Δεν είναι και ότι πιο εύκολο, αλλά εντάξει δεν νομίζω να χεις πρόβλημα γενικά
φενχ viper! Εχω ακουσει τα καλυτρα για τη σειρα…
Έχει εξαιρετικά στοιχεία. Πρωτοτυπία, φοβερό world building Κτλ. Aλλά από ένα σημείο και μετά δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω τους άπειρους χαρακτήρες και τις δεκάδες πτυχές της πλοκής. Δεν έβρισκα συνοχή και συνέχεια. Πάντως αξίζει να ασχοληθείς και μπορεί αν επιμείνεις να ανταμειφτείς. Τα 3 πρώτα μου αρέσανε από αρκετά έως πολύ.
Τελος το Broken Empire του Mark Lawrence. Πολύ καλό φάντασυ μέχρι το τέλος. Σπάνια πετυχαίνω τριλογία που τελειώνει τόσο καλά. Μπράβο στον τυπά. Φοβερός κόσμος κατε με και χαίρομαι που ξεκινάει και άλλη ιστορία σε αυτό το σετινγκ. Σκοτεινή, κυνική, ποιητική γραφή, ποστ-αποκαλυπτική φεουδαρχική Ευρώπη με πολύ καλό world building και σκηνοθεσία που σε σημεία θύμιζε σκοτεινό θέατρο σκιών. Ιδανικό τέλος. Πολύ το χάρηκα.
[B][U]Mark Lawrence-Prince of Fools[/U][/B]
To πρωτο βιβλιο,μεχρι στιγμης,απο τη σειρα βιβλιων The Red Queen’s War. Αρκετα καλο βιβλιο,στο ιδιο υφος γραφης της σειρας The Broken Empire(straightforward,χωρις πολλα φρου-φρου).Εδω φυσικα απουσιαζουν τα post-apocalyptic στοιχεια.
Το μονο “μειον” ειναι οτι αργει πολυ να σε βαλει στο κλιμα(τα 12 πρωτα κεφαλαια ειναι ενας μεγαλος προλογος),αλλα στην πορεια στρωνει το πραγμα. Παρολα αυτα,πολυ καλο. Αναμενω τη συνεχεια…
Ανυπομονώ να το αρχίσω και αυτό. Με ιντριγκάρει πολύ το world building του και ανυπομονώ να δω πως θα χει καταντήσει η Σκανδιναβία. Απλά είπα να κάνω ένα διάλειμμα και μετά από το Broken Empire ¨αρχισα να διαβάζω το Wool. Post Apocalyptic fiction το οποίο αν έχω καταλάβει καλά κυκλοφορούσε τμηματικά, μάλλον στο internet, ο συγγραφέας και αφού υπήρξε μεγάλη αποδοχή και ζήτηση κυκλοφόρησαν όλα τα τμήματα σε ένα τόμο. Δεν έχω διαβάσει πολύ, αλλά το πάει πολύ καλά ως τώρα, αν και με αργούς ρυθμούς. Αναρωτιέμαι τι θα προλάβει να δείξει τελικά σε 500 σελίδες με αυτό τον ρυθμό.
Φαντάζομαι ότι θα έχουν αναφερθεί στο νήμα τα βιβλία του Guy Gavriel Kay.
Τα πρώτα (η τριλογία του Υφαντού της Φιόναβαρ) κινούνται σε καθαρά fantasy μονοπάτια, αλλά τα μεταγενέστερα κατατάσσονται στο είδος του historical fantasy. Τα αγαπημένα μου είναι το Tιγκάνα (1990), το οποίο κινείται στο μεταίχμιο της αλλαγής μεταξύ των 2 genres, και οι Λέοντες του Αλ-Ρασσάν (1995), εμπνευσμένο από την Ιβηρία της εποχής της Reconquista.
Προσωπικά τα προτείνω όλα ανεπιφύλακτα, ειδικά σε όσους προτιμούν την φανταστική λογοτεχνία τους με λίγο πιό ώριμη γραφή.
Την τριλογία του Υφαντού την έχω διαβάσει και εγώ. Καλή είναι βέβαια αλλά δεν με ξετρέλανε κιόλας. Για τι Τιγκάνα έχω ακούσει γενικά καλά λόγια.
Βέβαια να πούμε (αν δεν έχει ήδη ειπωθεί) πως ο Kay βοήθησε τον γιο του Tolkien στο να συμμαζέψει το Silmarillion μετά το θάνατο του μεγάλου.
Το Τιγκάνα είναι καταπληκτικό, γενικά ο Kay είναι μάστορας στο να σκιαγραφεί και να εμβαθύνει πολύ έντονα στους χαρακτήρες που δημιουργεί. Και για μένα η πάντως η τριλογία είναι μάλλον το λιγότερο αγαπημένο έργο του Kay, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι δεν είναι καλό. Νομίζω ότι το ύφος στο οποίο γράφει από το Τιγκάνα και εντεύθεν του ταιριάζει καλύτερα.
Πάντως αν δείτε κάποιο βιβλίο του σε κανένα παζάρι (έχει τύχει να δω αρκετά), μην διστάσετε να το τσιμπήσετε, θα σας αποζημιώσει πλήρως.
Τι είχε γίνει ρε παιδιά και είχε κλειδώσει αυτό?
Κατα τα άλλα τελικά το άρχισα και το τελείωσα το Prince of Fools του Lawrence. Ο τύπος τείνει να γίνει ο αγαπημένος μου νέος συγγραφέας του χώρου. Άλλη ατμόσφαιρα από την προηγούμενη τριλογία αν και στον ίδιο φοβερό κόσμο. Πολύ χιούμορ, αλλά και πολύ έπος όσο κλιμακώνεται με αποκορύφωμα τα τελευταία κεφάλαια, όπου αποκτά τίγκα ηρωική διάθεση. Αυτό που συνεχίζει να με γοητεύει πολύ είναι το world building. Πολύ εναλλακτικό πράμα χτισμένο στην Ευρώπη που ξέρουμε. Άντε να βγει το επόμενο τώρα.
Μετά από αυτό είπα να ξεκινήσω ένα από τα βιβλία που θεωρούνται οι αποκαλύψεις των τελευταίων χρόνων. Το Name of the Wind του Rothfuss. Πολύς ντόρος και φοβερές κριτικές από άπειρο κόσμο. Ήμουνα σίγουρος ότι δεν θα μου αρέσει. Στην αρχή με εξέπληξε όμορφα. Ωραία παραμυθένια ατμόσφαιρα με όμορφη μυθοπλασία η οποία φαινόταν να μπλέκεται με ενδιαφέρον τρόπο με την πραγματικότητα. Συνεχίζει με ωραία rogue σκηνικά και μέχρι εκεί γούσταρα. Από την στιγμή όμως που μπήκε στο κυρίως ζουμί. Πανεπιστήμια, μαγείες κτλ ξενέρωσα. Χάρυ Πόττερ σκηνικά και ένας χαρακτήρας που τελικά δεν μπορώ να συνδεθώ μαζί του και οποίος κυριαρχεί της ιστορίας απόλυτα. Αποφάσισα καλώς ή κακώς να το αφήσω για πιο επικοσκοτεινά σκηνικά και να πιάσω όποιο από τα εξής 2 φτάσει πιο γρήγορα με το ταχυδρομείο:
https://www.goodreads.com/book/show/15750692-malice
https://www.goodreads.com/book/show/13616278-the-red-knight
Έχει ασχοληθεί κανείς με κάποιο να πει καμιά γνώμη??
Εγω τα χριστουγεννα διαβασα το Ysabel του Guy Gavriel Kay. Οσοι εχετε ασχοληθει με Τιγκανα και σια ξερετε, ποιητικος και τα ρεστα. Βεβαια εδω ηταν ακομα πιο σοφτ απο οτι συνηθως, με εφηβους πρωατγωνιστες, γραφη και υποθεση αρκετα “παιδικη”, νομιζω αυτος ηταν και ο στοχος του αλλωστε. Συζευξη παρελθοντος με το παρον, ιστορικα και “πραγματικα” μεσα στην πλοκη, πανω απο ολα μου κεντρισε το ενδιαφερον να ψαχτω με ιστορια κελτων και ρωμαιων στην Γαλλια και γενικα ολο το ξυλο που παιζοταν τοτε στην Ευρωπη. Αν εχετε κανενα συγγενη πιτσιρικα που να γουσταρει fantasy και να θελετε να τον ψησετε παραπανω σχετικα με το ειδος δεν ειναι κακη επιλογη.
Αν σε ενδιαφέρει να διαβάσεις ωραίο μυθιστόρημα για Ρωμαίους κ Κέλτες σου προτείνω ανεπιφύλακτα την σειρά της Μάντα Σκοτ για την Μπουντίκα. Κυρίως έχει να κάνει με τους Βρετανούς Κέλτες κ τους Ρωμαίους, αλλά μεγάλο κομμάτι έχει να κάνει και με τους Γαλάτες Κέλτες μιας και σχετίζονται άμεσα.
πολυ καλο το τιγκανα του kay αλλά αν δεν πιασετε το σαραντηνο ψηφιδωτο δεν εχετε δει τιποτα. επος!!!ψαξτε το στα παζαρια
Εδώ και μερικές μέρες έχω ξεκινήσει το Τιγκανα του Kay. Κοντεύω να τελειώσω τον πρώτο τόμο και το βρίσκω καταπληκτικό, μέχρι στιγμής. Παρά πολύ ωραία ιστορία, χωρίς να χάνει και στην αφήγηση. Ελπίζω σε ανάλογη συνέχεια και στον δεύτερο τόμο.
Στάλθηκε από το LG-D802 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Δεν χάνει καθόλου, άλλωστε είναι ενα βιβλιο, απλα στην Ελλάδα κυκλοφόρησε σε 2 τομους. Το δε τέλος είναι απλα συγκλονιστικό.
Παρα πολυ καλο το Τιγκανα. Ωραια ιστορια, καλα δομημενη θεωρω, και πολυ συγκινητικο. Το δε τελος, πραγματι συγκλονιστικο. Διαβαστε το αν δεν το εχετε κανει!
Εχει διαβασει κανεις την τριλογια του Abercrombie ή/και το Ονομα του Ανεμου, του Rothfuss; Ποιο απο τα δυο θα προτεινατε; Εχει bazaar ο Anubis και ελεγα μηπως παραγγειλω κανενα.
Abercrombie με τα χιλια. Εκτος αν προτιμας μια νεροβραστη adult literature εκδοση του Χαρυ Ποττερ που ταν για μενα το Name of the wind. Η τριλογια του Αbercrmbie ειναι πολυ δυνατη κ σιγουρα απο τις τοπ τα τελευταια χρονια στον χωρο. Φοβερη δραση. Βαρια ατμοσφαιρα κ οχι φρου κ αρωματα κ πολυ ενδιαφεροντες χαρακτηρες.
Απλά γράφουν όλοι για τον Rothfuss οτι έχει πολύ δυνατή γραφή. Τεσπα, θενξ για την απάντηση.
Στάλθηκε από το LG-D802 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Δυνατη γραφη για μενα απο τους νεους εχει ο Mark Lawrence, βλεπε Broken Empire. O Rothfuss, o Sanderson κτλ που πουλανε πολυ τελευταια ειναι η νεα γενια τυπου Jordan σε πιο γλυκαναλατο κ adult literature. Πολυ δυνατοι χαρακτηρες κ λιγο νεροβραστα σεηφ σκηνικα. Κανενος η γραφη δεν με εντυπωσιασε κ ψαχνοντας σε φορουμς, goodreads κτλ μπορεις να καταλαβεις ποιο ειναι το κοινο τους κ γιατι εχουν τετοια απηχηση. Αν θες πλοκη καλη, δραση γερη κ οχι τυπου σουπερ ηρωες, χαρακτηρες με βαθος, κ μια δοση σκοτεινιας η δυσκολων σκηνικων μεινε μακρια απο αυτους κ βουρ για Αμπερκρομπιδες 
Μετά από χρόνια κατάφερα να διαβάσω την τετραλογία του Gene Wolfe “The Book Of The New Sun”. Πολύ αναγνωρισμένη σειρά, αλλά όταν την είχα δοκιμάσει στην εφηβεία δεν είχα καταφέρει να περάσω τον πρώτο τόμο. Moυ χε φανεί δυσνόητο και όχι αρκούντως επικό…Ευτυχώς επέμεινα φέτος και ανταμείφθηκα. Κάποια πράματα πρέπει να γίνουν υπο τις κατάλληλες προυποθέσεις. Φοβερά βιβλία και ένας κόσμος παρακμιακός στο μακρινό μέλλον γεμάτος σήψη κ απίθανα μέρη και καταστάσεις. Ακόμα πιο ενδιαφέροντες είναι οι διάφοροι χαρακτήρες. Η ιστορία ακολουθεί την “οδύσσεια” ενός νεαρού μέλους της παραδοσιακά σεβαστής συντεχνίας των βασανιστών μέσα από σουρεάλ καταστάσεις που πολλές φορές φαίνονται αφηρημένες ή ασύνδετες μεταξύ τους, αλλά όταν τις κατανοήσεις γίνονται εμφανής οι πολυεπίπεδες και γερές συνδέσεις τους. Το “ταξίδι” είναι γεμάτο μηνύματα κ συμβολισμούς και ανοίγει πύλες σύμπαντος. Γραφή δύσκολη, γεμάτη κρυμμένες φιλοσοφίες και με πρωτότυπη για το είδος συχνή χρήση Ελληνικών που δίνουν άλλη βαρύτητα σε έννοιες. Αυτός προφανώς ήταν και ο σκοπός του συγγραφέα. Η δράση δεν είναι συχνή, αν και στις λίγες φορές που εμφανίζεται είναι καλογραμμένη. Συνεχώς με κανε να σκέφτομαι αυτά που γίνονται και λέγονται κατα την διάρκεια της ημέρας μου και γενικά γέμισε αρκετά την φαντασία μου. Ιδανική μίξη fantasy, fiction κ dystopic στοιχείων. Στα συν ότι αποτέλεσε και βασική επιρροή ενός από τα 2-3 αγαπημένα μου rpg, το Fading Suns. Συνιστάτε σε όποιον θέλει να διαβάσει κάτι πραγματικά εναλλακτικό στο είδος.