Π.α.ο.κ

heart_of_a_scre · March 9, 2009, 12:56am

Ναι το γουστάρω γιατί οι παίκτες δεν είναι υποχρεωμένοι να παίζουν και να τρώνε αντικείμενα στο κεφάλι ή να τους την πέφτουν40-50 άτομα για να τους δείρουν. Τα μπινελίκια είναι ΟΚ αλλά ως εκεί. Ο άλλος την δουλειά του κάνει, γιατί να κινδυνεύει να χάσει κανένα ματάκι επειδή ορισμένοι βγάζουν τα απωθημένα τους στο γήπεδο;
Από τη στιγμή που κανένας δεν τους προστατεύει, μου αρέσει να βλέπω τους ίδιους να αναλαμβάνουν δράση.

haliseco · March 9, 2009, 12:59am

+1
ειπαμε να ειναι ηρεμοι αλλα μαλακες δεν ειναι να κατσουν να τις φανε απο τον καθε κομπλεξικο

Night_Sky · March 9, 2009, 12:59am

Εχεις εν μερει δικιο.

Ομως αλλο να κρατησει μια αμυντικη σταση και αλλο να ορμηξει στον αλλον με προθεση να τον χτυπησει.

Στο σκηνικο με τον κηπουρο δεν ειδα καλα τι εγινε παντως.

Giannis1 · March 9, 2009, 1:03am

Eπρεπε να καθισει να τις φαει ο Νικοπολιδης, σαν δεν ντρεπεται!

Μπραβο στον Χαλκια που (αυτονοητα) προστατεψε τον συναθλητη του.

Ειλικρινα δεν μπορω να καταλαβω ποσο σκατομυαλος ειναι καποιος οπαδος ωστε (ανευ προσωπικης προκλησης) να μπει και να χτυπησει εναν αθλητη.

Ο Διαμαντιδης μενει κοντα μου και τον πετυχαινω που κ που στην γειτονια. Επειδη δλδ μου εχει “κλεισει το σπιτι” καποιες φορες (ειτε αδικα ειτε δικαια) θα πρεπει να τον παρω κυνηγι με κανα καδρονι…

Α ρε ζωα οπαδοι… οχι οτι οι δικοι μας ειναι καλυτεροι, αν ειχαν την ευκαιρια θα το εκαναν και αυτοι…

Cozy · March 9, 2009, 1:14am

Καταλαβαίνετε βέβαια ότι το σημερινό ήταν τεράστια επικοινωνιακή ήττα για ΠΑΟΚ και λοιπούς έτσι;

Πως πλέον να αμφισβητήσεις το πρωτάθλημα του Ολυμπιακού όταν μέσα στην πιο δύσκολη έδρα, με ΠΑΟΚ / οπαδούς να διψούν για εκδίκηση, με τους αναπληρωματικούς του, με 10 παίκτες από το '61, κινδύνεψε σε δύο φάσεις όλες κι όλες;

Όπως σας λέμε εδώ και τόσο καιρό, αφήστε τη διαιτησία και κοιτάξτε να φτιάξετε ομάδες! Σήμερα σας κάναμε πλάκα, αν δεν το καταλάβατε.

dude · March 9, 2009, 1:23am

το ξέρω πως είναι οφφ τοπικ αλλά σήμερα είχα πάει να δω ένα ματς γ εθνικής στο μπάσκετ. άκουσα τόσα μπινελίκια που σιχάθηκα τη ζωή μου. τον έναν διαιτητή τον είχαν στολίσει με διάφορα πριν καλά καλά σφυρίξει (τελικά δίκιο είχαν, ήταν άθλιος ο τύπος αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας :p). απλά, αν σε πολύ μικρότερες κατηγορίες με οπαδούς της τάξεων των 100-150 ατόμων συνολικά γίνονται τέτοια σκηνικά, τι να περιμένουμε στα μεγάλα (σ)αλώνια?

heart_of_a_scre · March 9, 2009, 1:48am

Εδώ στα παιδικοεφηβικά παίζουν ξύλο οι μπαμπάδες μεταξύ τους. Και μετά σου λένε ότι φταίνε οι μεγάλες ομάδες για τη βία στον αθλητισμό.

tolkki · March 9, 2009, 11:04am

Ακολουθει μεγαλο κειμενο που θα μπει σε σποιλερς και σε 5 ποστ (γιατι δεν χωραει) για να τελειωσει η καραμελιτσα φιλτατοι.
Επειδη ειναι μεγαλο απο τις πρωτες παραγραφους οι Παοκτσηδες θα πειτε “ηταν μεγαλο και βαριομασταν να το διαβασουμε”
Οσοι παοκτσηδες τεσπα το διαβασουν θελω να μου πουν τι απο τα παρακατω θεωρουν παραποιηση τις ιστοριας της ομαδας τους…

Part 1

[SPOILER]Π.Α.Ο.Κ. : Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών, το εις Βορρά εγκατεστημένον “έτερον ήμισυ” της Α.Ε.Κ., με ότι αυτό συνεπάγεται. Μιζέρια, κλάψα, κακομοιριά, κατάρες κι αναθέματα στους “χαμουτζήδες” και την “άτιμη κενωνία, που κάνει τα χατήρια αυτών εκεί κάτου και δεν αφήνουν την ΠΑΟΚάρα να σαρώσει τους τίτλους”.

Είναι κοινό μυστικό οτι το πλέον άμπαλο ποδοσφαιρικό κοινό στην Ελλάδα είναι το κοινό του ΠΑΟΚ. Ένα άμπαλο κοινό σε τέτοιο βαθμό, που να σκαρώνει στιχάκια όπως το αλήστου μνήμης “μάθε στο Ριβάλντο λίγη μπάλα, Σικαμπάλα, Σικαμπάλα” όχι για χάριν αστεϊσμού, αλλά επειδή το πιστεύει…

Όσοι ΠΑΟΚτζήδες βλέπουν μπαλίτσα (υπάρχουν τέτοιοι) και τολμούν να πουν τη γνώμη τους, όπως π.χ. οτι δε γίνεται να μιλάς για πρωτάθλημα τη στιγμή που οι άλλοι ρίχνουν εκατομμύρια ευρώ στο μεταγραφικό παζάρι ενώ εσύ ψάχνεις τα ευρώ στους κουμπαράδες, γίνονται δακτυλοδεικτούμενοι και ανεπιθύμητοι μέσα στην ίδια τους την πόλη. Ο μέσος οπαδός του ΠΑΟΚ δεν θέλει να ακούει οτι η ομάδα του θέλει ΕΝΙΣΧΥΣΗ για να γίνει ανταγωνιστική : Θέλει να ακούει για το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο, να διαβάζει για το Θρύλο και τον Πειραιά, να διαβάζει για αδικίες, σφαγές και κλοπές και να (αυτο)ικανοποιείται θεωρώντας οτι η ομάδα του είναι η άσπιλη και αμόλυντη παρθένος που βρέθηκε στα Σόδομα. Ο μέσος οπαδός του Π.Α.Ο.Κ. δεν έχει… παράλογες απαιτήσεις απ’την ομάδα του. Με το που ξεκινάει η χρονιά και ανακοινώνεται η πρώτη μεταγραφή, είτε αυτή λέγεται… Ροναλντίνιο είτε… Κολομπούρδας, η απαίτηση είναι : ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ και αν γίνεται ΚΑΙ ΚΥΠΕΛΛΟ. Κατακριτέο; Κάθε άλλο. Το πρόβλημα είναι πως κανείς δεν εννοεί να καταλάβει οτι ΚΑΠΟΤΕ υπήρχε ο καλός, ανταγωνιστικός ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ της σημερινής εποχής αποτελείται από παράγοντες είτε βολεψάκηδες, είτε πάσχοντες απ’το σύνδρομο του σωτήρα, είτε από λαοπρόβλητους βετεράνους που επί της ουσίας δε δίνουν λύση σε κανένα πρόβλημα, παρά μόνο αναπαράγουν κορώνες για “το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο”, στο οποίο ευχαρίστως στήνουν κώλο, αρκεί να προσπαθήσουν να ζημιώσουν τον Ολυμπιακό. Οι μαγικές εμφανίσεις του ΠΑΟΚ στην Τούμπα με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό την σεζόν 2007-2008 και όσα όμορφα θαυμάσαμε τις περασμένες σεζόν με τους… Βόκολους - αλλά και η τρόπον τινά επίσημη ανακήρυξη του σε “Παναθηναϊκός Α.Ε., Υποκατάστημα Βορείου Ελλάδος” μέσω… χορηγιών Βγενόπουλου - αποτελούν την έμπνευση του αφιερώματος.

Το ξεκίνημα

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την συνθήκη ανταλλαγής πληθυσμών το 1923, αρκετοί πρόσφυγες απ’την Πόλη βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Το 1925 με πρωτοβουλία της Ένωσης Κωνσταντινουπολιτών δημιουργούν ποδοσφαιρική ομάδα και λίγο αργότερα (στο τέλος του έτους) αθλητικό σύλλογο, το “δίδυμο αδελφάκι” της γνωστής μας βασίλισσας της κλάψας, την ΑΕΚ (Θεσσαλονίκης). Διάφορες διαφωνίες όμως είχαν ως αποτέλεσμα τη διάσπαση σε δύο στρατόπεδα, με αποτέλεσμα το ένα στρατόπεδο εκ των δύο να αποχωρήσει και στις 5 Απριλίου του 1926 να γίνει η ιδρυτική γενική συνέλευση απ’την οποία προέκυψε ο Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών, aka Π.Α.Ο.Κ. Το καταστατικό εγκρίθηκε με την υπ’ αριθμ. 822 απόφαση την 20η Απριλίου 1926 από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης και σαν χρώματα επιλέχθηκαν το μαύρο και το άσπρο. Ως έμβλημα επιλέχθηκε στην αρχή το τετράφυλλο τριφύλλι και το πέταλο και από το 1929 που η ΑΕΚ Θεσσαλονίκης απορροφήθηκε απ’τον ΠΑΟΚ, επιλέχθηκε ο Δικέφαλος Αετός.

Ο ΠΑΟΚ παρά το γεγονός οτι είχε τη στήριξη των Κωνσταντινουπολιτών και “κέρδιζε” συνεχώς φίλους, εν τούτοις δεν κατάφερε ποτέ να δείξει με το “καλημέρα” πως είναι κάτι μεγάλο, κάτι εξαιρετικό - συν τοις άλλοις βρισκόταν στη σκιά του συμπολίτη του, Άρη, ο οποίος ήταν ο… μόνιμος πρωταθλητής Θεσσαλονίκης . Ο ΠΑΟΚ συμμετείχε 5 φορές στα Πανελλήνια πρωταθλήματα και κατάφερε να γίνει αναγωνιστικός μόνο τις δύο : Το 1930-1931 τερμάτισε 5ος, το 1931-1932 και 1935-1935 τερμάτισε 7ος, ενώ το 1936-1937 και 1939-1940 τερμάτισε 2ος. Κάπου εκεί ήρθε η κήρυξη του πολέμου που ήταν η αιτία της διακοπής όλων των αθλητικών δραστηριοτήτων στη χώρα. Ο ΠΑΟΚ σε αυτό το διάστημα κατάφερε να κερδίσει ένα κύπελλο, το 1939.

Η μεταπολεμική περίοδος (1945 - 1959)

Με την επανέναρξη των αθλητικών δραστηριοτήτων και τη διάλυση της πολύ καλής ομάδας του Άρη, ο ΠΑΟΚ σχετικά γρήγορα γίνεται “το αφεντικό της πόλης” καθώς από το 1948 μέχρι το 1957 κατακτά άλλα έξι πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης και γίνεται η μόνη ομάδα του ποδοσφαίρου της Θεσσαλονίκης που κατακτά το τριετές επαμειβόμενο Κύπελλο του Δήμου (ουάου!). Στα Πανελλήνια πρωταθλήματα όμως, η φάπα έπεφτε σύννεφο : 3ος το 1947-1948, 4ος απ’το 1953 μέχρι και το 1957, ενώ τις σεζόν 1957-1958 και 1958-1959 τερμάτισε 8ος και καταϊδρωμένος. Μπορεί να ήταν πρώτος στο χωριό-τοπικό πρωτάθλημα, αλλά στην πόλη-Πανελλήνιο πρωτάθλημα ήταν κομπάρσος. Και επειδή οι συνεχόμενες φάπες μπορεί να προκαλέσουν εγκεφαλική βλάβη, εκεί στον ΠΑΟΚ άρχισαν να πιστεύουν οτι υπάρχει κατεστημένο που αδικεί συστηματικά το Βορρά και ευνοεί τον Νότο. Να τερματίσεις 2ος επειδή αδικήθηκες, είναι κατανοητό. Να κατακεραυνώνεις το κατεστημένο επειδή τερμάτισες… 8ος, είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Ο ΠΑΟΚ το μόνο που κατάφερε σε αυτή τη 14ετία σε Πανελλήνιο επίπεδο, ήταν η συμμετοχή σε άλλους δύο τελικούς κυπέλλου Ελλάδος (1951, 1955).

Ο ΠΑΟΚ στην Α’ Εθνική Κατηγορία (1959-1979)

Το 1959 γίνεται η αναδιάρθωση των κατηγοριών και θεσπίζεται η Α’ Εθνική (ερασιτεχνική) Κατηγορία, που βάζει τέλος στα τοπικά πρωταθλήματα. Ο ΠΑΟΚ πλέον συμμετέχει στο “Πανελλήνιο” πρωτάθλημα, πράγμα που σημαίνει οτι θα αντιμετωπίζει και τους ισχυρούς της Αθήνας και όχι μόνον τις ομάδες της Θεσσαλονίκης που τις είχε του χεριού του. Στις πρώτες τρείς σεζόν της Α’ Εθνικής ο ΠΑΟΚ δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε… “ανταγωνιστικός” : 7ος την πρώτη χρονιά, 10ος την δεύτερη, 6ος την τρίτη. Την τέταρτη χρονιά βελτιώθηκε και τερμάτισε τέταρτος. Κάπου εκεί, φαίνεται πως στον ΠΑΟΚ αποφάσισαν να κάνουν κάτι γι’αυτήν την κατάσταση. Αντί να επιλέξουν λοιπόν τη μέθοδο της ενίσχυσης της ομάδας με ΠΑΙΚΤΑΡΑΔΕΣ (και όχι με ονειρώξεις οτι οι παίκτες απ’τις… ακαδημίες τους ήταν οι καλύτεροι στα Βαλκάνια, αλλά έφταιγε το άτιμο σύστημα και οι χαμουτζήδες), επέλεξαν κάτι ανέξοδο : Την αμφισβήτηση των αντιπάλων.

Τη σεζόν 1963-1964 λοιπόν, εγκαινίασαν και επίσημα την νέα πρακτική τους : Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 1963, 10η αγωνιστική και ο ΠΑΟΚ παίζει στο στάδιο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό. Στο 27ο λεπτό του αγώνα, ο ΠΑΟΚ (που έχανε με 1-0) αποχώρησε επειδή ο Βούλγαρος διαιτητής Ρομάντσεφ δεν έδωσε πέναλτι σε χέρι του Σημαντήρη. Έτσι λοιπόν, ο ΠΑΟΚ απ’το να αγωνιστεί στην υπόλοιπη ΜΙΑ ΩΡΑ αγώνα που απέμενε, αποφάσισε να αποχωρήσει, κερδίζοντας τον τίτλο της πρώτης ομάδας στο Ελληνικό πρωτάθλημα που αποχώρησε απ’τον αγωνιστικό χώρο. Η ΕΠΟ τιμώρησε τον ΠΑΟΚ με μηδενισμό στο ματς με τον Ολυμπιακό και -1 βαθμό και το καλύτερο άλλοθι δόθηκε : Άρχισε να περνάει στον κόσμο της Θεσσαλονίκης οτι πίσω απ’τις συνεχείς (παταγώδεις) αποτυχίες του ΠΑΟΚ, βρισκόταν το ύπουλο κατεστημένο του Νότου που δεν άφηνε την ΠΑΟΚάρα να σηκώσει κεφάλι. Με τον καιρό έγινε βίωμα στον ΠΑΟΚτζή πως υπάρχουν κάποιοι που κατέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σταματηθεί η ανερχόμενη δύναμη του Ελληνικού ποδοσφαίρου που λεγόταν ΠΑΟΚ. Μια δύναμη, που στην δεκαετία 1959-1969 δεν κατάφερε να κάνει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ.

Γιώργος Κούδας : Η αιτία (wink.gif του μίσους μεταξύ ΠΑΟΚ - Ολυμπιακού

Είναι γνωστό τοις πάσι οτι οι ΠΑΟΚτζήδες ακούνε “Ολυμπιακός” και παθαίνουν αναφυλακτικό σοκ. Ήταν πάντοτε έτσι; Σαφώς και όχι, άλλωστε ρίχνοντας μια ματιά στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας θα δεί οτι ουδέποτε μέχρι τη δεκαετία του ‘60 υπήρχε κάποιο πρόβλημα στις σχέσεις των ομάδων. Βοηθούσε φυσικά και το γεγονός πως δεν είχε υλοποιηθεί ακόμα το “ενιαίο πρωτάθλημα”, η θέσπιση της Α’ Εθνικής Κατηγορίας δηλαδή, οπότε ο ΠΑΟΚ αισθανόταν βασιλιάς (όπως και όλες οι ομάδες κατα τόπους) στον μικρόκοσμο των τοπικών πρωταθλημάτων, όπως προείπαμε. Και πάλι όμως, δεν υπήρχαν ποτέ προβλήματα στις σχέσεις των δύο συλλόγων.

Ώσπου φτάνουμε στο σωτήριον έτος 1966. Στον ΠΑΟΚ της… φάπας της δεκαετίας του '60, ένας παίκτης ξεχώριζε αν και νεαρός : Ο Γιώργος Κούδας.

Ποιός ήταν ο Γιώργος Κούδας; Γεννηθείς στις 23/11/1946 στον Άγιο Παύλο Θεσσαλονίκης. Σε ηλικία 12 ετών εντάχθηκε στην ομάδα παίδων του ΠΑΟΚ όπου ξεχώρισε αμέσως για τη γρήγορη σκέψη του και τον πολύ καλό χειρισμό της μπάλας. Στις μικρές ομάδες μένει μέχρι το 1963 και τη σεζόν 1963-1964, σε ηλικία 17 ετών, κάνει το ντεμπούτο του στην ομάδα των ανδρών του ΠΑΟΚ, έχοντας 15 επίσημες συμμετοχές και 2 γκολ. Στη 2η του σεζόν είχε 18 συμμετοχές και 1 γκολ, αλλά τη σεζόν 1965-1966 έβγαλε μάτια, με 32 επίσημες συμμετοχές και 14 γκολ. Ο Κούδας σε ηλικία 20 ετών, έδειχνε ικανός για μεγάλα πράγματα και θα ήταν αδύνατον να μην προσελκύσει το ενδιαφέρον άλλων ομάδων.

Ο Ολυμπιακός κάνει την κίνηση του και μιλάει με τον Γιώργο Κούδα και τον πατέρα του, καθώς τότε δεν υπήρχαν επαγγελματικά συμβόλαια, παράνομες προσεγγίσεις κλπ κλπ. Ο Ολυμπιακός λοιπόν ΚΑΘ’ΟΛΑ ΝΟΜΟΤΥΠΑ (όσο και αν δεν αρέσει αυτό σε κάποιους κολλημένους) προσεγγίζει τον ποδοσφαιριστή και καμμία προσπάθεια “αρπαγής” του δεν υφίσταται. Πολύ περισσότερο απ’τη στιγμή που ο ίδιος ο Κούδας έκανε… τούμπες στο ενδεχόμενο της μεταγραφής του στον Ολυμπιακό και δε δίστασε να το διατρανώσει με τη συνέντευξη του αδιάψευστο μάρτυρα. Όπως προείπαμε, δεν υπήρχαν επαγγελματικά συμβόλαια τότε οπότε το μόνο που χρειαζόταν για να γίνει η μεταγραφή ενός παίκτη σε κάποιον άλλον σύλλογο, ήταν η συγκατάθεση του συλλόγου του. Το μοναδικό παράθυρο που υπήρχε εκείνη την εποχή σε περίπτωση που ο σύλλογος δεν έδινε την συγκατάθεση του, ήταν να μείνει για δύο χρόνια εκτός αγωνιστικής δράσης, αλλά απ΄το δεύτερο χρόνο υπήρχε το περιθώριο της συμμετοχής του παίκτη σε φιλικούς αγώνες και στη συνέχεια φυσικά εντασσόταν κανονικά στις υποχρεώσεις της ομάδας.

Ο Κούδας, ΑΦΟΥ ΑΡΧΙΚΑ ΖΗΤΗΣΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠ’ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΟΚ (ΠΟΥ ΔΕ ΤΟΥ ΤΑ ΕΔΩΣΑΝ) ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ λοιπόν :

(α) Αποδέχθηκε την εξαιρετική οικονομική πρόταση του Ολυμπιακού,
(β) δήλωσε “όνειρο ούτως ή άλλως το να αγωνισθεί με τον Ολυμπιακόν” και
(γ) εξασφάλισε μέχρι και τον πατέρα του, που του προσφέρθηκε απ’τον Ολυμπιακό ένα μαγαζί στο Πασαλιμάνι. Εν συνεχεία έδωσε ιστορική συνέντευξη που διατράνωνε την Ολυμπιακοφροσύνη του, καταρρίπτοντας από μόνος του τις θεωρίες περί… μεθοδεύσεων του Ολυμπιακού. Και φυσικά μάζεψε τα μπαγκάζια του και μετακόμισε στον Πειραιά ξεκινώντας προπονήσεις με τον Ολυμπιακό. Θαυμάστε τα ντοκουμέντα της εποχής :

[/SPOILER]

Part 2

[SPOILER]Με τον Κούδα να… τραγουδάει για να παίξει στον Ολυμπιακό και να εγκαθίσταται στον Πειραιά οικογενειακώς με στόχο να “εκβιάσει” ο ίδιος τον ΠΑΟΚ για να δώσει τη συγκατάθεση του, το κλίμα στη Θεσσαλονίκη βάραινε επικίνδυνα για τη διοίκηση του ΠΑΟΚ. Ο κόσμος που έβλεπε “κάτι καλό” στον Κούδα μέσα στο τσούρμο των άμπαλων που είχαν βαφτίσει παικταράδες, δεν ήθελε ούτε να ακούει το ενδεχόμενο μεταγραφής, και δη σε ομάδα της Αττικής. Ο Κούδας συν τοις άλλοις είχε… ερωτοχτυπηθεί με την νεαρή Μαρία Μπόνου (ή Μαρί Μπονέ, το καλλιτεχνικό της) και οι κοινές εμφανίσεις τους κοσμούσαν τις κοσμικές στήλες. Κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον κόσμο του ΠΑΟΚ, καθώς η λεζάντα “ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού” ήταν μαχαιριά στην καρδιά. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ κινητοποιείται, ακολουθεί πορεία διαμαρτυρίας που αναγκάζει τη διοίκηση να βγάλει ανακοίνωση πως ο ΠΑΟΚ δεν παραχωρεί τον Κούδα ούτε με 100.000.000 δραχμές. Ο Κούδας την ίδια ώρα πάντως, έκανε κανονικά τις προπονήσεις του και αγωνιζόταν σε φιλικούς αγώνες με τον Ολυμπιακό.

Μπροστά στην πίεση του κόσμου, η διοίκηση του ΠΑΟΚ ήταν λογικό - υπό το φόβο της διαπόμπευσης - διατράνωνε πως “δεν θα ενδώσει” και ο συγχωρεμένος Γιώργος Παντελάκης έκανε την ιστορική δήλωση πως “…ο Κούδας θα πάει στον Ολυμπιακό μόνο αν βγάλει φαλάκρα με μαλλιά”. Συν τοις άλλοις, αλλάζει το πολίτευμα στη χώρα και εμφανίζεται στον ποδοσφαιρικό ορίζοντα ο “αναμορφωτής” Ασλανίδης. Η πρώτη κίνηση του Ασλανίδη ως Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού ήταν να ακυρώσει τη μεταγραφή του Κούδα και να τον στείλει “πακέτο” με τη σύμφωνη γνώμη του Ολυμπιακού πίσω στη Θεσσαλονίκη.

Η επιστροφή του Κούδα γιορτάστηκε σαν… Εθνική γιορτή : Ο κόσμος έχει βγεί στους δρόμους και πανηγυρίζει, φωνάζοντας συνθήματα για το “κράτος των Αθηνών”. Στο πρώτο παιχνίδι με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, ο Κούδας αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ να κερδίζει με 2-1 και τον Κούδα να πετυχαίνει και τα δύο γκολ. Τα επινίκια γιορτάζονται με πορεία, με κάποιους να μεταφέρουν ένα αληθινό φέρετρο σε ένδειξη “κηδείας” του Ολυμπιακού. Ο ΠΑΟΚ είχε βρεί την απάντηση για το τι έφταιγε και ήταν μια ζωή κομπάρσος : Ο Ολυμπιακός έφταιγε. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…

Η ιστορία του Κούδα καλλιέργησε κλίμα έχθρας προς τον Ολυμπιακό για τους ΠΑΟΚτζήδες, οι οποίοι δε λάμβαναν καθόλου υπ’όψιν το γεγονός πως ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΟΥΔΑΣ ήταν αυτός που επιθυμούσε διακαώς τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό. Εκτός αν υπάρχει κανείς που πιστεύει οτι ο Ολυμπιακός πήγε να πάρει τον Κούδα χωρίς να θέλει το άμοιρο το παιδί. Ο μεγάλος υπαίτιος του μίσους που καλλιεργήθηκε και μεταλαμπαδεύτηκε στις επόμενες γενιές ΠΑΟΚτζήδων είναι ο Γιώργος Κούδας, που ποτέ δεν είχε το θάρρος να τιμήσει τα παντελόνια που φοράει και να πεί “ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ να πάω στον Ολυμπιακό”. Αντί αυτού, το μόνο που έχει δηλώσει είναι πως οι δημοσιογράφοι έσπευδαν να τον φωτογραφήσουν σε σπορ αυτοκίνητα φίλων, σε στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης σε περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά και όσο να’ναι οι εικόνες αυτές μεγάλωσαν την ένταση και τον θυμό στη Θεσσαλονίκη. Άλλωστε του ήταν προτιμότερο να το παίξει ήρωας ΠΑΟΚάρας, χώρια που ήταν και πολύ πιο εύκολο.

Σημαντική σημείωση : Ένα απ’τα μεγαλύτερα παραμύθια που πουλήθηκε στον κόσμο όχι μόνο του ΠΑΟΚ αλλά και γενικότερα, ήταν πως “η χούντα πήγε να κάνει δώρο τον Κούδα στον Ολυμπιακό”. Παπαριές καμαρωτές : Εκτός του γεγονότος οτι ο ίδιος ο Κούδας ήθελε σαν τρελός να παίξει στον Ολυμπιακό και το δήλωνε και ο ίδιος, η μεταγραφή πήγε να γίνει το καλοκαίρι του 1966 επομένως καμμία χούντα δεν υπήρχε. Και επειδή είναι τουλάχιστον αστείο να επικαλείται και… δυσμενή αντιμετώπιση απ’τη χούντα ο ΠΑΟΚ (που επί χούντας έφτιαξε την ομολογουμένως καλή ομάδα της δεκαετίας του '70), αρκεί να υπενθυμίσουμε πως η πρώτη διοικητική πράξη του Ασλανίδη ως ΓΓΑ, ήταν η ακύρωση της μεταγραφής Κούδα στον Ολυμπιακό. Μια ακύρωση που επετεύχθη πολύ εύκολα με εντολή Ασλανίδη και εκτέλεση Μπουζάκη (διορισμένο στο Δ.Σ. του Ολυμπιακού απ’τη χούντα).

[/SPOILER]

tolkki · March 9, 2009, 11:06am

Part 3

[SPOILER]Επίσης, οι σύλλογοι της Βόρειας Ελλάδας είχαν τις λιγότερες “απώλειες” σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα απ’την παρεμβατικότητα του Ασλανίδη : Ο στόχος του καθεστώτος ήταν η µείωση των σωµατείων και η δηµιουργία πρωταθλήµατος µε βάση τις πρωτεύουσες των νοµών. Αστέρας Τρίπολης, Εργοτέλης, Προοδευτική, Θύελλα Πατρών, Διαγόρας Ρόδου είδαν τις ομάδες τους να συγχωνεύονται με άλλες - στο δύσμοιρο Εργοτέλη επεβλήθη μάλιστα να συγχωνευθεί με τον μεγάλο του αντίπαλο, ΟΦΗ - και να εξαφανίζονται απ’τον ποδοσφαιρικό χάρτη, σε αντίθεση με σωματεία της Βορείου Ελλάδος. Αυτά ως αποκατάσταση της αλήθειας για τον “αδικημένο” Βορρά.

1969 - 1979 : O μύθος της μεγάλης ομάδας της δεκαετίας του '70
Αφού πέρασε μια δεκαετία στην ανυπαρξία, ο ΠΑΟΚ φτάνει στη δεκαετία του '70. Τότε, που με τον Κούδα στην καλύτερη του ποδοσφαιρική ηλικία σε ρόλο ηγέτη της ομάδας και με άξιους συμπαραστάτες τους Ασλανίδη, Παρίδη, Αφεντουλίδη, Σαράφη, Τερζανίδη, Φουντουκίδη είχε έναν πολύ καλό κορμό παικτών που έφτιαξαν επιτέλους μια ομάδα που μπορούσε να θεωρηθεί “ανταγωνιστική” προς τους τρείς μεγάλους της Αθήνας. Το πρόβλημα ήταν οτι ναι μεν ο ΠΑΟΚ είχε πολύ καλή ομάδα, αλλά οι άλλοι είχαν καλύτερες ομάδες σε αυτή τη δεκαετία. Η ΑΕΚ είχε Παπαϊωάννου, είχε Πομώνη, είχε Νικολάου, είχε Παπαεμμανουήλ. Ο Παναθηναϊκός είχε Δομάζο, είχε Ελευθεράκη, είχε Αντωνιάδη, είχε Καμάρα. Τέλος, ο Ολυμπιακός είχε Δεληκάρη, είχε Γιούτσο, είχε Σιδέρη, είχε Μποτίνο, είχε Καραβίτη - για να μη προχωρήσουμε στο ρόστερ της εποχής Γουλανδρή : Αγγελής, Βιέρα, Γκαϊτατζής, Γκλέζος, Γιούτσος, Γαλάκος, Δεληκάρης, Κελεσίδης, Κυράστας, Κουρμπίς, Λοσάντα, Περσίδης, Παμπουλής, Πουπάκης, Σιώκος, Σταυρόπουλος, Αργυρούδης, Τριαντάφυλλος και πολλοί άλλοι… Επομένως, το επιχείρημα “ο ΠΑΟΚ είχε καλύτερη ομάδα αλλα το κατεστημένο δε τον άφηνε να σηκώσει κεφάλι” είναι για τα πανηγύρια.

Είχε καλή ομάδα λοιπόν ο ΠΑΟΚ με καλούς παίκτες και έναν ικανό πρόεδρο (Παντελάκης). Μια καλή ομάδα, ικανή να μπεί “σφήνα” ανάμεσα στους τρείς μεγάλους και να προσπαθεί να έχει διάρκεια ώστε να εκμεταλλευτεί τυχόν πτώση τους σε κάποια περίοδο για να πλασαριστεί όσο το δυνατόν πιο ψηλά. Όπως έγινε το 1976, όπου εκμεταλλεύθηκε το μπάχαλο της “μετά-Γουλανδρή” εποχής στον Ολυμπιακό και την μανία της “ανανέωσης” στον Παναθηναϊκό, παίζοντας ουσιαστικά με μοναδικό αντίπαλο την ΑΕΚ. Το εκπληκτικό με τους σημερινούς ειδικά ΠΑΟΚτζήδες όμως είναι πως μιλώντας για τις “αδικίες”, φωτογραφίζουν τον Ολυμπιακό, ο οποίος στην εικοσαετία 1959-1979 είχε πάρει 5 πρωταθλήματα όλα κι όλα, με τον Παναθηναϊκό να έχει 9 και την ΑΕΚ 5. Μια καραμέλα της αδικίας, την οποία συνεχώς παρέχουν γνωστοί και μη εξαιρεταίοι “μεγαλοδημοσιογράφοι” με πομπώδη πρωτοσέλιδα. Μια καραμέλα με την οποία γαλούχησαν μια ολόκληρη γενιά ΠΑΟΚτζήδων, με αποκορύφωμα τη δεκαετία 1983-1993. Όλως τυχαίως, η ενορχηστρωμένη επίθεση των φίλα προσκείμενων στον ΠΑΟΚ ΜΜΕ ξεκίνησε γύρω στο 1983 με αφορμή την μεταγραφή Γούναρη. Το 1983-1984, που όλως τυχαίως ήταν η χρονιά που ξεκίνησε η βασιλεία του καπετάν-Ρίνγκο Κάρινγκτον. Μια δεκαετία που οι αποστολές του Ολυμπιακού που ταξίδευαν στην Τούμπα είχαν μόνιμη συνοδεία πέτρες, ξύλα, μολότοφ. Μέχρι το 1993 που ο Ολυμπιακός δεν έχασε για 2η σερί χρονιά στην Τούμπα (η παράδοση είχε σπάσει την περασμένη σεζόν) και τα πράγματα άρχισαν κάπως να ηρεμούν.

Οι μεγαλοδημοσιογράφοι που ταΐζουν κουτόχορτο τους νεότερους ΠΑΟΚτζήδες - στους οποίους μεταλαμπαδεύουν τη “γνώση” οι ΠΑΟΚτζήδες της δεκαετίας του '80 - συνεχίζουν να καλλιεργούν αυτό το μίσος ως τις μέρες μας. Ευτυχής συγκυρία πως ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής τα τελευταία χρόνια. Το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο καταδυναστεύει τον ΠΑΟΚ, αλλά για ΑΕΚ - Παναθηναϊκό… κουβέντα. Ο Παναθηναϊκός και επι Μαντζεβελάκη και επί Βαρδινογιάννη πέρναγε απ’την πριονοκορδέλα τον ΠΑΟΚ, αλλά ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δε βγήκαν πρωτοσέλιδα που να καταδικάζουν τον Παναθηναϊκό. Απ’το 2000 και μετά ειδικά καταργήθηκαν πλέον και οι τυπικότητες και η αγάπη που έχει κυκλώσει τα δύο σωματεία είναι… απερίγραπτη.

Οι παλιοί ΠΑΟΚτζήδες θα θυμούνται πως όταν κατέκτησαν τον πολυπόθητο πρώτο τίτλο τους το 1976, προσκάλεσαν τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ για φιλικό αγώνα στην Τούμπα για να κάνουν τη φιέστα απονομής του τίτλου (με τον Ολυμπιακό να κερδίζει 1-0). Όπως επίσης θα θυμούνται το πανό των οργανωμένων τους στο μπαράζ Ολυμπιακού - Άρη στον Βόλο το 1980 (13 χρόνια μετά την υπόθεση Κούδα) στο οποίο εύχονταν “…στο εντιμότατον σωματείον Ολυμπιακόν ολόψυχα το πρωτάθλημα”.

Π.Α.Ο.Κ. : Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών, το εις Βορρά εγκατεστημένον “έτερον ήμισυ” της Α.Ε.Κ., με ότι αυτό συνεπάγεται. Μιζέρια, κλάψα, κακομοιριά, κατάρες κι αναθέματα στους “χαμουτζήδες” και την “άτιμη κενωνία, που κάνει τα χατήρια αυτών εκεί κάτου και δεν αφήνουν την ΠΑΟΚάρα να σαρώσει τους τίτλους”.

Είναι κοινό μυστικό οτι το πλέον άμπαλο ποδοσφαιρικό κοινό στην Ελλάδα είναι το κοινό του ΠΑΟΚ. Ένα άμπαλο κοινό σε τέτοιο βαθμό, που να σκαρώνει στιχάκια όπως το αλήστου μνήμης “μάθε στο Ριβάλντο λίγη μπάλα, Σικαμπάλα, Σικαμπάλα” όχι για χάριν αστεϊσμού, αλλά επειδή το πιστεύει…

Όσοι ΠΑΟΚτζήδες βλέπουν μπαλίτσα (υπάρχουν τέτοιοι) και τολμούν να πουν τη γνώμη τους, όπως π.χ. οτι δε γίνεται να μιλάς για πρωτάθλημα τη στιγμή που οι άλλοι ρίχνουν εκατομμύρια ευρώ στο μεταγραφικό παζάρι ενώ εσύ ψάχνεις τα ευρώ στους κουμπαράδες, γίνονται δακτυλοδεικτούμενοι και ανεπιθύμητοι μέσα στην ίδια τους την πόλη. Ο μέσος οπαδός του ΠΑΟΚ δεν θέλει να ακούει οτι η ομάδα του θέλει ΕΝΙΣΧΥΣΗ για να γίνει ανταγωνιστική : Θέλει να ακούει για το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο, να διαβάζει για το Θρύλο και τον Πειραιά, να διαβάζει για αδικίες, σφαγές και κλοπές και να (αυτο)ικανοποιείται θεωρώντας οτι η ομάδα του είναι η άσπιλη και αμόλυντη παρθένος που βρέθηκε στα Σόδομα. Ο μέσος οπαδός του Π.Α.Ο.Κ. δεν έχει… παράλογες απαιτήσεις απ’την ομάδα του. Με το που ξεκινάει η χρονιά και ανακοινώνεται η πρώτη μεταγραφή, είτε αυτή λέγεται… Ροναλντίνιο είτε… Κολομπούρδας, η απαίτηση είναι : ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ και αν γίνεται ΚΑΙ ΚΥΠΕΛΛΟ. Κατακριτέο; Κάθε άλλο. Το πρόβλημα είναι πως κανείς δεν εννοεί να καταλάβει οτι ΚΑΠΟΤΕ υπήρχε ο καλός, ανταγωνιστικός ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ της σημερινής εποχής αποτελείται από παράγοντες είτε βολεψάκηδες, είτε πάσχοντες απ’το σύνδρομο του σωτήρα, είτε από λαοπρόβλητους βετεράνους που επί της ουσίας δε δίνουν λύση σε κανένα πρόβλημα, παρά μόνο αναπαράγουν κορώνες για “το Αθηνοκεντρικό κατεστημένο”, στο οποίο ευχαρίστως στήνουν κώλο, αρκεί να προσπαθήσουν να ζημιώσουν τον Ολυμπιακό. Οι μαγικές εμφανίσεις του ΠΑΟΚ στην Τούμπα με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό την σεζόν 2007-2008 και όσα όμορφα θαυμάσαμε τις περασμένες σεζόν με τους… Βόκολους - αλλά και η τρόπον τινά επίσημη ανακήρυξη του σε “Παναθηναϊκός Α.Ε., Υποκατάστημα Βορείου Ελλάδος” μέσω… χορηγιών Βγενόπουλου - αποτελούν την έμπνευση του αφιερώματος.

Το ξεκίνημα

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την συνθήκη ανταλλαγής πληθυσμών το 1923, αρκετοί πρόσφυγες απ’την Πόλη βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Το 1925 με πρωτοβουλία της Ένωσης Κωνσταντινουπολιτών δημιουργούν ποδοσφαιρική ομάδα και λίγο αργότερα (στο τέλος του έτους) αθλητικό σύλλογο, το “δίδυμο αδελφάκι” της γνωστής μας βασίλισσας της κλάψας, την ΑΕΚ (Θεσσαλονίκης). Διάφορες διαφωνίες όμως είχαν ως αποτέλεσμα τη διάσπαση σε δύο στρατόπεδα, με αποτέλεσμα το ένα στρατόπεδο εκ των δύο να αποχωρήσει και στις 5 Απριλίου του 1926 να γίνει η ιδρυτική γενική συνέλευση απ’την οποία προέκυψε ο Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών, aka Π.Α.Ο.Κ. Το καταστατικό εγκρίθηκε με την υπ? αριθμ. 822 απόφαση την 20η Απριλίου 1926 από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης και σαν χρώματα επιλέχθηκαν το μαύρο και το άσπρο. Ως έμβλημα επιλέχθηκε στην αρχή το τετράφυλλο τριφύλλι και το πέταλο και από το 1929 που η ΑΕΚ Θεσσαλονίκης απορροφήθηκε απ’τον ΠΑΟΚ, επιλέχθηκε ο Δικέφαλος Αετός.