ο ζαιρι οπως και ο μητρογλου ταιριαζανε γαντι πριν τον βαλβερδε. οταν ειχαμε μπαντοβιτς, κτλ. ειναι λιγο αναρχοι παιχτες. ο βαλβερδε θελει συγκεκριμενα πραγματα μεσα στο γηπεδο (δυχτυχως) και δεν του κανουνε. αν ο μητρογλου δεν κανει συνεχεια αυτο που του λεει, ε δεν θα παιξει ποτε οσο ειναι ο βαλβερδε στον παγκο κι ας βαζει γκολ. σωστο παντως οτι ειναι ανωτερος αμπντουν και χαβιτο. βαλε και τον γκριμπιτς μην τον ξεχνας. κι αυτος σαν δεξι χαφ ταλεντο ηρθε.
3 δεξια χαφ πηραμε φετος, ο μιραλας παιζει…
2 αριστερα μπακ πηραμε φετος, ο χολεμπας παιζει.
Ο Επστάιν ήταν από πέρσι εκτός πλάνων, είχε δοθεί δανεικός στην Κέρκυρα και φέτος δόθηκε με (ελεύθερη νομίζω) μεταγραφή στον Ατρόμητο.
Γενικά δεν εξετάζω πόσο καλοί παίκτες ήταν σε απόλυτο επίπεδο αυτοί που έφυγαν, αλλά σε σχέση με αυτούς που παίζουν τώρα. Για Ζαϊρί συμφωνώ ότι θα τον προτιμούσα αντί Αμπντούν (και πάντα ως λύση από τον πάγκο) αλλά και πάλι τέτοιους παίκτες δεν καίγομαι να έχει ο Ολυμπιακός.
Στην εποχή του επαγγελματισμού δεν είναι ‘κακό’, αλλά κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. π.χ. Ο Ίβιτς όταν έβαλε το γκολ με τη φανέλα της αεκ στον τελικό του κυπέλλου (το 02, το 03, πότε ήταν…) δεν το πανυγήρισε και μετά που τον ρώτησαν είπε και το θυμάμαι χαρακτηριστικά: “Έχω παίξει τόσα χρόνια στο Ολυμπιακό και κάποια πράγματα στη ζωή πρέπει να τα σέβεσαι”. Ενώ ο ράμπο…
[SPOILER]ΤΑΣΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ (1994)
Στο λήμμα “μισθοφόρος” στο λεξικό, θα πρέπει να προστεθεί - αν δεν έχει προστεθεί ήδη - η φωτογραφία του Τάσου Μητρόπουλου.
Ο Τάσος Μητρόπουλος γεννήθηκε στις 13/08/1957 στο Βόλο. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα απ’τον Άρη Πετρούπολης, όταν το 1976 πήρε μεταγραφή για τον Εθνικό Πειραιώς, στον οποίο έμεινε για μια πενταετία, μετρώντας 112 συμμετοχές και 25 γκολ. Αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή και ήταν κάτι μεταξύ “οκταριού” και “δεκαριού”, χωρίς να’ναι ουσιαστικά τίποτε απ’τα δύο, ενώ πολλές φορές αγωνιζόταν και ως 2ος επιθετικός. Το πάθος του και η ικανότητα του στο ψηλό παιχνίδι τον είχαν κάνει περιζήτητο στη μεγάλη κατηγορία, καθώς ήταν και εν ενεργεία διεθνής απ’το 1978 με την εθνική μας ομάδα.
Καλοκαίρι του 1981 και ο Μητρόπουλος έχει συμπληρώσει την πενταετία του. Ο Παναθηναϊκός ενδιαφέρεται να εξασφαλίσει την υπογραφή του και κινείται για να ξεκινήσει τις συζητήσεις και να τον πάει στη Λεωφόρο. Ο Σταύρος Νταϊφάς κινήθηκε αστραπιαία - ήταν άλλωστε ήδη “φορτωμένος” απ’την αρπαγή των Γαλάκου και Κυράστα - και με συνοπτικές διαδικασίες έφερε το Μητρόπουλο στο λιμάνι. Η μεταγραφή χαιρετίστηκε απ’τον τύπο ως “η μεγάλη ρεβάνς του Νταϊφά” και ο Μητρόπουλος προβάρει τα ερυθρόλευκα…
Ο Μητρόπουλος απ’την πρώτη στιγμή κάνει καταπληκτικό δίδυμο με το Νίκο Αναστόπουλο. 25 συμμετοχές στο πρωτάθλημα στην πρώτη του σεζόν, 5 γκολ και το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό. Η επόμενη σεζόν επιφυλάσσει κι άλλο πρωτάθλημα, με το Μητρόπουλο να έχει 28 συμμετοχές και 7 γκολ. Οι δύο παίκτες γίνονται “κολλητοί” και εκτός αγωνιστικών χώρων. Το δίδυμο “Αναστό-Μητρό” είναι αχώριστο και δεν αργούν οι φήμες και τα δημοσιεύματα που τους χαρακτηρίζουν “κλικαδόρους” και “κουμανταδόρους των αποδυτηρίων του Ολυμπιακού”. Το πρωτάθλημα της σεζόν 1983-1984 / 1985-1986 και 1984-1985 πάνε σε Παναθηναϊκό (2) και ΠΑΟΚ αντίστοιχα, με την αμφισβήτηση να μεγαλώνει προς το πρόσωπο των δύο παικτών. Κάπου εκεί, στα μέσα της σεζόν 1985-1986 έρχεται η πρώτη (μεγάλη) ρήξη με το αφεντικό της ομάδας, το Σταύρο Νταϊφά.
Ο Νταϊφάς είναι σκληρός, “κοφτός”, θέλει να’ναι το απόλυτο αφεντικό και δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Το καλοκαίρι του 1985 οι δύο βεντέτες της ομάδας την περίοδο της προετοιμασίας, εκβιάζουν το Νταϊφά για να αυξήσουν τις αποδοχές τους και απειλούν με αποχή απ’τις υποχρεώσεις της ομάδας. Ο Νταϊφάς με το φόβο της λαϊκής κατακραυγής - ο κόσμος είχε “στα ουράνια” τους Αναστόπουλο και Μητρόπουλο - υποκύπτει στον εκβιασμό, αλλά δε το ξεχνάει. Μετά απο μια κακή χρονιά με τον Αντώνη Γεωργιάδη στον πάγκο, οι Αναστόπουλος - Μητρόπουλος γνωρίζουν την αμφισβήτηση, όμως κλείνουν τα στόματα των αμφισβητιών τους όταν παίρνουν τον Ολυμπιακό απ’το χεράκι και τον οδηγούν στον τίτλο μετά από μια στείρα τριετία. Ο Αναστόπουλος βγαίνει πρώτος σκόρερ φτάνοντας τα 139 γκολ στην Α’ Εθνική και γίνεται ο θρυλικός “μουστάκιας” του Ολυμπιακού, ένα ίνδαλμα για όλους τους οπαδούς. Απο κοντά ο Μητρόπουλος, με 21 συμμετοχές και 4 γκολ, γνωρίζει κι αυτός το δικό του αναλογούν ποσοστό δόξας. Οι εμφανίσεις των δύο απογείωσαν και τους άλλους παίκτες της ομάδας, καθώς στην ιδανική εντεκάδα της σεζόν ο Ολυμπιακός είχε 5 παίκτες : Νίκος Αναστόπουλος, Τάσος Μητρόπουλος, Αλέξης Αλεξίου, Στράτος Αποστολάκης, Πέτρος Ξανθόπουλος.
Ο Νταϊφάς δεν αργεί να πάρει την “εκδίκηση” του. Με πρόφαση την ανάγκη εισροής ρευστού στα ταμεία και με τέλειο άλλοθι την επιθυμία του Αναστόπουλου να αγωνιστεί στο εξωτερικό, αποδέχεται την - μικρή ουσιαστικά - πρόταση της Ιταλικής Αβελίνο για την απόκτηση του “μουστάκια”. Ο Αναστόπουλος πωλήθηκε αντί 40.000.000 στην Αβελίνο, ενώ τόσο ακριβώς είχε στοιχίσει 6 χρόνια πριν, όταν και αποκτήθηκε απ’τον Πανιώνιο! Έτσι, τα “αηδόνια” χώρισαν. Ο τυχερός - μέσα στην ατυχία του, καθώς “θάφτηκε” στην Ιταλία - Αναστόπουλος, δεν βίωσε απο κοντά το φόβο του… υποβιβασμού και δεν έζησε “από μέσα” τη λαίλαπα Κοσκωτά. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε μπλεγμένος σε ένα κυκεώνα χρεών, σφαγιαστικών διαιτησιών και αποφάσεων των αρμοδίων οργάνων αλλά ο Μητρόπουλος ήταν εκεί, σαν πραγματικός αρχηγός. Πανηγύριζε τα γκολ του γυρίζοντας το χέρι του, σα να πετούσε λάσο. Πανηγύριζε έξαλλα, με τις φλέβες να πετάγονται απ’το λαιμό του και το πρόσωπο του να κοκκινίζει. Τότε, εκεί, στα δύσκολα, ήταν που πήρε το προσωνύμιο “Ράμπο”. Ο Αναστόπουλος επέστρεψε το καλοκαίρι του 1989 στην ομάδα και ο κόσμος τους έβλεπε πλέον “ισοϋψείς”. Όχι τον “ψηλό” συμπλήρωμα του “κοντού”. Ο κόσμος ήταν απόλυτα πεπεισμένος οτι τα ινδάλματα του δε θα προδώσουν ποτέ τα ερυθρόλευκα ιδεώδη και την τιμημένη φανέλα.
Καλοκαίρι του 1992. Στο παλμαρέ του Μητρόπουλου, τρία πρωταθλήματα (1981-1982, 1982-1983, 1986-1987) και δύο κύπελλα Ελλάδος (1989-1990, 1991-1992). Η περιπέτεια Σαλιαρέλη έχει τελειώσει και στο τιμόνι έχει επιστρέψει “ο πρόεδρος των τίτλων”, ο Σταύρος Νταϊφάς, με αντιπρόεδρο το Σωκράτη Κόκκαλη. Ο Νταϊφάς δε ξεχνάει και σκέφτεται οτι αν οι “Αναστό - Μητρό” ήταν αρχηγοί των αποδυτηρίων στα 27-28 τους, τώρα, στα 34-35 τους θα ήταν “τοτέμ” για τους νεότερους και πρόβλημα για τον προπονητή. Ο τότε προπονητής άλλωστε, ο Όλεγκ Μπλαχίν, δείχνει σαφή προτίμηση στους συμπατριώτες του Προτάσοφ - Σάβιτσεφ - Λιτόφτσενκο και με πρόφαση πως “δε χωράνε στα πλάνα του προπονητή” αλλά και την “προχωρημένη ποδοσφαιρική ηλικία”, οι παίκτες αποδεσμεύονται. Οι παίκτες ορκίζονται αιώνια πίστη στα ερυθρόλευκα ιδεώδη ενώπιον του κόσμου που τους αποθέωσε μετά την τελευταία προπόνηση που συμμετείχαν, αλλά μόνο ο ένας το κάνει πράξη : Ο Νίκος Αναστόπουλος. Ο “Αναστό”, που - στα ντουζένια του - είχε απορρίψει προτάσεις από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, έμεινε πιστός ως το τέλος και δε συζήτησε καμμία πρόταση πέραν μίας : Του Ιωνικού Νικαίας. Εκεί πήγε, χωρίς να προκαλέσει κανέναν και μάλιστα έγινε δεκτός μετά βαΐων και κλάδων στη Νίκαια, παρά τα 34 χρονάκια του.
Ο Μητρόπουλος όμως; Ο Μητρόπουλος ενώ έλεγε “Ολυμπιακός και ξερό ψωμί”, σε χρόνο ρεκόρ τα βρίσκει με τον τότε πρόεδρο της ΑΕΚ, Δημήτρη Μελισσανίδη - που εν αγνοία του Μπάγεβιτς μίλησε με το Μητρόπουλο, μιας και έψαχνε τρόπο να “εκδικηθεί” τον Ολυμπιακό για τη μεταγραφή του Ντανιέλ Μπατίστα - και υπογράφει συμβόλαιο ενός έτους. Στον κόσμο δεν κάθεται καλά αυτή η υπαναχώρηση, αλλά το επιχείρημα - δια στόματος του ιδίου - οτι σε αντίθεση με τον Αναστόπουλο που είχε “φτιαχτεί” και μέσω Αβελίνο, ο Μητρόπουλος είχε κάνει κακή διαχείριση των χρημάτων του και είχε πλέον ανάγκη από ένα καλό συμβόλαιο. Έρχεται λοιπόν η αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ για το Super Cup, πρώτη “επίσημη” εμφάνιση του Μητρόπουλου εναντίον της ομάδας που “τον έφτιαξε”. Αποθεώνεται απ’όλο το γήπεδο με τους οπαδούς του Ολυμπιακού να φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του. Χωρίς πολλές πολλές αντιδράσεις λοιπόν, ο Μητρόπουλος κάνει μια καλή χρονιά στην ΑΕΚ με 26 συμμετοχές και 6 καθοριστικότατα γκολ, βοηθώντας τη να κατακτήσει το 2ο σερί πρωτάθλημα της. Ο κόσμος είπαμε δε του κράτησε κακία γιατί αφ’ενός αναγνώριζε οτι το πρόβλημα του ήταν βιοποριστικό, αφ’ετέρου γιατί θεωρούσε οτι ο Μητρόπουλος εκδιώχθηκε απ’τον Νταϊφά.
Η χρονιά τέλος πάντων περνάει, ο Νταϊφάς έχει αποχωρήσει και έχει αναλάβει ο Σωκράτης Κόκκαλης. Επιθυμία όλων, να αποκατασταθεί η αδικία. Ο Αναστόπουλος επιστρέφει στο λιμάνι της καρδιάς του, ο Μητρόπουλος όμως λέει οτι θέλει εγγυημένο χρόνο συμμετοχής, γιατί μόνο αγωνιζόμενος ως βασικός θα έχει τύχη να είναι με την εθνική ομάδα στο Μουντιάλ. Οι διοικούντες τον Ολυμπιακό, φυσικά, πέφτουν απ’τα σύννεφα και οι συζητήσεις σταματούν εκεί. Ο Μελισσανίδης ανανεώνει το συμβόλαιο του για άλλο ένα χρόνο και ο Μπάγεβιτς υπόσχεται χρόνο συμμετοχής στο Μητρόπουλο. Ο κόσμος που δεν είδε με καλό μάτι την άρνηση του να γυρίσει στον Ολυμπιακό, τον βάζει “στο μάτι” όταν έπειτα απ’τον περιβόητο αγώνα με τα… σβησμένα φώτα, ο Μητρόπουλος είχε ισοφαρίσει σε 1-1 και έφυγε “σφαίρα” στα επίσημα πανηγυρίζοντας έξαλλα για να αφιερώσει το γκολ στο Δημήτρη Μελισσανίδη.
Το πρώτο πανό κάνει την εμφάνιση του στο “Καραϊσκάκη” στην παλιά “14”. “ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΕ ΜΙΣΘΟΦΟΡΕ ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ”, έλεγε. Η σεζόν περνάει, το συμβόλαιο του Μητρόπουλου τελειώνει, ο ίδιος θα παίξει στο - καταστροφικό για την Ελλάδα - Μουντιάλ των Η.Π.Α. που τόσο ήθελε, η ΑΕΚ τον ευχαριστεί για τις υπηρεσίες του και τον αφήνει ελεύθερο. Κάπου εκεί εμφανίζεται ο “καπετάνιος”, ο “Ύψιστος” (κατά το Μανώλη Γαβαθιώτη στο “ΦΩΣ”), ο “Θαλής” για τους μυημένους, ο Ρίνγκο, κατά κόσμον Γιώργος Βαρδινογιάννης. Έπειτα από εισήγηση του καλού του φίλου και γιατρού του Παναθηναϊκού, Αργύρη Μήτσου - που θεωρούσε οτι ο τσαμπουκάς του Μητρόπουλου θα’χε ευεργετικά αποτελέσματα στα αποδυτήρια - λέει “Έλα στον Παναθηναϊκό, Τάσο” στο Μητρόπουλο με προφανή σκοπό να κάνει άλλη μια “νίλα” στον Ολυμπιακό, αλλά και για να εξευτελίσει τον ίδιο το Μητρόπουλο. Ο Μητρόπουλος, επιβεβαιώνοντας μέχρι κεραίας το πανό που σηκώθηκε προ μηνών, υπογράφει μονοετές συμβόλαιο και στις πρώτες του δηλώσεις στάζει μέλι για τον Παναθηναϊκό και τον πρόεδρο του. Ο ίδιος ο Βαρδινογιάννης δηλώνει πως “έφερε τον Τάσο Μητρόπουλο στον Παναθηναϊκό για να τον τιμήσει για την προσφορά του στο Ελληνικό ποδόσφαιρο”.
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού όμως, δεν είδε με καθόλου καλό μάτι το θέμα “Μητρόπουλος στον Παναθηναϊκό”. Ιδιαίτερα οι οργανωμένοι (όσους είχε αφήσει ο “καπετάνιος”, τέλος πάντων), τον “κράζουν” όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Στο γήπεδο, στην Παιανία, στις κοσμικές του εξόδους. Ώσπου μια μέρα, σε ένα παιχνίδι κυπέλλου με τον Απόλλωνα Αθηνών, ο προπονητής του Παναθηναϊκού, Χουάν Ραμόν Ρότσα (ή… Μπουμπλής απ’το Αιγάλεω για τους παλαιότερους) τον ρίχνει σα βασικό στο παιχνίδι και ο Μητρόπουλος ζεί τον εφιάλτη : Ανελέητο κράξιμο απ’όλο το γήπεδο, χειρότερο ακόμα κι απ’όταν έπαιζε με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ο πάλαι ποτέ “Ράμπο” λυγίζει και σε κακή κατάσταση λέει στο Ρότσα στο ημίχρονο “βγάλε με έξω, δεν αντέχω, δε πάει άλλο”… Ο Ρότσα όντως τον κάνει αλλαγή, ο Μητρόπουλος ζητάει ακρόαση απ’το Βαρδινογιάννη που μ’ένα σαρδόνιο χαμόγελο ακούει με δήθεν κατανόηση το Μητρόπουλο και του προτείνει να μετακομίσει στο… ξαδελφάκι, τον Απόλλωνα Αθηνών. Όπερ και εγένετο. Ο Μητρόπουλος απ’το Δεκέμβρη συνέχισε στον Απόλλωνα Αθηνών, στον οποίο έκανε μια καλή χρονιά με 13 συμμετοχές και 1 γκολ, βοηθώντας τον μάλιστα να κερδίσει την έξοδο του στο κύπελλο UEFA. Ο Μητρόπουλος έπαιξε άλλες δύο “φουλ σεζόν” : Το 1995-1996 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του Ηρακλή (8 συμμ. / 1 γκολ), ενώ τη σεζόν 1996-1997 είχε μια “γεμάτη” χρονιά στη νεοφώτιστη Βέροια με 29 συμμετοχές και 6 γκολ, το ένα εκ των οποίων στο νικηφόρο για τη Βέροια 1-0 επί του Ολυμπιακού! Την επόμενη σεζόν, η διοίκηση Κόκκαλη με τη σύμφωνη γνώμη του Μπάγεβιτς, του δίνει την ευκαιρία να αποκαταστήσει το όνομα του και να κλείσει την καριέρα του : Σε ηλικία 40 ετών, ο Μητρόπουλος επιστρέφει στον Ολυμπιακό και θα κλείσει την καριέρα του με 1 συμμετοχή στο Champions League, στον τελευταίο αγώνα του ομίλου, στο εντός έδρας 2-2 με τη Ρόζενμποργκ.
Ο Μητρόπουλος παρέμεινε φυσικά σε πόστο και μετά το πέρας της καριέρας του. Πάντοτε στο τεχνικό τιμ, ειδικά επί πρώτης θητείας Λεμονή είχε αναβαθμιστεί σε “assistant coach” (όπως και επί Αλέφαντου), ενώ αργότερα μπήκε στον πολιτικό στίβο και εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στον Πειραιά. Ο Μητρόπουλος έχει γράψει τη δική του ιστορία στον Ολυμπιακό. Ο Μητρόπουλος θα μπορούσε να έχει μια θέση ανάμεσ στα “ιερά τέρατα” της ομάδας, το Βάζο, το Μουράτη… Προτίμησε για λίγα χρήματα παραπάνω και λίγη παραπάνω δόξα να απαρνηθεί τα ιδεώδη μας, έστω προσωρινά. Ένα είναι το σίγουρο : Ο Μητρόπουλος δεν μπαίνει στην ίδια ζυγαριά με τον Κυράστα, τον Αποστολάκη, το Σαργκάνη, θα μείνει για πάντοτε στην ιστορία του Ολυμπιακού ως ο “Ράμπο”, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ξανά ο “Ράμπο” ΜΑΣ…
Αριστερά : Καλοκαίρι 1992, ο Μητρόπουλος δίνει τα χέρια με το Μελισσανίδη
Δεξιά : Καλοκαίρι 1994, ο Μητρόπουλος με τη φανέλα του Παναθηναϊκού[/SPOILER]
Nαί, τον θυμάμαι από πέρυσι τον δανεισμό στην Κέρκυρα, η ερώτηση ήταν αν τον στείλαμε κατ’ ευθείαν στον Ατρόμητο ή αν επέστρεψε σε εμάς το καλοκαίρι για προετοιμασία και εκεί ξανα-απορρίφθηκε.
Νομίζω πως ο Επστάιν ατύχησε το καλοκαίρι του '10 επειδή είχε τις ρετσινιές της “φτηνής μεταγραφής του Κόκκαλη στα τελευταία του” και του “παίχτη Λίνεν” λόγω εθνικότητας…
Δεν είναι πως τον είχα σε καμία φοβερή εκτίμηση, αλλά ποτέ δεν πήρε και την ευκαιρία του στον Ολυμπιακό…
Καλό ποστ e-nick!
Δεν νομίζω πως το άρθρο λέει κάτι πολύ διαφορετικό από όσα γράφω εγώ, είναι λίγο πιό αυστηρό με τον Μητρόπουλο, αλλά του αναγνωρίζει -δίκαια- την θέση του ανάμεσα στους μεγάλους βετεράνους μας.
Επίσης να επιβεβαιώσω και από όσα γνωρίζω εγώ πως ο Μητρόπουλος φέρεται να έχει κάνει άθλια διαχείριση στα λεφτά που πέρασαν από τα χέρια του, λέγεται πως τζόγαρε, και για αυτό παρέτεινε όσο τον έπαιρνε την καριέρα του (είναι και ταυρί, τον έπαιρνε σωματικά), αλλά και από τον Ολυμπιακό όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε η τάση να του δίνουν πόστα στην ομάδα.
Ψυχάρα έγραψα πως είναι, όχι μυαλό! 
Για την ιστορία επίσης, το καλοκαίρι που Αναστο-Μητρο απείχαν από την προετοιμασία και έκαναν κόλπα στον Νταϊφά, δεν ήταν το '85 όπως γράφει το άρθρο! Το '83 ήταν. Το '85 ήταν το καλοκαίρι που μας πούλησε ο Σαργκάνης και πήγε στον βάζελο μαζί με τον τρελό του χωριού τον Βαμαβακούλα!
Η πηγή, μαζί με ανάλυση για όλους τους ‘προδότες’ είναι [I][B]αυτή[/B][/I].
Αν ήταν μυαλό ο Μητρό δεν θα κατέβαινε και υποψήφιος με τη ΝΔ, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Και μια που είπες για το Γεωργάτο, έχει παραδεχτεί σε συνέντευξή του ότι είχε κάνει συζητήσεις να πάει στον βάζελο επί εποχής Φιλιππίδη κι ότι είχε πάει καλυμμένος στα γραφεία ή κάτι τέτοιο, ενώ μετά το ξανασκέφτηκε και είπε τι κάνω κλπ.
Ο καθένας πουλάει την τρέλα του βέβαια και κατόπιν εορτής (δηλαδή μετά την απομάκρυνση από το ταμείο…) μπορεί να υποστηρίζει ό,τι τον συμφέρει για να μην τον κυνηγάνε από δέκα μεριές.
Ο Αμπντούν για μένα είναι διαφορετικό στυλ παίκτη από τον Ζαϊρί. Νομίζω πως στο γήπεδο ο Βαλβέρδε του ζητάει να κάνει αυτά που έκανε κάποτε ο εξίσου ανεκδιήγητος Όσκαρ Γκονζάλες. Δηλαδή να συγκλίνει και να βοηθάει στο passing game από τον άξονα. Αυτό δε θυμάμαι να το είχε κάνει ποτέ ο Ζαϊρί, οπότε τζάμπα τους συγκρίνουμε. Κι εγώ Ζαϊρί θα προτιμούσα (γαύρος είμαι ντε) αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να παίξει. Με τον Βαλβέρδε δεν άντεξε ο Ρόμενταλ που ήταν και καλύτερος, θα άντεχε ο Ζαϊρί που ήταν η ντριμπλαδόρικη version του Ρόμενταλ?
Ένα πρόβλημα με τα άκρα, όμως το έχει ο Βαλβέρδε. Χρειάστηκε 3 χρόνια για να καταλάβει τι παίκτης ηαν ο Ραούλ Μπράβο και τώρα προτίμησε να μείνει με Χολέμπας και Μαρκάνο, από το να πάρει παίκτη
Για τον Γεωργάτο έχει αποδειχθεί εκ των πραγμάτων ότι μιλάμε για καμένο εγκέφαλο, εφόσον αποδειχθεί κάποτε ότι έχει εγκέφαλο. Γιατί μόνο ως ανεγκέφαλο μπορείς να χαρακτηρίσεις κάποιον με την παιδιάστικη συμπεριφορά του Γεωργάτου που έκανε τα πάντα για να φύγει από την Ίντερ τη στιγμή που είχε καπαρωμένη τη θέση του βασικού αριστερού μπακ…και όλα αυτά για να γυρίσει στο Λιμάνι και να πίνει φραπεδιές με τα φιλαράκια του…8O#-o
Και μια που συζητάμε για Γεωργάτο, σήμερα παίζουμε με την Γαλατά στο κρισιμότερο ματς του τοπ-16 για μας…
Eξαιρετικό το λινκ. Συμφωνώ ειδικά για τον καραγκιόζη τον Δεληκάρη που μετά από όλα αυτά κατάφερε (με τις απαραίτητες αβάντες) να μας πλασαριστεί ως “Θρύλος του Ολυμπιακού” στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, με στήλη στον Πρωταθλητή και ραδιοφωνικά σποτάκια! #-o
Με την κατάληξη πάντως τόσο τη δική του όσο -ακόμα περισσότερο- του Κυράστα, είναι να γίνει κανείς προληπτικός και να πιστέψει πως οι κατάρες της κερκίδας μας πιάνουν…
Προς τιμήν μας πάντως, αντίθετα με άλλους που βρίζουν νεκρούς στα γήπεδα, όταν τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή για τον Κυράστα στη Ριζούπολη, δεν βρέθηκε ούτε ένας μαλάκας να μην την τηρήσει ή έστω να πετάξει κανένα άστοχο σύνθημα για τον “ηθικό πρωταθλητή του 2000” μετά.
Και μία ιστοριούλα για τον Βαμβακούλα: To καλοκαίρι του ‘86 ο βάζελος έπαιξε ένα φιλικό με μία Ρουμάνικη ομάδα που λεγόταν Σπορτούλ, όπου έπαιζε ένας μεταγραφικός του στόχος που λεγόταν… Γκεόργκι Χάτζι!
Μην έχοντας πως καλύτερα να κωλοβαρέσω την καλοκαιρινή βραδιά μου, δέχτηκα πρόταση βάζελου συγγενή μου και πήγα μαζί του στο ΟΑΚΑ να δώ τον Χάτζι. Η αλήθεια είναι πως ο Χάτζι εκείνο το βράδυ δεν έδειξε και τίποτα φοβερό, κορυφαίος χαφ του γηπέδου ήταν ο Αντωνίου. Σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, διάφοροι μαλάκες βάζελοι γύρω μου έβριζαν τον Βαμβακούλα ό,τι και να έκανε: O ίδιος άνθρωπος δίπλα μας μία τον έκραζε πως έδινε την μπάλα βιαστικά, και μία πως την κρατάει πολύ. Τρέχα γύρευε…
Σε μία φάση, κάποιος είπε και το εξής: “Μα είναι τώρα για εμάς που είμαστε ευρωπαϊκή ομάδα, αυτός ο γύφτος με το μαλλί, που παίζει με τις κατεβασμένες κάλτσες;” Ήταν για μένα μία εκπαιδευτική εμπειρία! Mεγαλωμένος στο Καραϊσκάκη όπου μαλακίες μπορεί να ακούσεις, αλλά όχι τέτοιες που να αποπνέουν αφ’ υψηλού ξιπασιά, κατάλαβα πως ό,τι και να έκανε ο Βαμβακούλας μέσα στο γήπεδο, χαμένος από την αρχή ήταν. Δεν υπήρχε περίπτωση να αγαπηθεί από τους βάζελους…
Εκεί που στην αρχή διασκέδαζα με τα όσα άκουγε και έλεγα μέσα μου “καλά να πάθεις πουλητάρι”, μετά από αυτή την ατάκα πραγματικά άρχισα να τον λυπάμαι…
Τι να τον κάνεις τον εγκέφαλο όταν έχεις τέτοιο αριστερό πόδι… :p:D
Τοξικέ ναί, παίζουμε τη χρονιά στο μπάσκετ απόψε…
Μακάρι οι παίχτες μας να πιστεύουν στα θαύματα όσο εμείς!
…άντε απόψε με τσαμπουκά, για την νίκη:):!:
:|:|
:|:|:|
:|:|:|:|
TΡΕΛΑΝΕ ΜΑΣ ΡΕ ΘΡΥΛΕ ΣΗΜΕΡΑ! Πάρτε το ματς ρε μάγκες, σας αξίζει.
Πούστη Σλούκα και μου το 'λεγες…
ΜΑΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΚΕΣ…ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΑΜΟΝ ΓΚΟΡΝΤΟΝ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ???
Κρίμα ρε γαμώτο,κρίμα.
Πλέον κάνει μπαμ ότι ο Σλούκας έχει “ανδρωθεί” και πρέπει να αποκτήσει βασικότατο ρόλο.Εντάξει για το τρίποντο δεν θα πω τίποτα.Καρδιά έπαθα,αλήθεια,με μάζευε η μάνα μου.
Πιο μετά τα υπόλοιπα.
…κρίμα:):!:
ΓΑΜΩΤΟ…Δεν ξερω τι σκατα πρεπει να νιωθω τωρα,ετσι οπως πηγε το ματς.
Πιάστε μου ένα johnny… τπτ άλλο προς το παρόν, γιατί από την υπερένταση πλακωνω και τον τσακ νορις
α ρε μαλακα Ιβκοβιτς
δε φταις εσυ ομως αυτοι που σου πληρωνουν τη συνταξη
Σ ολο το ματς δε βρηκε ενα τροπο να σταματησει το Γκορντον ελεος ρε πστη, παιξε ρε κωλογερε μια ζωνη κι αστον να σουταρει τριποντα τι τον αφηνεις να παει προς τα μεσα
Μη ξεχασεις ν αφησεις το Σλουκα στο παγκο στο επομενο ματς να στρωσει χαρακτηρα #-o