Παλιά στο πατρικό μου είχαμε κήπο, μεγάλο και όμορφο. Πιτσιρίκι γω, καθώς έπαιζα μια μέρα, άρχισα ν’ ακούω νιαουρίσματα. Αποφάσισα ν΄ ανακαλύψω τα γατσούλια που κρύβονταν σε μια γωνιά στο βάθος του κήπου πίσω από ένα βαρέλι.
Μία που τα βρίσκω μία που εμφανίζεται η μάνα τους. Κατάμαυρη με μάτια που γυάλιζαν έτοιμη να μου χυμήξει. Δεν κατάλαβα για πότε κλειδαμπαρώθηκα πίσω από την πόρτα της κουζίνας να κοιτάω στα κρυφά το τέρας που παραμονεύει να μου επιτεθεί.
Τις επόμενες ημέρες έβλεπα εφιάλτες με γάτες να με κυνηγούν.
Σήμερα,
[SPOILER]το μπαλκόνι έξω από το δωμάτιό μου είναι γεμάτο αίματα, κάπου παραδίπλα κείτεται ένας πλακούντας(?), τα γεννητούρια αγνοούνται, η μαμά γάτα βρήκε τη θαλπωρή και δε δείχνει να θέλει να φύγει και γω τρέμω σχεδόν ν’ ανοίξω τη μπαλκονόπορτα.
20 χρόνια μετά οι εφιάλτες επιστρέφουν και μου χαμογελούν χαιρέκακα. :[/SPOILER]
και εγω οταν ήμουν μικρός, σε ενα οικόπεδο που ειχε ο παππους, πήγα και έβαλα το χέρι μου σε ενα μεγάλο συρτάρι που ηταν ανάμεσα στα ξύλα και ειχε νεογέννητα γατάκια.
ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά ένιωσα ενα κάψιμο στην πλάτη.
η μάνα μου ειχε σκίσει μπλούζα και πλάτη.!
ον τοπικ.δεν μπορώ να βάλω τα ποδιά μου σε κρεβάτι και αυτά να προεξέχουν(στο μάκρος).! νομίζω οτι κάτι θα γίνει.!
*νομίζω την ιδια φοβία έχει και ο ozzy
στη φυση ολες οι μανες (οπως και εσυ) θα εκαναν τα παντα για προστατευσουν το μωρο τους. ειδικα την εποχη της γεννας. αγνοησε την η προσφερε της και κατι να φαει και ολα θα ειναι μια χαρα! δεν προκειται να σ κανει κακο αν δεν πλησιασεις τα μικρα η αν δεν πας να την χαιδεψεις (ειναι πολυ ευαισθητη τωρα και λογω του οτι πρεπει να θηλαζουν τα μικρα)
οπως λες κ εσυ ενας εφιαλτης ειναι. ηρθε η ωρα να ξυπνησεις λοιπον!
Α, και ανακάλυψα φέτος τα Χριστούγεννα οτι χεζομαι πάνω μου μόλις δω αρλεκινο. Είχε τόση πλάκα, ηταν τόσο ξαφνικη και ακούσια η αντίδραση…
Οι κλόουν αντίθετα μου αρέσουν.
αεροπλανο.δεν εχω μπει ποτε και μονο στην ιδεα τρεμω.μια φορα μαλιστα ειδα στον υπνο μου οτι ημουν μεσα σ ενα απλα.και ξυπνησα λουσμενος στον ιδρωτα.
φιδια επισης :cold:
επισης εχω μια παραξενη φοβια με τις καμερες.ξερετε αυτες που βγαινουν στο δρομο και ρωτανε τυχαια καποιον για τις αναγκες του ρεπορταζζζ(οχι τις αλλες που τραβας για πλακα η σε συναυλια).ε μολις δω,μπορει και να το βαλω στα ποδια τρεχοντας.
αλλα η μεγαλυτερη μου φοβια,μαλλον ειναι η απολυτη μοναξια:p
Η αλήθεια είναι ότι μια φορά που είδα κατσαρίδα μέσα στο σπίτι με έπιασε ένα απίστευτο bersrerk να σκοτώσω αυτό το πράγμα. Αλλά δεν έχω εντοπίσει μέσα μου ατόφιο φόβο για τις κατσαρίδες…δεν ξέρω…
Αναλογα πως εννοεις να περπατησει πανω σου… Το πιο συχαμερο ειναι να βρισκεται μια πανω στο στομα σου οταν ξυπνησεις το πρωι,οπως ειχε παθει μια φιλη μου!! Ευτυχως,δεν την εφαγε!
οι κατσαριδες δεν ειναι τοσο τρομακτικες οσο αηδιαστικες νομιζω (εκτος απο αυτες τις ηλιθιες που πετανε). τα ποντικια (οχι τα χαμστερακια προφανως) ομως πετυχαινουν κ τα 2!
τη μεγαλυτερη πορδη την ειχα φαει πριν κατι χρονια ομως οταν περπατησε γ λιγο στο χερι μ ενας ΣΚΟΡΠΙΟΣ! τιναζα κατι μαξιλαρια γτ ειχαμε βρει αλλον 1 πιο πριν και ελεγχαμε το δωματιο του ξενοδοχειου και ηταν πανω στο μαξιλαρι που τιναξα και εμεινε στο χερι μου! στην αρχη ημουν πολυ ψυχραιμος αλλα μολις γυρισα τ χερι μου κ επεσε κατω τον πατησα με τοση μανια που μετα ποναγε τ ποδι μου γ μερες!
