SS Rajamouli = RRR
RRR = "Rise, Roar, Revolt”, δηλαδή η ακριβότερη παραγωγή στην ιστορία του Ινδικού σινεμά, η μεγαλύτερη ίσως κινηματογραφική έκπληξη του 2022 και με σημαντική παρουσία μέχρι και στα Oscars εκείνη της χρονιάς → ένα blockbuster/μελόδραμα/ιστορικό δράμα/musical/περιπέτεια/κωμωδία/παρωδία/έπος και πολλά (ΠΟΛΛΑ) άλλα που βγάζει knock out τη πλειοψηφία των αμερικανικών blockbsters της τελευταίας 15ετίας.
Δεν το έχω δει, δεν ξέρω αν θα το δω και καθόλου όταν/κάποια στιγμή, δεν με έχει ψήσει ιδιαίτερα trailer και γενικότερο premise…
Σουίνι την έχω δει ελάχιστα σε ταινίες (πολύ περισσότερο στα social)… αξιοπρεπής νομίζω ήταν σε 1-2 από αυτές (τρόμου νομίζω) κάτω από τη βάση στις περισσότερες - γενικά not my cup of tea
Οι άλλοι πήγαν και κάνανε remake το The Running Man (Ο Άτρωτος)…
νταξ ρε σεις, κάντε remake και το Conan και το Terminator και το Predator να δούμε τι θα καταλάβετε
Το οποιο Running Man ειναι καλτ διαμαντι αλλα εχει ελαχιστη πραγματικα σχεση με το βιβλιο του Μπακμαν (Στηβεν Κινγκ), ειχα παθει ενα σχετικο σοκ οταν το ειχα διαβασει με το οτι μονο ο τιτλος ειναι σχετικος. Αναρωτιεμαι αν το ριμεηκ θα ειναι πιο κοντα στο βιβλιο η θα ειναι ριμεηκ της ταινιας. Αν ισχυει η πρωτη περιπτωση ισως να εχει καποιο λογο υπαρξης.
Το «ριμέικ» βασίζεται το βιβλίο, η μόνη αναφορά στην ταινία είναι κάτι κατοστάρικα με τη φάτσα του Governator, συνολικά είχε κάποια θεματάκια εδώ κι εκεί για τα γούστα μου, αλλά πέρασα ωραιότατα. Επίσης, σωστό molotov representation.
O King αντι να κανει τεμεναδες στο χολυγουντ που λογικα του δινει ενα σκασμο λεφτα, συνεχεια γκρινιαζει. Βιβλιάρα το ΑΥΤΟ, αλλα αν ξερετε το τελος, 1. ειναι χαλια και 2. δεν περναγε με τιποτα στο σινεμα.
This year has also seen the release of The Monkey, The Life of Chuck, The Long Walk and the TV series prequel It: Welcome to Derry. Are you amazed at how directors keep returning to your work?
King: It’s been amazing. It’s like having a bumper crop all at once. The thing is, people talk about, “I would like to make this into a movie”, or “I want to have an option on this property here.” Books become properties when they switch to movies and to TV, so you spread the seed on the ground. And this year, everything came up. It’s crazy, but it’s kind of wonderful.
Wright: I ran into Mark Hamill last night in Los Angeles, and I invited him to a screening of The Running Man, saying, “I wanted you to see the only Stephen King film this year that you’re not in!” I guess he’s not in The Monkey, but he is in both The Long Walk and The Life of Chuck. So Mark’s having a great Stephen King year as well.
King: This is off the subject completely, but when he plays the grandfather in Life of Chuck, I think he deserves a nomination for an Academy Award. For that part, he did a terrific job.
Το ψυχεδελικό τέλος στο Αυτό, και ιδιαίτερα οι τελευταίες σκέψεις του Μπιλ όταν φεύγει από την πόλη, είναι εκπληκτικά.Οι ‘μάχες’ ναι είναι unfilmable, εκτός αν είσαι ο Λιντς ίσως, αλλά τα υπόλοιπα ήταν καταπληκτικά.
Δεν ειναι στο τελος η συγκεκριμενη σκηνη και προφανως ο Κινγκ δεν ειναι ηλιθιος, ξερει πολυ καλα οτι δεν θα μπορουσε ποτε να μπει σε ταινια.
Δεν εχω δει να μουρμουραει ιδιαιτερα για το ΙΤ, σε γενικες γραμμες ειναι αρκετα ανοικτος με τις μεταφορες των ταινιων του (για την Λαμψη ειχε κανει μανουρα αλλα οκ, εκει επεσε στον Κιουμπρικ, αλλος ευκολος ανθρωπος απο εκει, οσο αριστουργημα και αν ειναι η Λαμψη εχει αρκετες και ουσιωδεις διαφορες απο το βιβλιο, οποτε δεν εχει αδικο απο την μερια του).
Οσον αφορα το Running Man, επειδη εγω την ξεκινησα την κουβεντα, δεν ειναι περιπτωση α το αλλαξαν καπως. Πραγματικα το μονο κοινο που εχει η ταινια με το βιβλιο ειναι ο τιτλος, δεν υπερβαλλω καθολου.
Μεταφορά για το απότομο τελείωμα της παιδικότητας, και την είσοδο στην ενήλικη ζωή που γίνεται άγαρμπα και άχαρα, ήταν το συγκεκριμένο κεφάλαιο.Δεν ήταν το τέλος βέβαια.Άλλο μέσο το βιβλίο άλλο η οθόνη, δε θα μπορούσε να παίξει ποτέ το συγκεκριμένο μέρος.
Αντίστοιχα δε θα μπορούσε να αποτυπωθεί το ψυχεδελικό κομμάτι με τις αστρικές προβολές, την χελώνα κλπ.Το ΙΤ θα ήθελα κάποτε να το δούμε σε σειρά με μεγαλύτερη ανάπτυξη χαρακτήρων, και φυσικά στην εποχή στην οποία αναφέρεται.Το μεγαλύτερο ‘πρόβλημα’ μου με τις τελευταίες ταινίες ήταν η απόλυτα εμπορική απόφαση να βάλουν το παρελθόν στα 80ς, επειδή ήταν στα τοπ της τότε η μόδα τέτοιων επιλογών (τρανταχτό παράδειγμα το stranger things - από το οποίο πήραν και cast), και όχι στο τέλος των 50s, όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα στο βιβλίο.Δε ζητάω πιστές μεταφορές, δε με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, η Λάμψη έχει ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ διαφορές με το χαρτί, αλλά παραμένει ταινιάρα.
Στο ΙΤ αλλάζει ολόκληρος ο χαρακτήρας του έργου όμως, μιας και η υπόθεση του δεν είναι ένας κλόουν που κυνηγάει παιδάκια, αλλά η κοινωνία της μεταπολεμικής Αμερικής, ο ρατσισμός, η οικογενειακή βία, το πρωτογενές μπούλινγκ, η αθωότητα της εποχής για ένα παιδί που μεγάλωνε τότε χωρίς τεχνολογία, το οικονομικό κραχ, ο σεξισμός κλπ κλπ.Ο Κινγκ γράφει για αυτά βασισμένος στην δική του παιδική ηλικία (στα 50ς μεγάλωσε) και αυτό φαίνεται από τα συναισθήματα γλύκας και μελαγχολίας που παίζουν βασικό ρόλο.
Οι ταινίες δεν είναι κακές, είναι απλά κάπως flat, και στο ΙΤ αξίζει μια σειράρα στο μέλλον.Με ανάπτυξη και χώρο όπως έγινε στο υποδειγματικό Haunting of the Hill House.Τώρα που το σκέφτομαι, πρέπει να το έχω ξαναπεί κιόλας, ο Flanagan θα ήταν ιδανική επιλογή για αυτό.Ειδικά βλέποντας την υπέροχη δουλειά που έκανε στο Dr Sleep.
