Πράγματι, πολύ καλό γκρουπ. Τώρα για το αν είναι κρίμα κ άδικο η εξαφάνιση αυτών (και όχι μόνο) από την ελληνική σκηνή…αυτή είναι η μεγάλη κατάρα του ελληνόφωνου χώρου. Πάντως σίγουρα γράψανε την δική τους ιστορία.
Τώρα για τα μέλη τους δεν ξέρω κ πολλά εκτός από το ότι:
Ο ντράμερ των Αδιέξοδο που μετά πήγε στους Λευκή Συμφωνία είναι μέλος των Deus Ex Machina.
( Επίσης υπάρχει και ένα άλλο μέλος των Αδιέξοδο που τώρα έχει τους Ηχο-γλυκαιμία, αλλά δεν θυμάμαι αν κ κατά πόσο είχε σχέση με τους Λευκή Συμφωνία ( απλά επειδή ήταν αδέρφια αυτοί οι δύο αν θυμάμαι καλά ) ).
Ψάξε στο νετ ή στην σελίδα των Deus Ex Machina, κάτι θα έχει λογικά.
Μετα απο ερευνα στο ιντερνετ χθες το απογευμα για τα μελη απο ΛΕΥΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ανακαλυψα ενα φανταστικο συγκροτημα.
‘‘Will-o-the Wisp’’ ειναι το ονομα και συμμετεχει ο κιθαριστας απο τη ΛΣ. Κατεβασα το ολοκαινουργιο τους GIFT FOR YOUR DREAMS και επαθα πλακα. Καμια σχεση με Λευκη Συμφωνια αλλα παιζουν ατμοσφαιτικο-ψυχεδελικο ροκ και ειναι πολυ καλοι.
Συνεχισα την ψακτικη και βρικα τα 3 απο τα 4 αλμπουμ τους. Κατα πως δειχνουν τα πραγματα μπηκαν κιολας στη λιστα με τα αγαπημενα μου συγκροτηματα, μαζι με ANATHEMA, PARADISE LOST, PORCUPINE TREE, PINK FLOYD.
Αξιζουν τον κοπο, και ειναι και δικα μας παιδια. Παρεπιπτοντος σχεδον ολες τους οι κυκλοφοριες ειναι σε περιορισμενες και πολυ ωραιες special εκδοσεις cd και βινυλια (Πανε 100 κ Ευροπουλα)…
Μ αρεσουν και μενα.Παντως το αλμπουμ τους ‘‘χρωματα’’ του 96 δεν μου αρεσει…Ειχαν αλλαξει και τραγουδιστη τοτε?Πολυ αχρωμο και επιπεδο…Κατα τα αλλα πολυ ωραιοι με μεταλ ρινισματα θα ελεγα:D
Οχι ο τραγουδιστής ήταν ίδιος, αλλά όντως κάποιες αλλαγές στην σύνθεση υπήρχαν. Συγκεκριμένα, είχε προηγηθεί η αλλαγή στην θέση του ντράμμερ, κάθώς ο Σ. Χαρίσης είχε αυτοκτονήσει το 1993 και αντικατασταθηκε τελικά από τον Bενάρδη των Αδιέξοδο, όπως επίσης και η θέση του κιθαρίστα άλλαξε κάτοχο. Όντως τα Χρώματα ήταν πιο hard rock, αλλά αυτή η αλλαγή στην μουσική κατεύθυνση εξελισσόταν σταδιακά από το δεύτερο άλμπουμ τους και μετά. Το ομώνυμο κομμάτι του Χρώματα, όπως και το Υμνος είναι σχεδόν heavy metal. Έτσι όπως είχαν δηλώσει και οι ίδιοι εκείνη την εποχή, σε ερώτηση “τι σας δενει με ένα παιδί που ακούει Μetallica k Priest?”: “Τα ακούμε και εμείς αυτά και τα γουστάρουμε”. Αλλά βέβαια, ακόμα και στα Χρώματα υπάρχουν οι πιο σκοτεινές στιγμές, όπως το υπέροχο “Άνθρωποι” και το “Κάθε Στιγμή”, που θυμίζουν κάτι από την μελαγχολία του πρώτου άλμπουμ.
Ας θυμηθούμε λίγο όμως και τις πιο ωραίες μέρες τους, τότε που παραληρούσαν σε το dark wave μονοπάτια:
όπως έγραψα και εκεί:
“θα μπορούσε να πετάξει, προτίμησε να ξεουραστεί…”
Πόσο προφητικό μοιάζει αυτό για τον Χαρίση.
Και πέρα από το μουσικό κομμάτι τα βινύλα τωνWill O the Wisp ήταν απίστευτα προσεγμένα σαν κυκλοφορίες. Πραγματικά δεν σου έκανε καρδιά να πάρεις το cd. Όσο για τους Λευκή Συμφωνία τα δυο άλμπουμ που έχω ακούσει, το πρώτο και το ομώνυμο, είναι πολύ καλά αν και αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους. Στο Λευκή Συμφωνία πρόσπαθησαν να ξεφύγουν από τα πλαίσια του ελληνόφωνου ροκ αφού είχαν 4 κομμάτια και με αγγλικό στίχο. Live πάντως την περίοδο 95-97 που τους είχα δει παίζαν ουσιαστικά καθαρό μέταλ. Κάποια φάση αν θυμάμαι είχαν φύγει και για Γερμανία.