ας αρχίσουμε από τα θετικά.
η ατμόσφαιρα στην είσοδο των ομάδων και στο γκολ μας ήταν ανεπαναληπτη.
από το ματς με γιουβε εχω να δω κάτι τέτοιο.
Ε πάνω κάτω αυτά, άντε να βάλουμε τον Σιμάο και τον Μάντζιο.
Από εκεί και πέρα.
Η αλήθεια δεν βρίσκεται ούτε στα διπλά σε Βρέμη και Μιλάνο, ούτε στα διπλά του Εργοτέλη και του Πανσερραικού αλλά κάπου στη μέση και μάλλον πιο κοντά στα δεύτερα.
Τα ακραία μπακ του Παναθηναικού θα τα έκανε γιο-γιο οποιδήποτε ακραίο χαφ μεγάλης ομαδας. Μια ταχύτητα πίσω και 9/10 χαμένα 1-1.
Χτες, ο Ζιλμπέρτο ήταν υπεράνω ποταμών. Η εικόνα του δεν ήταν ενός παίκτη που έπαιζε και δεν του έβγαινε, όπως του Κάρα, αλλά ενός παίκτη που δεν είχε διάθεση να προσπαθήσει. Έχασε όλες τις μονομαχίες, δεν μοίρασε σωστά και ήταν με διαφορά ο χειρότερος του γηπέδου! Και ειδικά όταν οι άλλοι είχαν τον Σένα να κάνει σεμινάριο αμυντικού χαφ, μοιράζοντας παντού παιχνίδι, χωρίς να χάσει μια φορα τη μπάλα και χωρίς να κάνει λάθος μεταβίβαση η διαφορά είναι τραγική.
Ο Κάρα δεν βρέθηκε σε καλή μέρα, αλλά ήταν και σε λάθος θέση θεωρώ. Ήταν σαν παροπλισμένος. Βοήθησε πολύ στο διάστημα που πιέσαμε και ισοφαρίσαμε.
Τεν Κάτε, πρέπει να έχεις το ειδικό βάρος να πετάξεις έξω τον Ζιλμπέρτο ή τον Κάρα. Υπάρχει ένας Ιβανσιτς που στα στημένα που είναι ίσως το μόνο τρωτό σημείο αυτής της ομάδας είναι μακράν ότι καλύτερο έχεις. Επίσης, αδερφέ, στο 1-1 οι άλλοι πιεζουν και οι δικοί μας έχουν σκάσει. Κάνε κάτι.
Δεν υπήρχε σύγκριση ανάπτυξης της μιας ομάδας και της άλλης. Εμείς στηριζόμασταν αποκλειστικά στην ενδεχόμενη καλή υποδοχή της μπάλας από Μάντζιο και Γκάμπριελ. Παιχνίδι γιόμας. Τώρα όταν μιλήσουμε για Βιγιαρεάλ, μιλάμε για συνεχή κίνηση, φοβερή κυκοφορία, παίκτες που όχι μόνο δε φοβούνται, αλλά επιζητούν το ενάς προς έναν. Δεν ξέρω αν ήταν ο ΠΑΟ υπερβολικά στατικός ή αυτοί υπερβολικά κινητικοί.
Το 1ο ημίχρονο κύλησε σχετικά ήρεμα. Μετά την ισοφάριση πίστεψα ότι θα κρατήσουμε. Φοβερή καθίζηση.
(samis)