λόγω δουλειάς στον κλάδο εδω και πολλά χρόνια, μπορώ να πώ οτι ανα μερικά έτη αλλάζω και βασικό ποτό, επιστρέφοντας όμως πάντα στην μεγάλη μου αγάπη.
whiskey
μόνο Ιρλανδία
χωρίς πάγο
κατα βάση bushmills.
πέρασα πολλες φάσεις με vodka πιτσιρικάς, gin σόδα τα καλοκαίρια χαλαρά σε κανα μπαλκόνι ακούγοντας ροκ χιτάκια, τεκίλες άπειρες παλέτες( κυρίως λευκή με lime ή μαργαρίτες πολλές) και campari επειδή είναι ελαφρύ και κατεβάζεις πολλα σφηνάκια για να βγεί η βάρδια. Επίσης το τελευταίο είναι και της μόδας εδώ και καμια 5ετία οπότε κερδίζει πολλούς.
απο κοκτέηλ επίσης negroni όταν ξερουν να το κάνουν σωστά.
μόνο ρούμι δεν πίνω γιατί ειναι πολύ γλυκό για τα γούστα μου.
απο μπύρες γνωρίζω ελάχιστα πράγματα και πίνω μόνο στα λάιβ.
Το χειμώνα σπάνια θα πιω κάτι άλλο από Disaronno σκέτο.
Το καλοκαίρι τα γνωστά, beefeater ή stoli λεμόνι. Σπάνια bacardi-cola
Ουίσκι πίνω ελάχιστα, μόνο αν δεν έχω τίποτα άλλο στο σπίτι,εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Το σιχαθηκα μετά από άπειρα μεθύσια στην ηλικία 17-22 γιατί η παρέα έπινε μόνο haig
Απο μπυρες: κανω συνηθως δοκιμες απο διαφορες μικροζυθοποιιες. Απο πιο γνωστες ομως αγαπώ Lucifer.
Απο ουισκι: καποιο σκωτσεζικο single malt σερβιρισμενο σκετο ή με ενα παγακι το πολυ. Αγαπημενο: Old Pulteney 16 ετων που το είχα ταξιδεψει μαζι μου και ευτυχως δεν εσπασε μεσα στη βαλιτσα.
