Ρεμπέτικο

Γιατί δεν ζήταγες από μένα; ;Ρ

Να προτείνω δύο, αν και άσχετος με το σπορ, απλά αυτά είναι από σπόντα με την ενασχόληση μου με ροκιές:

Ρομαντικοί Παραβάτες - Η Φαντασία στην Εξουσία ( 1994 )

Πολλοί ίσως γνωρίζετε τους συγκεκριμένους κυρίους από το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, στο οποίο συμμετέχει στα φωνητικά ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Ο δίσκος όμως έχει και άλλες πολύ καλές στιγμές, και αυτό που δεν γνωρίζουν αρκετοί είναι ότι πρόκειται για μια σπάνια συνάντηση αρκετών μουσικών όπως:
Π. Ηλιόπουλος, Στ. Βαμβακάρης, Π. Σιδηρόπουλος, Π.Χαρβάς, Π. Σαββόπουλος, Louisiana Red, Γ. Ανδρέου, Δ. Γλέζου, Ν. Γκίνης. Δυστυχώς η εταιρία που κυκλοφόρησε τον δίσκο έκλεισε και πλέον δεν διανέμεται. Αλλά υπάρχουν καλοί άνθρωποι που σώζουν τέτοια διαμάντια (ευτυχώς για μας).

Χρήστος Ζυγομαλάς - Από την Σμύρνη στην Αθήνα ( 199? )

Το έτερον ήμισυ του Νικόλα Ασίμου στους Exarchia Square Band. Πολυσχιδής μουσική προσωπικότητα, καθώς μετά την διάλυση του εν λόγω γκρουπ με τον άσιμο, ασχολήθηκε με το new wave. Την δεκαετια του 90 ασχολήθηκε με το “τσιμπημένο ρεμπέτικο” (ρεμπέτικο με την συνοδεία κιθάρας με ελαφρά παραμόρφωση). Ο συγκεκριμένος δίσκος κυκλοφόρησε από την μεταλάδικη εταιρία MOLON LAVE ReCORDS. Στον δίσκο συμμετέχει και ο Γιάννης Λεμπέσης μεταξύ άλλων.

παιδιά, έχω φάει τελευταία μεγάλο κόλλημα με τον δίσκο των TRIO TEKKE με τίτλο “τα ρεγγέτικα”. Βασικά πρόκειται για φετινό άλμπουμ, τα παιδιά είναι από την Κύπρο και διασκευάζουν παλιά γνωστά ρεμπετικα με μια έτσι πιο σύγχρονη προσέγγιση. Αν και ο τίτλος “Ρεγγετικα” αφήνει το μυαλό να πάει σε πιο τροπικά ακούσματα, είναι μάλλον παραπλανητικός. Πρόκειται απλώς για πιο “ζωηρές” εκτελέσεις, αλλά σε καμμιά περίπτωση ρέγγε. Στην ουσία είναι το κοντρα-μπάσο που χρησιμοποιούν που απλώς κάνει την διαφορά. Όσοι έχετε όροεξη για ωραία τραγουδάκια, βάλτε ένα ποτηράκι κρασί και βουρ στο ψητο.

Πέντε μαγγες στον Περαία:

Από τα ωραιότερα θέματα του forum:):!:

ωραιο θρεντ :slight_smile:
αγαπαμε παλια ρεμπετικα 8)
τραγουδια με ψυχη και πονο.Καλα που θυμηθηκα να κατεβασω και το ‘‘ρεμπετικο’’ τωρα…:p…Σωτηρια Λεοναρδου…προσκυνω.

http://www.youtube.com/watch?v=aXJQmTSptCc

http://www.youtube.com/watch?v=BJmixAQ26Lo

http://www.youtube.com/watch?v=7C9pX25SgP4

http://www.youtube.com/watch?v=M3F7u28oePo

http://www.youtube.com/watch?v=LnRgFqk-J8Y

http://www.youtube.com/watch?v=dCIO2BNrvdI

ξεθάβινγκ

σλατζια σκέτη

Α ρε ρεμπέτικα… Τα ελληνικά BLUES!

Τραγούδια με ψυχή ιστορία κ μουσική παράδοση…

Ειδικά σαν αυτό του zafrock… Ρε γιατί θάφτηκε αυτό το θέμα; Κακώς, κακίστως! [-X

εεεεεεεεεετσι ρε ! ρεμπέτικα !

έχει κανείς να προτείνει καμία συλλογή με αυθεντικές εκτελέσεις ? έχω βρει διάφορες αλλά μόνο με επανεκτελέσεις , οι οποίες μ θυμίζουν σκυλάδικα κ ξενερώνω … :frowning:

έλα κ ένα τραγουδι από εμένα …

δισκοβολε παιζει αυτη εδω:

Γιάννης Χαλκιάς - Μινόρε του τεκέ
Γιώργος Μητσάκης - Όταν καπνίζει ο λουλάς
Κωστής Μπέζος - Ήσουνα ξυπόλητη
Γιώργος Μπάτης - Ο θερμαστής
Πάνος Τούντας - Πριγκηπέσσα
Μανώλης Χιώτης & Μπαγιαντέρας - Μ’έχεις μαγεμένο
Σωτηρία Μπέλλου - Σαν απόκληρος γυρίζω
Απόστολος Χατζηχρήστος - Η ξενιτιά
Μάρκος Βαμβακάρης - Ταξίμι ζειμπέκικο
Μάρκος Βαμβακάρης - Κάντονε Σταύρο
Στράτος Παγιουμτζής - Καραβοτσακίσματα
Βασίλης Τσιτσάνης - Όταν συμβεί στα πέριξ
Σωτήρης Γαβαλάς - Η Προύσσα
Γιοβάν Τσαούς - Πέντε μάγκες στον Περαία
Στέλλα Χασκίλ - Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
Ανέστης Δελιάς - Το σακάκι

την ειχε φτιαξει ενας τυπος απ’το διπλα φορουμ με μερακι! και ειναι απ’της καλυτερες συλλογες που εχω ακουσει εβερ.
το θεμα ειναι οτι αμα στην ανεβασω θα θελει κι’ αλλος, και θα με πριξετε στα πιεμς και ειμαι γεματος και δε μπορω να σβηνω τα πιεμς γιατι ειναι γεματα αναμνησεις και βαριεμαι, οποτε ΑΝ ανεβει ή θα ποσταριστει εδω φατσα καρτα ή θα την ζητατε απ’ το δισκοβολο! =)

εχω τα σιντι απ το ρεμπετικο αρχειο αμα θες τα ανεβαζω. επισης αυτο που ποσταρε ο αποπανως εψαχνα αυτη τη στιγμη.

ΝοΜιστερ και Βαγγέλη ότι μπορεί να γίνει είναι ευπρόσδεκτο και με χαρά θα γίνω το “βαποράκι” . :wink:

οκ λοιπον ανεβαινει…

Συλλογάρα, μπράβο στο παιδί.

Στειλτε και προς τα δω κανα pm.

“Δεν παίζω για να χορεύουν οι πουτάνες”

μιας και είδα στο τρακλιστ της συλλογής τραγούδια του Γιοβαν Τσαούς, ορίστε μερικές πληροφορίες

Μια ακόμα ξεχωριστή μορφή του ρεμπέτικου, υπήρξε και ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΙΝΤΖΙΡΙΔΗΣ, η ΙΝΤΖΙΡΙΔΗΣ,η ΕΤΣΕΙΡΙΔΗΣ γνωστότερος σαν «Γιοβάν Τσαούς» (ψευδώνυμο προερχόμενο από το βαθμό του λοχία που είχε υπηρετώντας στον Τούρκικο στρατό), ο οποίος άφησε τη δική του «σφραγίδα» στο ρεμπέτικο.
Ο Γιοβάν Τσαούς γεννήθηκε από Έλληνες γονείς το 1893 στην Κασταμονή, της ευρύτερης περιφέρειας Κασταμονής (αρχαία Παφλαγονία), της περιοχής του Πόντου.
Με την μουσική ασχολήθηκε από πολύ μικρός, παίζοντας τα έγχορδα της οικογένειας (ταμπουρά, κλπ).
Ο Γιοβάν Τσαούς, ηταν ένας από τους πιο γνωστούς μουσικούς της Μικράς Ασίας.
Έπαιξε με διάσημους Τούρκους μουσικούς, και τραγουδιστές, και ηταν τέτοια η δεξιοτεχνία του σαν μουσικού, που τον βρίσκουμε σαν μουσικό στην αυλή του Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ. Όμως με τα γεγονότα του 1922, μαζί με χιλιάδες Έλληνες, παίρνει και αυτός το δρόμο της προσφυγιάς, και το 1923 τον βρίσκουμε στον Πειραιά.
Μετά από τις ταλαιπωρίες του πρώτου χρόνου στα αντίσκηνα, η οικογένεια του κατόρθωσε να κτίσει ένα όμορφο διώροφο σπίτι κοντά στις εγκαταστάσεις του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, στην επέκταση των γραμμών του σταθμού των ΣΕΚ του Πειραιά.
Εκεί, το 1927 παντρεύεται την γυναίκα του Αικατερίνη.
Στο ισόγειο του σπιτιού, εγκαθιστά το ραφείο του, ασκώντας το επάγγελμα αυτό μέχρι το 1930, οπότε και μετέτρεψε το ραφείο σε ουζερί.
Έτσι, ζώντας στην περιοχή εκείνη η οποία αποτελούσε και καταφύγιο για τους ναρκομανείς της εποχής, ο Γιοβάν Τσαούς θα γράψει μερικά από τα ωραιότερα ρεμπέτικα με θεματολογία γύρω από τα ναρκωτικά.
Ένα από αυτά είναι και ο πρεζάκιας σε στίχους της γυναίκας του…
Το 1931,νοικιασαν και λειτούργησαν ένα μαγειριό ? ουζερί κοντά στο πέραμα, εκεί όπου στα κατοπινά χρόνια έγιναν οι δεξαμενές πετρελαίου.
Το 1937 μετακόμισαν οριστικά από τον Πειραιά στο σπίτι τους στην Κοκκινιά, όπου και έμειναν μέχρι το τέλος τους το 1942.
Ο Γιοβάν Τσαούς ηταν σεβαστός από όλους τους ρεμπέτες.
Αν και στην Τουρκία εργαζόταν σαν μουσικός, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι στην Ελλάδα ΔΕΝ ανέβηκε σε πάλκο, και αυτό γιατί διαφωνούσε με τον τρόπο λειτουργίας των άλλων μουσικών, και τον τρόπο «διασκέδασης» ορισμένων θαμώνων.
Ο Γιοβάν Τσαούς, κατά ανεξήγητο τρόπο θα λέγαμε, βρέθηκε να γνωρίζεται με τον μεγάλο Παναγιώτη Τούντα, και να είναι μάλιστα και σολίστας σε μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του Τούντα, ο οποίος σημειωτέον ηταν τότε καλλιτεχνικός διευθυντής εταιριών δίσκων.
Τα τραγούδια του Τούντα στα οποία έπαιξε μπουζούκι ο Γιοβάν Τσαούς , ηταν ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣΣΑ, ΒΑΡΒΑΡΑ, ΜΑΡΙΚΑ Η ΔΑΣΚΑΛΑ, και άλλα.
Ο Γιοβάν Τσαούς στις ηχογραφήσεις των τραγουδιών του χρησιμοποιούσε έναν ερασιτέχνη τραγουδιστή, έναν μηχανουργό, τον Αντώνη Καλυβόπουλο, αλλά και έναν επαγγελματία, τον καλύτερο της εποχής, τον Στελλάκη Περπινιάδη.
Η δισκογραφία του αριθμεί όλα και όλα δώδεκα τραγούδια.
Εκτός αυτών, συμμετείχε και σε καμιά δεκαριά τραγούδια άλλων συνθετών…
Οι ηχογραφήσεις έγιναν μεταξύ 1935 και 1937, και κατόπιν ο Γιοβάν Τσαούς εγκατέλειψε κάθε σχέδιο για να συνεχίσει γιατί στο μεταξύ είχε επιβληθεί και η λογοκρισία του Μεταξά.
Ο Γιοβάν Τσαούς δυστυχώς άφησε λίγα τραγούδια για να τον θυμόμαστε.
Πολλοί είναι εκείνοι που μίλησαν για τον μουσικό Γιοβάν Τσαούς με τα καλύτερα λόγια.
Σαν μουσικός (σύμφωνα με διηγήσεις παλιών) ηταν άφτιαστος, ενώ οι γνώσεις του επάνω στους «δρόμους» της ανατολίτικης μουσικής, τα μακάμ, ηταν μοναδικές.
Από αυτόν πήραν γνώσεις οι Μάρκος, Μπάτης , Δελιάς, Παγιουμτζής, Κερομύτης, και άλλοι ρεμπέτες, με τους οποίους βρισκόταν συχνά και έπαιζαν στις διάφορες παρέες.
Ο Γιοβάν Τσαούς δημιούργησε έναν μύθο γύρω από το όνομα του τόσο με το ιδιαίτερο ύφος του, τη μοναχική συμπεριφορά του, και πάνω απ? όλα, με τα «δύστροπα» (κατά τον Βαμβακάρη) όργανα του, τα οποία ΜΟΝΟ εκείνος μπορούσε να παίξει.
Είναι χαρακτηριστικό ένα περιστατικό με τον Μάρκο, ο οποίος άφησε το δικό του μπουζούκι και επιχείρησε να παίξει με το μπουζούκι του Γιοβάν Τσαούς.
Μάταια όμως, και από τη «φούρκα» του, κόντεψε να το σπάσει λέγοντας ότι τα όργανα αυτά έχουν ένα αφεντικό.
Και να δούμε καλύτερα τα όργανα του Γιοβάν Τσαούς, μέσα από την μελέτη του Παναγιώτη Κουνάδη, και τις περιγραφές του.
«Είχα την ευκαιρία να μελετήσω τα όργανα του Γιοβάν Τσαούς, που βρίσκονται σε άριστη κατάσταση στα χέρια των απογόνων της αδελφής της γυναίκας του.
Πρόκειται για δυο τρίχορδους ταμπουράδες, ο μεγάλος, με ελεύθερο μήκος χορδής 64 εκατοστά, κι ο μικρός, αντίστοιχα με μήκος 52 εκατοστά.
Ένα τρίτο όργανο, μισοτελειωμένο, καταστράφηκε σε κάποια μεταφορά.
Πρόκειται για ιδιότυπα, από μορφολογική άποψη όργανα, και έχουν κατασκευαστεί από το γνωστό οργανοποιό του Πειραιά Κυριάκο Πεσμαζόγλου η Λαζαρίδη, κατά πάσα πιθανότητα αντίγραφα προτύπων που πρέπει να έφερε ο Γιοβάν Τσαούς από την Μικρά Ασία.
Όσον αφορά τη μορφή, διατηρούν το σχήμα του ταμπουρά που συναντάμε σε γκραβούρες, πίνακες ζωγραφικής, χαλκογραφίες, εικονογραφίες, κλπ του 17ου , 18ου και 19ου αιώνα.
Το πιο ενδιαφέρον κατασκευαστικό στοιχείο είναι το κούφιο μπράτσο, που αποτελεί συνέχεια του σκάφους.
Στο τελείωμα του σκάφους έχουμε την πύκνωση στις ντούγιες, ένα διακοσμητικό συνδετικό και εν συνεχεία τις ντούγιες του μπράτσου.
Έχει οκτώ κλειδιά από σκληρό ξύλο μέσα από το οποίο περνάν κοκάλινα στριφτάρια.
Στις άκρες είναι γραμμένο το όνομα του με κοκάλινα γράμματα (ΤΣΑΒΟΥΣ και Ι.ΤΣ).
Το κούφιο μπράτσο ελαφρύνει πολύ το όργανο, ενώ η συνέχεια σκάφους ? μπράτσου, διευκολύνει την κίνηση του αριστερού χεριού στις υψηλές νότες.
Όσον αφορά τα διαστήματα που δημιουργούνται από τα τάστα, παρατηρούμε τα εξής.:
Όσον αφορά στο μεγάλο όργανο (64 εκατοστά ελεύθερο μήκος χορδής), ακολουθει με ακρίβεια τα διαστήματα του προπολεμικού σαζ-μπαγλαμά που κατασκεύαζαν στην Τουρκία , όπου γίνεται χρήση των γνωστών διαστημάτων της μονοφωνικής μουσικής 9/8, 10/9 (επόγδοος και επιένατος τόνος) και 16/15 η 256/243 για τα ημιτόνια, με 5 σημεία ενδιάμεσης παρέμβασης στα διαστήματα του τόνου.
Το δεύτερο όργανο (52 εκατοστά ελεύθερο μήκος χορδής) ακολουθει τα διαστήματα του τούρκικου σαζ-τζουρά, με μικρολάθη στις τοποθετήσεις των τάστων που οφείλονται μάλλον στον κατασκευαστή…
Είναι φανερό ότι τα όργανα αυτά δεν ηταν δυνατόν να έλθουν σε ταυτοφωνία με τα μπουζούκια και τους μπαγλαμάδες της πειραιώτικης κομπανίας του Βαμβακάρη κλπ που ηταν χωρισμένα για να παίζουν συγκεκριμένα διαστήματα»
.
Έτσι περιγράφει ο Παναγιώτης Κουνάδης τα όργανα του Γιοβάν Τσαούς.
Ο Γιοβάν Τσαούς και η γυναίκα του Αικατερίνη, πέθαναν το 1942 από δηλητηρίαση.
Είχαν φάει αλλοιωμένο θαλασσοβρεγμένο στάρι, και ο Γιοβάν Τσαούς πέθανε στις 10 το βράδυ, και μετά πέντε ώρες η γυναίκα του στα χέρια της ανιψιάς της.

ακούστε και αυτή τη διασκευή ρε.

με αφορμη την ταινια, 8υμη8ηκα την 8εα

Ρόζα Εσκενάζυ

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%B6%CE%B1_%CE%95%CF%83%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%B6%CF%85

“Τραγική σύμπτωση, [B]το ρεμπέτικο του τεκέ, που τόσο ιδανικά υπηρέτησε, έμελλε να σβήσει με αφορμή ένα δικό της τραγούδι: Το Πρέζα όταν Πιείς στάθηκε η αφορμή για την επιβολή της Μεταξικής λογοκρισίας[/B], που άνοιξε το δρόμο στην σχολή Τσιτσάνη, θέτοντας στο περιθώριο τους ρεμπέτες του μεσοπολέμου.”

πολυ μπροστα απο την εποχη της, τολμησε αν και γυναικα τοτε να τραγουδησει τετοια τραγουδια

http://www.youtube.com/watch?v=4Luxw7Lfqls

[B]Γιατί φουμάρω κοκαΐνη ( Μ’ έμπλεξε ένας μόρτης )
[/B]
Στίχοι: Πάνος Τούντας
Μουσική: Πάνος Τούντας
Πρώτη εκτέλεση: Μαρίκα Φραντζεσκοπούλου, Πολίτισσα
Άλλες ερμηνείες: Ρόζα Εσκενάζη || Χαρούλα Αλεξίου

Πού 'ναι εκείνα μου τα κάλλη
πού 'ναι η τόση εμορφιά,
στην Αθήνα, δεν είχε, άλλη
τέτοια λεβεντιά

Ήμουν κούκλα, ναι στ’ αλήθεια
με μεγάλη αρχοντιά!
δε σας λέγω παραμύθια,
τρέλανα ντουνιά!

Μα μ’ έμπλεξε ένας μόρτης
αχ ένας μάγκας πρώτης
μου πήρε ό,τι είχα και μ’ αφήνει
Μου πήρε την καρδιά μου,
τα νιάτα τα λεφτά μου,
κι απ’ τον καημό φουμάρω κοκαΐνη

Μ’ αγαπούσαν αφεντάδες
νέοι γέροι και παιδιά
κι όλοι πρώτοι κουβαρντάδες
μεσ’ στην αγορά

Αχ τι όμορφα περνούσα
με τραγούδια και κρασί,
κάθε μέρα εγλεντούσα!
τι ζωή χρυσή!

Και τώρα η καημένη
γυρίζω μαραμένη
γιατί ο σεβντάς του μάγκα δε μ’ αφήνει,
με τρέλανε ο μόρτης
ο κοκαϊνοπότης
γι’ αυτό κι εγώ φουμάρω κοκαΐνη

και

http://www.youtube.com/watch?v=qHVxX9DZbq0&feature=related

[B]Είμαι πρεζάκιας [/B]

Στίχοι: Αιμίλιος Σαββίδης, Σαβαίμ, Βοσπορινός
Μουσική: Σώσος Ιωαννίδης, Ψυριώτης
Πρώτη εκτέλεση: Ρόζα Εσκενάζη
Άλλες ερμηνείες: Άννα Παγανά || Γιώργος Νταλάρας

Από το βράδυ ως το πρωί
με πρέζα στέκω στη ζωή
κι όλο τον κόσμο κατακτώ
την άσπρη σκόνη σαν ρουφώ.

Όλος ο κόσμος είναι θύμα μου
σαν έχω πρέζα και ρουφάω
κι οι πολιτσμάνοι όταν θα με δουν
μελάνι αμολάω.

Σαν μαστουρωθείς
γίνεσαι ευθύς
βασιλιάς, δικτάτορας, Θεός και κοσμοκράτορας.
Πρέζα όταν πιεις
βρε θα ευφρανθείς
κι όλα πια στον κόσμο ρόδινα θε να τα δεις.

Δική μου είναι η Ελλάς
και στην κατάντια της γελάς,
της λείπει το 'να της ποδάρι
ρε και το παίξανε στο ζάρι.

Εγώ θα είμαι ρε δικτάτορας
κι ο κόσμος στάχτη αν θα γίνει
ο ένας θα μ’ ανάβει τον λουλά
κι ο άλλος θα τον σβήνει.

επισης κατι γενικο στην κουβεντα :

  1. αυ8εντικο ρεμπετικο 8εωρειται αυτο με το τριχορδο μπουζουκι, οποτε αν καποιος 8ελει να ακουσει το ριαλ 8ινκγ πρεπει οπωσδηποτε να ακουσει τα απαντα:

http://www.youtube.com/watch?v=U1EKBc8Agf8&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=thVzGTL0VzY

  1. ο τσιτσανης ηταν 8εος μεν αλλα πιο “politically correct” , οι παλιοι ρεμπετες ηταν \m/

μου χε πάρει καιρό μικρός να καταλάβω ότι άλλο το σκυλάδικο,και άλλο το ρεμπέτικο,γιατί δεν ακούγα τόσο πολλά ελληνικά τραγούδια στο σπίτι…

πριν κάποια χρόνια άκουσα για τους ρεμπέτες,τους χασικλίδες…δε μου κινήθηκε το ενδιαφέρον…
είχα πάει σε ρεμπετάδικα με το σχολείο κυρίως στις εκδρομές,αλλά κανείς στην παρέα δεν ήταν τέτοιο στυλ…και δεν είχα ασχοληθεί ποτέ σοβαρά

το μεσημέρι έπεσε στα χέρια μου ένα [U]graphic nove[/U]l
[B]Το Ρεμπέτικο του David Prudhomme[/B]

περιγράφει μία ημέρα μίας κομπανίας ρεμπετών…
ανάμεσά τους και ο βαμβακάρης…

αντιγράφω από τον πρόλογο

Σ΄αυτή τη μουσική διακρίνεται μία βαθύτατη σχέση ανατολης και δύσης.
Σ΄αυτή τη μουσική βρίσκει κανέις τον πόνο της ξενιτιάς,τη γοητεία των λιμανιών,τις τσάρκες των ξενύχτηδων,τους χαμένους τους έρωτες.Την ήττα και το χιούμορ

Όταν γεννήθηκε το ρεμπέτικο,το κοινό και οι μουσικοί ήταν αδέλφια…
Οι παρέες,τα κατακάθια της κοινωνίας που τραγουδούσαν μ΄εκείνη τη βραχνή φωνή,ενοχλούσαν…

http://www.youtube.com/watch?v=M3DpkyUccOM

Όταν αποσύρθηκαν αυτοί οι άνθρωποι,πού στα δγιάλα πήγε τόση μαγκιά??

Επικό bump, το τελευταίο δίμηνο ειδικά έχει πέσει τρελή μελέτη στο ρεμπέτικο! Αγαπημένο είδος, ακούγοντας μια κορυφαία συλλογή του Παναγιώτη Κουνάδη βρήκα πολλά χαμένα διαμάντια, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε [B]αυτό[/B], σαν μια μίξη country με ρεμπέτικο!

λατρευω τα ρεμπετικα.πολλα τραγουδια ειχαν γραφτει με πραγματικο πονο.
και δεν μπορω να μη νιωσω πικρια για το βοθρο του συγχρονου ελληνικου τραγουδιου.

λατρευω τα τραγουδια που εχει ερμηνευσει η μπελλου.