Μεγαλος δισκος, μεγαλη μπαντα…
πες τα ρε Angmar, μόνος μου τα λέω, τόσο καιρό…
και αυτό και το προηγούμενο το V, είναι διαμαντάκια 
και το The Light και το The Kindness Of Strangers και το Day For Night…
…καλά σκάω.
αλλά το συγκεκριμένο είναι να το πάρεις στο digibook (έχει καταπληκτικό artwork) να αφιερώσεις 2+ ώρες και να το βιώσεις.
[SIZE=“4”]ΘΕΟΙ[/SIZE]
[B]Στιχουργικα, στελνουν κατι γκρουπακια με δηθεν ψαγμενους στιχους στα πανυγηρια !
Μουσικα, ισοπεδωνουν ολοκληρες δισκογραφιες δεκαετιας απο διαφορα ‘καταξιωμενα’ γκρουπακια ![/B]
Eεεεεετσι!
Και συμπληρωνω
Τι να πεις κανεις για ΤΟ επος των Σουηδων!
…οτι δεν το βρισκω πουθενα. 
αν και δεν τον έχω ακούσει τον συγκεκριμένο δίσκο, αλλά από το a flame to the ground beneath που τυχαίνει να γνωρίζω, δεν διεκδικούσαν και δάφνες πρωτοτυπίας στους ψαγμένους στίχους. αυτό που θυμάμαι είναι στίχοι του τύπου
[CENTER]“Stand up, Oh brothers over the world!
Enemies are there and mostly the same
We are a kind that never gives in!
We are a flame born in the wind!”[/CENTER]
στον δίσκο που αναφέρεσαι είναι κάτι διαφορετικό?
Bασικα αν θες να δεις για τι πραγμα μιλανε οι στιχοι πηγαινε εδω
http://www.oncelosthorizon.com/aflametothegroundbeneath/ —> Lost Horizon —> The Message κι εχει ενα κειμενο που εξηγει…
Kαι στους 2 δισκους οι στιχοι δεν εχουν καμια σχεση με αυτο.
Αυτο που γραφεις, που δεν θυμαμαι αν ειναι και αυτουσιοι στιχοι, ειναι πολυ επιφανειακο μωρε.
'Η μαλλον ετσι τετοιου στυλ μπορει να φανουν σε καποιον που δεν εχει ασχοληθει ποτε του με θεματα Φιλοσοφιας, διαλογισμου και εννοιες οπως Συνειδητοτητα και Πηγη.
Ο pumpkin σου εδωσε το link.
Διαβασε προσεκτικα και το ‘‘The Message’’ αλλα και τα Credits και στους δυο δισκους. 
οκ thanx. από περιέργεια ρώτησα παντως, επειδή μου έκανε ιδιαίτερη εντυπωση αυτό που έγραψες. θα το τσεκάρω το λινκ κάποια στιγμή.
Τώρα βεβαια αν πρέπει να ασχοληθώ με Φιλοσοφία, διαλογισμό και συνειδητότητα για να καταλάβω τι ακριβώς θέλει να πει ο στίχος που παρέθεσα ως παραδειγμα, είναι άλλο θέμα, δύσκολα μου βάζετε.
Οχι, νταξει, δεν ειπα οτι πρεπει oπωσδηποτε να εχεις ασχοληθει με αυτα, για να ερμηνευσεις σωστα τον συγκεκριμενο στιχο που παρεθεσες.
Απλως, καποιος μπορει διαβαζοντας τους στιχους να τους περασει χωρις να δωσει ιδιαιτερη σημασια και καποιος αλλος ‘‘υποψιασμενος’’ με το concept και το πνευματικο / ιδεολογικο υποβαθρο του γκρουπ να πει ''ελα ρε! για δες τι λενε και τι αντιλαμβανονται τα ατομα!! ‘’. Αλλωστε και ο τιτλος του δισκου ειναι ‘‘Αφυπνιζοντας Τον Κοσμο’’.
Διορθωση: Εκει που εγραψα Credits εννοω τα Acknowledges που ειναι σε καθε album.
ναι καλε,σας τα εχω κανει τσουρεκια με τους rhcp#-o δεν ξαναμιλαωωωω:?
Να και κατι για τους φιλους της Jazz.Το Karma ειναι o τεταρτος δισκος του Pharaoh Sanders(γνωστου απο τη συνεργασια του με τον μεγαλο John Coltrane)και πιθανον ο καλυτερος του,2 κομματια εχει ολα κι ολα αλλα δε νομιζω να χρειαζεται παραπανω(το The Creator Has a Master Plan εχει διαρκεια γυρω στα 32 λεπτα).
Αφού το ξέθαψα σήμερα…
Και μέρες που είναι, θα κάνω μια “φιλοσοφική” παρουσίαση…
Big Business- Head for the Shallow
Φίλε πσαγμένε φορουμίτη,
Δεν είναι κάποιες φορές που θα ήθελες οι Turbonegro να σου έβγαζαν ακόμα περισσότερη βρωμιά και θορυβίλα? Κάποιες φορές που λες “ωραίοι οι High on fire και οι Black Cobra, αλλά λίγο περισσότερη ροκια αντί για αρκουδίλα δε θα με χάλαγε”? Γουστάρεις Boris αλλά σε χαλάνε οι pop ανησυχίες τους και οι drone πειραματισμοί τους? Οι Sonic Youth σου φαίνονται ηχητικά ξεπερασμένοι? Έχεις καταφέρει μετα κόπων και βασάνων να συμπληρώσεις τη δισκογραφία Melvins και πάλι θέλεις “κάτι” ακόμα?
Ο δίσκος αυτός σου αξίζει φίλε μου. Έχει φτιαχτεί για σένα. Και να ξέρεις κυκλοφορούν(-με) πολλοί όμοιοί σου εκεί έξω…
Συμφωνώ και επαυξάνω! Δισκάρα, τρελό μπάσο, τα φωνιτικά απο τη κόλαση βγαλμένα, και στα 2-3 κομμάτια με κιθάρα απλά δε το γλιτώνουμε το εγκεφαλικό.
Θα ήμουν τρελός πάντως αν στη περιγραφή απο πάνω που έχεις γράψει bleeding, πρόσθετα ότι βγάζουν εντελώς motorhead feeling? (στο πιο ακραίο του)?
ναι δεν έχεις άδικο, παίζει κι αυτό τέζα.
Βασικά αφού ανέφερα turbonegro και high on fire, θεώρησα πλεονασμό να μιλήσω για motorhead-ιλα…
Δισκάρα, αλλά το περσινό τους ήταν ακόμα πιο έπος.
Δυστυχώς εκτιμήθηκε μόνο από τους υποψιασμένους…
συμφωνω.
Κι επειδή πήξαμε στην τεστοστερόνη, ακούστε κάτι που είναι για μας τα πουστράκια.
Apollo Sunshine - Shall Noise Upon
Αυτό εδώ παιδιά είναι έτσι, ένας δίσκος, μείγμα διαφόρων στοιχείων από την αγαπημένη μας μουσική.
Λίγη ρετρό ψυχεδέλεια, λίγο country, λίγη βρωμιά να γουστάρουμε και μπόλικη φλωριά. Όλα αυτά περασμένα από ένα ποπ κοσκίνισμα. Αγαπάμε, ακούστε.