Ρε γαμώτο, αυτή δεν είναι ομάδα, είναι πλάνο του Αγγελόπουλου. Αέναη αναζήτηση της υπαρξιακής οντότητας μέσα από ατέρμονες ατραπούς του εσωτερικού γίγνεσθαι…
Από την άλλη, αυτοί μπορούν να περάσουν μουντιάλ…
Μαν,
Εκτιμώ πολύ τη γνώμη σου πάνω στη μουσική και ειδικά πάνω σε thrash/speed, αλλά, χωρίς παρεξήγηση, κάθε φορά που διαβάζω ποστ σου για ποδόσφαιρο καταλήγω κάπως έτσι: :-k:blink::dunno:
Δηλαδή, ο [I]Φετφατζίδης[/I] στη θέση του [I]Σαμαρά;[/I]
Μα δεν έχουν καμία σχέση σαν παίκτες. Ο Φέτφα είναι ας πούμε δεκάρι, άντε κρυφός επιθετικός, ο Σαμαράς είναι βαρύ φορ που στη Σέλτικ, όπου προφανώς υπάρχει μια κάποια επιθετική ανάπτυξη της προκοπής και παίκτες που μπορούν να βγάλουν μια σωστή σέντρα ή τελική μπαλιά, παίζει μέσα στην περιοχή ως στράικερ και αξιοποιείται είτε το ύψος του είτε το τελείωμά του. Στην Εθνική παίζει είτε στα πλάγια είτε ως περιφερειακός επιθετικός, γιατί ο Σάντος υποψιάζομαι ότι πιστεύει (και έχει δίκιο) ότι τέλος πάντων κάποιος πρέπει να πάρει τη μπάλα και να την περάσει μέσα στην περιοχή στα φορ (συνήθως, πλέον, τον Σαλπιγγίδη και τον Μήτρογλου) ώστε να μπει με κάποιον τρόπο αυτό το ρημάδι το ένα γκολ με το οποίο συνήθως νικάμε. Δηλαδή αν δεν την κάνει αυτή τη δουλειά ο Σαμαράς, ποιός ακριβώς θα την κάνει.
Ότι ο Φέτφα θα έπρεπε να παίζει, δεν το συζητάω, θα έπρεπε. Είναι από τους λίγους Έλληνες παίκτες με ποιότητα. Μήπως όμως το πρόβλημα του Σάντος είναι το ότι θέλει να διασφαλίσει ότι θα υπάρχουν όσο γίνεται περισσότεροι παίκτες που θα μαρκάρουν;
Εγώ λέω για γατάκια και γίδια κι εσύ μου βάζεις μέσα τον Καραγκούνη. Τον Καραγκούνη! Ειλικρινά, καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι δεν τον πάτε επειδή πέφτει, είναι θεατρίνος και όλα αυτά, αλλά πιστεύεις πραγματικά ότι υπάρχουν πολλές επιλογές για δημιουργία ελλείψει Καραγκούνη;
Εδώ μωρέ παίζουνε κάτι Χολέμπες, Μανιάτηδες, Σιόβες και δε συμμαζεύεται, κι εσάς σας χαλάνε ο Σαμαράς και ο Κάρα;
Για μένα το ιδανικό θα ήταν να βλέπουμε σε κάθε ματς της Εθνικής βασικούς Καραγκούνη, Φετφατζίδη, Νίνη και Σαμαρά. Και μπροστά οπωσδήποτε Μήτρογλου και Σάλπι. Έτσι θα είχαμε και καμιά ελπίδα να δούμε λίγη μπάλα της προκοπής. Αλλά μετά επανέρχεται το πρόβλημα: και ποιός στον πούτσο θα κόβει;
Είχα μια κουβέντα πριν λίγο καιρό με τον Καραμουρτζούνη, γενικά περί Εθνικής. Και είχα θυμηθεί την Εθνική το '96-'97, δηλαδή στην προκριματική φάση του Μουντιάλ της Γαλλίας. Για όσους την έχουν ζήσει και θυμούνται, εκείνη η ομάδα δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή. Είχε πολύ περισσότερη ποιότητα και συχνά πρόσφερε και θέαμα, τηρουμένων των αναλογιών (ω, ναι). Το πρόβλημα; Από τη μέση και πίσω έμπαζε. Αλλά έμπαζε πολύ άσχημα λέμε. Και συνήθως ήταν η αμυντική λειτουργία που την πρόδιδε, και όντως την πρόδωσε και στο τέλος και δεν πέρασε Μουντιάλ.
Το πόιντ μου είναι ότι μάλλον πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι στο επίπεδο που είμαστε ποδοσφαιρικά, ή θα είμαστε αποτελεσματικοί και θα παίζουμε στις μεγάλες διοργανώσεις αλλά χωρίς να παίζουμε μπάλα, ή θα προσπαθούμε να παίζουμε μπάλα αλλά έτσι θα θυσιάζεται η αποτελεσματικότητα και στο τέλος θα παίρνουμε τ’ αρχίδια μας. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τα έχουμε και τα δύο.
:lol::lol:
ωραιο το ποστ σου, αλλα μια που παιζει τοσο πλαγια και πισω ,συνεχίζω να προτιμώ τον χολεμπας στη θεση του(και οχι μπακ) που όντως περνάει την μπάλα στους επιθετικούς και προσπαθεί κάθε φορά να κάνει κάτι για την ομάδα και οχι για τον εαυτό του.
*μια χαρά είναι ο καραγκουνης. βαστάει ακόμα
Θα μου επιτρέψεις να έχω για τον Χολέμπας τη γνώμη που έχεις εσύ για τον Σαμαρά. Δεν τον μπορώ καθόλου. Τον θεωρώ το μεγαλύτερο γατάκι που παίζει αυτή τη στιγμή στην Εθνική. Δεν είναι γίδι σαν κάτι άλλους, κάτι ξέρει από μπάλα γενικά, αλλά νομίζει ότι είναι πολύ καλύτερος παίκτης απ’ όσο είναι, και δεν κάνει και τη βασική δουλειά που πρέπει να κάνει, δηλαδή να φροντίζει να περνάνε από την πλευρά του όσο γίνεται λιγότερες μπάλες από τον αντίπαλο. Άλλο αδιέξοδο εκεί πέρα: συμφωνώ ότι δεν κάνει για μπακ, αλλά ρεαλιστικά δε γίνεται αλλιώς, και γι’ αυτή τη θέση είναι ακατάλληλος. Οπότε για μένα πούλο.
συμφωνω με γρακχο εκτος νινη. Το παιδι σε ολο το παιχνιδι θα φανει το πολυ δεκα λεπτα. Αν τον παιξουν λιγο σκληρα αμεσως κρυβεται. Ειχα μια κρυφη ελπιδα οτι επειδη πηγε ιταλια μηπως ανεβει αλλα δεν. Ελαχιστα. Ο Φορτουνης ειχε κανει πολυ καλο γιουρο και ηταν καλος στα πρωτα ματς απο προκριματικα που επαιξε αλλα μετα ο Σαντος σταματησε να τον βαζει. Δεν ξερω τι κανει και εκει που παιζει.
Ο Νίνης είναι 23 χρονών βετεράνος.
Αν καταφέρει να μην τον ανεχτούν ούτε στον ΠΑΟΚ, ο επόμενος σταθμός του θα είναι ο Απόλλων Αθηνών να κάνει παρέα στον Τζόρβα.
Ο Σαμαράς συμφωνώ κι εγώ ότι είναι ο πιο μπαλαδόρος μακράν της εθνικής. Είναι βαρύς και αργός αλλά τελικά από αυτά τα 9-10 ψωρογκολάκια που βάλαμε, στα περισσότερα κάπως θα έχει συμμετάσχει στην δημιουργία.
Όσο για τον Φέτφα, η μόνη θέση που λειτουργεί καλά είναι δεξιός ακραίος επιθετικός. Όποτε έπαιξε πιο κεντρικά τον σκέπασαν τα αντίπαλα αμυντικά χαφ. Ε, για την ώρα δεξιά υπάρχει ο Σαλπιγγίδης και ακόμα και για μένα (που είμαι Φετφα-φαν) πρέπει να παραμείνει ακλόνητος.
Και γράκχε άμα δε σου αρέσουν οι παίκτες της ΘΡΥΛΑΡΑΣ, να πεις στον φίλο σου τον αλαφούζο να στείλει τον ΛΑΓΟ και τον ΜΑΡΙΝΑΚΗ :!:
Έχω μια ελπίδα για το Νίνη ότι δεν είναι τόσο τελειωμένος παίκτης όσο λέτε (θα δείξει αν επιβεβαιωθώ ή διαψευστώ), αλλά ακόμα κι αν τον βγάλουμε απ’ την παραπάνω εξίσωση, το πρόβλημα παραμένει. Το ποδόσφαιρό μας δεν έχει περίσσευμα ταλέντου και ποιότητας ούτως ώστε και να παίζει μπάλα η Εθνική, και να πηγαίνει στις μεγάλες διοργανώσεις, οπότε οποιοσδήποτε είναι στο “τιμόνι” έχει να κάνει αυτή την επιλογή (αυτό και προς όσους έχουν βγάλει άχρηστο τον Σάντος). Ή μένουμε στη λογική του σοβαρού σχεδιασμού και του σιδερένιου δεσίματος που εγκαινίασε ο Ρεχάγκελ, ή επιστρέφουμε στην προ-Ρεχάγκελ εποχή. Να ρίχνουμε τεσσάρες και πεντάρες στις μικρές εθνικές ομάδες αλλά τον επόμενο χρόνο να μελαγχολούμε βλέποντας το Μουντιάλ ή το Γιούρο και να λέμε “αχ και να ήταν και η Εθνική εκεί πέρα”.
έντιτ
Λολ @ChrisP 
'Επειδή δε θυμάμαι και θα ήμουν περίεργος να δω το αποτέλεσμα: έχει παίξει ποτέ ο Σάντος με 2 φορ; Μήτρογλου και Σαμαρά ή Σαμαρά και Γκέκα;
Δεν νομίζω ότι υφίσταται στην πραγματικότητα δίλημμα “εθνική στα γιουρο-μουντιάλ με μισό μηδέν” ή “εθνική μπαλαδόρικη που θα αποκλείεται”.
Σε γενικές γραμμές, το πλάνο της εθνικής είναι μονόδρομος, γιατί ακριβώς αυτοί οι παίκτες είναι και δεν μπορούμε να τους κάνουμε ζιντάν.
Όμως ο Κάρπετ, παρότι τελευταία γράφει σχεδόν αποκλειστικά βλακείες, έκανε μια σωστή επισήμανση. Η ελλάδα συνήθως μέχρι να σκοράρει, πιέζει αρκετά και κάποιες φάσεις κουτσα-στραβά τις δημιουργεί. Δηλαδή μπορεί να δημιουργήσουμε και 4-5 ευκαιρίες μέχρι να γίνει το 1-0. Το ζήτημα είναι ότι μετά το 1-0 αυτόματα η πίεση μπροστά εξαφανίζεται και όλοι (πλην του φορ) παίζουν πίσω από τη σέντρα με αποκλειστικό σκοπό να κλείνουν χώρους. Σκέψη για αντεπίθεση δεν υπάρχει κάν, άντε να την κουβαλήσει λίγο ο Σαμαράς μέχρι να τρακάρει κάπου. Ε, αυτό, όσο να πεις είναι λίγο αποκρουστικό, δε σημαίνει ότι αν ψάξεις μερικές καλές αντεπιθέσεις, θα το πληρώσεις τρώγοντας γκολ ούτε ότι θα αποκλειστείς από τη μεγάλη διοργάνωση.
Ενδιαφέρουσα σκέψη αυτή. Και ξέρεις πολύ καλά ότι ειδικά εγώ θα ψόφαγα για κάτι τέτοιο και θα γινόμουνα μέχρι και die-hard fan της Εθνικής. Αλλά, ούτε αυτό είμαι σίγουρος ότι μπορεί να γίνει. Και ο κυριότερος παράγοντας που με κάνει να το λέω αυτό είναι της φυσικής κατάστασης, όπου παραδοσιακά είμαστε πίσω από όλους σχεδόν τους διεθνείς ανταγωνιστές μας.
Η δική μου αίσθηση παραμένει ότι εδώ και χρόνια στην Εθνική δεν παίζουν κατ’ ανάγκη οι καλύτεροι παίκτες (όπως κατά κανόνα γινόταν σε παλιότερες δεκαετίες), αλλά αυτοί με τους οποίους ο εκάστοτε προπονητής κρίνει ότι θα μπορέσει να φτιάξει το πιο μάχιμο δυνατό σύνολο απ’ τη μέση και πίσω ώστε να έρθει το αποτέλεσμα.
…αρέσει-δεν αρέσει, έχει δημιουργηθει μια αποκρουστική, αλλά αποτελεσματική σχολή ποδοσφαίρου…
Στην αρχή την σκέφτηκε ο Ότο (είχε μαζέψει κάτι παστέλια κι αυτός στην αρχή…) την εφάρμοσε το 2004, πολλοί δε, ήθελαν να παίξουν όπως τοτε εμείς. Μετά ο Σάντος βρήκε το λαμπρότερο πεδίο για να τελειοποιήσει τη δική του φιλοσοφία.
Με την Σλοβακία την Παρασκευή. Ξεκίνησε με Μήτρογλου, Σαμαρά και Σαλπιγγίδη, Χριστοδουλόπουλο στα πλάγια.
…είναι εκεί που χάθηκε το τόπι, ειδικά στο γύρισμα του Σκρτλ…
Φυσικά και δεν έχουν καμία σχέση σαν παίκτες και συμφωνώ με την περιγραφή της θέσης του. Το πρόβλημα όμως είναι ότι:
- Στην εθνική δεν παίζει φορ περιοχής αλλά (αρκετά) πίσω από τον επιθετικό μέχρι και την σέντρα, την θέση που κάλλιστα θα μπορούσε να παίζει ο Φετφα (να παίρνει μπάλα από την σέντρα και να την σπρώξει μπροστά, να δημιουργήσει δηλαδή.
- Την θέση την παίζει ΡΑΘΥΜΑ και παρτακικά και στην ουσία για την μια θετική του ενέργεια έχεις υπομείνει πέντε που σταματάει την ανάπτυξη και περιμένει τους άλλους να εξυπηρετήσουν ΑΥΤΟΝ.
Ότι ο Φέτφα θα έπρεπε να παίζει, δεν το συζητάω, θα έπρεπε. Είναι από τους λίγους Έλληνες παίκτες με ποιότητα. Μήπως όμως το πρόβλημα του Σάντος είναι το ότι θέλει να διασφαλίσει ότι θα υπάρχουν όσο γίνεται περισσότεροι παίκτες που θα μαρκάρουν;
Ναι, αυτό είναι το μέλημά του όντως. Εσύ είδες τον Σαμαρά να μαρκάρει δηλαδή. Και εν πάση περιπτώσει το πρόβλημα της εθνικής είναι ότι δεν παίζει για να βάλει γκολ αλλά για να κλέβει νίκες σκοτώνοντας τον ρυθμό. Σε αυτό δεν φταίει ο Σαμαράς προφανώς αλλά δεν παύει να είναι παίχτης που ευνοεί αυτό το σύστημα. Α, και ο Φετφα φρονώ ότι ξέρει πιο πολύ μπάλα από τον Σαμαρά.
Εγώ λέω για γατάκια και γίδια κι εσύ μου βάζεις μέσα τον Καραγκούνη. Τον Καραγκούνη! Ειλικρινά, καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι δεν τον πάτε επειδή πέφτει, είναι θεατρίνος και όλα αυτά, αλλά πιστεύεις πραγματικά ότι υπάρχουν πολλές επιλογές για δημιουργία ελλείψει Καραγκούνη;
Πέραν του προφανούς, ότι ο Καραγκούνης είναι ο ιδανικός για να σκοτώσει ρυθμό, βεβαίως με ενοχλεί και η στάση του στο γήπεδο (τον παρατηρείς χωρίς μπάλα;) και τα καραγκιοζιλίκια του.
Ο Καραγκούνης δημιουργεί; :?
Εδώ μωρέ παίζουνε κάτι Χολέμπες, Μανιάτηδες, Σιόβες και δε συμμαζεύεται, κι εσάς σας χαλάνε ο Σαμαράς και ο Κάρα;
O Χολέμπας μου σπάει τα αρχίδια (και στον Ολυμπιακό) με την επιπολαιότητά του αλλά είναι δύο κλικ πιο γρήγορος από τον Σαμαρά στο κατέβασμα και αν παρατήρησες τα ματς είναι αυτός που το όνομά του ακούγεται περισσότερο σε κάθε ματς. Ο Μανιάτης είναι απαραίτητος για τα τρεξίματά του και έχει κάνει και πολύ καλές εμφανίσεις. Άκυρο το πρόβλημά σου με αυτόν. Ο Σιόβας είναι ένας ψηλέας χαζός αλλά και πάλι δεν είναι αυτός το βασικό πρόβλημα.
Για μένα το ιδανικό θα ήταν να βλέπουμε σε κάθε ματς της Εθνικής βασικούς Καραγκούνη, Φετφατζίδη, Νίνη και Σαμαρά. Και μπροστά οπωσδήποτε Μήτρογλου και Σάλπι. Έτσι θα είχαμε και καμιά ελπίδα να δούμε λίγη μπάλα της προκοπής. Αλλά μετά επανέρχεται το πρόβλημα: και ποιός στον πούτσο θα κόβει;
Καραγκούνης με την καμία, τιμητικά πεντάλεπτα αφού ντε και καλά πρέπει να συμπληρώσει συμμετοχές για να κρατάει λίγο μπάλα, που είναι το μόνο προσόν που του έχει απομείνει. Νίνης υπό συνθήκες διότι όντως πολλές φορές κατεβαίνει σαν βετεράνος. Για να κόβεις θες Σάμαρη και Μανιάτη και γενικώς ένα κέντρο που έχει ενέργεια και πιέζει, με την συνδρομή της μπροστά γραμμής. Ο Φέτφα μπορεί να εξουδετερώνεται εύκολα όταν είναι μόνος του μπροστά, με υποστήριξη όμως από πίσω είναι ένας διάολος που δεν αφήνει τον αντίπαλο σε χλωρό κλαρί. Και αν παρατήρησες στα τελευταία του παιχνίδια ο Μήτρογλου πηγαίνει πίσω για να βοηθήσει την ανάπτυξη.
Το πόιντ μου είναι ότι μάλλον πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι στο επίπεδο που είμαστε ποδοσφαιρικά, ή θα είμαστε αποτελεσματικοί και θα παίζουμε στις μεγάλες διοργανώσεις αλλά χωρίς να παίζουμε μπάλα, ή θα προσπαθούμε να παίζουμε μπάλα αλλά έτσι θα θυσιάζεται η αποτελεσματικότητα και στο τέλος θα παίρνουμε τ’ αρχίδια μας. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τα έχουμε και τα δύο.
Δεν νομίζω ότι είναι έτσι τα πράγματα. Έχουμε το υλικό να παίξουμε και πιο σύγχρονο ποδόσφαιρο και με πρωτοβουλίες. Το βασικό πράγμα που βγαίνει στο γήπεδο είναι ότι ΔΕΝ ΚΥΝΗΓΑΜΕ το γκολ, αυτό είναι άποψη και έχει σχεδόν ριζώσει στο DNA της εθνικής μετά τον Ρεχάγκελ. Ήταν σαφώς η ενδεδειγμένη τακτική τότε και δούλεψε και στο Euro γιατί στα σημαντικά μας ματς έβλεπες παίχτες να λυσσάνε, μαζί και ο Καραγκούνης που το 2004 ήταν σημαντικότατος παράγοντας στο κέντρο και του έμεινε και η φήμη της ψυχάρας (που ήταν). Το κακό είναι ότι ο Καραγκούνης σήμερα ζει με τα ένσημα της καριέρας του. Η εθνική δεν λυσσάει, δεν παλεύει, παίζει με βετεράνους με “εμπειρία” που σκοτώνουν τόσο το ματς που στο τέλος ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΜΑΣΤΕ.
Δεν νομίζω ότι η επιλογή μας είναι “αντιποδόσφαιρο και αποτελέσματα” έναντι “μπαλίτσα και διασυρμός”, υπάρχει πολύ χώρος στην μέση. Αλλά το ρεζουμέ είναι ένα:
Αν η εθνική μας μπορεί αυτό που είδαμε στα δυο τελευταία παιχνίδια είναι απλά τα πράγματα: ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΟΥΝΤΙΑΛ.
αν η εθνική αποδείξει τώρα στα μπαράζ οτι μπορεί και με δύσκολους αντιπάλους να μην τρώει γκόλ και να κερδίζει 1-0 (έστω και αν δεν παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο) τότε αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους αξίζει να πάει μουντιάλ.
Λιγα για τον Καραγκουνη ε
Η λογική της χρησιμοποίησης Σαμαρά στην Εθνική εκεί που χρησιμοποιείται είναι νομίζω εμφανής: για το σύστημα που θέλει να παίξει ο Σάντος, δηλαδή σφιχτά πίσω να κρατηθεί το μηδέν και μπροστά να γίνουν εκεί πέρα τέσσερις-πέντε φάσεις μπας και μπει το γκολ, χρειάζεται ένας παίκτης που να συνδυάζει χαρακτηριστικά βαρέως φορ και μεσοεπιθετικού. Και να μπορεί δηλαδή να πατήσει πόδι μέσα στην περιοχή, αλλά και να ταϊσει απ’ έξω τον φουνταριστό, ο οποίος στο σύστημα Σάντος (συνήθως) πρέπει να είναι ένας και μόνο ώστε να μείνουν διαθέσιμες όσο γίνεται περισσότερες θέσεις ενδεκάδας για κλασσικά ελληνικά σκυλιά του πολέμου. Πώς να το κάνουμε, ο Φέτφα, όσο χαρισματικός κι αν είναι στον τομέα της δημιουργίας, δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Μόνο ο Σαμαράς υπάρχει.
Δεν αμφισβήτησα ότι είναι αργός σαν παίκτης. Αν όμως ήταν και γρήγορος, θα ήταν ενδεκάτος επιθετικός σε μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα (εννοώ πιο μεγάλη από τη Σέλτικ) και όποιος θέλει ας γελάσει μ’ αυτό. Δε λέω, είναι χρήσιμη η ταχύτητα και όλοι την επικαλούνται πλέον (εκτός απ’ όταν παίζει η Μπαρτσελόνα :!:). Αλλά σ’ αυτό το γαμημένο σύγχρονο ποδόσφαιρο έχει γίνει πια τόσο φετίχ που σα να έχει ξεχαστεί η αξία του αργού μπαλαδόρου που παίρνει τη μπάλα και τη χάνει μόνο με φάουλ. Καταλαβαίνω βέβαια ότι όταν ο Σαμαράς το κάνει αυτό με αντιπάλους τη Λιθουανία και το Λιχτενστάιν κάπου ενοχλεί. Η αξία του όμως φαίνεται σε παιχνίδια με ανώτερους αντιπάλους που η Εθνική παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει και για να το κρατήσει χρειάζεται και λίγο κουβάλημα προς το σημαιάκι του κόρνερ. Βλέπε ματς με Ρωσία πέρυσι στο Γιούρο. Που δε νομίζω να χάλαγε τότε κανέναν ο “αργός” Σαμαράς που όμως κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα η Ρωσία έχανε χρόνο για δυο-τρεις επιθέσεις.
Προφανώς και δε μαρκάρει βέβαια. Δεν εννοούσα αυτόν. Το θέμα είναι ότι για να χρησιμοποιηθεί ο Φέτφα αντί του Σαμαρά η Εθνική λογικά πρέπει να παίξει με δύο φορ μέσα στην περιοχή (για Σάντος μάλλον ξεχάστε το). Επίσης θα έπρεπε να υπάρχουν δυο-τρεις παίκτες που να έχουν και δημιουργικές ικανότητες, αλλά και ανασταλτικές. Ε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Τι να κάνουμε.
Πολύ πιο ρεαλιστικό θα ήταν να αντικατασταθεί ο Καραγκούνης από το Φέτφα - σαν ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες είναι πολύ πιο κοντινοί. Και νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς αυτό θα γίνει σχετικά σύντομα - μάλλον μετά το Μουντιάλ. Για την ώρα όμως καλώς ή κακώς ο Σάντος εμπιστεύεται περισσότερο τον Κάρα, που και πιο έμπειρος είναι, και τον έχει ξελασπώσει πολλές φορές στο παρελθόν.
Εδώ σηκώνω τα χέρια ψηλά…
Ναι. Με συνηθισμένο τέλος της περιγραφής του σπορτκάστερ “και η μπάλα στα περιστέρια”. Άσε μας!
Ο Μανιάτης δεν είναι σε καμία περίπτωση άχρηστος. Αλλά είναι το είδος του παίκτη στο οποίο δεν έχει πρόβλημα η Εθνική - το τίμιο κατσίκι που θα κόβει μπάλες μέχρι το 90φεύγα. Από παίκτες με προσωπικότητα και ταλέντο που να γουστάρουμε και λίγο, έχουμε πρόβλημα. Γι’ αυτό αντέδρασα στο κράξιμο Σαμαρά.
Με το συμπάθειο, αλλά μου φαίνεται ότι είστε κάμποσοι που αυταπατάστε σχετικά με τις δυνατότητες της Εθνικής για ελκυστική μπάλα.
Μπορεί και καλύτερα η ομάδα, αλλά [I]πόσο[/I] καλύτερα;
Ακόμα και με λύσσα που λες και όλα αυτά (που αν περάσουμε στο Μουντιάλ λογικά θα τα δούμε), η εικόνα δεν πρόκειται να αλλάξει θεαματικά.
Η διαφορά με το 2004 δεν είναι στη διάθεση (αφού έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να συγκρίνεις τελικά με προκριματικά). Είναι στην ποιότητα. Εκείνη την εποχή ήταν στο απώγειό της (άρα και με κατεύθυνση προς τη Δύση της ουσιαστικά) μια ολόκληρη φουρνιά του ελληνικού ποδοσφαίρου που σήμερα με την εξαίρεση των Καραγκούνη και Κατσουράνη έχει αποστρατευτεί. Ε, η σημερινή φουρνιά σε γενικές γραμμές είναι υποδεέστερη σε ταλέντο.
Ή μήπως έχει η σημερινή Εθνική έναν Τσιάρτα; Έναν Ζαγοράκη; Ή ένα μπακ-χαφ σαν τον Σεϊταρίδη;
Αφού έχει το Μήτρογλου σαν φορ περιοχής, έχει τον Σαλπιγγίδη που πατάει περιοχή από τα δεξιά και ο Φετφα είναι μπουκαδόρος και έχει σκοράρει κιόλας. Γιατί πρέπει να έχει χαρακτηριστικά βαρέως φορ δηλαδή ο δημιουργός, πώς προκύπτει αυτή η ανάγκη;
Εν πάση περιπτώσει το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει ο Σαμαράς είναι ότι παίζει ράθυμα και κάτω από τις δυνατότητές του. Σε αυτές τις περιπτώσεις η λύση είναι απλή; ΠΑΓΚΟΣ. Τώρα αυτός και κάποιοι άλλοι μασώνοι εκεί μέσα έχουν στρογγυλοκαθίσει στην 11άδα παίζοντας και το πουλί τους, ακόμα και με το Λιχτενστάιν. Ποια είναι η αξία στο σύγχρονο ή το παλαιό ποδόσφαιρο να κρατάς μπάλα στο κέντρο απέναντι στο Λιχτενστάιν;
Προφανώς και δε μαρκάρει βέβαια. Δεν εννοούσα αυτόν. Το θέμα είναι ότι για να χρησιμοποιηθεί ο Φέτφα αντί του Σαμαρά η Εθνική λογικά πρέπει να παίξει με δύο φορ μέσα στην περιοχή (για Σάντος μάλλον ξεχάστε το). Επίσης θα έπρεπε να υπάρχουν δυο-τρεις παίκτες που να έχουν και δημιουργικές ικανότητες, αλλά και ανασταλτικές. Ε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Τι να κάνουμε.
Αυτό με τα δύο φορ να το εξηγήσεις καλύτερα. Δεν μπορεί ο Μήτρογλου μόνος του; Χρειάζεται τον Σαμαρά να κάνει την μπαλιά αντί του Φετφα;
Πολύ πιο ρεαλιστικό θα ήταν να αντικατασταθεί ο Καραγκούνης από το Φέτφα - σαν ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες είναι πολύ πιο κοντινοί. Και νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς αυτό θα γίνει σχετικά σύντομα - μάλλον μετά το Μουντιάλ. Για την ώρα όμως καλώς ή κακώς ο Σάντος εμπιστεύεται περισσότερο τον Κάρα, που και πιο έμπειρος είναι, και τον έχει ξελασπώσει πολλές φορές στο παρελθόν.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα να αντικαταστήσει τον Κάρα. Και φυσικά ΚΑΚΩΣ τον εμπιστεύεται αντί του Φετφα. Λέω εγώ.
που θέλει και για να το κρατήσει χρειάζεται και λίγο κουβάλημα προς το σημαιάκι του κόρνερ. […]
Ναι. Με συνηθισμένο τέλος της περιγραφής του σπορτκάστερ “και η μπάλα στα περιστέρια”. Άσε μας!
Μια χαρά την πάει συνέχεια στο σημαιάκι του κόρνερ ο Χολέμπας και πολύ πιο γρήγορα από τον Σαμαρά. Επίσης έβγαλε την ασίστ του πρώτου γκολ.
Ο Μανιάτης δεν είναι σε καμία περίπτωση άχρηστος. Αλλά είναι το είδος του παίκτη στο οποίο δεν έχει πρόβλημα η Εθνική - το τίμιο κατσίκι που θα κόβει μπάλες μέχρι το 90φεύγα. Από παίκτες με προσωπικότητα και ταλέντο που να γουστάρουμε και λίγο, έχουμε πρόβλημα. Γι’ αυτό αντέδρασα στο κράξιμο Σαμαρά.
Και εσύ δηλαδή βλέπεις ο Σαμαράς να προσφέρει θέαμα και δημιουργία ή να σκοτώνει τον ρυθμό κρατώντας μπάλα; Διάλεξε. Στα χαρτιά έχεις δίκιο και στην πράξη είναι εμετός.
Μπορεί και καλύτερα η ομάδα, αλλά [I]πόσο[/I] καλύτερα;
Περίπου 57% καλύτερα.
Γενικά αυτό που λες είναι η κλασσική παραίτηση του έλληνα ότι είμαστε καημένοι άχρηστοι και για αυτό πάμε τσούκου-τσούκου. Ε, όχι. Μόνο την νοοτροπία του να κλέψεις την νίκη ακόμα και με τα Λιχτενστάιν δείχνει αρρώστια και οι επιλογές στην 11άδα αντανακλούν αυτή την αρρώστια.
Oλα αυτα τα σεντονια γραφονται για την ποδοσφαιρικη εθνικη;;; 