ενώ οι
KISS
Manowar
Saxon
Manilla Road
Judas Priest
κανένα και αξίζουν εδώ
τα ξαναλέω, υπάρχει άλλο τοπικ θα τέτοιου είδους ξεκαβλώματα, ένα λινκ είναι, το έβαλα παραπάνω για να μην ψάχνετε κιόλας
1 Like
Τελικά ποιες ειναι οι σεβάσμιες μπάντες που είναι κοινό μυστικό οτι δεν ακούγονται αλλα παραμένει μυστικό?(ενα ακόμα άλυτο πρόβλημα της ζωής μας)
Εαν τις βρείτε και γίνει το θαύμα να συμφωνήσετε,ελάτε να με χε…
4 Likes
30 seconds to mars το 2ο album ήταν αρκετά εντάξει, όχι κάτι πολύ καλό αλλά οκ. Το 1ο είναι πολύ καλό imo, το νιώθανε καλά.
Μετά όντως δεν ακούγονται.
Το thread μπορεί να μετονομαστεί σε Motorhead νομίζω.
Κάνω quote κάποια ενδιαφέροντα posts που βρήκα στην αρχή του thread. Δεν λέω αν συμφωνώ ή διαφωνώ. Απλά τα αναφέρω.
Ιαν μπορεί η μπάντα να τυγχάνει σεβασμού λόγω επιρροής αλλά στον ήχο της να έχει ξεπεραστεί και εμείς να προσκυναμέ την ιερότητα-σημαντικότητα αυτή καθεαυτή και όχι την ίδια τη μουσική. Πολλές φορές είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσει αυτά ο εγκέφαλος. Απλό παράδειγμα ε.
Το θρεντ το άνοιξα γιατί παίζει τρελό peer pressure και circlejerk στα μουσικά γούστα, σε μικρές (πολύ περισσότερο) και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Από τις λίστες του us powerμεταλά που θα τσουβαλιάσει 300 άλμπουμς ως κλασσικς επειδή αυτές έχει δει να παίζουν + για να δείξει ότι το έχει μέχρι και τον σλατζά και τον στονερά που θα αποθεώσουν ό,τι σκουπίδι βγει για να δικαιολογήσουν την υπάρξει ‘‘σκηνής’’ και να επαναπροσδιοριστούν ως ακροατές μέσα από αυτό.
Όπως καταλαβαίνεις, όταν πάμε σε ακόμα μεγαλύτερα ονόματα (on topic), σεβάσμια στον χώρο τους, όσο μεγαλυτέρο το ήδη υπάρχον στάτους τόσο πιο δύσκολα θα αμφισβητηθεί από τους επόμενους. Ειδικά ο μεταλάς, μέχρι να καταλάβει ότι η τάδε μεγάλη μπάντα που δεν έχει παίξει ούτε μισή φορά σπίτι του, ε μάλλον δε του πολυαρέσει - και να το εκφράσει-, έχει 25αρίσει.
1 Like
Δηλαδή ρε pumpkin εσύ θεωρείς ότι οι Megadeth είναι ηχητικά ξεπερασμένοι; Ούτε καν θα πω εγώ. Εκτός αν με το “απάλευτοι” εννοείς ότι απλά εσύ δεν μπορείς να τους ακούσεις. Θεμιτό, everyone have their own taste.
Σίγουρα υπάρχουν “τοτέμ” στη μουσική που έχουν κερδίσει δυσανάλογα μεγάλο σεβασμό γενικά ή σε “περιφερειακές” αγορές όπως η χώρα μας, και είμαι βέβαιος ότι έχει πέσει τρελή αυθυποβολή από αρκετό κόσμο για να μην ξεφύγει από τα κοινώς παραδεκτά.
Μπορώ να σκεφτώ συγκροτήματα και – πολύ περισσότερο - δίσκους που να είναι υπερεκτιμημένοι. Σχήματα όμως που να τυγχάνουν μεγάλου σεβασμού, να μην ακούγονται και να είναι και κοινό μυστικό, δεν μπορώ να βρω. Δώσε παραδείγματα!
1 Like
@Κorn
Δημοσιογράφος να γίνεις…εδώ στο ρόκιν δεν είναι να γράφει κανείς πάνω από 5 λέξεις. Ένα παράδειγμα έδωσα του πώς μπορεί μια μπάντα να είναι στο απυρόβλητο. Δε σημαίνει ότι με αυτό το ίδιο σκεπτικό έγραψα Μέγκαντεθ ή όποιους άλλους έγραψα. Τους Μέγκαντεθ απλά τους βαριέμαι. Το να βάλω να ακούσω ολόκληρο άλμπουμ τους μου φαίνεται Γολγοθάς.
@Ιan
Doors.
Ο τίτλος του θρεντ είναι επίτηδες υπερβολικός αλλά δεν έχει καμία σημασία κιόλας, γιατί όταν δε τη παλεύεις με μια μπάντα είτε πεις ‘‘σέβομαι αλλά δεν’’ είτε ‘‘δε τους παλεύω μια’’ είναι το ίδιο αφού παίρνουμε τον γενικότερο σεβασμό ως δεδομένο. Δεν υπάρχει αντικειμενικό ‘‘δεν ακούγονται’’.
Εκτός απ’ τους Doors.
3 Likes
Neu!
Bonnie “Prince” Billy
Bauhaus
Venom
Fates Warning (η συντριπτική πλειοψηφία της δισκογραφίας τους)
Eagles
Mogwai
Μεταφερόμενο από φίλη : King Diamond
Προσωπικά βρίσκω τα καλά του άλμπουμς ειδικά αξεπέραστα, αλλά η αλήθεια είναι ότι το να ακούς συνέχεια αυτή τη φωνή μπορεί να γίνει πολύ εκνευριστικό. Πιο εκνευριστικό θαρρώ κι από τις αντίστοιχες φωνές των Rush ή Megadeth.
Τους Primus τους έχουμε πει;
Και μόνο το Sunday Bloody Sunday να είχαν κυκλοφορήσει πάλι κορυφαία μπάντα θα ήταν οι U2
Το τραγούδι του “καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται”. Εμετός.
3 Likes
μου ήρθε μια φλασιά να πω silencer , αλλά δεν ξέρω πόσο σεβάσμιος είναι ( ένας παίζει να ήταν ε ;; ) στον χώρο του black
+10000
Ποιο είναι αυτό το τραγούδι που λέτε; Ποια είναι η σεβάσμια μπάντα που το λέει;
Rotting Christ τώρα που το θυμήθηκα. Παντού τους σέβονται (και πολλές μπάντες του είδους, τους μνημονεύουν), προσωπικά δεν μπορώ να ακούσω δίσκο ολόκληρο, μόνο κομμάτια σκόρπια κι αν. Dealbreaker σίγουρα η φωνή και η προφορά (ιδίως παλιότερα) και δεν ξέρω πως αλλιώς να το εξηγήσω αλλά μου βγάζουν κάτι κιτς.
2 Likes
‘Νταξ’, δεν είναι τόοοσο χάλια η φάση τους. Το πρώτο είναι πραγματικά αξιόλογο, λόγω του ότι αποτελούσε (και αποτελεί) μία πραγματικά ξεχωριστή πρόταση στο black metal, βασίζοντας τον ήχο του κυρίως σε πρωτόγονα heavy metal riffs, μελωδίες και ατμόσφαιρες. Το δεύτερο, πάλι, είναι μάλλον ό,τι καλύτερο έχουν προσφέρει σαν μπάντα, αφού παρά την “κακή” παραγωγή (περισσότερο cult θα την έλεγα, θεωρώ ότι δίνει πόντους στο album) έχεις να κάνεις με επίσης πολύ ξεχωριστό και πρωτότυπο black metal, πιο ακραίο από το ντεμπούτο και επηρεασμένο ακόμα κι από παραδιοσακές/ηπειρώτικες κλίμακες. Από εκεί και πέρα, η εμπορική τριάδα “Triarchy of the lost lovers”-“A dead poem”-“Sleep of the angels” θα έλεγα ότι καλλιτεχνικά δε λέει και πολλά, ωστόσο αποτελούνε δίσκοι-σφραγίδα μίας συγκεκριμένης εποχής και ήχου, βλέπε Century Media, black-άδες που την είδανε αισθηματίες, Moonspell,Samael κλπ. Αρκετά επαναλαμβανόμενα μοτίβα, ωστόσο, δεν είναι τυχαίο ότι τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ καλά τραγούδια ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα. Η επόμενη τριάδα που σηματοδοτεί την επιστροφή σε πιο ακραίες φόρμες (“Khronos”-“Genesis”-Sanctus diavolos") μάλλον αποτελεί την πιο αδιάφορη περίοδο τους. “Theogonia” και “Aealo” δικαίως έκαναν αίσθηση γιατί παρ’ όλα τα kitsch στοιχεία ήταν η απόδειξη ότι το συγκρότημα ακόμα την ψάχνει και δε φοβήθηκε να καινοτομήσει μετά από τόσα χρόνια. Κι εμπορικά αυτό τους βγήκε. Δυστυχώς, για 'μένα, από εκεί και πέρα οι Christ εγκλωβίστηκαν στη χειρότερη εκδοχή αυτού του ήχου,τον έχουν καταξεσκίσει μιλάμε, με αποτέλεσμα όλο και χειρότερους δίσκους, αφήνοντας όλο και λιγότερες ελπίδες για κάποια ποιοτική επάνοδο στο μέλλον.
1 Like
Το Τriarchy δεν λέει και πολλά; Για ξανα άκου το λίγο πιο προσεχτικά…