Ναι ρε σάμαν, συμφωνώ, απλά ήταν ένα -οφφ τοπικ- σχόλιο για κάτι που έχω προσέξει στο φόρουμ γενικότερα. Anyway, maybe I’m wrong.
On Topic:
Social Distortion White Light, White Heat, White Trash
Ο Outlaw είναι πιο κατάλληλος για να μας αναφέρει σε ποιά punk υποκατηγορία ανήκουν, εγώ ξέρω μόνο ότι για μένα είναι μαζί με το “Shape of punk to come” των refused τα δυο πιο ψυχωμένα punk albums των 90ς. Ο ορισμός της ΔΙΣΚΑΡΑΣ με ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΕΣ, με μελωδίες που σου μιλάνε στην ψυχή χωρίς να είναι κλαψομούνικες!
Αν υπάρχει έστω και ένας, γιατί να μην τον ακούσει; Κάποιοι μπορεί να αρχίζουν να ακούν μέταλ τώρα, είτε λόγω ηλικίας, είτε λόγω καύλας, και να μην μπουν στον κόπο να τα ψάξουν αυτά. Επίσης, δε νομίζω να υπάρχει καμιά διευκρίνηση στο τόπικ που να απαγορεύει την αναφορά συγκεκριμένων ονομάτων.
On Topic…
Φοβερός και σκοτεινός - Melodic Progressive/Symphonic/Neo-classical άντε και λίγο Power Metal - Δίσκος από τους Γάλλους Adagio, με έντονη την παρουσία του πιάνου!
Αξίζει να τον ακούσετε!
Έχουν βγάλει άλλα δύο albums (“Sanctus Ignis” και “Dominate”), τα οποία δεν έχω ακούσει ακόμα.
Ένα δείγμα --> http://www.youtube.com/watch?v=cRvFrkie-Zw
http://www.myspace.com/adagioofficial
http://www.myspace.com/adagiounofficial
ωραιος, ν’ ακουσεις και το Sanctus Ignis.
τρεφουν και μεγαλη αγαπη σε symx.
Βαριέμαι να ψάχνω αν το έχετε προτείνει πάλι, αλλά “επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως”…
Να αναφέρω και όλη τη δισκογραφία των Death? Ναι ξέρω ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα την έχουν ακούσει αλλά έστω και ένας να μην την έχει ακούσει είναι έγκλημα.
Μη ρωτάς φίλε, επιβάλλεται. Εγώ απλά ανέφερα τους Control Denied μήπως δεν ξέρει κάποιος ότι είναι ακόμα ένα μουσικό διαμάντι του Chuck.
\m/^__^\m/
Μιας και αναφερθηκαν προ ολιγου οι orphaned land, Να αναφερω οτι μπορειτε να βρειτε το dvdrip “Global Metal”, ντοκυμαντερ απο τον δημιουργο του “a Headbanger’s Journey”, οπου εκει μεσα ο τραγουδιστης δινει μια παρα πολυ ψαγμενη αποψη για την δυναμη του metal σε εθνικο ζητημα 
Δειτε το online
http://www.movshare.net/video/490e07ea0e02d
scarsick - pain of salvation
χωρις δευτερη κουβεντα8) ειναι υπεροχο:)
Ας προτείνω ένα classic underground διαμάντι.
Cyclone Temple - I Hate Therefore I Am (1991)
[CENTER]
[/CENTER]
Πρόκειται για το αριστουργηματικό ντεμπούτο της μπάντας όπου (καποια από τα) μέλη της θα συναντήσετε στους 80΄ς speed thrashers Ζnowhite. Η μουσική εδώ αν και παραμένει στον ίδιο χώρο, δεν έχει καμμία σχέση με τις δουλειές των Znowhite. Ο λόγος είναι ότι τόσο η progressive χροια, όσο και η μουσική προσέγγιση γενικώς έχουν σαν αποτέλεσματα ο δίσκος να ακούγεται αρκετά σύγχρονος για την εποχή. Βασική επιρροή τους θα έλεγα ότι είναι οι Μetallica του Αnd Justice For All και οι Metal Church. Τα κομμάτια αν και κινούνται σε γρήγορους ρυθμους, εμπλουτίζονται με αρκετή μελωδία και κάποια ατμοσφαιρικά μονοπάτια (ακούστε για παράδειγμα το Words Are Just Words). Αυτό σε συνδυασμό με τα υπέροχα φωνητικά, τους αρκετά ψαγμένους στίχους και βέβαια το δυσθεώρητα υψηλο συνθετικό επίπεδο κάνουν το δίσκο να αποτελεί μία από τις αγαπημένες στιγμές των early nineties στον ευρύτερο χώρο του prog thrash και όχι μόνο. Βασικά όταν είχα γράψει την συγκεκριμένη κασσέτα είχε μονοπωλήσει για αρκετό καιρό τις μουσικές μου προτιμήσεις.
Χριστούγεννα έρχονται, νέος χρόνος πλησιάζει, κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας ακούγοντας αυτό το υπέροχο μελω-τεχνο-θρας και θα νιώσετε καλύτερα. 
αυτο ξαναπεστο… κυριολεκτικο καψιμο:)
όχι, πλιζ, μη το ξαναπείς… :-s
Ναι,ελεος.Το πολυ το κυρ ελεησον…
[CENTER]Nick Cave And The Bad Seeds - No More Shall We Part
[/CENTER]
Το εναρκτήριο τραγούδι As I Sat Sadly By Her Side ήταν και η πρώτη μου επαφή με την τραγουδοποιία του Νικολάκη του Σπηλιά, περίπου 5 χρόνια πριν. Ήμουν και σκατά τότε ψυχολογικά, κόλλησα άσχημα με την πρώτη ακρόαση. Με βύθιζε, αλλά με οδηγούσε και σε μια ιδιότυπη κάθαρση ταυτόχρονα… Άκουσα μερικά ακόμη απ τα γνωστά τραγούδια (The Weeping Song, Where The Wild Roses Grow, Loverman) τότε, αλλά έκανα το λάθος και δεν προχώρησα σε πιο ενδελεχή μελέτη, δεν ήμουνα και σε φάση ειν η αλήθεια. Τελικά πέρσι σε μια φάση μου την βάρεσε και αποφάσισα να πάρω το cd που περιείχε το πολυαγαπημένο μου As I Sat Sadly By Her Side, αλλά έκανα δεύτερη φορά λάθος και το τοποθέτησα κατευθείαν δίπλα στα υπόλοιπα cd μου αντί να το βάλω στο στερεοφονικό! Τέσπα, σε κάποια φάση βρήκε το δρόμο του και έπαθα ένα κάποιο ταράκουλο. Δεν ξέρω αν υπάρχει καλύτερο τραγούδι απ το πρώτο, δεν έχω καταλήξει, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Το σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει χειρότερο τραγούδι σε αυτόν τον δίσκο. Καμμία κοιλιά, όλα τα τραγούδια από πολύ καλά και πάνω. Το μόνο άσχημο είναι πως αυτός ο δίσκος απομυζά την ενέργεια μου όποτε τον ακούω και δε μπορώ να κάνω τπτ άλλο ταυτόχρονα. Σφάζει με το βαμβάκι και οι πληγές που αφήνει είναι πολύ βαθιές. Απ τα καλύτερα της δεκαετίας και ένα απ τα τοπ σκατόψυχα έπη.
Οι καλύτερες στιγμές της κορυφαίας ελληνικής μπάντας (μη βαράτε, προσωπική άποψη)…
Και Remedy Lane!
χμμ και εγώ μόνο το χιτακι έχω ακούσει (νομίζω) από τον δίσκο, που συμμετέχει και η Αυστραλέζα. το οποίο είναι πολύ ωραίο βέβαια. θα τσεκριστεί και το υπόλοιπο άλμπουμ.
παναγιώτη, τα 3 τραγούδια που χω βάλει στην παρένθεση (The Weeping Song, Where The Wild Roses Grow, Loverman) δεν είναι αυτού του δίσκου… δεν το εξέφρασα σωστά :?
θα το λέω μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μου.
όποιος αρέσκεται ελάχιστα στο progressive rock και δεν έχει τσεκάρει αυτό το αλμπουμ δεν ξέρει τι χάνει.
σε ένα δίκαιο κόσμο θα έπρεπε να έχει μουσική αξία αντίστοιχη θρυλικών δίσκων…
στην ευρώπη δημιπυργησε σοβαρό θόρυβο όταν βγήκε. στην Ελλαδα…σσσσ…κοιμόνται ακόμα.