Σημάδεψε μια εποχή. Η πιο χαρακτηριστική, iconic ανάμνηση που έχω από γήπεδο με τον ξανθό:
20 χιλιάδες να βρίζουν λόγω ήττας και αυτός να φεύγει με τα χέρια ψηλά. Τεράστια μορφή, δε γίνεται να μην τον παραδεχτείς.
2 Likes
Από τη δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό δεν είναι αυτό; Που έπαιζε τότε στον Ολυμπιακό ένας Αμερικανός που έκανε τσιχλόφουσκες.
Καλός παίχτης, δεν θυμάμαι τώρα το όνομά του.
Ρόμπινσον
1 Like
Thanks!
Η φώτο είναι απ’ το διπλό στο ΟΑΚΑ το 99/00 τότε που στα ντέρμπι ίσως ήταν ο πρώτος που -για να γυρίσει εναντίον μας σκορ- χαμήλωνε την πεντάδα σε βαθμό που κανένας δεν το είχε κάνει με 4 γκαρντ και τον (Δημήτρη) Παπανικολάου.
Για τα υπόλοιπα αγωνιστικά -πχ αν άξιζε να έχει πάρει μια Ευρωλίγκα ή όχι- θα έχουμε πολύ καιρό να συζήτήσουμε.
Για σήμερα απλώς αντίο στον άνθρωπο που μαζί με τον Ζάρκο (και τον Έντι) έκανε πολλούς της γενιας μου να αγαπήσουμε το μπάσκετ.
6 Likes
Δε βλέπω να έχει ποσταριστεί, το καταθέτω για τα πρακτικά
5 Likes
10 Likes
Προσωπικά τον είχα πετύχει όταν “απαλλάχθηκε” από το βάρος της πολιτικής στο καφέ στο βασιλικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη. Ίδια εντύπωση αποκόμισα. Έκατσε στο τραπέζι μας, αγαπούσε να μιλάει για το μπάσκετ. Γενικά του άρεσε να μιλάει και είχε αυτή τη γοητεία που έκανε τον κόσμο να μαζεύεται γύρω του να τον ακούσει. Απίστευτα εγωϊστής φυσικά και εθισμένος με τη νίκη.
Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί (και ήταν το μεγάλο μέρος της κουβέντας τότε) είναι ότι και στις αρχές του 2000 (2003 μέχρι 2006 χοντρικά) στον Άρη κατάφερε και μάζεψε 10 μετρίου οικονομικού διαμετρήματος ανθρώπους και ουσιαστικά έκανε τη δουλειά στο παρασκήνιο. Το αποτέλεσμα ήταν να πάρει ο Άρης το τρίτο του Ευρωπαϊκό, να χάσει άλλο ένα κόντρα στον Ιβκοβιτς (που δεν ήθελε να τον βλέπει ο συγχωρεμένος, θεωρούσε ότι το “σέρβικο λόμπι” του στέρησε Ευρωπαϊκά), το Κύπελο κόντρα στον Ολυμπιακό, να πάει δύο σερί χρονιές στο τοπ-16 της Ευρωλίγκας κλπ κλπ. Και όλα αυτά με ομάδες που είχαν μπάτζετ 1-2 εκατομμύρια. Καημό είχε που του “έκλεψαν” το Διαμαντίδη οι Γιαννακόπουλοι (όταν πήρε ο Άρης τελικά το Σχορτσιανίτη). Είχε μεγάλη αγάπη για τον Άρη και ίσως και λίγο να μετάνοιωσε ότι ασχολήθηκε με την πολιτική και δεν έκλεισε την προπονητική του καριέρα στο “σπίτι” του. Αυτή την εντύπωση μου άφησε.
Αλλά η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που άφησε στον Άρη νομίζω είναι η νοοτροπία. Η στιγμή στο βίντεο παρακάτω νομίζω συνοψίζει γιατί ο Άρης έγινε αυτοκρατορία
8 Likes
Δεν ήμουν ποτέ αρειανός (ή μήπως ήμασταν όλοι) με την στενή έννοια αλλά για κάποιον λόγο αυτός εδώ ο τύπος πάντα μου ήταν κάτι παραπάνω από συμπαθής. Δεν τα ξέρω βέβαια από κοντά αλλά ούτως ή αλλως ο νεκρος δεδικαίωται… καλό ταξίδι
https://www.paok24.com/epikairotita/449292/pethane-o-paris-kalimeridis/
βάζω λινκ παοκτζίδικο γιατί έτσι
1 Like
Νομιζω πως ο καλυτερος παικτης ολων των εποχων περασε μια μικρη φαση στην οποια δεν ηταν και πολυ ευτυχισμενος, και επηρεαστηκε λιγακι και η αποδοση του, αν και στα 2 χρονια του στην Παρι Σεν Ζερμεν εδωσε παμπολλες ασιστ και ηταν παρων σε παρα πολλους αγωνες. Τωρα που ειναι ευτυχισμενος παλι, μας χαριζει υπεροχα γκολ και ενα σοου στο χορταρι στα 36 του, οπως εκανε απεναντι στο Περου. Εκτος απο τα δυο γκολ, ειχε 2-3 πολυ καλες ευκαιριες ακομα, ενω αν ηταν λιγο πιο ευστοχοι οι συμπαικτες του θα ειχε τελειωσει και με 2 εξαιρετικες ασιστ.
Αναρωτιεμαι ποσο ακομα μπορει να τραβηξει με δεδομενο οτι πλεον ολοι οι επαγγελματιες αθλητες παιζουν 4-5 χρονια παραπανω απο οτι πριν κανα δυο δεκαετιες. Παντως αυτη η Αργεντινη ειναι τρομακτικα καλη, κι εχει ενα σωρο πολυ καλα ταλεντα στα οποια μπορει να χτισει προς το παρον, οπως τους Εντσο Φερναντεζ, Αλβαρεζ και Μακαλιστερ, αλλα και τον Εμιλιανο Μαρτινεζ στο τερμα προφανως.
ΥΓ. Πανεμορφο το πρωτο γκολ.
1 Like
1 Like
mes que un club 
2 Likes
Ο Χαρίλαος ανήκει σε όλους
1 Like
9 Likes
Ζιζού 
Ο αγαπημένος μου παίχτης όσο παρακολουθώ μπάλα
Ένα από τα καλύτερα βίντεο που κυκλοφορούν για τον μάγο.
Για μένα ο κορυφαίος στο προσφορά / επαφή
3 Likes
Ζινεντίν Ζιντάν > Κριστιάνο Ρονάλντο
1 Like
Καραπαπά κάνε ένσταση, όχι και 4άρα.
Τι παικτούρα είναι ο Κωνσταντέλιας…
5 Likes