Πάρα πολύ σωστά! :thumbup:
Πολιτικο ερεθισμα, υπαρχει σε πολλες μπαντες με τον εναν η τον αλλον τροπο. Πχ SOAD, Pain Of Salvation, WASP (το καινουριο) και αλλα πολλα…
Και οχι μονο πολιτικα, αλλα και ζητηματα στασης ζωης, πχ το blackmetal ακομα για μισανθρωπια και μηδενισμο μιλαει (δεν εξεταζω αν ειναι σωστο η οχι…)…
Το πιο ευκολο για μια μπαντα αυτην την περιοδο ειναι να γραψει στιχους εναντια στον Bush. Θα βρεις απειρα παραδειγματα. Αλλοι το κανουν καλα (πχ. Ministry, SOAD για μενα) αλλοι το κανουν χωρις να το πολυπιστευουν…
Το θεμα ειναι οτι το κοινο ελαχιστα ενδιαφερεται για τα ερεθισματα αυτα πλεον. Να σου πω και κατι αλλο? Ολο και περισσοτεροι ακουνε μουσικη απο κατεβασμενα MP3. Που σημαινει οτι δεν εχουν το booklet να διαβασουν στιχους, να δουν image και εικονες… Αρα αρκουνται στο οτι η μουσικη αυτη τους πορωνει και δεν προχωρουν παραπερα…
Με κάλυψες πλήρως. Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω, όχι τόσο επειδή συμφωνώ με το όσα συμβαίνουν, όσο για το ότι έδωσες αρκετά περιγραφικά τον σύγχρονο παλμό της Ροκ βιομηχανίας, που ελίσσεται (δεν ξέρω αν εξελίσεται), καθώς άλλα tempora και άλλα mores.
Η κόντρα στο κατεστημένο, η απαξίωση των πάντων η επίθεση στην εξουσία έχει καταλήξει να γίνει μόδα σήμερα… Πως να σας το πω, αντί να κατατείλουν όλα αυτά τα φαινόμενα (που θα προκαλούσε και πολλές αντιδράσεις και στην τελική θα τα βοηθούσε) τα έκαναν μόδα!! Και γι’ αυτό είναι αδύνατον να επιφέρουν αποτέλεσμα με τη μορφή που λέτε, όπως με το αλήτικο image ή με τη μορφή των στίχων των SOAD…
Αντίθετα, αν και δε θα την παλεύεις με αυτήν τη μουσική, άκουσε ολόκληρο το perfect element-pain of salvation και διάβασε τους στίχους!! Το μύνημα για την κοινωνία είναι κάτι παραπάνω από καυστικό! Βέβαια θέλει αμέριστη προσοχή για να το καταλάβεις…
Τώρα υπάρχουν και πιο straight πράγματα.Παραθέτω προσωπικά μερικά από τα αγαπημένα μου σχετικά καινούρια groups
Pain of salvation
Someone sells us God™ in 2-for-1 with Shame™
Someone sells us War™ and the marketing looks just the same
Someone sells us Fear™ on TV each day
a shape for every taste; if the flavour’s right, we gladly pay
Nevermore
Inside four walls I live my life, doesn’t matter what I’ve done
The governement’s always right
They tell us what to be they tell us what to believe
They’re wrong my friend is gone (έχουν γράψει άπειρα καλύτερους στίχους, αλλά αυτοί είναι πιο φανερά στο κλίμα αυτών που λέμε)
Psychotic Waltz
little people, little houses
happy living little lives
when they wake up with perfect makeup
it makes me sick
Διάνασέ τα λίγο και θα δεις ότι πολλές φορές κάνουν ξεκάθαρα επίθεση σε αυτά που λες (αν και αυτ΄με χαλάει αν γίνεται τόσο απροκάλυπτα)… Μάλλον -όπως είπα και πριν- εννοείς το αλήτικο feeling και αυτά για την επανάσταση είναι μάλλον υπερβολές. Δηλαδή το πασίγνωστο Sound of Silence-Simon & Garfunkel πιστεύω ότι είναι άπειρα πιο επαναστατικό από κάθε άλλο τραγούδι, παρόλο που το feeling του κάθε άλλο παρά αλήτικο το λες…
Όποτε το αλήτικο με την έννοια που εννοείς, πιστεύω ότι δεν έχει πια θέση σήμερα (εννοώ να βγαίνει τέτοια μουσική…φυσικά και θα εξακολουθούμε να ακούμε τα παλιά)
Γι’ αυτό και γω προτιμώ το κλασσικό και με πιο ρομαντική διάθεση rock n roll με ή χωρίς τις σκοπιμότητες κάτω από τις οποίες διέπρεψε, μεγαλούργησε και απογειώθηκε.
Χαίρομαι ιδαίτερα που δεν υπήρξε spam σ’ αυτό το topic και για τον πραγματικά πολύ δυνατό και ευχάριστα “επικίνδυνο” αντίλογο παιδιά!!!
Χαιρετισμούς.
Εξάλλου αν είσαι και 35 έχεις και συναισθηματικούς δεσμούς, αφού μεγάλωσες με όλα αυτά…
sign-:oops: θα βγώ έντελώς όφ τόπικ! Μάνο… με συγκινείς…:oops:
Πολύ αργά Μάγισσα!!!
χαχαχα! δεν το θέλω είναι αυθόρμητο!
Μήπως ένιωσες θιγμένος από κάτι που είπα…?
Δε θα μπορουσα να συμφονησω περισσοτερο.Αμα ξαναδω κανενα μαλακιδιο με υφος"ειμαι κατι"κ φρατζα μες τη μουρη,κ trendy μπλουζα με τη γλωσσα των Stones θα του χωσω μπουνια!
Αν δεις ένα μικρό με μακριά μαλλιά ντυμμένο πάντα στα μαύρα με μπλούζα iron maiden και ύφος “εγώ είμαι ανώτερος από εσάς τα ψώνια”??
Manos87 γιατι θιγεσαι Απο αυτους εισαι;
Ψάξε τα post μου και θα δεις…
Και για όσους ακούν Τσίλα να έλεγες το ίδιο θα απάνταγα… Κάτι τέτοιες απόλυτες απόψεις χαλούν τον χαρακτήρα της μουσικής που ακούω… Και πολλοί από αυτό το foroum πιστεύω θα συμφωνίσουν μαζί μου…
Αλήθεια, γιατί νομίζεις ότι θίχτηκα, έναν χαλαρό προβληματισμό έθεσα
τι “τσιλα”;; Δεν εκφραζω καμια απολυτη αποψη , συμφωνησα με το ποστ του rock .Απλα μου φανηκε καπως αποτομο γι αυτο ειπα οτι θιχτηκες
Ε όσο να ναι μια χαρά απόλυτο ήταν το post σου… Δε θα σου πω εγώ τι να πιστεύεις αλλά καλύτερα να βλέπουμε τα πράγματα λιγότερο επιφανειακά και να κάνουμε πρώτα αυτοκριτική για τη μουσική μας και μετά να κατακρίνουμε… Και στο λέω εγώ που δεν κατακρίνεις εμένα:wink: 8)
Φιλικά πάντα:D
Προφανώς ο Μάνος εννοεί ότι όπως εσύ εκνευρίζεσαι από την φρατζούλα και το t-shirt των Stones έτσι μπορει να ενοχλούνται κάποιοι άλλοι από το κολάν (τι θυμήθηκα τώρα) το μαλί και το περπάτημα αστροναύτη για να ανεβοκατεβαίνει το μαλί (τα ίδια έκανα και γω).
Πάντως υπάρχει μία κατηγορία νέων που πάει κομωτήριο για να φανεί το μαλί ατημέλητο και κάποιοι άλλοι που φορούν καμπαρτντίνα και μπλουζάκι KISS με στρας για να πάνε στην μπουζουκλερία της Παρακμιακής Παραλιακής. Αυτοί φίλε Μάνο - επέτρεψε μου να συμφωνήσω εδώ με τον Crobelus25
- είναι όντως για μπουκετίδια και γονατιές στο πρόσωπο και ας με πεις φασιστρόνι.
Ναι όντως και εμένα αυτή η μόδα με ενοχλεί σε ένα σημείο αλλά όχι ώστε να κατακρινω άτομα που την ακολουθούν. Έτσι κι αλλιώς μόδα είναι θα περάσει.
Και αυτά στα λέω εγώ που είμαι και ηλίθιο χαζοαμερικανακι wannabe επείδη γουστάρω Friends…
Εμενα αυτη η μοδα μ’ενοχλει το ιδιο με τη μοδα που επιβαλλει στους κακους και αγριους μεταλλαδες να φορανε τζιν ή κολλαν και μαλιστα μεσα απο αρβυλες, μπλουζες συγκροτηματων, καρφια και λοιπα, μονο και μονο επειδη τοτε θα ειναι true. Γενικα το να ακολουθει καποιος συνεχεια τη μοδα, μου λεει οτι δεν εχει προσωπικοτητα και δεχεται αμασητι οτι του πασαρουν. Τωρα απο κει και περα, ας βγει η Βανδη με τη μπλουζα των Ζεππελιν, καθολου δε θα με νοιαξει. Οπως θελει ο καθενας ντυνεται. Δηλαδη εμεις εχουμε παρει εργολαβια τις μπλουζες συγκροτηματος ας πουμε?
Ναι εργολαβία είναι η μπλούζα.
Για μένα κάποτε το t-shirt υπήρξε σημαία. Την πρώτη την αγοράσα μετά κόπων και βασάνων. Την έκρυβα από τους δικμούς μου, την δίπλωνα με ευλάβεια την σιδέρωνα από μέσα ώστε να μην χαλάσει η φτηνή στάμπ και δεν ανέχομαι να την βλέπω να κρέμεται στα βυζιά της Βανδή σ’ ένα κέντρο με τυρολεμέδες που κάνουν το σκατό τους παξιμάδι για να πληρώσουν την μπουκάλα 100 και 200 ευρώ για να ακούσουν…ότι είναι να ακούσουν.
Κάποτε γι’ αυτές τις μπλούζες, τα ραφτά και τις κονκάρδες έπεφταν αποβολές στα σχολεία και ξύλο στα σπίτια. Τώρα όλα αυτά δεν λένε τίποτα σε κανένα ως συνέπεια της γενικότερης έκπτωσης των αξιών και μακάρι αυτή η έκπτωση να μείνει στα “ευτελή” αυτά εμβλήματα, αλλά πολύ χλωμό το βλέπω.