Θα έφευγα και δε θα ενημέρωνα κανέναν. Ίσως πήγαινα στο εξωτερικό. Θα έβλεπα τους Ναρκομανείς και θα τους παρακαλούσα να σταματήσουν να παίρνουν. Εγω θα παρακαλούσα για ένα κομμάτι ζωης κι αυτοι θα την πετούσαν έτσι
Τι λες ωρέ. Εγώ θαρρώ πως θα έπαιρνες όλα τα ναρκωτικά του κόσμου μαζί να γουστάρεις.
Θα χαιρετούσα όποιον ήξερα, θα ζητούσα συγγνώμη από όποιον πιστεύω ότι έχει κάτι μαζί μου και μετά θα πήγαινα να τα πιώ μέχρι να έρθει η ώρα μου, παρέα με τους Rotting Christ και τους Manowar που δεν θα είχαν πρόβλημα γιατί γουστάρουν τους οπαδούς τους8)
θα άνοιγα topic “τι έκανες χθες?” και “τι έκανες προχθές?”
Με την κοπέλα μου μια φορά περπατούσαμε στην πλάκα. Εκει συναντήσαμε ένα παιδί στην ηλικά μου (16 τότε) το οποίο ήταν σε καροτσάκι και μας ζήτησε βοήθεια. Εμείς το βοηθήσαμε και συνεχίσαμε τη βόλτα μαζί του. Μου είπε οτι έχει Μυοπάθεια (μια αρρώστια που ατονούν οι μεις και στην ηλικία των 21-25 πεθαίνεις) Μιλήσαμε για πολλά θέματα. Μου έλεγε για την Ισπανία και του έλεγα για την Ελλάδα. Μου ελεγε οτι αποφάσισε να κάνει όσα ταξίδια μπορει και μου έλεγε για τις χώρες που έχει είδη ταξιδέψει.
Σε κάποια φάση μιλήσαμε για σπουδές και επαγγέλματα. Μου είπε οτι θέλει να σπουδάσει ψυχολογία. Όταν τον ρώτησα γιατί θέλει να σπουδάσει ψυχολογία μου είπε οτι κυρίως για τον εαυτό του. “Άλλωστε, μάλλον δε θα προλάβω να το ασκήσω ως επάγγελμα”
Πρώτη φορά ενιωσα να παγώνω έτσι…
Κάτι τέτοια περιστατικά με κάνουν και νιώθω πολύ αχάριστη
Εγώ πάλι εκτιμώ αφάνταστα τέτοιους ανθρώπους, γιατί δεν τα παρατάνε, δεν κωλόνουν πουθενά.
Αυτοί είναι οι νικητές της ζωής.Οι επιτυχημένοι που λέγαμε…
Ακριβώς. 
Σε συμπαθώ! Χεχε
Thanks!
Πολυ ανατριχιαστικο… και υπαρχουν ατομα που ενω εχουνε ολα τα καλα του Θεου και ειναι καλα στην τγεια τους παραπονιουνται…αυτοι οι δυστοιχοι ανθρωποι τι να πουν…
Και μονο που το σκεφτομαι ανατριχιαζω… δεν ξερω… δεν μπορω να σκεφτω πως θα αντιδρουσα αν πεθαινα αυριο…χτυπα ξυλο…
Ισως να περναγα την μερα μου κοντα στους γωνεις μου…η να κλεινομουνα σπιτι μαλλον γιατι ισως να φοβομουνα να βγω απ το σπιτι μην εχοταν κανα αυτοκινητο πανω μου… θα προτημουσα να πεθαινα μες το σπιτι μου απο πιο φυσιολογικο θανατο!!!
Πολυ Final Destination βλεπεις…
Σε έβαλα σε σκέψης ε? Που να 'βλεπες πως ήμουν εγώ εκείνη την ημέρα…
Ασε χαλια…καλυτερα να μην διαβαζα αυτο που εγραφες… κατι τετοια μου ραγιζουν την καρια…τα περνω πολυ προσωπικα… :?
Είναι καλό όμως να λέγονται κάτι τέτοια. Για να κααταλαβαίνουμε οτι πρίν ζητήσουμε περισσότερα να νιώθουμε ευτυχισμένοι με αυτά που έχουμε.
Ο Albert άμα τον έβλεπες ήταν συνέχεια γελαστός. Χαιρόταν τη ζωή του.
Λογικο ειναι Ολγα, οταν καποιος δεν εχει ζησει ή δεν ζει κατι σοβαρο, τον απασχολουν τα μικροπραγματα, ασχολειται και σκαει για “λεπτομερειες”.Και εγω ετσι καπως ειμαι γιατι δεν μου εχει τυχει κατι τοσο δυνατο ωστε να αναθεωρησω τη ζωη…
Αν πεθαινα αυριο, οπως και να το κανουμε ειναι πολυ σκληρο να ξερεις ποτε θα πεθανεις,θα εδινα μια αγκαλια στους δικους μου και στους ανθρωπους που αγαπαω και υστερα ισως να επαιρνα υπνωτικα χαπια για να κοιμηθω και να φυγω ας πουμε στον υπνο μου…:-s
Ειναι ενα τραγουδια απο Βητα Πεις, 40 ωρες πριν λεγεται… Μιλαει για την καταστροφη του πλανητη που ερχεται σε 40 ωρες, και το κομματι περιγραφει τις τελευταιες στιγμες των ανθρωπων…
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟΤΑΤΟ!!!
Τσεκαρετε το…
Επίσης, διαβάστε τους στίχους του A tribute to life των Fragile Vastness…
Μιλάει για κάποιον που ξέρει ότι θα πεθάνει σε μερικό καιρό (κανα χρόνο) και δεν έχει κάνει τίποτα στη ζωή του. Και όταν το μαθαίνει γυρίζει όλη τη γη, μαθαίνει πολιτισμούς και ανθρώπους, βρίσκει την αγάπη της ζωής του, κάνει παιδί και μετά πεθαίνει…
Πολλές φορές τα πράγματα στη ζωή είναι πολύ απλά να τα ζήσουμε, παρόλα αυτά δεν το κάνουμε για κάποιο λόγο… Είτε φοβόμαστε, είτε βαρίομαστε, είτε απλά δεν τα κάνουμε. Αν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε πόσο μικρή και ψεύτικη είναι η ζωή ίσως θα μπορούσαμε να καταλάβουμε πόσο ανύπαρκτοι είναι κάποιοι ενδοιασμοί μας όπως η κατακραυγήτου κόσμου, η ντροπή να φάς χυλόπιτα, η τσιγκουνιά.
Οι floyd δε θα μπορούσαν να το περιγάψουν καλύτερα:
Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an offhand way.
Kicking around on a piece of ground in your home town
Waiting for someone or something to show you the way.
Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain.
You are young and life is long and there is time to kill today.
And then one day you find ten years have got behind you.
No one told you when to run, you missed the starting gun.
Ίσως μερικές φορές, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η αφορμή…
Συμφωνω απολυτα μαζι σου…!!!
Μιλας πολυ σωστα…!!!