Του μπασκετ η’ του ποδοσφαιρου;
Το χτεσινό ματς δε λέει και πολλά.
O Παναθηναϊκός χτες δεν έπαιζε για τίποτα, είχε 2 παίκτες πεντάδατους εκτός (οκ, ο Γιόβιτς παραμένει στοίχημα αν θα μπει σε ρυθμό) και άλλον έναν -σημαντικό στο ροτέησον- ανέτοιμο.
Και 5-6 που δεν θα έπρεπε να φοράνε αυτή τη φανέλα.
Ε, εντάξει, αυτούς έχει, μ’ αυτούς παίζει μ’ αυτούς κέρδισε στο ΣΕΦ και τώρα έχει (ακόμα τουλάχιστον) το πάνω χέρι στο πλεονέκτημα έδρας, μ’ αυτούς έκανε εξαιρετική εμφάνιση για 3 δεκάλεπτα στον τελικό Κυπέλλου.
Προφανώς με αυτούς θα πορευτεί, αλλά δεν μου λένε τίποτα 2-3 καλές νίκες όλη την χρονιά, οι οποίες εκ των υστέρων προκύπτει ότι ήταν εν τέλει περισσότερο συγκυριακές παρά προϊόν δουλειάς και συνέπειας.
Το μόνο ελαφρυντικό είναι η απουσία του Παπαπέτρου. Τρεις παίκτες επιπέδου EL έχουμε και λείπει ο ένας. Αλλά δεν είναι ελαφρυντικό το ότι το μόνο 3αρι που μένει από πίσω είναι ο Κασελάκης.
Δεν υπάρχει ελαφρυντικό για τον Πέρι, τον Φλόυντ, τον άλλον που φέραμε κι έφυγε (ούτε το όνομά του δεν μπορώ να θυμηθώ). Δεν υπάρχει ελαφρυντικό για τις επιλογές του Οκάρο και του Έβανς. Στις πόσες τραγικές επιλογές στελέχωσης υπάρχει ευθύνη;
Δεν υπάρχει ελαφρυντικό για το ότι έφυγε ο Φλόυντ και δεν αντικαταστάθηκε και μείναμε δεύτερο σέντερ τον Καββαδά.
Δεν υπάρχει ελαφρυντικό για το ότι σε όλη τη σεζόν δεν κατάφερε να κάνει πάνω από 2 συνεχόμενα καλά ματς, ούτε να δείξει οποιαδήποτε βελτίωση.
Δεν υπάρχει ελαφρυντικό για το 4ο δεκάλεπτο του τελικού και το πρώτο χθεσινό.
Οκ στο κύπελλο είχαμε κίνητρο. Δεν θα κάτσω να ξαναπώ βέβαια τι εγινε στο 4ο δεκαλεπτο.
Χθες δεν είχαμε. Σε απόλυτη αντίθεση με τον Ολυμπιακό.
Αλλά παίξε λίγο…δείξε ότι έχεις λίγη περηφάνια.
Παίξε για το γόητρο σου, για τη φανέλα που φοράς.
Τίποτα από αυτά δεν έγινε και αυτό φάνηκε από το 38-13 του πρώτου δεκαλέπτου. Πήγαν για βόλτα στο Φάληρο τα παιδιά…στα παπαρια τους.
Μην τα ξαναλέμε όμως, για αυτή την κατάντια όλα ξεκινούν από τον γελοίο τυπο που έχει παρκάρει την ομάδα.
Τα περί απουσιών κτλ ειναι να έχουμε να λέμε.
Πιο πολυ ασχολουνται οι “απεναντι” με την ομαδα μας σε αγωνιστικο επιπεδο παρα εμεις πλεον.
Και δεν το λεω σαν παιδακι που χανει η ομαδα και το παιζει οτι δεν ασχολειται για να μην φαει δουλεμα. Με τους 2 “ηγετες” πραγματικα εχω χασει καθε επιθυμια και ορεξη να ασχοληθω με την ομαδα σε μπαλα και μπασκετ. Ειδικα στο μπασκετ ο συγκεκριμενος μου ειναι τοσο απεχθης σε ολα τα επιπεδα της υπαρξης και του χαρακτηρα του που μου προκαλει απωθηση μονο και μονο το να ασχολουμαι με κατι που εχει ακουμπησει.
Ποιος θα το ελεγε, θεωρουσα τον εαυτο μου αρκετα φανατισμενο, αυτοι που με ξεκολλησαν ειναι ενα ξεπουλημενο καραφλο υποκειμενο και ενας ημιτρελος κοκακιας, παιζει να μου εκαναν και καλο τελικα.
Δεν υπαρχει φως στο τουνελ.
Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, αλλά για τα ελαφρυντικά και τις ευθύνες που γράφω παραπάνω δεν φταίει μόνο η αφεντικάρα μας ε.
Και τα δύο.
Βοτανικός λοιπόν.
Τράκη σ’αγαπάμε, είσαι ο ένας και μοναδικός, διωξτους όλους, φέρε πίσω Άρτζι.
Τώρα διάβασα τα νέα.
Μονο για γέλια πλέον η όλη φάση δεν χρειαζεται να πουμε κάτι άλλο για αυτή την παντελώς αρρωστημένη κατάσταση.
Wtf??!!
Δεν τον θυμάμαι καθόλου, ανοίγω και το άρθρο και δεν μου λέει τίποτα.
RIP όπως και να έχει.
Ένας με κοντά χέρια ήταν. Που έπαιζε καλουτσικα μπροστά. Αδυναμία του Τράκη τον είχε φέρει δύο φορές νομίζω.
Αρχοντικό διπλό χθες, με πολλή σημασία, μάλιστα, λόγω των αποτελεσμάτων Άρη και ΑΕΚ. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, Ευρώπη και πάλι (τι Ευρώπη, βέβαια, και υπό ποιο status ας μην το κουβεντιάσουμε).
Είχα μια συζήτηση πριν κάποιες ημέρες με κάποιον «αλλόθρησκο» που μου έλεγε ότι είμαστε εντελώς κατεστραμμένοι στην μπάλα και το μόνο που του είπα είναι ότι με τις εξελίξεις του γηπέδου αναμένω ότι η ομάδα θα αλλάξει επίπεδο και -κατά την άποψή μου- θα πάψει, τουλάχιστον, να αποτελεί την «κομπαρσαρία» των τελευταίων ετών.
Δυστυχώς, βέβαια, τώρα που θα υπάρξει το «βαζάκι με το μέλι», δεν προβλέπω ο «πεντακόσιες εκατόν τριάντα πέντε χιλιάδες» να την κάνει (δεδομένου ότι θα θέλει να πιστωθεί και την οικονομική εξυγίανση της εταιρείας / γεγονός, βέβαια, που δεν είναι κι εντελώς ψευδές) και αυτό, προσωπικά, το κρίνω ως κακό για το τμήμα.
Anyway, αν «κλειδώσει» η Ευρώπη και πολλώ δε μάλλον αν σηκωθεί και το Κυπελλάκι, τότε σαφώς καταγράφεται ως επιτυχημένη (τηρουμένων των πρόσφατων αναλογιών) η χρονιά. Και μάλιστα να προσθέσω ότι μεγάλο μερίδιο ανήκει στον Γιοβάνοβιτς, τον οποίον εγώ ουδέποτε πίστεψα, αλλά φαίνεται να με βουλώνει. Γράφεται ότι θέλουν να τον «δέσουν» για τα επόμενα 3 χρόνια. Δίκαιο μεν, χτίζεται όμως ο new era Παναθηναϊκός με τον Γιοβάνοβιτς; Ίδωμεν…
Τέλος, προς τους φίλους «ακατανόμαστους»… ‘Εχω πολύ κοντινό μου άνθρωπο, «άρρωστο» Ολυμπιακό, με διαρκείας, ταξίδια σε ευρωπαϊκά ματς, τις κλασσικές γαύρικες παρωπίδες κ.λπ. κ.λπ. Φέτος, έκοψε το γήπεδο, επειδή «πονέσαν τα μάτια του», κατά δήλωσή του. Απορώ ποιοι θα πάνε να εορτάσουν τον «θρυλικό» τίτλο και τη φιέστα. Ο Καραπαπάς και η παρέα του;