Για όλα έχει ειπωθεί κάτι εδώ εκτός από τον Benjamin Clementine.
Ήταν άστεγος και τραγουδούσε στο μετρό μέχρι που πέρασε ο κατάλληλος περαστικός. Η φωνή κι η μουσική του είναι μια μίξη Anthony Hegarty και Nina Simone. Γενικά έχει hype.
6 από τα 8 σου θα έβαζα κι εγώ στη λίστα μου ρε (aka έχεις ωραίο γούστο :Ρ ) Ο Clementine έβγαλε γαμώ τους δίσκους btw, το ότι το παρακάνει με την επίδειξη φωνής δεν μας χαλάει καθόλου.
Θα γράψω με διαβάθμιση τι έχω ξεχωρίσει κι εγώ πιο μετά.
Sylvan - Home
Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.
Μπορω να βαλω 2-3 ακομα αλλα ενω ειναι καλοι δισκοι τους νιωθω εμφανεστατα κατωτερους απο τους 2 πανω.
Επισης τους Sylvan ηθελα να τους αναφερω στις νεες κυκλοφοριες αλλα με προλαβε η δημιουργια των '‘καλυτερων κυκλοφοριων’'
Πολυ ομορφο progressive rock σε σημεια μου θυμιζουν ελαφρως marillion και gazpacho
Αυτά που μου 'ρχονται προς το παρόν και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη είναι οπωσδήποτε το Enforcer (όχι που δεν), το τελευταίο Grunt, το ντεμπούτο του John Carpenter, το νέο APTBS και το Liturgy μου άρεσε εντυπωσιακά πολύ με γνώμονα το πόσο βαρέθηκα το Aesthetica. Και, φυσικά, το Archgoat που μου θύμισε το σοκ της πρώτης φοράς που άκουσα το Whore of Bethlehem. Το Moonspell αν και μου άρεσε υπερβολικά δεν ξέρω αν θα το κατέτασσα στα καλύτερα, το ξεχώρισα πάντως για τη γκοθοφλέβα που μου χτύπησε με τον τρόπο που μου 'χε λείψει τόσα χρόνια.
Περιμένω εναγωνίως νέα Snuff, Stab Electronics και Arcturus ενώ αρνούμαι να ακούσω νέο DHG από κατέβασμα. Θα αποκτηθεί και θα μονοπωλήσει τα ακούσματά μου για το απαιτούμενο διάστημα πριν εκφέρω άποψη.
Προς το παρόν, το Τζενάκι των Death Grips μέσα σε δυο μέρες έχει προλάβει και έχει επισκιάσει τα πάντα. Δύσκολα το βλέπω να βγαίνει κάτι άλλο τόσο γαμημένα δυνατό.
Από εκεί και πέρα το τελευταίο Lightning Bolt σκοτώνει. Μάλλον πρόκειται για την καλύτερη δουλειά των Αμερικανών. Το Viet Cong το ακούω εδώ και τέσσερις μήνες και δεν έχει ξεθωριάσει στο ελάχιστο. Φοβερό το νέο Liturgy, μάλλον καλύτερο από το Aesthetica που επίσης γούσταρα πολύ. Τέλος, η συνεργασία των The Body με τους Thou είχε ως αποτέλεσμα έναν από τους καλύτερους και πειραματικούς sludge δίσκους των τελευταίων ετών, ενώ και η συνεργασία των Dephosphorus με τους Φινλανδούς Haapoja, ήταν σκάλωμα μεγάλο.
Μέχρι στιγμής και με τις μέχρι τώρα ακροάσεις έχομε και λέμε αυτά που ξεχωρίσαμε.
Δύο που μου 'χουν πάρει τα μυαλά:
Rishloo-Living As Ghosts With Buildings As Teeth
The Decemberists-What A Terrible World What A Beautiful World
Και άλλοι οχτώ πολύ καλοί δίσκοι:
Asaf Avidan-Gold Shadow
Benjamin Clementine-At Least For Now
The Amazing-Picture You
Toundra-IV
Arcane-Known/Learned
Beardfish-4626 Comfortzone
Steven Wilson-Hand. Cannot. Erase
War Dance-Wrath Of The Ages
Αυτό με ώθησε (τα άλλα λίγο-πολύ παίζουν καιρό) να το ξεχωρίσω και να το έχω στα υπ’όψιν για τα κορυφαία. Ευελπιστώ πως θα έχω το cd σύντομα, γιατί το LP το πήγαν πίσω…
Ωραίο το The Art Work των Liturgy…Άκουσα τυχαία ένα τραγούδι τους εν όψει του Plissken fest και κατέβασα ν’ ακούσω όλο το άλμπουμ.Είναι η πρώτη φετινή κυκλοφορία που άκουσα, μαζί με το The Cliff των Pelican. Πολύ καλά.
[B]Μου άρεσαν:[/B]
Enter Shikari - The Mindsweep
Arcturus - Arcturian
Liturgy ? The Ark Work
Ghost Bath ? Moonlover
Peste Noire ? La Chaise-Dyable
Caina - Setter of Unseen Snares
The Crinn ? Shadowbreather
[B]Δεν μου άρεσαν:[/B]
Dodheimsgard - A Umbra Omega
Shining - IX - Everyone, Everything, Everywhere, Ends
Marduk - Frontschwein
Infernal War - Axiom
MACABRE OMEN-GODS OF WAR AT WAR
TRIBULATION-THE CHILDREN OF THE NIGHT
ROYAL THUNDER-CROOKED DOORS
MOONSPELL-EXTINCT
ARCTURUS-ARCTURIAN
STEVEN WILSON-HAND.CANNOT.ERASE
