Το τοπικ το ανοιξα μια και μου θυμισε ο Τολκκι το ποσο καταπληκτικο μυθιστορημα ειναι οι Πυλες της φωτιας του Στηβεν Πρεσφιλντ,που περιγραφει τη μαχη των Θερμοπυλων τοσο ζωντανα που πραγματικα προκαλει δεος η γραφη του.
Διαβαζετε καποιον συγγραφεα συγκεκριμμενα?
Εχετε καποια αγαπημενη ιστορικη περιοδο για την οποια αγοραζετε ο,τι ιστορικο μυθιστορημα βγαινει?
Πιστευετε οτι τα μυθιστορηματα αυτα αποπροσανατολιζουν,εχουν ιστορικες ανακριβειες και καλο θα ηταν να διαβαζαμε μονο τα σχετικα εγχειριδια?
Λοιπον εκτος απο τις Πυλες της φωτιας και την Ασπιδα της Σπαρτης που προαναφεραμε μου αρεσε πολυ και “Ο τελευταιος Ναϊτης” του Michael Jecks,που αναφερεται στην εξυχνιαση ενος φονου απο εναν Ναϊτη Ιπποτη.Απιστευτο σε πλοκη που σε κραταει στην τσιτα μεχρι το τελευταιο δευτερολεπτο
Χαίρομαι γιατί μου δίνεις την ευκαιρία να αναπτύξω για άλλη μία φορά μια τριλογία βιβλίων που διάβασα και αποθέωσα φέτος το καλοκαίρι.
Προκειται για τον “Μπρούτζινο Καβαλάρη” μία ιστορία που εκτυλίσσεται στο Λένινγκραντ του 1941. Η νεαρή Τατιάνα ζει την σκληρή πραγματικότητα της σταλινικής Ρωσίας, στριμωγμένη σε δυο κάμαρες με όλη την οικογένεια της, όταν ο Χίτλερ εισβάλλει στη χώρα και αρχίζει η τρομερή πολιορκία του Λένινγκραντ. Μέσα στους βομβαρδισμούς, στην πείνα και στον τρόμο, η Τατιάνα γνωρίζει τον Αλεξάντερ, αξιωματικό του Κόκκινου Στρατού που κρύβει ένα μυστηριώδες και επικίνδυνο παρελθόν. Αιχμάλωτοι ανάμεσα σε δύο φονικές δυνάμεις, οι δύο νέοι παρασύρονται από το χείμαρρο της ιστορίας, που σαρώνει τα πάντα στο διάβα του.
Μέσα από τις κακουχίες και τα βάσανα που φέρνει ένας πόλεμος σαν κι αυτόν, ο αναγνώστης ταυτίζεται με τους ήρωες, συμπάσχει, αιφνιδιάζεται και αγωνιά. Δεν πρόκειται για άλλη μία ιστορία αγάπης που ακολουθεί τα κλισέ μονοπάτια (σας το λέω έχοντας διαβάσει αρκετά του είδους). Όσο προχωράει η ιστορία πραγματικά σου γίνεται αδύνατον να αφήσεις κάτω το βιβλίο. Και αν το αφήσεις θα είναι για να πιάσεις το επόμενο (συνέχεια του πρώτου) που ονομάζεται “Τατιάνα και Αλεξάντερ”. Αυτά τα δύο θεωρώ ότι υπερέχουν του τρίτου και τελευταίου βιβλίου “Οι κήποι της Τατιάνας” που μέχρι τα μέσα δεν παρουσιάζει κάτι το ενθουσιώδες σε σχέση με τα προηγούμενα (για το υπόλοιπο μισό όμως…δεν έχω λόγια). Ειλικρινά αξίζουν τον κόπο.
Να επισημάνω ότι η κατάσταση και τα ιστορικά γεγονότα που περιγράφονται στέκουν ιστορικά.
Επίσης να σημειώσω ότι η συγγραφέας (Paullina Simons) αφήνει μια υπόνοια του ότι οι πρωταγωνιστές θα μπορούσαν να είναι υπαρκτά και εν ζωή πρόσωπα…) δεν το ξεκαθαρίζει όμως (όσοι το διαβάσετε θα καταλάβετε γιατί δεν τη συμφέρει).
Ακόμη, ετοιμάζεται σενάριο για το 2009.
Επιπλέον προτείνω “Το Τέλος του Εφιάλτη” του Π.Δ. Μπαλτακου για όσους θέλουν να μάθουν τί απέγινε τελικά εκείνος ο άνθρωπος καθώς και για να μάθουν περισσότερα για τον τρόπο που λειτουργούσε και διοικούσε η Σπάρτη, όπως επίσης και για την γνώμη που είχαν οι Λακεδαίμονες περί πολέμου, σοφίας, έρωτος και γυναικών. Εξαιρετικό.
Πριν λιγο καιρο πηρα το “Τυπωθητω” για το οποιο εχω ακουσει τα καλυτερα λογια αλλα δεν το ξεκινησα ακομα. Περα απο μυθιστορηματα, εχετε να προτεινετε κανενα ιστορικο βιβλιο? Το τελευταιο που διαβασα και μου αρεσε πολυ ηταν ο Ασταθμητος παραγοντας στην ιστορια του Ντουρσμιντ.
Ιστορικο δοκιμιο εννοεις ή ιστορικο εγχειριδιο?Επισης ιστορια τινος πραγματος και ποιας περιοδου?Γινετε πιο συγκεκριμμενος κυριε δεν ειμαστε το Google!
Οντως οι Πυλες της φωτιας ειναι φοβερο βιβλιο !
Δν εχω ιδιεταιρη προτιμηση για καποια περιοδο , οτι μαθαινει κανεις κερδος ειναι.
Κοιταξε δν αγοραζεις τετοιο βιβλιο απο τον Λιακοπουλο … ας ειμαστε και λιγο σοβαροι , πρεπει να προσεχεις σε αυτα τα βιβλια πολυ θα ελεγα.
Και τελος ισως μπορει να θεωρηθει ιστορικο-χιουμοριστικο μυθιστορημα το Σεργιος και Βακχος (2 βιβλια ειναι) του Καραγατση , που διαδραματιζεται απο την Ρωμαϊκη αυτοκρατορια ως και την συγχρονη εποχη (του Καραγατση). Χιουμορ και κριτικη στα γεγονοτα , στη θρησκεια και στους πρωταγωνιστες της ιστοριας και της θρησκειας.
Ωραίο τόπικ !! Πριν λίγο καιρο τελιωσα την ‘’ Καθοδο των Μυρίων’’ του John Prevas. Τρομερό βιβλίο. Ο τύπος έχει κάνει καλή δουλεια. Εκτος οτι ειναι λες και διαβάζεις παραμύθι, παραθέτει και φώτο, απο την σημερινη τουρκια,με σχόλια του στυλ, συμφωνα με τον Ξενοφώντα, με τον χρονο που χρειάστηκε να πάνε απο έδω και εκει, μάλλον αυτο ειναι το βουνο και η διαδρόμή που πηραν κτλ κτλ.Πολλές εικόνες, πολλά ονόματα, και πολύ καλογραμμένο.
Πολύ καλο είναι - μέχρι τωρα τουλάχιστον - το βιβλιο που προτείνει η Princess το ‘’ Τέλος του Εφιάλτη '’ Είμαι λίγο πριν το τέλος. Επισης αυτος, έχει γράψει ακόμα ένα εξίσου πολύ καλο ,τις ''Ερμοκοπίδες ‘’ .
Tελείωσα το Σαλαντίν της Ζενεβιέβ Σοβέλ.
Οι περισσότεροι ξέρετε ποιος ήταν, δεν χρειάζεται να το πω.
Πολύ καλό βιβλίο, καθόλου κουραστικό, περιγράφει ένα άλλο πρόσωπο των Σταυροφοριών.
Σε όποιον αρέσει η μεσαιωνική ιστορία και γενικά εξιτάρεται με μάχες, ας το διαβάσει άφοβα.
Έπειτα πέρα από τις μάχες Σταυροφόρων - Μουσουλμάνων, δείχνει πολύ και τις σχέσεις μεταξύ τους, μερικά από τα έθιμά τους και γενικότερα αρκετά πολιτισμικά στοιχεία και θρησκευτικά.
Ο πρωταγωνιστής αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο, όπως σε πολλά μυθιστορήματα του είδους.
Έχει πολλαααά ονόματα μέσα αλλά δεν νομίζω να υπάρξει πρόβλημα.
Νομίζω και σε αυτό βασίστηκε η ταινία που βγήκε με τον Ορλάντο Μπλουμ (μπλιααααχ), “Το Βασίλειο των Ουρανών”.
Όσα βιβλία του Πρέσφιλντ έχω διαβάσει αξίζουν. Στις Πύλες της Φωτιάς μάλιστα βασίστηκε κι ένα concept album των δικών μας Sacred Blood.
Ναι, και ο Τελευταίος Ναϊτης τα έσπαγε.
Γενικά μ’ αρέσουν τα ιστορικά, όσο κι αν “ξεφεύγουν” από την επίσημη ιστοριογραφία…
Ένας απο τους λόγους που ψιλοαπέφευγα ανέκαθεν τα ιστορικά μυθιστορήματα είναι η απόσταση κάποιων απο αυτά απο τα επίσημα γεγονότα. Ήθελα πάντα όταν διαβάζω ιστορία να ξέρω πως διαβάζω ιστορία, όσο είναι δυνατόν. Δε θα ήθελα να διαφοροποιηθεί η ιδέα που έχω για κάποιο γεγονός επειδή ένας συγγραφέας το παρουσίασε - αλλοιώνοντας το - με διαφορετικό τρόπο.
Θα μου πει κάποιος, η Ιστορία ως επιστήμη δεν είναι ποτέ “αντικειμενική”, σαφώς και υπάρχουν συγκεκριμένες οπτικές γωνίες απο τις οποίες παρουσιάζει κάποιος τα γεγονότα… Ωστόσο ένα γεγονός παραμένει γεγονός. Η ερμηνεία που θα του δοθεί είναι άλλο. Αυτό δεν αναιρεί την επιστημονική εγκυρότητα ενός ιστορικού βιβλίου.
Βέβαια το μυθιστόρημα δε καυχιέται οτι παρουσιάζει “ιστορικά γεγονότα” ή πως είναι “επιστημονικό”. Απλά αυτός είναι και ο λόγος που ίσως τα αποφεύγω, νομίζω πως μπορεί να αλλοιώνονται πολλά πράγματα προκειμένου ο συγγραφέας να διηγηθεί απλά μια ωραία ιστορία. Αυτό δεν είναι κακό βέβαια, απλά προσωπικά με μπερδεύει σε γενικές γραμμές. Πάντως επειδή ακριβώς δεν έχω πολύ επαφή με το είδος μπορεί να κάνω και λάθος…
Εξαίρεση φυσικά είναι τα μυθιστορήματα εκείνα που δε διαστρεβλώνουν ένα γεγονός - απλά η αφήγηση τους εξελίσσεται σε ιστορικό χρόνο. Σε αυτή την περίπτωση ασφαλώς και γουστάρω και τα βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέροντα, απο κάποιες απόψεις μάλιστα απο τα πιο ενδιαφέροντα είδη λογοτεχνίας. Μου έρχεται κατά νου ο Δόκτωρ Ζιβάγκο για παράδειγμα, ή ο Πόλεμος και Ειρήνη. Τα γεγονότα δεν διαστρεβλώνονται, και η αφήγηση εξελίσσεται παράλληλα με αυτά, όχι σε βάρος τους - με την προσωπική φυσικά ερμηνεία και ματιά του συγγραφέα.
Βλέπω πως ο Πρέσφιλντ κάνει πάτραγο στο φόρουμ.
Ομολογουμένως κι εγώ έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του -οι Πύλες της Φωτιάς μακράν το καλύτερο- εκτός από ένα. Κατά τ’ άλλα, είχα αρχίσει την Ασπίδα της Σπάρτης, που προαναφέρθηκε, σε ένα βιβλιοπωλείο απ’ αυτά με τους καναπέδες. Διάβασα μερικά κεφάλαια, αλλά δεν έφταναν τα χρήματα, κι έτσι δεν το αγόρασα παρότι είχε ενδιαφέρον. Έκτοτε όμως (πάνε δυο χρονάκια) έχω αποστασιοποιηθεί γενικά κάπως από τα ιστορικά μυθιστορήματα…
Η ασπίδα της Σπάρτης του βαλεριο μασιμο μανφρεντυ ετσι;
Εκπληκτικός συγγρφεας το δίχως άλλο! Έχω διαβάσει 2 μυθιστορήματα του και ομολογώ πως είναι από τα μυθιστορήματα τα οποία αρχίζεις, δεν αφήνεις από τα χέρια σου και εν τελεί τα σκεφτεσαι για μέρες αργότερα. Είναι η χιμαιρα το ένα και ο χρησμος το άλλο.
Είναι από τα ελάχιστα βιβλία με τα οποία έχω μαγευτει σε αυτό το βαθμό! Συνδυάζει ευφυΐα, ιστορικά στοιχεία, φαντασία και δράση που σου κόβει την ανάσα!
Χαίρομαι γιατί μου δίνεις την ευκαιρία να αναπτύξω για άλλη μία φορά μια τριλογία βιβλίων που διάβασα και αποθέωσα φέτος το καλοκαίρι.