Ότι δεν είναι, δεν είναι. Το θετικό που κρατάμε πάντως από σήμερα -ή έστω, από το β’ ημίχρονο- είναι η σοβαρότητα που δείξαμε π.χ. σε κάθε ζώνη, η επιθετική μας επιλογή ήταν ορθολογικότατη και τις περισσότερες φορές επιτυχής.
Μόνος του κυριολεκτικά, οι Φινλανδοί δεν πρέπει να πέτυχαν ούτε μισή καλή άμυνα στα σέρβικα πικενρόλ.
ΔΙαβάζω και ακούω για το πόσο και το πώς πρέπει να περιορίσουμε τον Γκασόλ και υποπτεύομαι ότι πάμε να πέσουμε σε μεγάλη παγίδα με τίποτα βοήθειες, αφήνοντας ελεύθερα σουτ στην περιφέρεια.
Πάντως Κρις εγώ ήδη βλέπω ότι το ίντερνετ (τουλάχιστον) το χει πιάσει το νόημα και παντού διαβάζω σχόλια τύπου “αφήστε τον Γκασόλ να βάλει ό,τι είναι να βάλει και κοιτάξτε να παίξετε πάνω απ’ όλα καλή περιφερειακή άμυνα, να μη βάλουν οι υπόλοιποι πολλά”. Προσέγγιση με την οποία θα έλεγα ότι συμφωνώ κι εγώ. Από κει και πέρα, οψόμεθα. Πάντως κάτι μου λέει ότι αν τους βάλουμε κάτω αυτούς τους καταραμένους μετά θα πάμε ως το τέλος. Ή 1οι/2οι (στον τελικό anyway) ή 5οι δηλαδή. Τεσπα, θα δείξει.
4η περίοδος απλά για πέταμα με λάθη που δεν κάνουν ούτε στα εφηβικά (μπάσιμο Καλάθη για πολλά δάκρυα), με 4 πόντους σε 7’ σε τέτοιο ματς δεν πας πουθενά. Γενικά, σε όλο το ματς ζήτημα να βγάλαμε 2 σωστά pick n roll. Ο Σπανούλης έπαιξε;
Κρίμα γενικά γιατί με στοιχειωδώς καλύτερη εμφάνιση επιθετικά τους είχαμε νομίζω.
Κρίμα, κρίμα. Μόνοι μας το χάσαμε βέβαια αφού στην 4η έσβησε ο εγκέφαλος. 1-2 μεγάλα σουτ από Σπανούλη έλειψαν. Αυτός και ο Μπουρούσης απογοήτευσαν δυστυχώς. Γιάννης απλά συγκινητικός.
Δικά μας τα λάθη βέβαια, μόνοι μας το χάσαμε αλλά…