ο Καρυωτάκης.
Και ας μην ταιριάζει η απαισιοδοξία του με την ιδιοσυγκρασία μου.
[SPOILER]…Πάνου στο βράχο για να φτάσει
και στην αγάπη, ώσπου να σπάσει
το τρυφερό κλωνάρι του τεντώνει,
κι όταν ελεύθερο βρεθεί,
νεκρό κι ωραίο θε να συρθεί,
τ’άλλο για να βρει.Ένα φιλί,
…
Από ένα ποιήμα που έχει μεταφράσει
“Η αγάπη του Βικέντιου”
του Mistral Frederic[/SPOILER]
Με αυτό που είπες τώρα θυμήθηκα την αποχαιρετιστήρια επιστολή του Gabriel Garcia Marquez στους φίλους του.
[SPOILER]Δεν ξέρω ποιο κομμάτι να διαλέξω…Τα περισσότερα είναι ήδη πολύ γνωστά.
[SPOILER]…
Υπάρχει πάντα ένα αύριο
και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει,
αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα,
θα 'θελα να σου πω πόσο σ’αγαπώ και ότι ποτέ δε θα σε ξεχάσω.
…
Αν δεν το κάνεις σήμερα,
αύριο θα είναι όπως και χτες.
Κι αν δεν το κάνεις ποτέ, δεν πειράζει.
Ξεκίνα τώρα να κάνεις πράξη τα όνειρα σου.
Τώρα είναι η ώρα.[/SPOILER][/SPOILER]
Που πάντα μπορείς να κρατάς την ανάμνηση μιας κατάστασης κατά πώς θες εσύ να τη θυμάσαι και ότι κανείς δεν μπορεί να σε κάνει να την αλλάξεις αν δε θες.
Το κακό είναι ότι πολλές φορές σου δίνονται κίνητρα