Tελειωσα και το δευτερο της παραπανω σειρας. Δεν εχω λογια. Νιωθω οτι πλεον εχω σοβαρο διαδοχο στην κορυφη που χει πιασει ο Μαρτιν με τα 3 πρωτα του ASOIAF.
Τα βιβλια ειναι βαρια και σκοτεινα. Γι αυτο και πολλες αρνητικες κριτικες. Οποιος δεν αντεχει ανθρωπινη σκατοψυχια και ματαιοδοξια ας μεινει μακρια. Οποιος ομως εχει ροπη προς αυτα, θα βρει κατι ανεπαναληπτο.
Τελειωνοντας και το 5ο απο τα 7 συνολικα βιβλια της σειρας τους Bakker, το White-Luck Warrior, ειμαι πλεον πεπεισμενος οτι ο τυπος εχει φτασει απατητες κορυφες στον χωρο. Δεν θυμαμαι αλλον συγγραφεα που να υπονοει τοσο φοβερα πραματα, και στην πορεια να τα εκπληρωνει. Το επος και η σκοτεινια φτανουν ανυπερβλητα υψη και βαθη. Οι παρομοιασεις με Dune, Βιβλο, Σιλμαριλλιον, Αποκαλυψη, Ομηρο, Asoiaf κτλ μονο ως αναφορες μπορουν να σχολιαστουν. Ο τυπος τα χει πεταξει ολα αυτα μεσα στον εγκεφαλο του και εχει βγαλει ενα καταπληκτικο αποτελεσμα που δυσκολα συναντας. Σε πολλους δεν αρεσει γτ ειναι σκληρο. Επιμενω ομως οτι αν καποιος δεν εχει προβλημα με την ανθρωπινη σκατοψυχια, αλλα επιθυμει να δει ολο το Spectrum των συναισθηματων, απο την αβυσσο μεχρι το υπερβατικο επος, διανθισμενο με φιλοσοφημενο στιβαρο, δραματικο γραψιμο και φοβερη σκηνοθεσια/φωτογραφια, τοτε επιβαλλεται να ασχοληθει με αυτα τα βιβλια.
Ξανα το βιντεακι 
Τελείωσα την τριλογία της Τσακισμένης Θάλασσας,έφυγε νεράκι όπως και η τριλογία του Πρώτου Νόμου. Ο τύπος έχει απίστευτη ροή στα βιβλία του, δεν κουράζει αλλά και δεν εντυπωσιάζει. Είναι ένα γεμάτο 8άρι όπως βλέπουμε-λέμε για κριτικές δίσκων. Αναλογικά με σειρά στην τηλεόραση,μου θύμισε πολύ το the last kingdom,όπου και στα 2 η ροή είναι ασταμάτητη,χωρίς κοιλιές για περιγραφή φαγητών-κρασιών-λουλουδιών και ό,τι άλλη βαρετή περιγραφή φαντάζεται κανείς. Και στα 2 οι πρωταγωνιστές λένε κάτι που επίκειται να συμβεί και το βλέπεις-διαβάζεις στο επόμενο-πλάνο σελίδα,χωρίς να σε έχει πάει γύρω-γύρω κι άλλο λίγο γύρω. Αναπτύσσει πολύ άνετα τους χαρακτήρες και στη συγκεκριμένη τριλογία οι βασικοί είναι αρκετοί,δε βασίζεται μόνο σε μάχες,υπάρχουν βεβαίως και είναι πανέμορφες. Βάζει έντονα τη δολοπλοκία στην ιστορία,φτιάχνει και 2 ιστορίες αγάπης,καθόλου γλυκανάλατες και παρουσιάζει ένα υπέροχο αποτέλεσμα. Σειρά τώρα παίρνει το Υφαντό της Φιόναβαρ, κάλλιο αργά… 
Λαχταρω να ξαναδιαβασω το Υφαντο σε καποια φαση της ζωης μου.
Αυτο που διαβασες του Αμπερκρομπι τελικα ειναι young adult? Ψιλοπαιδικο;
τα young adult γενικά ψιλοπαιδικά είναι ναι
Όχι δεν είναι,πιστεύω ότι του δόθηκε αυτός ο χαρακτηρισμός λόγω της παρουσίασης ερωτικών ιστοριών. Οι οποίες, δοσμένες σε ένα ξεκάθαρα σκοτεινό-πολεμικό περιβάλλον δεν είναι οι ιστορίες άρλεκιν που μπορεί να φαντάζονται μερικοί. Ταιριάζουν απόλυτα με την ανάπτυξη της ιστορίας και στην τελική ο Μάρτιν που είναι τίγκα από τέτοιες ιστορίες, θεωρείται παιδικός? 
Επίσης θεωρώ μεγάλο προτέρημα στην τριλογία, ότι μερικές μάχες δεν περιγράφονται καν, απλά οι μετά των μαχών λεπτομέρειες σε βάζουν να φανταστείς τί έγινε. Τέλος, οι παρομοιώσεις που βγαίνουν συχνά πυκνά από τα στόματα των πρωταγωνιστών, περί ζωής-θανάτου-τιμής-ανδρείας-δειλίας-φόβου-κουράγιου κλπ, είναι πανέξυπνες και μοναδικές. Όπως δηλ. ο συγγραφέας τους.
Γενικα ο ορος Y/A ειναι λιγο κουβερτα που καλυπτει ενα σωρο πραγματα. Υ/Α το Twilight Y/A και το Catcher in the Rye, Υ/Α και το Ender’s Game, δεν βγαζεις ακρη.
Ισχυει αυτο που λες. Βασικα ας συμφωνησουμε οτι θελουμε να αποφευγουμε γλυκαναλατα τυπου Twilight οταν το αναφερουμε αρνητικα
Oποιος δεν εχει διαβασει Bakker, δεν εχει διαβασει φαντασυ…ο τυπος δεν εχει ταβανι σε επος, παρανοια και σκοτος. Το 6ο βιβλιο ειναι μια Life changing apocalypse
Το δέντρο του καλοκαιριού από το Υφαντό της Φιόναβαρ το βρήκα εξαιρετικό και σε αρκετές στιγμές συγκλονιστικό. Οπότε πήρα και τα άλλα 2 της τριλογίας με μεγάλες προσδοκίες. Μου έκανε εντύπωση, ότι σε κάποιο φόρουμ φανταστικής λογοτεχνίας, η συγκεκριμένη τριλογία θάβεται από μεγάλη μερίδα χρηστών και κατατάσσεται αρκετά χαμηλά σε σύγκριση με τα άλλα έργα του συγγραφέα. Εικάζω ότι αυτό γίνεται λόγω της επιρροής του Τόλκιν, αλλά δε με απασχολεί καθόλου.
Αστους να λενε φιλε. Φοβερη τριλογια και τα 2 που θα διαβασεις ειναι ακομα καλυτερα. Ειδικα το τριτο ειναι ενα επος.
Jeff Vandermeer - Annihilation (Sourthern Reach #1)
Θα του δώσω ένα credit πρωτοτυπίας μιας και παρά κάποιες προφανείς επιρροές από άλλα έργα SF εν τέλει υπάρχει σε μια δική του κατηγορία. Αρκετά weird fiction με σουρρεαλιστικές/παραισθησιακές νότες, ατελείς εξηγήσεις, ελλειπτικότητες και σίγουρα μια αρκετά απόκοσμη ατμόσφαιρα. Δυστυχώς το διάβασα σε ελληνική μετάφραση (καθότι δώρο) ενώ συνηθίζω να διαβάζω στην πρωτότυπη γλώσσα και είναι φανερό ότι ο μεταφραστής ζορίστηκε πάρα πολύ. Εν τέλει δεν μου είπε πολλά σαν individual βιβλίο (κατανοώ βέβαια ότι δεν έχουν ξεκλειδωθεί τα μυστικά της πλοκής μιας και πρόκειται για τριλογία). Νομίζω ότι η αντίστοιχη ταινία του Alex Garland πέτυχε πολύ περισσότερα στο δικό της μέσο.
Η προσωπικη μου εμπειρεια με το βιβλιο ειναι μετα το πρωτο το αφησα για αρκετο καιρο, δεν με αρπαξε απο τα μαλλια οπως η Τιγκανα, οταν το ξαναπιασα και το τελειωσα ομως με ανταμειψε 100%, ισως αυτο να ειναι το θεμα, ειναι λιγο πιο αργο στο να σε πιασει, οποτε ισως γι’αυτο να ξενιζει καποιους.
Για Yφαντό να προσθέσω και εγώ πως πρόκειται για εξαιρετική τριλογία. Έχει βέβαια πολλά χρόνια που διάβασα τα βιβλία, πρέπει να ήταν μετά από Tolkien όταν και έψαχνα απλά να βρω κάτι παρόμοιο, άρα μιλάμε για αρχές 00s. Θυμάμαι πάντως να με γραπώνει κατευθείαν αλλά αυτό ίσως να έχει να κάνει και με την δίψα μου για fantasy μετά από Tolkien (λίγο πριν πιάσω Υφαντό είχα πέσει με τα μούτρα και στον Ελρικ του Μουρκοκ). Αλλά σαφώς αποζημιώνει.
Όλα τα βιβλία του Witcher €1 έκαστο, στο Google store! Και το Season Of Storms! 
Τελειωσα κ το Unholy Consult χτες, το 7ο της σειρας που σας ελεγα. The Second Apocalypse του R.Scott Bakker. Δυσκολο να εκφραστω επαρκως για αυτην reading changing εμπειρια. Ειδικα τα δυο τελευταια με αφηνουν μουδιασμενο. Ενα εφιαλτικο επος. Νοσηρο κ ταυτοχρονα υπερβατικο. Πραγματικα μια Δευτερη Αποκαλυψη. Μια δραματικη τραγωδια,
βιβλικη, σκαφος για να ειπωθουν φανταστικα πραματα. Φιλοσοφικες αναζητησεις. Νοηματα ζωης. Ανδραγαθηματα. Θυσιες. Προδοσιες. Παθη. Ατελειωτη παρανοια. Αεναες διαμαχες. Λογικη απεναντι στο παθος. Τεχνολογια στην μαγεια. Στην ψυχη. Ανθρωπια εναντιων ενστικτων. “Εξωγηινοι” . Δαιμονες. Θεοι. Μερη αδιανοητα. Ο Γκιγκερ συναντα τον John Howe. Καταστασεις που σε αφηνουν με το στομα ανοιχτο. Αστειρευτη φαντασια προς καθε κατευθυνση. K ολα αυτα ποτε τσηζι η σαχλα. Η βαρυτητα καταπλακωνει κ το επος σε εκστασιαζει. Κ ενα τελος πραγματικα ισοπεδωτικο. Απο χτες δεν εχω ορεξη να ξεκινησω να διαβαζω κατι αλλο. Ειδικα το ειδος πλεον φανταζει πολυ περιορισμενο. Μονο τα διαφορα φορουμς με θεματολογια την σειρα ειχα ορεξη να διαβασω κ να εντυπωσιαστω εκ νεου με τις θεωριες, τις υποθεσεις κτλ που βρηκα. Το απιστευτο foreshadowing που εκανε απο το πρωτο βιβλιο αδιακοπα κ μαεστρικα. Δεν εχω να πω κατι αλλο περα απο αυτες τις ασυναρτησιες. Οποιος νοιωσει κ καταλαβε, ας κανει το βημα
Υ.Γ: Πραγματικα κριμα που δεν υπαρχει ανταξιο αρτγουορκ, αλλα ακομα κ αυτες οι εικονες κ οι στιγμες που αναπαριστουν με τι συνεπαγεται, προκαλουν ριγος
μου έφεραν για δώρο τον πρωτο τόμο απο το υφαντό. αξίζει μάγκες?
Αξίζει και με το παραπάνω
Το είχα διαβάσει στα δεκαεπτά μου και μου άρεσε πολύ. Όπως και τα επόμενα με μια μικρή ένσταση που θα τη συζητήσουμε όταν τα διαβάσεις. Ήταν η πρώτη τριλογία μετά από Τόλκιν για ευνόητους λόγους. Καλογραμμένο και αναλύει αρκετά τους χαρακτήρες.
Πολυ καλο. Επικο