Επιτέλους! Ο Άριαν αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας κάτι απ’ αυτά τον βασανίζουν σε σχέση με τον Διαμαντίδη!
Σε πιάνω, μαν. Είσαι της σχολής Καντονά/Καρεμπέ κ.ο.κ. Γουστάρεις στρατιωτικές επελάσεις δυτικοευρωπαϊκού τύπου circa 19th century αντί για υπολογισμένα χτυπήματα και τακτικές ανταρτοπολέμου. Αυτό είναι και θέμα γούστου βέβαια, το καταλαβαίνεις. Εγώ ένα έχω να πω: δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση για το Διαμαντίδη και αυτά που έχει κάνει στον Τεόντοσιτς από τα μπινελίκια που ο τελευταίος έχει φάει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο από εκείνους που μέχρι πριν απ’ αυτόν τον ενάμιση χρόνο τον είχαν για θεό, έσκιζαν τα ρούχα τους από αγανάκτηση για την “κακομεταχείριση” που υφίστατο απ’ τους δικούς μας παίκτες (τον καημένο) και θύμωναν ακόμα και με τον Σόφο που όταν ο Φώτσης έσπαγε τον φουκαρά Μίλος στο ξύλο εκείνος υπερασπιζόταν τους συμπαίκτες του στην Εθνική αντί για τον συμπαίκτη του στο Θρύλο (υπάρχουν όλα και εδώ στο φόρουμ). Ή με άλλα λόγια: το να χαλιέται κάποιος για τη μεταχείριση του Τεόντοσιτς από τον Μήτσο είναι σα να λέει απαράδεκτος ο Μαραντόνα για το Χέρι του Θεού, απαράδεκτος και ο Ράικαρντ για κείνες τις χλέπες στο Ρούντι Φέλερ.
Πώς να το κάνουμε. Κάποια πράγματα που “θεωρητικά” δεν είναι “ωραία”, καμιά φορά απλώς μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο κάποιους μύθους.
έντιτ
Α. Δηλαδή εσύ πιστεύεις ότι είκοσι χρόνια από σήμερα, ας πούμε, οι βάζελοι θα λένε “Μήτσος Διαμαντίδης” και θα φτύνουν.
Καλά λέει ο ΚρισΠ, η αίσθηση του χιούμορ σου είναι όλα τα λεφτά!
Βέβαια, δεν ξέρω αν το εννόησες, αλλά στο θέμα [U]Μήτσου-Μίλος[/U] δεν πήρα καμία θέση υπέρ του ενός ή του άλλου, για εμένα σημειώσατε Χ:wink: όπως έλεγε και ο πατέρας μου “κι ο ένας κακό χερόβολο, κι ο άλλος κακό δεμάτι”…Βλαστάρια και οι δύο τους και σίγουρα θα τους αγαπάει ο όχλος όσο σηκώνουν κούπες (βέβαια ο Μίλος δεν το κάνει αυτό συχνά, έχει ένα θέμα)
Σίγουρα έχουν υπάρξει και άλλοι [B]ΜΥΘΟΙ [/B]των γηπέδων που ήταν και [B]ΜΥΘΙΚΟΙ [/B]κωλοπαιδαράδες, αμφιβάλλετε;;;
Κι έλεγα, θα μου την πει ή όχι ο αγαπητός δια την (παρ)αίσθηση του χιούμορ μου;;;;
Πάντως αν δεν το ανέφερε ο Κρισπ, εσύ μάλλον δεν θα το έπιανες και θα την είχα γλιτώσει!
Δεν ξέρω τι θα κάνουν σε 20 χρόνια σήμερα όσοι λατρεύουν Διαμαντίδη. Λογικό κι αναμενόμενο όσοι μεγάλωσαν με την εικόνα του πάνω από το μαξιλάρι τους να τον έχουν για πάντα στην καρδιά τους. Όσοι όμως μεγαλώσαμε με Γκάλη, Βράνκοβιτς & αργότερα Ράτζα & Μποντιρόγκα, θα έχουμε ένα κλικ πιο πάνω αυτούς από το Διαμαντίδη.
Τότε σφυρίζονταν και πιο εύκολα τα φάουλ, άλλες εποχές. Άλλο επικ ήταν και ο φοβερός Ρέτζι Θίους που είχε φέρει λίγες μέρες πριν τον τελικό ο Άρης και μας είχε προσφέρει άφθονο γέλιο! Τον Τάρπλεϊ δε θυμάμαι σε εκείνο το ματς, πρέπει να ήταν σουρωμένος :lol:
Ναι, γιατί τόσην ώρα δε σ’ είχα πάρει γραμμή τι χωρατατζής που είσαι ας πούμε.
Και οι ατάκες πέφτουν η μία μετά την άλλη… τώρα πλέον ο Διαμαντίδης δεν είναι παρά το ίνδαλμα των πιτσιρικάδων που δεν έζησαν Γκάλη, Κόμαζετς (ασχολίαστο), Βράνκοβιτς, Ράτζα και Μποντιρόγκα.
Εγώ π.χ. που τους έζησα όλους ανεξαιρέτως αυτούς, μάλλον νιάνιαρο είμαι!
Δεν τολμώ καν να σου πω “μια δοκιμή θα σε πείσει”…
Μα και αυτό είναι σίγουρα, ένα ίνδαλμα, μια αφίσα για τους μικρότερους. Ανθρώπινο και λογικό. Έχει ομως και άλλες ιδιότητες που εμείς οι μεγαλύτεροι δυνάμεθα να αναλύσουμε ακόμη επί μακρόν (όχι όμως μέχρι τελικής πτώσεως γιατί σε 2 ώρες έχει αγώνα).
Α, και τον Άριαν δεν τον ενέταξα στα “ινδάλματα” (pin ups α λα Bowie). Συ είπας.
Δεν πειραζει ρε μαγκες.Η ομαδα λυγισε απο το αγχος σημερα.Με τετοια αστοχια και τον Μητσαρα αποντο δεν μπορεις να κερδισεις την Μπαρτσελονα.Παμε τωρα για do or die παιχνιδι στην Βαρκελωνη και οτι βγει.ΠΑΟ ΜΠΟΡΕΙΣ!!!
Λες να ξαναπάς γήπεδο μια φορά και στο βγάζουν ξινό…
Όχι η ομάδα, με τέτοια αστοχία ούτε τη σημερινή ΑΕΚ δε νικάς.
Η κατάσταση στην εξέδρα εκτός από τραγική ήταν και πάρα πολύ επικίνδυνη. Φραγμένες όλες οι σκάλες και ο ένας πάνω στον άλλον. Για ταξιθέτες ούτε λόγος. Μόνο με θύματα και τραυματίες παίζει ν’ αλλάξει κάτι εδώ τελικά…
Και όλα αυτά από την, ομολογουμένως, πιο επιτυχημένη ελληνική ομάδα, αθλητικά και οικονομικά.
Πάρα πολύ άστοχοι εμείς με μερικά παιδιάστικα λάθη, άποντος Διαμαντίδης, τραγικός Τσαρτσαρής, ψυχολογία μηδέν αλλά και η Μπάρτσα με την ζώνη μας έβαλε πολύ δύσκολα.
Δεν χάθηκε τίποτε, μια πολύ κακή παρένθεση όσο και να δυσκολεύουν αισθητά τα πράγματα.
Μάλιστα… Λοιπόν δεν έχω άποψη για το τι μπορεί να πήγε στραβά χτες, καθώς δεν το είδα καθόλου το ματς. Λένε γενικά για μεγάλη αστοχία και απώλεια των ριμπάουντ - μέηκς πέρφεκτ σενς. Δεν πειράζει, πάντως. Όπως πάντα, αυτή την ομάδα δεν μπορεί να την ξεγράψει κανείς. Το πιστεύω απόλυτα ότι είναι ικανή για δεύτερη νίκη μέσα στη Βαρκελώνη. Για να δούμε, υπομονή μια βδομάδα ακόμα.
Κρίμα ρε γαμώτο, χάσαμε τεράστια ευκαιρία χθες. Πιστεύω ότι φάνηκε και η απειρία πολλών παιδιών.
Ρε γαμώτο γιατί τέτοιο μπλοκάρισμα στη ζώνη; Άλλος τρόπος να αντιμετωπιστεί δεν υπάρχει εκτός από τρίποντα; Απ’ τη στιγμή που δεν έμπαιναν χθες, γιατί επέμεναν σε αυτά; Μετά και από κάποιο σημείο ήταν και θέμα ψυχολογίας.
Τέλος πάντων, δύσκολα τα πράγματα τώρα την επόμενη πέμπτη. 40 λεπτά ζώνη αν παίξει ο άλλος και είμαστε χωρίς λύση (εκτός αν έχουμε κανά 60% στα τρίποντα ξέρω 'γω), συν την 75% διαιτησία που θα έχουν εκεί μέσα, θα είναι απίστευτο κατόρθωμα να τους ξανακερδίσουμε.
Προσωπική άποψη: όταν ο αντίπαλος σου βάζει μπροστά ζώνη και έχεις 5/23 τρίποντα, αυτό φανερώνει κυρίως έλλειψη συγκέντρωσης και καθαρού μυαλού. Είναι λογικό, εδώ που τα λέμε. Η ομάδα παίζει ασταμάτητα εδώ και πόσο καιρό με 7-8 παίκτες. Είναι πολύ δύσκολο να αντεπεξέλθει και να κάνει συνεχόμενα σωστά παιχνίδια στην κρίσιμη προημιτελική σειρά απέναντι σε αντίπαλο με μεγαλύτερη υπεροπλία. Ήταν πολύ πιθανό να γίνει κάποια στιγμή η τουφεκιά στον αέρα, απλά ελπίζαμε ότι θα λύγιζε πάλι η Μπαρτσελόνα μπροστά σ’ έναν συγκεκριμένο συνδυασμό παραγόντων τύπου πίεση λόγω κόσμου, ψυχολογίας και γενικότερου κόμπλεξ που έχει απέναντί μας. Δυστυχώς δεν έγινε. Αυτή τη στιγμή λοιπόν η Μπαρτσελόνα έχει την κατάσταση στα χέρια της. Επαναλαμβάνω όμως, δε χάθηκαν όλα. Η ομάδα έχει μια βδομάδα καιρό να ανακτήσει δυνάμεις, να ξεμπουκώσει λίγο και να μπει μέσα για τον πέμπτο αγώνα πιο φρέσκια και ήρεμη. Αν η Μπαρτσελόνα παίξει πάλι επί 40’ ζώνη; Για μένα δεν απαραίτητο να μπουν τα τρίποντα. Με έλεγχο στα ριμπάουντ και υπομονή στο γύρισμα της μπάλας μέχρι να βρεθεί ρήγμα, μια χαρά σπάει η ζώνη. Ο Πεδουλάκης έχει ήδη δείξει στα δύο πρώτα παιχνίδια ότι μπορεί να αχρηστεύσει τα όπλα του Πασκουάλε. Τίποτα δεν αποκλείει το να το κάνει και στο πέμπτο.
Υ.Γ.: Ξαναλέω βέβαια ότι μην έχοντας δει το τελευταίο παιχνίδι κρατάω και μια επιφύλαξη, μπορεί και να μην είναι έτσι τα πράγματα. Κρίνοντας συνολικά απ’ τη σειρά μέχρι τώρα πάντως, αυτή είναι η εικόνα.
Καλά τα γράφεις, μέχρι το σημείο που λες ότι αν παίξει πάλι αυτή τη ζώνη η Μπαρτσελόνα, δεν είναι ανάγκη να μπουν τα τρίποντα. Είναι και παραείναι. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ψηλό που αξιόπιστα θα πάρει τη μπάλα και θα δημιουργήσει μόνος του επίθεση.
Ο Σόφο είναι καλός, αλλά πρέπει να πάρει τη μπάλα με συγκεκριμένο τρόπο και το βασικότερο, μόλις αρχίζουν να βαραίνουν τα πόδια του, χάνει τη όποια συγκέντρωση έχει.
Επίσης έλεγχος των ριμπάουντ με αντίπαλο που έχει παίκτες στα 2.08, 2.10, δύσκολο. Υπάρχει μειονέκτημα εκεί, όπως μειονέκτημα έχει και ο Ολυμπιακός, παρά την παρουσία του Λάσμε ή του Χάινς αντίστοιχα.
Επί της ουσίας, για να παραμείνει ο ΠΑΟ μέχρι τέλους στο ματς της Βαρκελώνης πρέπει να βάλει κάποια από τα ελεύθερα τρίποντα που θα έχει (χτες μέχρι και το 45-60 νομίζω είχε 2/19). Αν τα βάλει και μείνει κοντά στο σκορ, θα τους κοπούν τα πόδια των καταλανών.
Εκτός κι αν ο ΔΔ ή ο Ούκιτς αποφασίσουν να μπουκάρουν από 10 φορές ο καθένας, εκμεταλλευόμενοι τους μέτριους αμυντικά αντιπάλους τους.
Καλά ναι, όταν λέω ότι δε χρειάζεται να μπουν τα τρίποντα, ήταν σχήμα λόγου, δεν εννοώ προφανώς ότι πας πουθενά με 5/23 όπως χτες π.χ. Απλά δεν είναι ανάγκη να έχεις και 70% ξέρω γω. Υπάρχουν και άλλες λύσεις, πιο κοντά στο καλάθι, και πρέπει να τις κυνηγήσεις. Το προηγούμενο παιχνίδι κάπως έτσι κερδήθηκε όταν η Μπαρτσελόνα με όπλο τη ζώνη έκανε την αντεπίθεση για τη νίκη: μπήκαν κάποια κρίσιμα καλάθια μετά από καλή κυκλοφορία της μπάλας που δεν επέτρεψαν να γυρίσει τούμπα η ψυχολογία.
Η βασικότερη χρησιμότητα του Σόφο είναι διαχρονικά η ίδια: πάρε την όπισθεν μ’ αυτό το τέρας που λες “κορμί” και φόρτωσε τους αντίπαλους ψηλούς με όσα περισσότερα φάουλ γίνεται, ώστε να ανοίξει η άμυνα κοντά στο καλάθι. Κατά τ’ άλλα ποτέ δεν ήταν ο παίκτης που θα παίξει 30’ και θα σου πάρει παιχνίδια με το σκοράρισμά του, και ούτε θα γίνει ποτέ. Στο δημιουργικό τομέα και ο Λάσμε, και ο Γκιστ αλλά και ο Τσαρτσαρής (ως κατά συνθήκη ψηλοί) είναι πιο πολύτιμοι.
Πάντως τα ριμπάουντ στα τρία πρώτα παιχνίδια τα πήραμε κατά κράτος και χωρίς να μπορούμε να συναγωνιστούμε την Μπαρτσελόνα σε ύψος. Απ’ ότι διαβάζω δεν έγινε χτες το ίδιο (τα είχε η Μπαρτσελόνα σε όλο το ματς και μόνο στο τέλος ισορροπήσαμε), αλλά γιατί να μην ξαναγίνει. Ένα ματς είναι, τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Συμφωνώ για Διαμαντίδη και Ούκιτς και κάπου εκεί ποντάρω κι εγώ: στο να πάρουν τον πέμπτο αγώνα πάνω τους. Ειδικά γι’ αυτούς τους δύο επιμένω ότι το βασικότερο πρόβλημα είναι το βάθος του πάγκου. Με τον απατεώνα Μπανκς να ψωλάρει αμέριμνος όποτε μπαίνει και τον Ξανθόπουλο να μην έχει να επιδείξει (ακόμα) κάτι περισσότερο από φιλότιμο, πρέπει μόνοι οι δυο τους και να κάνουν παιχνίδι, και να δημιουργήσουν ρήγματα, και να βάλουν σουτ. Ε δε γίνεται να το κάνουν πάντα με όλα αυτά τα συνεχόμενα παιχνίδια. Θα ψοφήσουν. Θέλω να πιστεύω όμως ότι την Πέμπτη θα είναι κι οι δυο τους σε καλύτερη κατάσταση και πιο έτοιμοι να αναλάβουν δράση, αφού (ξανά όπως διαβάζω) δεν το έκαναν χτες.
Εγώ ένα έχω να πω: δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση για το Διαμαντίδη και αυτά που έχει κάνει στον Τεόντοσιτς από τα μπινελίκια που ο τελευταίος έχει φάει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο από εκείνους που μέχρι πριν απ’ αυτόν τον ενάμιση χρόνο τον είχαν για θεό, έσκιζαν τα ρούχα τους από αγανάκτηση για την “κακομεταχείριση” που υφίστατο απ’ τους δικούς μας παίκτες (τον καημένο) και θύμωναν ακόμα και με τον Σόφο που όταν ο Φώτσης έσπαγε τον φουκαρά Μίλος στο ξύλο εκείνος υπερασπιζόταν τους συμπαίκτες του στην Εθνική αντί για τον συμπαίκτη του στο Θρύλο (υπάρχουν όλα και εδώ στο φόρουμ). Ή με άλλα λόγια: το να χαλιέται κάποιος για τη μεταχείριση του Τεόντοσιτς από τον Μήτσο είναι σα να λέει απαράδεκτος ο Μαραντόνα για το Χέρι του Θεού, απαράδεκτος και ο Ράικαρντ για κείνες τις χλέπες στο Ρούντι Φέλερ.