Θα σε μαλώσω
λετε να μην εκανα search πρωτα?
δεν μου εβγαζε τπτ#-o
αντε μην 8υμωσω :lightsabre:
[SPOILER]thanx:wink:[/SPOILER]
όχι βρε, απλά το παίζουμε ιστορίες.
“Έχει σερτς το φόρουμ ρε φιλαράκι” και τέτοια 
[SPOILER]Μάλλον το κόμμα στον τίτλο και ότι δεν υπάρχουν κενά πριν και μετά το “-” ,ήταν το πρόβλημα στο σερτς[/SPOILER]
δεν το ειχα ακουσει…
δεν χρειαζεται να γραψω τιποτα…αληθεια…
οποιος θελει πληροφοριες,εδω---->http://en.wikipedia.org/wiki/Walking_into_Clarksdale
Ξέθαψα σήμερα τούτο δω:
Μανιασμένο power metal από Βραζιλία, όλα τα κομμάτια ένα κι ένα!
Ενδεικτικά:
Ωραιος:!:
[B]Gallon Drunk[/B] - You, The Night…And The Music (1992)
τις τελευταίες ημέρες έχω ψιλοπαρατήσει τις νέες κυκλοφορίες, κάνοντας μια βουτιά στο παρελθόν των late 80’s/early 90’s, και σε δίσκους τους οποίους έχω να τους ακούσω πολύυυυυυ καιρό.ένας από αυτούς τους δίσκους είναι και το ντεμπούτο των λονδρέζων gallon drunk.αν δε σου έλεγαν από που είναι, θα ορκιζόσουν πως κατάγονται από τα περίχωρα της νέας ορλεάνης.βρώμικο swamp rock με psychobilly αναφορές, και με jazz νοοτροπία.ολόκληρος ο δίσκος θα μπορούσε να αποτελεί soundtrack σε ταινία του jarmusch.αξίζει να το τσεκάρετε.
Hybris (Swedish: hybris - “hubris”) was the first studio album by the Swedish progressive rock group Änglagård.
Released in late 1992, it would become one of the most influential albums of the new wave of progressive rock in the '90s. It begins with “Jordrök” (which means earth-smoke), the only fully instrumental piece on the album.
The music is quite similar to 1970s progressive rock groups such as Yes, Cathedral and King Crimson, but Änglagård has also succeeded in creating their own style, much thanks to Holmgren’s folklore-sounding flute playing and Olsson’s highly distinctive drumming (he was only 17 in 1992). There are also obvious similarities to the obscure 1970s band Cathedral’s one-shot album Stained Glass Stories.
Με λίγα λόγια ένα από τα κορυφαία άλμπουμς του prog rock , το οποίο μπορεί κανείς άνετα να συγκρίνει με άλλα αριστουργήματα του γένους όπως τα foxtrot,close to the edge, red , fragile κτλ. όσο τρελό και αν ακούγεται.
^
Δισκάρα.
I second that too.
Απόκοσμα απίστευτος δίσκος…και δεν τον ξέρουν και πολλοί που (δεν) ασχολούνται με το είδος.
Illuvatar εσύ ήσουν που είχες ποστάρει και Harmonium σε άλλο thread ε? Να ποστάρεις συχνότερα:)
[B]Throwing Muses[/B] - The Real Ramona (1991)
σε μια εποχή που στο αμερικάνικο alternative/indie η lo-fi αισθητική και ο βρώμικος ήχος είχε γίνει must, οι throwing muses από το newport κυκλοφόρησαν τον τέταρτο δίσκο τους, και έχοντας ήδη τρείς πολύ καλούς πίσω τους.στο “the real ramona” ο ήχος της μπάντας έχει καθαρίσει και γίνει πιο pop.με αυτόν τον τρόπο όμως οι συνθέσεις έρχονται στο προσκήνιο, και λάμπει το διαμάντι της tanya donnelly, η οποία μετά το “the real ramona” αποχώρησε από τη μπάντα.ίσως ο αγαπημένος μου δίσκος από τους throwing muses.είναι ευκολοάκουστος, catchy και μπορείς να δεθείς μαζί του.αξίζει να το τσεκάρετε, όχι μόνο οι του χώρου.
Κάτι που έχω πολύ καιρό να ακούσω μουσική,κάτι η νοσταλγία,μου ήρθε η ανάγκη να ακούσω τον καλύτερο δίσκο όλων των εποχών
[B]Paul McCarntey & The Wings - Band On The Run[/B]
Δείγμα του πόσο μεγάλοι είναι κάποιοι καλλιτέχνες.
Ώπα μην μπερδεύεστε!Καλλιτέχνες εννοώ τοuς Baker,Laine,Linda McCartney κτλ.
O Paul δεν είναι καλλιτέχνης.Είναι ο Θεός.
καλό το band on the run, αλλα τα παραλές λίγο μου φαίνεται. Τον δίσκο αυτόν μου τον είχε δώσει κάποτε ο ψιλικατζής της γειτονιάς να τον ακούσω. Θεός (ο ψιλικατζής). :lol:
Έλα μωρέ!Την φράση “Ο Καλύτερος Δίσκος Των Εποχών” και κάτι τέτοια τα λέω συνέχεια!
[SPOILER]Όχι ότι δεν είναι8)
[/SPOILER]
Sun Araw - On Patrol
Asteroid 4 -Introducing
Spacemen 3-Recurring
Morphine-Yes
Ωραίες οι επιλογές σου euroboy. Και μια απο’μενα…
Ένα τυπικό αλλά πολύ αξιόλογο alternative rock συγκρότημα απ’την Νέα Ζηλανδία…
[SIZE=“3”][B]The Terminals - Last Days of the sun[/B][/SIZE]
και ένα κομάτι απ’τον δίσκο στο youtube: [U]I saw my ghost[/U].
4[B][SIZE=“3”] δισκαρες[/SIZE][/B] απο την δεκαετια που εβγαλε τις καλυτερες μουσικες του αιωνα
[B]Sly and the Family Stone - There’s a Riot Goin’ On (1971)[/B]
Ισως ο σπουδαιοτερος funk δισκος των 70s. Δισκος - μνημειο , μπασο -ογκολιθος. Το sooundtrack για ενα πολυ κακο ‘ξενερωμα’.
[B]Santana - Lotus (1974)[/B]
Ειναι live , αλλα δεν παυει ναναι ο καλυτερος δισκος του. Τρομακτικη μπαντα/μουσικοι/feeling.
[B]David Crosby - If I Could Only Remember My Name (1971)[/B]
To απολυτο ‘comedown’ αλμπουμ. Quiet is the real loud.
[B]Gene Clark - No other (1974)[/B]
Country meets mescaline = No other. Απιστευτο αλμπουμ , απαραμιλλης μελωδιας.
Ποσο πολυ γαμησαν τα 70s ρε πστ μου…
The Wildhearts-Earth Vs The Wildhearts 1993
φοβερη μπαντα και αδικημενη…ο Ginger ειναι μουσικαρα…
[B]Bomb the Sun[/B] - s/t [B][[/B]2007[B]][/B]
τα καλα κρατανε λιγο, οι διαλυμενοι Βomb The Sun ανηκουν στις αγαπημενες μου “στονερ” μπαντες, πλεον δεν ξερω αν ισχυει καν ο ορος. το ξεθαψα σημερης αυτο εδω και παρολο που εχω ξεφυγει απ’ ολα’ αυτα, ενιωσα πολυ εντονα συναισθηματα γι’ αυτο το δημιουργημα. οι Ουαλοι εχουν γραψει ενα αλμπουμ κι ενα κομματι, αυτα εχουν διασωθει, δεν υπαρχει μισο φιλλερ μεσα σ’ αυτα. χαρακτηριστικο τους οι πανεμορφες δομες, που ακουμπανε κολορ χεηζ, η αγνοτητα που σου βγαζουν οι συνθεσεις τους, το φιλιν της ανοιξης, του ουρανου και του ηλιου(ασχετα αν θελουν να τον βομβαρδισουν). η φανταστικη προφορα του τυπου και γενικα απεχουν απο κορεσμενα στονερ γκρουπς, διοτι επικρατει εμπνευση. το πιο σημαντικο.
δινω μαησπεης, να παρετε μια πρωτη επαφη, αν δε βρειτε το αλμπουμ το ανεβαζω για οποιον το θελησει. το κολλημα μου ειναι με το [I]Your Blood Is On My Hands[/I] απ’το αλμπουμ και υστερα το εξτρα κομματι που γραψαν [I]Saluting Magpies[/I] και βρισκεται στο απο κατω λινκ. περιμενω ποτοφ που ξερω οτι του αρεσει πολυ να κανουμε κανα κιερατο ρε αδερφε.