Συνέντευξη του Βλάνταν Ίβιτς
Όταν τον Αύγουστο κινδύνευες να μείνεις χωρίς ομάδα, περίμενες ότι θα συμβεί αυτό που ζεις σήμερα;
«Με την ΑΕΚ έγιναν πράγματα, που δεν έπρεπε να γίνουν. Έμεινα ελεύθερος τις τελευταίες μέρες, όταν όλες οι ομάδες είχαν κλείσει το ρόστερ τους. Κινδύνεψα πραγματικά να μείνω χωρίς ομάδα. Ευτυχώς, την τελευταία μέρα ήρθε η πρόταση του Άρη και υπέγραψα αμέσως. Σήμερα που μιλάμε, μπορώ να πω ότι αυτή η ιστορία μου βγήκε σε καλό. Τα πράγματα εξελίχθηκαν καλύτερα απ’ ό,τι περίμενα».
Ο Άρης ήταν μια επιλογή ανάγκης;
«Αυτό δεν θα το έλεγα. Δεν θα πήγαινα ποτέ σε μια ομάδα που δεν θα είχε προοπτικές. Έπαιξα στην Παρτιζάν, πήγα στην Γκλάντμπαχ, έπαιξα δυόμισι χρόνια στην ΑΕΚ. Ο Άρης είναι μεγάλη ομάδα, έχει την ιστορία του και το γεγονός ότι παίζει στην Ευρώπη ήταν ένας σημαντικός λόγος για να έρθω».
Μετά την Παρτιζάν, πήγες στην Γκλάντμπαχ, μετά στην ΑΕΚ…
«… αυτό ήταν το λάθος μου. Έπρεπε να μείνω στη Γερμανία. Στην Γκλάντμπαχ είχα τριετές συμβόλαιο και έφυγα στους έξι μήνες για να έρθω στην Ελλάδα. Αρχικά δεν ήθελα να έρθω, γιατί εκεί ήταν ο αδερφός μου κι εκείνη η σκέψη μου τελικά ήταν σωστή».
Γιατί το λες αυτό;
«Αυτοί που δεν σε συμπαθούν μπορεί να λένε ότι δεν είσαι καλός παίκτης, αλλά παίζεις λόγω του αδερφού σου. Εγώ δεν ήμουν ο «αδερφός του Ιλια». Ήμουν ένας παίκτης που είχε παίξει έξι χρόνια στην Παρτιζάν, πήρε μεταγραφή στην Μπουντεσλίγκα κι αν με άφηνε η Παρτιζάν, θα είχα φύγει πολύ νωρίτερα στο εξωτερικό».
Και γιατί πήγες στην ΑΕΚ;
«Μίλησα με τον πρόεδρο και τον προπονητή κι αποφάσισα να έρθω. Τώρα που έφυγα από την ΑΕΚ, μπορώ να πω ότι είναι μεγάλο βάρος όταν έχεις κάποιον δικό σου άνθρωπο στην ομάδα που παίζεις».
[B]Η αποχώρηση
Γιατί έφυγες από την ΑΕΚ πριν τελειώσει το συμβόλαιό σου;[/B]
«Με τα όσα έγιναν από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάιο, καλύτερα που έφυγα. Από τον Ιανουάριο, που έφυγε ο αδερφός μου και μέχρι τον Απρίλιο, δεν έπαιξα καθόλου κι ενώ η ομάδα δεν πήγαινε καλά. Όταν η ΑΕΚ έμεινε από παίκτες, λόγω τραυματισμών, τότε έπαιξα μερικά παιχνίδια και νομίζω ότι τα πήγα καλά».
Πιστεύεις, δηλαδή, ότι η αποχώρηση του αδερφού σου επηρέασε και τη δική σου τύχη.
«Εγώ λέω απλά ότι από τον Ιανουάριο μέχρι τον Απρίλιο ήμουν στην κερκίδα. Ο καθένας μπορεί να δει τα γεγονότα και να σκεφτεί ό,τι θέλει. Τον λόγο που έφυγα από την ΑΕΚ μπορεί να τον καταλάβει ο καθένας. Εγώ πρέπει να το πω; Μετά από δυόμισι μήνες στον Άρη, μπορώ να πω ότι είμαι χαρούμενος που έφυγα από εκεί».
Νωρίτερα, πάντως, στις αρχές εκείνης της σεζόν είχες κι έναν τραυματισμό.
«Ναι, τη ζημιά που έπαθα στη Γαλλία με τη Λιλ. Ένα τράβηγμα στον δικέφαλο, που με άφησε έξω δύο μήνες! Γιατί έμεινα τόσο καιρό έξω μ ένα απλό τράβηγμα;»
Γιατί;
«Στην ΑΕΚ είχαμε πολλούς τραυματίες, που αργούσαν να επιστρέψουν. Φταίνε οι παίκτες ή μήπως η ιατρική ομάδα; Λογικό δεν είναι να το σκεφτεί κάποιος; Εμείς είμαστε επαγγελματίες και κάνουμε αυτό που μας λένε οι ειδικοί. Τελικά, πήγα σε κάποιον άλλον εκτός ομάδας για να κάνω θεραπείες κι αυτός με βοήθησε πολύ να γυρίσω. Αν έμενα μαζί τους, θα ήμουν ακόμη έξω για ένα τράβηγμα!»
Τη μεθεπόμενη αγωνιστική ο Άρης υποδέχεται την ΑΕΚ. Μετά απ’ όλα αυτά, θα πεις κι εσύ αυτό που λένε όλοι; Ότι είναι ένα παιχνίδι όπως όλα τα άλλα;
«Είμαι επαγγελματίας και θέλω να παίξω καλά για να κερδίσουμε, γιατί έτσι έχω μάθει. Αν σου πω ότι αυτό το ματς δεν σημαίνει κάτι παραπάνω για μένα, θα σου πω ψέματα. Δεν θέλω να πω περισσότερα, τα κρατάω για μένα. Στην ΑΕΚ έχω και πολύ καλούς φίλους, κι αυτός είναι ένας λόγος που στεναχωρήθηκα όταν έφυγα. Έχει παίκτες που είναι πολύ καλά παιδιά κι έχουμε ακόμη επαφή. Η ΑΕΚ έχει πολύ καλό κόσμο, που αγαπάει πολύ την ομάδα του. Σ αυτή την ομάδα έχω φίλους, όχι μόνο ποδοσφαιριστές».
Λίγες μέρες αφότου υπέγραψες στον Αρη, έφτασε στο Χαριλάου και ο Μπάγεβιτς. Καλή συγκυρία;
«Φυσικά. Πρώτη φορά δουλεύω μαζί του, είχα ακούσει τόσο καλά πράγματα. Ο Ιλια μου είχε πει πολύ καλά λόγια, αλλά ούτως ή άλλως είναι γνωστός προπονητής. Μιλούν γι’ αυτόν οι επιτυχίες και οι τίτλοι που κέρδισε».
Το ξέρεις ότι κάποτε είχαν μαλώσει;
«Παλιά. Στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν αυτά. Ο Ιλια μου είπε ότι στην ΑΕΚ είχαν πολύ καλή συνεργασία».
Τι διαφορετικό έχει ο Μπάγεβιτς από άλλους προπονητές που είχες;
«Ξέρεις ότι δουλεύεις με κάποιον που έχει κερδίσει πάρα πολλά στην καριέρα του. Αυτή η πραγματικότητα σου δίνει την αίσθηση ότι δουλεύεις με έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο, τον οποίο πρέπει να σέβεσαι και να εμπιστεύεσαι. Νιώθεις σίγουρος, αισθάνεσαι ότι σου μιλάει ένας πετυχημένος, άρα σου λέει το σωστό».
Μετά την αλλαγή προπονητή, που στην περίπτωση του Άρη θα μπορούσε να έχει παρενέργειες, η ομάδα απορρόφησε τους κραδασμούς κι έπαιξε καλύτερα. Πώς το εξηγείς;
«Η ομάδα έμεινε ήρεμη, γιατί υπάρχει πολύ καλή ατμόσφαιρα. Είμαστε όλοι ένα. Διοίκηση, προπονητής, παίκτες, κόσμος. Ο Άρης έχει πολύ καλούς παίκτες, παίζει καλό ποδόσφαιρο κι αυτός είναι επίσης ένας λόγος που κράτησε την ηρεμία της. Η παρουσία του κ. Μπάγεβιτς φάνηκε από το πρώτο ματς. Εναντίον του Πανιωνίου ο Άρης δεν είχε κάνει ευκαιρία. Με τη Σαραγόσα θυμάστε πώς παίξαμε; Και μέχρι σήμερα ο Άρης είναι η μοναδική αήττητη ομάδα».
Και μέσα σε όλους τους στόχους του. Αλήθεια, μέχρι πού μπορεί να φτάσει;
«Ο Άρης τα τελευταία δύο χρόνια είναι σε μια διαρκή ανοδική πορεία και θα ανέβει κι άλλο. Μπορούμε να φτάσουμε μακριά. Έχουμε 15-18 παίκτες πρώτης γραμμής. Στο Περιστέρι είχαμε απουσίες, μπήκαν 3-4 παιδιά και η ομάδα έπαιξε το ίδιο καλά».
Πόσο μακριά ελπίζετε να φτάσετε;
«Θέλουμε να διατηρήσουμε τουλάχιστον τα κεκτημένα, δηλαδή την 4η θέση. Στο μυαλό μας υπάρχει πάντα το κάτι παραπάνω. Θα δούμε. Πιστεύω ότι μπορούμε να το κάνουμε».
Τα μεγέθη
Το «κάτι παραπάνω» είναι και η μείωση της απόστασης από τις τρεις ομάδες της Αθήνας;
«Μ αυτές τις ομάδες υπάρχει διαφορά στο οικονομικό. Εκεί τα μεγέθη είναι διαφορετικά. Αν υπάρχει διαφορά ποιότητας μέσα στο γήπεδο, θα το δούμε. Τα χρήματα δεν παίζουν μπάλα. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ισοφαρίσαμε στο 90, αλλά έπρεπε να κερδίσουμε 3-1 ή 4-1. Στο δεύτερο ημίχρονο τον παίξαμε στο μισό γήπεδο».
Ποιο νομίζεις ότι είναι το πιο δυνατό σημείο του Άρη;
«Είμαστε ομάδα με διψασμένους παίκτες! Όλοι θέλουν να παίξουν, δεν θα δεις κανέναν μέσα στο γήπεδο να προσπαθεί να κρυφτεί. Στον Άρη, όλοι ζητάνε την μπάλα. Ανά πάσα στιγμή υπάρχει συμπαίκτης δίπλα σου να σε βοηθήσει. Ο ένας πιστεύει στον άλλον. Να το πω πιο απλά. Όποιος συμπαίκτης σου κι αν πάρει την μπάλα, δεν αγχώνεσαι. Νιώθεις δυνατός. Όταν παίζουμε, δεν φοβόμαστε. Στο Περιστέρι μείναμε δέκα και κάναμε τρεις κλασικές φάσεις για γκολ. Ακόμη κι όταν δεχόμαστε πρώτοι γκολ, δεν φοβόμαστε. Σκεφτόμαστε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην το γυρίσουμε το ματς».
Η συμπεριφορά του κόσμου είναι επίσης ένα σημείο αναφοράς. Προφανώς τονώνει την αίσθηση του δυνατού που έχετε αποκτήσει.
«Αυτό είναι αλήθεια. Έπαιξα 4-5 ματς στο Χαριλάου και δεν έχω ακούσει ένα σφύριγμα όταν δεν κερδίζουμε. Είναι ποδοσφαιρικό γήπεδο, έχει πολύ κόσμο, φωνάζουν 90 λεπτά μέσα στα αυτιά μας! Ο κόσμος είναι δίπλα μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Νιώθεις ότι έχεις έναν παίκτη παραπάνω, κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου».
