ωραίος ο μπαμπάς martian (να τον εκμεταλλευτείς αφού έχει τέτοια ακούσματα), ωραίος κι ο παναγιώτης (ως συνήθως δλδ).

μαζί με το living in darkness των agent orange είναι από τους πρώτους πανκ δίσκους που μου άρεσαν πολύ. το τρακλίστινγκ της αυθεντικής έκδοσης είναι το παρακάτω νομίζω

Fear
Did He Jump
My Mummy’s Gone
Little Bit More
This Land
New Band
Dirty Squatters
Loads Of Noise
Target / Mr. Disney / The War Goes On

αλλά κι εγώ την επανέκδοση με τα σινγκλς ακούω, άλλωστε πολλά από αυτά είναι ακόμα καλύτερα από τα τραγούδια του δίσκου. τους τύπους τους έλεγαν και peace punks, πράγμα φυσιολογικό αν διαβάσει κάποιος τους στίχους, οι οποίοι είναι συχνά πνιγμένοι στη μελαγχολία. απείρως συναισθηματική μουσική ρε πούστη μου και ο τύπος που τραγουδάει εφόσον ακουστεί δεν ξεχνιέται ποτέ νομίζω. για τα τραγούδια τι να πεις τώρα, υπάρχουν αριστουργήματα εδώ μέσα και το τρομαχτικό είναι ότι διαφέρουν τραγικά μεταξύ τους ενώ παράλληλα υπάρχει και συνοχή, τρέχα γύρευε δηλαδή. εκτός από υπερχιτάρες σαν τα demystification, can’t cheat karma κ.λπ. υπάρχουν και κάτι fear και did he jump που πραγματικά σε κάνουν να απορείς πόση φαντασία είχαν οι τύποι. ειδικά το τελευταίο, συναισθηματικά και συνθετικά συγκρίνεται μόνο με κομμάτια επιπέδου youth of america. τόσο ψηλά. και κάποιοι από τους πιο άμεσους και ευαίσθητους στίχους που έχω διαβάσει. ακόμη και στα πιο εμπορικά τραγούδια τους τύπου dancing είναι σε άπιαστο επίπεδο εν τω μεταξύ <3

συναισθηματική μουσική, το έθεσες τέλεια.

το agent orange αν θυμάμαι καλά από σένα το είχα ανακαλύψει και είναι μεγάλη δισκάρα κι αυτό.

τον δισκο των zounds τον ανακαλυψα πριν λιγο καιρο ταυτοχρονα με το stone cold war απο droogs και τουσ ακουγα εναλλαξ ,θεωρησα οτι ταιριαζαν ο ενας μετα τον αλλον.και οι 2 πολυ καλοι.

Eιπαμε να λεμε και 2 λογια.Θα πω εγω για σενα.

Διακος Κάτι Συμβαίνει, Τραγουδιστρια ANNA BΙΣΣΗ (προφανως),Κυκλοφορησε το 1985.
Το αξιοσημειωτο σε αυτο το δισκο ειναι οτι γραφει ο Aντωνης Βαρδης σε πεντε τραγουδια του δισκου ενω στα αλλα πεντε κλασσικα ο στενος συνεργατης - πρωην συζυγος Νικος Καρβελας.Και φυσικα θεωρειται κορυφαιος δισκος καθως περιεχει ενα απο τα διαχρονικοτερα ελληνικα ποπ τραγουδια ολων των εποχων το “Δωδεκα”.

PERSONA NON GRATA- SHADE IN THE LIGHT

Progressive metal που προερχεται απο πατριωτακια μας, οι οποιοι ουσιαστικα κανουν μια αναπαρασταση και δειχνουν πως ΠΡΕΠΕΙ να παιζεται το prog ετσι ωστε να μην κουραζει και να βαστα το ενδιαφερον του ακροατη αμειωτο απο την πρωτη εως και την τελευταια νοτα!!
κοινως οσοι επιθυμειτε αυνανοπρογκ…ατυχησατε!! τα κουβαδακια σας και αλλου:D
εδω θα συναντησουμε κομματια και μελωδιες αλλοτε εξυψωτικες, αλλοτε μελαγχολικες, αλλοτε ελπιδοφορες και αλλοτε πιο σκοτεινες!! ρεφρεν που σφηνωνουν στο μυαλλο…σολα κιθαρας με ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ και οχι απλα για να ικανοποιησουν τις τασεις επιδειξιομανιας του καθε κιθαριστα ή για να γεμισουν το εκαστοτε κομματι!!
ενα ακομη <<δυνατο χαρτι>>του δισκου αποτελουν τα φωνητικα τα οποια πραγματικα ξεχωριζουν θυμιζωντας τραγουδιστες παλιων καλων ημερων!
θα τα παρομοιαζα, καπως, με αυτα του τραγουδιστη των FATES WARNING.
συνοψιζοντας εδω ερχομαστε σε επαφη με ενα πληρεστατο και ακρος απολαυστικο πονημα!!
ας ελπισουμε να αποτελεσουν φαρο για συγκροτηματα του εν λογω χωρου!!

υγ: αντε διοτι κατα διαστηματα πρεπει να δραπετευουμε απο τα ΕΘΙΣΤΙΚΑ σκοτεινα μονοπατια των black kai doom ιδιωματων:p:lol:

MOURNING BELOVETH - A DISEASE FOR THE AGES

               Καθως τακτοποιουσα τη δισκοθηκη μου, η ματια μου επεσε πανω στο a disease for the ages των βασιλιαδων της μαυριλας mourning beloveth ικανοποιωντας με αυτο τον τροπο και τα πεινασμενα αυτια μου που αποζητουσαν λιγη δοση ποιοτικου doom-death metal!!
               Πραγματικα, ο συγκεκριμενος δισκος περιεχει σπουδαια μουσικη!! αποτελειται απο 5 κομματια μεγαλης διαρκειας το καθενα ξεχωριστα, και αν του δωσεις τη δεουσα προσοχη που απαιτει, θα σου καψει την ψυχη(παρολαυτα θα γουσταρεις).

Ενας ζοφος και μια αρρωστημενη ατμοσφαιρα πλανωνται συνεχως και αδιακοπα!!
οι κιθαρες βαριες και ασηκωτες σε πολλα σημεια<<κλαινε>>, ενω το μπασο επιλεγει να διαδραματισει το ρολο του μπαμπουλα!! τα ντραμς αργοσυρτα και πενθιμα σε καθε τους χτυπημα(σε σημεια οι ρυθμοι αυξανονται, αλλα μη φανταστειτε τρομερες αλλαγες) ενω τα μπρουταλ φωνητικα ερχονται να τονισουν μεσα σε ολα τα παραπανω και το αισθημα της απογνωσης και της εγκαταλειψης που κατακλυζουν τη δουλεια αυτη!!
οι ανατριχιλες ομως ξεκινουν με το που μπαινουν τα καθαρα φψνητικα…ο ανθρωπος ψαλλει!!!τις στιγμες εκεινες νιωθεις πως η ωρα της λυτρωσης πλησιαζει και θα ρευσει καθαρια στην καμμενη σου ψυχη (οπως ανεφερα και παραπανω)!! επισης, οι στιγμες αυτες εμπεριεχουν και ενα απιστευτα καθηλωτικο ΕΠΙΚΟ συναισθημα που δυσκολα συναντας αλλου!!
δε θα μπω στη διαδικασια να ξεχωρισω καποιο κομματι, καθως ολα ειναι ενα προς ενα!!
κυκλοφορια-διαμαντι για το doom-death ιδιωμα!!
ο δισκος μολις τελειωσε…η ορεξη ομως μολις ανοιξε…repeat…και στα καπακια novembers doom για να δεσει το γλυκο!!

Diagnose: Lebensgefahr - Transformalin [2006]

δεν κρατιεμαι με τιποτα. θελω να μοιραστω αυτο το αλμπουμ μαζι σας. αρχικα να ειπω οτι δεν εχει σχεση με μπλακ μεταλ, εχει ομως σχεση με μελος μπλακ μεταλ μπαντας. ο κυριος ειναι ο Nattramn, ειναι ο τυπος απ’ τους Silencer που “ουρλιαζει σα γιαγια”, ξερετε αλα Ψ.Χ. που λετε αυτος ειναι πειραματιστης. πειραματιστης που παταει σχεδον τη πλειοψηφια των “μεταλαδων” που προσπαθουν να πειραματιστουν. με τι; ΜΕ ΓΑΜΑΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. το Transformalin λοιπον περιεχει νταρκ αμπιεντ, πιο νταρκ και απ’ τον σκοτεινο κυριο με τον μανδυα που καταφθανει με αργους ρυθμους απ’ τη σκοτεινες κατακομβες. ΣΚΟΤΟΣ δηλαδη, ατμοσφαιρα αποπνικτικη. ηχοι που drone μπαντες ζηλευουν και ρωταν ποτσ’γενεν αυτο. ΙνταστριαΛ μονοτονιες. κραυγες πολυ πιο συντηρητικες απο silencer, που φερνουν στο νου Nicole 12[του αλλου παλαβου Μικο Ασπα(DSO,κλαντεστινα, κλπ)]. μονολογοι πανω σε μουσικα φοντα που φλερταρουν με την καταθλιψη. το στιχουργικο μερος συνεπαγεται με το εξωφυλλο. αν καποιος εχει τα κοτσια και τη διαθεση το βαζει βραδυ και θα κερδισει μουσικη εμπειρια.

παρτε δω κατασταση

Πάτωμα

σταματα τα γελια, διοτι καποια στιγμη θα το ακουσεις, που θα παει, και τοτε θα γελαω ΕΓΩ με τη μορφη του Nattramn.

angus κλεισε ματακια:

ρε συ νομιστερακι τι σου αρεσε απο αυτον τον δισκο?εγω να σου πω την αληθεια δεν την πολυ παλεψα:)

Σε βαράει ακόομα ο Βαγγέλης???:lol:
Άκουσα το κομμάτι που ανέβασες νομιστερ και δεν μου ακούστηκε για μουσική!
Δεν ακούω βέβαια τέτοια πράγματα.Άρα τσάμπα γράφω.

και που να ακουσεις ολο το αλμπουμ:)

προφανως παιδια το αλμπουμ δεν ειναι συμβατικο σε ολα τ’ αυτια. ειδικα στου χοπετου.
παιζει κι ενας μινι-φανμποησμος σε Silencer, καθως θεωρω οτι το ντεθ - πιρς μι, ειναι οτι πιο ακραιο εχω ακουσει. και επισης σε σχεση με τον Μικο Ασπα, τον Nattramn δεν τον ξερουμε. δεν εχουμε δει τη φατσα του πουθενα, εικασιες κανουμε, μυστηρια φτιαχνουμε. ολα’ αυτα και την γενικοτερη αισθητικη που παρουσιαζει ο τυπος, εμενα με διεγειρουν.
οι περισσοτεροι που ακουσαν πρωτη φορα σαννο δεν ξετρελαθηκαν, επειδη ηταν κατι πρωτογνωρο γι’ αυτους. στη πορεια ομως λατρεψαν το Black One, οπως κι εγω. και ετσι γινεται με τις μη συμβατικες μουσικες.

Πάρτε λίγο ελληνικό oi!!!

οι Hangover τους χώνουν για τα καλά ε.

Ίσως να είναι καλύτερη μπάντα αλλά για κάποιο λόγο προτιμώ Bootstroke. Γενικά γουστάρω πιο πολύ τη φάση μπάλα και oi!

οι Hangover εχω την ιδεα οτι ειναι λιγο φασιστο-σκινς :-k
Οι bootrstoke λενε δεν ειμαστε ουτε δεξιοι, ουτε αριστεροι, ουτε εθνικιστες, ουτε ναζι.
οι αλλοι λενε απλα δεν ειμαστε φασιστες, ουτε κομμουνιστες, ουτε αριστεροι, ουτε αναρχικοι.

Εεεεε γενικά σάυτή τη φάση είναι λίγο δύσκολο να ξέρεις τι παίζει. Πάντως οι Bootstroke επειδή τους ξέρω είναι και γαμώ τα παιδιά αλλά για το που τοποθετούνται δε ξέρω! Πάντως το πάνε προς διάλυση

[SIZE=“3”]
Screaming Trees - Sweet Oblivion (1992)[/SIZE]

Ωρα να διορθωθει μια τεραστια ΑΔΙΚΙΑ.

Ωρα να θεσουμε τα γεγονοτα στην πραγματικη τους διασταση

Αυτος ο δισκος ειναι μεσα στους 5 καλυτερους grunge δισκους.

Παμε παλι επαναληψη

Αυτος ο δισκος ειναι μεσα στους 5 καλυτερους grunge δισκους.

Απο μια εποχη και μια σκηνη που τα αριστουργηματα εκει στις αρχες-μεσα των 90s εβγαιναν με ρυθμο πολυβολου,αυτος ο δισκος δεν εχει αναγνωριστει οσο πρεπει και σπανια συνανταται στις αντιστοιχες λιστες

Γιατι ?

Για τον απλουστερο λογο που ενα αριστουργημα δεν αναγνωριζεται οσο πρεπει κ οσο του αξιζει.Γιατι δεν εχει ακουστει απο ολους οσους λενε οτι ακουνε grunge.

Ολοι εχετε ακουσει το nevermind.To Ten.To Superunknown.To Dirt.

Ποσοι εδω μεσα (και εκει εξω) εχετε ακουσει το sweet oblivion ? Να βλεπω να σηκωνονται χερακια…Καλα το καταλαβα.

Γιατι ρε κωλοπαιδα ? Τοσες πατατες σας τις πασαραν ως ‘δισκαρες’ και τωρα καθονται στοιβαγμενες στα συρταρια σας πιανοντας χωρο και σκονη,και θελετε να μου πειτε οτι δεν εχετε χωρο και για αυτο το δισκακι ?

Ολος ο δισκος ακουγεται σαν νερακι,δεν εχει κοιλιες,δεν εχει γεμισματα και παραμενει το ιδιο φρεσκος σημερα,18 χρονια μετα την κυκλοφορια του.

Αν ολα αυτα δεν ειναι κλασικα χαρακτηριστικα ενος αριστουργηματος , πειτε μου ποια ειναι…

[B]Αν με ρωτουσε καποιος σημερα

"Ποια ειναι τα 5 grunge αλμπουμ που θα επαιρνες μαζι σου σε ενα ερημονησι’ διχως να σκεφτω δευτερολεπτο , το sweet oblivion θα ηταν μεσα σε αυτα

Τα αλλα 4 ? χμ…

superunknown
jar of flies/sap

και μετα σφαγη για τις 2 τελευταιες θεσεις[/B]

Οσοι γουσταρετε grunge(και οχι μονο) και δεν εχετε ακουσει αυτο τον δισκο,δεν ξερετε τι αριστουργημα χανετε

9/10

9/10 και λίγα λες.Μιλάμε για ό,τι πρέπει,ειδικά τώρα καλοκαιράκι…8)Aκούγεται όλο,χωρίς διακοπές,next και τα σχετικά.