχιλες ομως ξεκινουν με το που μπαινουν τα καθαρα φψνητικα…ο ανθρωπος ψαλλει!!!τις στιγμες εκεινες νιωθεις πως η ωρα της λυτρωσης πλησιαζει και θα ρευσει καθαρια στην καμμενη σου ψυχη (οπως ανεφερα και παραπανω)!! επισης, οι στιγμες αυτες εμπεριεχουν και ενα απιστευτα καθηλωτικο ΕΠΙΚΟ συναισθημα που δυσκολα συναντας αλλου!!
δε θα μπω στη διαδικασια να ξεχωρισω καποιο κομματι, καθως ολα ειναι ενα προς ενα!!
κυκλοφορια-διαμαντι για το doom-death ιδιωμα!!
ο δισκος μολις τελειωσε…η ορεξη ομως μολις ανοιξε…repeat…και στα καπακια novembers doom για να δεσει το γλυκο!!

Diagnose: Lebensgefahr - Transformalin [2006]

δεν κρατιεμαι με τιποτα. θελω να μοιραστω αυτο το αλμπουμ μαζι σας. αρχικα να ειπω οτι δεν εχει σχεση με μπλακ μεταλ, εχει ομως σχεση με μελος μπλακ μεταλ μπαντας. ο κυριος ειναι ο Nattramn, ειναι ο τυπος απ’ τους Silencer που “ουρλιαζει σα γιαγια”, ξερετε αλα Ψ.Χ. που λετε αυτος ειναι πειραματιστης. πειραματιστης που παταει σχεδον τη πλειοψηφια των “μεταλαδων” που προσπαθουν να πειραματιστουν. με τι; ΜΕ ΓΑΜΑΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. το Transformalin λοιπον περιεχει νταρκ αμπιεντ, πιο νταρκ και απ’ τον σκοτεινο κυριο με τον μανδυα που καταφθανει με αργους ρυθμους απ’ τη σκοτεινες κατακομβες. ΣΚΟΤΟΣ δηλαδη, ατμοσφαιρα αποπνικτικη. ηχοι που drone μπαντες ζηλευουν και ρωταν ποτσ’γενεν αυτο. ΙνταστριαΛ μονοτονιες. κραυγες πολυ πιο συντηρητικες απο silencer, που φερνουν στο νου Nicole 12[του αλλου παλαβου Μικο Ασπα(DSO,κλαντεστινα, κλπ)]. μονολογοι πανω σε μουσικα φοντα που φλερταρουν με την καταθλιψη. το στιχουργικο μερος συνεπαγεται με το εξωφυλλο. αν καποιος εχει τα κοτσια και τη διαθεση το βαζει βραδυ και θα κερδισει μουσικη εμπειρια.

παρτε δω κατασταση

Πάτωμα

σταματα τα γελια, διοτι καποια στιγμη θα το ακουσεις, που θα παει, και τοτε θα γελαω ΕΓΩ με τη μορφη του Nattramn.

angus κλεισε ματακια:

ρε συ νομιστερακι τι σου αρεσε απο αυτον τον δισκο?εγω να σου πω την αληθεια δεν την πολυ παλεψα:)

Σε βαράει ακόομα ο Βαγγέλης???:lol:
Άκουσα το κομμάτι που ανέβασες νομιστερ και δεν μου ακούστηκε για μουσική!:stuck_out_tongue:
Δεν ακούω βέβαια τέτοια πράγματα.Άρα τσάμπα γράφω.

και που να ακουσεις ολο το αλμπουμ:)