Χεχε, σωστός! Λοιπόν, εγώ προτιμώ Τολστόι. 
Φοβερός ο Ντοστογιέφκσυ, τρομερό βάθος χαρακτήρων, απίστευτα μηνύματα, αλλά ρε γμτ, το “Πόλεμος και Ειρήνη” για μένα συνιστά την πεμπτουσία ίσως εκείνου που θα χαρακτήριζα ολοκληρωμένο λογοτεχνικό αριστούργημα (και έπος).
Ψήφοι λοιπόν: 1-1
Έγινε λοιπόν η ισοφάριση.
Για να συνεχιστεί το ντέρμπι, πρέπει να κάνουμε το δημοψήφισμα.
Ok, αμα θες το αφήνω σε σένα… 
Αλλιώς μπορεί να επανέλθω με δημοψήφισμα στο μέλλον, στο οποίο μπορεί να προσθέσω και άλλους συγγραφείς του 19ου αιώνα ίσως… (όπως έκανα αντίστοιχα για συγγραφείς του 20ου αιώνα)
ρε περιμέντε να τα διαβάσω και εγώ
έχω προετοιμάσει ήδη το έδαφος για το έγκλημα και τιμωρία και το πόλεμος και ειρήνη(δηλαδή έχω πάρει απο τη γιαγιά κάτι υπέροχες δερματόδετες εκδόσεις) και μόλις έρθει ο χειμώνας με το καλό θα τα ξεκινήσω…
εντίτ : δεν έχω διαβάσει ποτέ ως τώρα τον κύριο 
Οκ, να κάνουμε το poll τον χειμώνα τότε.
Συμφωνώ. Εξάλλου ταιριάζει καλύτερα ο χειμώνας σε ένα τέτοιο poll.
Ellanor, βλέπεις που τελικά θα χει συμμετοχή; Τρεις είμαστε ήδη:lol:
Έχω διαβάσει το “Έγκλημα και τιμωρία” και μου άρεσε πολύ αν και σε κάποια σημεία με κούραζε με τα τόσα ονόματα…
Πάντως δεν ψηφίζω ακόμα, γιατί στο κοντινό μέλλον θέλω να διαβάσω τον Παίκτη και τους Αδελφούς Καραμαζόφ και μετά να κρίνω.
Ε, μέχρι τον χειμώνα ίσως αυξηθούμε κι άλλο.
(όντως, ειδικά στον Ντοστογιέφσκυ ταιριάζει ο χειμώνας σαν εποχή, άσχετα με το γεγονός οτι διάβαζα θυμάμαι τους Αδερφούς Καραμαζόφ στην παραλία!) :lol:
Νεφέλη, και το Υπόγειο να διαβάσεις! Μικρό κιόλας και εύπεπτο!
Nαι θέλω να το διαβάσω κι αυτό αλλά είναι κάπου παραχωμένο και δεν μπορώ να το βρω…
Πάντως τα άλλα είναι πολύ μεγάλα!
Kαλά, φίλε Ellanor, πρέπει να είσαι και πολύ μορφή. Τέλειο poll. Όλα φυσικά είναι αριστουργήματα, αλλά αγαπημένο πάντα το ‘‘Υπόγειο’’, διότι με έναν πολύ σκοτεινό και βαρύ τρόπο σε μυεί στην αξία της ζωής και την διαφορετικότητα του ατόμου στην κοινωνία. Αυτό το βιβλίο το εξέλαβα ως βοήθημα για άνοδο από προσωπικές μάχες με ‘‘εσωτερικούς δαίμονες’’, άνοδο από το δικό μου υπόγειο. Και ίσως σε ένα τόσο βαρύ βιβλίο, λίγο φως στην άκρη του κατάμαυρου τούνελ να είναι εντυπωσιακότερο από ένα φαντασμαγορικό show σε ένα βιβλίο γεμάτο χαρά. Συμπληρώνω:
‘‘Between the velvet lies,
There’s a truth that’s hard as steel,
The vision never dies,
Life’s a never ending wheel’’
Αφιερωμένο.
Ε τι να πω τώρα παραπάνω για το Υπόγειο, τα είπες όλα. Ήταν το βιβλίο που είχα ψηφίσει και γω ως αγαπημένο. Αυτός ο σπαρακτικός μονόλογος στο βάθος του υπογείου στο πρώτο μισό του βιβλίου δε νομίζω πως έχει προηγούμενο στην ιστορία της λογοτεχνίας. Οι ρίζες του υπαρξισμού ολόκληρου βρίσκονται εδώ (και σε κάτι γραπτά του Κίρκεγκαρντ). Και όντως, το αίσθημα του “φωτός στο τούνελ” που μεταδίδεται είναι όπως το περιγράφεις.
Ρε κατεστραμμένοι τα Spoilers δεν είναι μόνο για τις ταινίες και το Lost.
Μα δεν είπαμε και τίποτα
Χμμμ ίσως όχι και πολλά αλλά αυτό που ανέφερε ο PanosKosto για το υπόγειο και αυτά που έγραφες εσύ για τους αδερφούς Καραμαζώφ μπορεί να θεωρηθούν ψιλομικρά Spoilers και ας μην αποκαλύπτουν και πολλά από την υπόθεση. Sorry δεν ήθελα να σε αποπάρω.
Πάντως στο ερώτημα που έκανες για Tolstoi ή Dostoyevski αν και δεν έχω ασχοληθεί με τον δεύτερο(μόνο τον Παικτη έχω διαβάσει και δεν ξέρω πόσο αντιπροσωπευτικό είναι) μπορώ να πω ότι δύσκολα κάτι θα ξεπεράσει τον Tolstoi στη δική μου συνείδηση. Το “Πόλεμος και Ειρήνη” αν όχι ότι καλύτερο έχω διαβάσει υποκειμενικά τότε στα σίγουρα ότι καλύτερο έχω διαβάσει αντικειμενικά. Το “Αννα Καρένινα” εξίσου αριστουργηματικό. Μπορώ να πω ότι εκεί ο Tolstoi σου δείχει μέχρι πόσο βαθιά μπορεί να βουτήξει στην ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου, πιάνει μέχρι και τις μικροσκέψεις και πράξεις που μπορεί όλοι οι υπόλοιποι να τις προσπερνάμε σαν μικρές, ενστικτώδεις, φευγαλέες και στην τελική ασήμαντες ενώ στην ουσία μπορεί και να μας καθορίζουν περισσότερο από τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής μας. Πραγματικά γραφή που μπορεί να ανεβάσει την αντίληψη σου πολλά επίπεδα στο πως βλέπεις τον άνθρωπο σαν οντότητα.
Επίσης τόσο ρεαλιστικούς και πλήρεις γυναικείους χαρακτήρες όσο η Natasha Rostova και η Anna Karenina αμφιβάλλω αν έχουν δημιουργηθεί ποτέ από άντρα συγγραφέα.
Έγκλημα και τιμωρία το αγαπημένο μου…
εχω διαβάσει Παίχτη και Ταπεινοί και καταφρονεμένοι
λεώ να συνεχίσω κάποια στιγμή με το υπόγειο,
πάντος την αισθητική του Έγκλημα και τιμωρία δε μου την έχει βγάλει κανένα αλλο βιβλίο
Εχω ακριβως την ιδια απορια! εχω διαβασει και απο τους δυο και γραφουν σε διαφορετικο στυλ αν και σαν περιεχομενο πιστευω ειναι ιδιοι… δηλαδη περιγραφουν τελεια την ανθρωπινη φυση απ ολες τις πλευρες της!
+1000!!
Εγκλημα και Τιμωρια μακραν. Τρομερο βιβλιο.
Συμφωνω με darth ομως. Προτιμω το Πολεμος και Ειρηνη… Το εχω διαβασει 3 φορες και ειμαι στην 4η
Ναι ρε γτμ, τι γίνεται μ’ αυτό το βιβλίο. Και γω τρεις φορές.
Χαρα στο κουραγιο μας θα ελεγαν αλλοι. Αλλα δε τα βαριεμαι ποτε