Ηρεμα. Θα πεσει σφαλιαρα. 
Καλη εμφανιση γενικα.Και παλι τραγικοι στις στημενες μπαλες.
Και πριν το γκολ καναμε 2-3 μαλακιες αλλα δεν τις πληρωσαμε.
Θα συμφωνησω με οποιον ειπε οτι δεν υπηρχε πλανο για το αν στραβωνε το ματς.
Παρά το αποτέλεσμα, η εθνική ήταν αξιοπρεπέστερη από ποτέ. Ο Τζόρβας είναι ήρωας. Η μοναξιά του Σαμαρά ήταν σχεδόν κωμική. Πάντως, και από μόνο του το γεγονός ότι ο Μαραντόνα πανηγύρισε τόσο μια νίκη επί της Ελλάδας είναι παρηγορητικό.
Μακάρι να το πάρει η Αργεντινή, γιατί το αξίζει (αν εξαιρέσουμε τον θλιβερό Ρομέρο) και (τυπικά) θα έχουμε αποκλειστεί από τους πρωταθλητές.
Πάντως σήμερα παίξαμε για να μην ηττηθούμε και όχι για να προκριθούμε.
Αν είστε ευχαριστημένοι από αυτό…
Ο Μαραντόνα θα πανηγύριζε ακόμα και γκολ της Αργεντινής κόντρα στη Δόξα Βύρωνα γιατί αυτός είναι ο Μαραντόνα, θέλει η ομάδα του να σκοράρει και να νικάει.
Ο Ρομέρο γιατί είναι θλιβερός και ο Τζόρβας ήρωας?
Τοσο μα τοσο κοντα πραγματικα…
Ελπιζω να τα επαιξες στοιχημα
Είναι σίγουρα θέμα τήρησης των αναλογιών, αλλά πιστεύω όχι μόνο.
δεν μπορω να πω οτι ειμαι ιδιαιτερα απογοητευμενος απο την εμφανιση μας,αυτο ξερουμε,αυτο παιζουμε.νομιζω παντως οτι επρεπε να παρουμε ενα μεγαλυτερο ρισκο επιθετικα,αλλα στις αλλαγες ηταν ολες αναγκαστικες και δεν ειχαν πολλες επιλογες(βεβαια θα μπορουσε να εριχνε στη θεση του τοροσιδη ή του καραγκουνη εναν επιθετικο).
παντως εγω επιμενω,μπορουσαμε να παρουμε τουλαχιστον μια ισοπαλια απο την κορεα.
η ελλαδα εφυγε με ψηλα το κεφαλι αλλα θα προτιμουσα να επαιζε κ μπαλα
αξιοπρεπεστατη εμφανιση η οποια στο μαξιμουμ θα μας εδινε το χ…μπορουν να γυρισουν με ψηλα τα κεφαλια πισω…η αθλια εμφανιση με κορεα δυστυχως ηταν αυτο που μας κατεστρεψε…
απτην αλλη η νηγιρια πραγματικα πρεπει να ναι πολυ αμπαλη ομαδα…εχασε τα αχαστα.χαρακτηριστικη ηταν η φαση που πλασαρει αουτ στη κενη εστια…αυτοι και αν χασαν τη προκριση μεσα απτα χερια τους…
Βαρεθηκα να απανταω σε καθε ξενο σημερα,στην ερωτηση ‘why Samaras can’t control the ball’’ ή ‘‘why Samaras keeps falling down’’…
Παντως αξιοπρεπης εμφανιση,αν και γαμωτο θα προτιμουσα να εμπαιναν μεσα οπως η Κορεα πχ στο αντιστοιχο ματς με Αργεντινη,να φανε ατσαλι, να τα παιξουν ολα για ολα και οτι κατσει…αλλα οκ,Ρεχαγκελ as usual,μονο 2ο τερματοφυλακα δεν ειχε μεσα…
Τεσπα κριμα,στην αχαστη ευκαιρια της Αδερφης παραλιγο να ισοπεδωθει η παμπ απο τους Ελληναρες που μαζευτηκαμε…
Αναμενουμε νεο κοουτς,νεα φιλοσοφια,κραταμε τα καλα του Οτο και κοιταμε μπροστα…
συγχαρητηρια στην ομαδα,πραγματικα το παλεψε σημερα.βεβαια αν επαιζε πιο επιθετικα θα τρωγαμε περισσοτερα γκολ.φαινεται το δωρακι που καναμε στο πρωτο παιχνιδι στους νοτιοκορεατες
[SIZE=“4”]Μαραντόνα: “Οι Έλληνες τον έπαιξαν σκληρά”[/SIZE]
καλα δεν ηταν και υπερ μας η διαιτησια.θα μου πεις ο καθενας απο τη μερια του τα βλεπει…
Αστείοι ήμασταν χθες. Ούτε τις αντεπιθέσεις δεν παίζαμε σωστά. Ειδικά από τη στιγμή που έφυγε ο Κατσουράνης δεν υπήρχε ομάδα, ένα συνοθύλευμα παικτών αλάνας υπήρχε. Δεν πιστεύω ότι η διαφορά Ελλάδας - Αργεντινής έιναι μεγαλύτερη αυτής των Μπαρτσελόνα - ΠΑΟ ή Τσέλσι - Ολυμπιακού για παράδειγμα και δε θυμάμαι ποτέ ελληνική ομάδα να παίζει με 4 στόπερ, τρία μπακ, δύο αμυντικά χαφ και έναν επιθετικό, όπως ξεκινήσαμε εμείς το 2ο ημίχρονο.
Είμαι από τους ανθρώπους που όχι μόνο δεν έχουν πρόβλημα με το αμυντικό παιχνίδι αλλά θεωρώ ότι μπορεί να είναι και πολύ θεαματικό. Αλλά αυτό που είδαμε χθες δεν είχε προηγούμενο. Ειλικρινά νομίζω ότι στην τεσσάρα από την Αργεντινή στις ΗΠΑ είχαμε κανει καλύτερη εμφάνιση…
Να μια φωνή λογικής επιτέλους από μάντρεηκ!
Περί αγώνα:
Ωραία, παίξαμε χάλια με Κορέα και χάσαμε. Άδικο για μένα όλο το κράξιμο που έπεσε, άσχημα ματς κάνουν όλοι. Παίξαμε με Νιγηρία πολύ καλά (έστω και με αποβολή, έστω και με τυχερά γκολ) και κερδίσαμε. Μπορούσαμε και παραπάνω. Μπράβο μας αλλά και πάλι άστοχη η αποθέωση λες και περάσαμε στην 4άδα. Φτάσαμε με την Αργεντινή (και βάσει της εξέλιξης του άλλου αγώνα) να θέλουμε νίκη για να περάσουμε. Προς θεού ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε προφανώς απαίτηση να κερδίσουμε την Αργεντινή αλλά παίξε για την πρόκριση. Για το γαμώτο. βάλε 7 αμυντικογενείς και 3 γρήγορους μπροστά, αμύνσου με λύσσα και προσπάθησε να βγάλεις 3-4 αντεπιθέσεις. Τώρα βγήκε μία κι αυτή έπρεπε να γλιστρήσει ο Ντεμικέλις και να πάρει κόντρα ο Σαμαράς. Μου θύμισε ένα ματς του Ολυμπιακού στο Μάντσεστερ (το 2001) που μέχρι το 79 ήμασταν 0-0 (χωρίς ούτε μία φάση) και μετά φάγαμε τρία και όλοι έγραφαν για εξαιρετική εμφάνιση.
Τέλος πάντων, από αυτή τη διοργάνωση έχουμε να θυμόμαστε ένα από τα καλύτερα ματς της εθνικής, όχι όπως το 2008 που μας κορόιδευε όλη η Ευρώπη.
Περί Σαμαρά:
Για να σταματήσει να σκούζει κι ο αγουέηκ. Ο Σαμαράς είναι ένας πολύ καλός φορ που όμως αδικείς αφενός τον εαυτό του, αδικείται δε απ’ τον κόσμο. Μόνος του μπροστά με 4-5 αμυντικούς δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω, όπως δεν θα μπορούσε κι ο Σάλπι. Ειδικά με τις γιόμες ως μοναδικό τρόπο ανάπτυξης, ο Σαλπιγγίδης δεν πιστεύω να ακουμπούσε καν τη μπάλα. Αυτό βέβαια έχει να κάνει με τον τρόπο που (δεν) παίξαμε.
Περί Τζόρβα:
Πείτε αντιπαναθηναϊκό, δε με νοιάζει. Θεωρώ “σκάνδαλο” όχι να είναι βασικός ο Τζόρβας αλλά να βρίσκεται έστω έως τρίτος τερματοφύλακας. Ο μόνος λόγος είναι ότι παίζει στον ΠΑΟ. έχει φοβερά ρεφλέξ και αλτικότητα συμφωνώ. Το σουτ του Μάξι που βγάζει είναι μεγάλη απόκρουση. Τεχνικά όμως έχει σοβαρά μειονεκτήματα. Το πρώτο είναι οι έξοδοι, χτες πρέπει να έκανε 3-4 άστοχες, με Κορέα δεν έκανε καν στο πρώτο γκολ και με Νιγηρία όλοι ξέρουμε τι έγινε. Το δεύτερο είναι ότι αποκρούσει συνεχώς προς τα μπρος. Έτσι φάγαμε το 2ο γκολ χτες. Είναι από τα βασικά που μαθαίνουν οι τερματοφύλακες.
κάθε απόκρουση του τζόρβα είναι πάσα στον επιθετικό. έχω χάσει το μέτρημα τόσες φορές που τον έχω δει να το κάνει.
Ούτε εμένα μου άρεσε που μέχρι τέλους είχαμε 8 παίκτες πίσω από τη σέντρα λες και ο σκοπός ήταν να μη φάμε το δεύτερο (που το φάγαμε) και όχι να προκριθούμε. ΑΛΛΑ: μέχρι να τραυματιστεί Κατσουράνης και Τοροσίδης ο Ρεχάγκελ προσέγγισε το ματς κατ’εμέ με το μόνο τρόπο που θα μπορούσε να μας επιτρέψει να κλέψουμε το ματς και αυτό το πλάνο του το κατέστρεψαν οι 2 αναγκαστικές αλλαγές (πραγματικά δε μπροώ ακόμη να χωνέψω πως ο εφιάλτης που λέγεται “Πατσατζόγλου” επέστρεψε στη ζωή μου).
Η ποιότητα της Αργεντινής με την Ελλάδα είναι όπως είπε ο Μάνδρακας “Μπάρτσα - ΠΑΟ” στο έτος 2010. 100 φορές να παίξεις ο ΠΑΟ θα χάσει τις 95 (εδώ ο ΠΑΟ έχασε από το φετινό ΟΣΦΠ! :p). Έτσι και η εθνική σε απόλυτα νούμερα δεν είχε ελπίδες πάνω από 5% για να μη χάσει. Ο σκοπός σε αυτά τα ματς είναι να κρατήσεις το μηδέν στην άμυνα όσο μπορείς και στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου να βάλεις φρέσκους γρήγορους και δυνατούς παίχτες που θα εκμεταλλευτούν χώρους και ελπίζεις να κάνουν στην κόντρα 2-3 φάσεις παραπάνω από τη φάση του Σαμαρά (εξαιρετικός στο 2ο ημίχρονο!). Έτσι και γίνει το θαύμα και βάλεις γκολ πριν το 85 τότε κλείνεσαι στην άμυνα και ελπίζεις να μην αρκεί ο χρόνος για να φας γκολ. Αν δε βάλεις μέχρι το 85, τότε στέλνεις 1-2 ταγάρια μπροστά και ξεκινάς τις γιόμες μπας και κλέψεις το γκολ.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κλέψεις ματς όταν είσαι τόσο χειρότερος και αυτό προσπάθησε να κάνει και ο Ρεχάγκελ. Η φάλτα κλάνα για εμάς έγινε με τις αναγκαστικές αλλαγές. Ο Κατσουράνης είναι ο πιο πολύτιμος παίκτης αυτής της Εθνικής και με την αλλαγή του έμεινε ακέφαλη η ομάδα στο γήπεδο και δίχως προσανατολισμό (π.χ. μέχρι τέλους όλοι μάρκαραν πίσω από τη σέντρα κι άφηναν 3 παίκτες να παίζουν κορόιδο με 7 Αργεντίνους), ο Νίνης δε μπορούσε να κάνει και πολλά (μικρό παιδί είναι ακόμη και θα συνεχίσω να το φωνάζω σε όσους τον θεωρούν Μουντιαλικό παίκτη ήδη) και ο Πατσατζόγλου έδωσε στο ακέραιο αυτό που δίνει πάντα (ένα τίποτα δηλαδή… πραγματικά μέχρι και ο Νίνης που δε μπήκε να μαρκάρει, περισσότερες φορές βρέθηκε κοντά στη μπάλα από τον Πατσατζόγλου που τη φοβόταν λες και έκαιγε!!!). Το μόνο διαφορετικό που πιστεύω πως θα έπρεπε να είχε κάνει ήταν να μπει ο Σάλπι αντί για Πάτσα. Και πάλι όμως δεν είναι πως οι πιθανότητες θα άλλαζαν άρδην υπέρ μας.
Όπως κι αν έχει, η βλακεία δεν έγινε χθες. Οι πιθανότητες μη ήττας χθες ήταν 5% και με την Κορέα 50%. Αν θέλαμε πρόκριση θα έπρεπε να μην είχαμε χάσει με κάτω τα χέρια στο πρώτο ματς. Και αφού την εμφάνιση σε μεγάλο βαθμό τη χρεώνω στο Ρεχάγκελ, νομίζω πως και ο αποκλεισμός τον βαραίνει σχεδόν αποκλειστικά.
Το μόνο που με κάνει να χαίρομαι από το χθεσινό ματς είναι πως φάνηκε πως η νέα Εθνικη Ελλάδος έχει παίκτες που μπορούν να βοηθήσουν. Όλοι τους έχουν περιθώρια βελτίωσης (εξαιρείται ο Τζιόλης που μόνο με νέο κινητήρα μπορεί να βελτιωθεί και ο Τζόρβας που και για μένα δεν κάνει για Εθνική) και πλέον δεν είμαι τόσο απαισιόδοξος για το αν θα την παλέψουμε δίχως Κατσουράνη, Ρεχάγκελ και πάλιουρες.
ΥΓ. Όχι άλλο Πατσατζόγλου
Διαφωνώ.
Για Σαμαρά:
Μια χαρά παίκτης είναι απλά δεν είναι σκόρερ. Σε παιχνίδι που θα κάνεις μισή ευκαιρία και αυτή ΠΡΕΠΕΙ να μπει γκολ για να έχεις δε βάζεις το Σαμαρά. Επίσης, ο Σαμαράς παίζει πολύ με πλάτη στην εστία. Δε βοήθησε και το παιχνίδι της εθνικής να΄παίξει αλλιώς αλλά δε βοήθησε και αυτός το παιχνίδι της εθνικής. Αντίθετα ένας γρήγορος επιθετικός τύπου Σάλπι που θα έπαιζε στα όρια του οφσάιντ ίσως αν έπερνε την μπάλα από καμιά γιόμα μπροστά του και με φάτσα το τέρμα να έκανε κάτι. Ίσως…
Για Τζόρβα:
Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα. Ναι, είναι αλήθεια ότι έχει αποκρούσει μερικές φορές προς το κέντρος της περιοχής και όχι έξω. Στη συγκεκριμένη φάση όμως νομίζω ότι δε φταίει, η δύναμη του σουτ και η σχτικά κοντινή απόσταση δεν επέτρεψαν πολλά περισσότερα. Για τις εξόδους, δε, υπάρχει άλλο θέμα. Μία ομάδα που παίζει με 9 στους 11 αμυντικογενείς παίκτες και όλους ψηλούς ώστε (υποτίθεται) να καθαρίζουν τις φάσεις οφείλει στα στημένα να μην περιμένει τον τερματοφύλακα για την έξοδο. Φυσικά αυτό είναι κατόπιν συνενόησης και στρατηγικής αλλά η λογική αυτό λέει. Όταν εμείς όμως (κλασικοί Ελληνάρες) πέφτουμε στο σπρώξιμο του αντιπάλου και αντί να σηκωθούμε, κάνουμε τούμπες για να δείξουμε πόσο φάουλ ήταν (δείτε Μόρα στο πρώτο γκολ) δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερη τύχη στα στημένα. Κοινώς, για μία ομάδα που υπολογίζει ότι θα δεχτεί πιεση και θέλει καλά αντανακλαστικά και ταυτόχρονα έχει ψηλή άμυνα, δυνατή στα στημένα, ο Τζόρβας είναι η σωστή λύση.
ευτυχώς στην εθνικη βλέπουμε όλοι τα ίδια.
περί ρεχάνγκελ: έστησε πολύ καλά την ομάδα στην αρχή, με τη λογική ότι ο σάλπι έχει τα τρεξίματα, αλλα οχι το κοντρολ κ ότι θα παίζαμε με γιόμα, φίλησε στο μέτωπο τον σαμαρά κ τον έβαλε (σωστά) να παλευει με τα θηρία. αν του είχε κάτσει το γκολάκι, μπορεί κ να κοιμόταν ο θεός. αλλά δεν ειναι καθε φορά 2004. τ ρ α γ ι κ η η αλλαγή πατσα (αν ηθελε χαφ να δαγκωνει, ας εβαζε πριτα) - τοτε ναι έπρεπε να βαλει κάποιον επιθετικό (σαλπι για τα τρεχαλητά ή ίσως κ καπετάνο για έξτρα γιομες). εκλεισε τον κυκλο του ο ρεχανγκελ κ να παει στο καλό
περι σαμαρα: τοσο μπορεσε, τοσο έπαιξε. ΔΕΝ ειναι ηγετης και ΔΕΝ ειναι σκορερ κ δυστυχως αυτο του ζηταμε. τον βλεπω πολλα χρονια βασικο κ να γίνεται οτι με τον χαριστεα - αν δεν αρχισει να σκοραρει αμεσα, το βρισιδι θα πεσει συννεφο. τοσο μπορουσε παντως, κ στην φαση του αγωνα για εμας, δεν μασαει με το πρωτο αποτυχημενο του σουτ κ κανει ενα πολυ καλο δευτερο
περι τζορβα: αυτον έχουμε παιδες. τελος. ο νικοπολιδης θα λειψει ΠΟΛΥ απο την ομαδα. ας ελπισουμε οτι θα βελτιωθει ή οτι κανενας σηφακης ή αραμπατζης θα εκτοξευθουν. καλός πάντως χθες, μας κρατησε στο ματς
χθες χωρις καρα-κατσουρ ειδαμε την εθνικη του μελλοντος. αξιοπρεπης, αλλα επιθετικα ανυπαρκτη. απλα δεν βλεπω να εχουμε κανενα παικτη για μπροστα. δλδ οκ ταμπουρι κτλ, αλλα πως να παίζαμε πια, με τους δεδομενους παικτες? ή ποιον άλλο να επαιρνε που ξεχασε ?
θελω σαντος στην εθνικη, ειδικα μετα τη φυγη τοπαλιδη
@ Crisp, Mandrake, Karvou (για να μην κοουτάρω τα ποστ σας που είναι και μεγάλα):
Καταρχήν συμφωνώ απόλυτα με Κάρβου. Σε όλα όσα γράφει.
Χθες στο ημίχρονο, έκανα ένα ποστ και έγραφα “καλά ως εδώ, αλλά αν στα μέσα του β’ καταστεί αναγκαίο να πάει η Ελλάδα για νίκη, υπάρχει πλάνο; και ποιο μπορεί να είναι αυτό; περιμένω να δω τι θα κάνει ο Ρεχάγκελ.” και έκατσα αναπαυτικά και με αρκετή περιέργεια, περιμένοντας να δω τι θα γίνει. Όταν όμως στο 50 έχεις κάνει 3 αναγκαστικές αλλαγές (χάνοντας μάλιστα Τοροσίδη, Κατσουράνη κατά κύριο λόγο και Καραγκούνη), χάνοντας και το δικαίωμα άλλης αλλαγής, πραγματικά έμεινα με την απορία για το τι θα μπορούσε και τι θα έκανε τελικά ο Ρεχάγκελ, καθώς από το 50 και μετά δεν μπορούσε - εκ των πραγμάτων - να κάνει τίποτα. Τώρα, αν δεν θα έπρεπε να μπει ο Πάτσα, ναι δεν θα έπρεπε, αλλά σκεφτείτε λίγο ότι ο Ρεχάγκελ έβλεπε τον έναν μετά τον άλλον τους μέσους του να παραδίνουν πνεύμα και ίσως σκέφτηκε ότι χωρίς τους 3 θα χρειαζόταν κάποιον να τρέχει στο κέντρο.
Η πρόκριση για την Ελλάδα χάθηκε στο ματς με την Κορέα. Και εκεί έχει ακέραιες τις ευθύνες ο Γερμανός. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι έκανε πράγματα με την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια, που δεν τα φανταζόταν κανείς. Ελκυστικό ποδόσφαιρο δεν έπαιξε, αλλά αν μια ομάδα σαν την Ελλάδα προσπαθήσει να πάρει αποτέλεσμα με ομάδες σχεδόν πάντα καλύτερες, παίζοντας και μπάλα, τότε πολύ απλά δεν θα έρθει το αποτέλεσμα. Εγώ βέβαια θα προτιμούσα μια ομάδα που θα τσουλούσε καλύτερα το τόπι κι ας μην είχε πάρει γιούρο, αλλά αυτό είναι θέμα προσωπικού γούστου…
Τώρα όσον αφορά τον Τζόρβα, είμαι πιο κοντά στην άποψη του Κρισπ και του Κάρβου. Τα λέω και για τον Παναθηναικό. Μια ομάδα που θέλει να κάνει κάτι, πρέπει να ξεκινάει από το τέρμα. Να έχει έναν πραγματικά καλό και ολοκληρωμένο τερματοφύλακα. (Θυμηθείτε πχ Βάντσικ και Νικοπολίδη). Ο Τζόρβας έχει κάποια πολύ καλά στοιχεία, αλλά είναι τραγικός σε κάποια άλλα (οι εξόδοι του, είναι το πιο εξώφθαλμο). Έχει μια δικαιολογία ο Γερμανός πάντως. Μετά την αποχώρηση Νικοπολίδη, η εθνική δεν διαθέτει ολοκληρωμένο τερματοφύλακα. Ακούω για Χαλκιά ή Σηφάκη και γελάω. Καλύτερα ο Τζόρβας τότε.
Ο Παναθηναικός δεν έχει δικαιολογία, γιατί δεν είναι υποχρεωμένος να έχει έλληνα τερματοφύλακα. Έπρεπε να έχει βρει έναν ολοκληρωμένο ξένο πορτιέρο.
Ο Τζόρβας δεν είναι 20 να ελπίζεις ότι θα βελτιώσει τις αδυναμίες του και θα γίνει μεγάλος κίπερ. Μου έρχεται στον νου ο Κασίγιας. Η Ρεάλ έπαθε στραπάτσα στην αρχή, αλλά τον πίστευε και ήταν τότε 18. Δικαιώθηκε.
Θυμάμαι το 3-3 με τον Ολυμπιακό, όπου ο Κασίγιας ήταν τραγικός (εκεί να δειτε εξόδους). Την άλλη μέρα λέγαμε "Στου κασίδι το κεφάλι " κάνοντας το λογοπαίγνιο. Αλλά, ξαναλέω, ο Κασίγιας ήταν 18 χρονών. Είχε κάποια πολύ θετικά στοιχεία και φυσικά αδυναμίες. Η Ρεάλ πόνταρε στην βελτίωση του και δικαιώθηκε. Ο ΠΑΟ δεν μπορεί να ποντάρει στην βελτίωση ενός 27χρονου τερματοφύλακα.