Ναι, για τα εξωφυλλα πιο πολυ το προτεινα.
Και το 2ο που λες ισχυει αλλα παντα υπαρχει ατμοσφαιρα και απο λογοτεχνικης αποψης ειναι πολυ πορωτικα κτλ. Ισως για να “θαυμασεις” τον Χολμς πιο πολυ, ποιος ξερει;
Είναι αυτό που λένε "ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο απο το περιεχόμενο…"ε???:lol: :lol:
Ον τοπικ…Είχα διαβάσει κάποτε μισή Αγκάθα Κρίστι κ βαριόμουν απίστευτα…Δεν είναι καθόλου το είδος που μ αρέσει…
:lol: λολ οχι απλα η μεταφραση ειναι κατι που εννοειται οταν προτεινεις εκδοσεις, αλλα η μαγεια ειναι τα εξωφυλλα σ’ αυτες τις εκδοσεις.
Αγκαθα Κριστι ουτε εμενα με τρελαινει. Νταξει η γυναικα ηταν τζινιους αλλα προτιμω να βλεπω τα βιβλια της γυρισμενα σε ταινιες και ειχε εναν “μαθηματικο” τροπο που απλα σ’αφηνει με την εκπληξη του αποτελεσματος, ενω μετραει και λογοτεχνικα.
Ντουλ και παλι Ντουλ :lightsabre: :lightsabre:
πεσταααααααα!απίστευτο βιβλίο!το πρώτο που διάβασα από την Αγκάθα Κρίστι και τρελάθηκα!ε μετά “πέντε μικρά γουρουνάκια”,“πικρός καφές”,“σφήκα στο καπέλο” κλπ. Πολύ ενδιαφέροντα βιβλία και δεν μπορείς ποτέ να μαντέψεις ποιός είναι ο δολοφόνος!
Επίσης έχω διαβάσει γύρω στα 7-8 βιβλία του Γιάννη Μαρή,τα οποία μου αρέσουν πολύ, όπως και η σειρά…για ελληνική λογοτεχνία δηλαδή είναι μια χαρά!
Δοκιμάστε και τις ιστορίες του επιθεωρητή Μονταλμπάνο,από Αντρέα Καμιλέρι.
Είναι πολύ γνωστός θεατρικός συγγραφέας στην Ιταλία που αποφάσισε στα 80 να γίνει συγγραφέας,
βασικά η σειρά με τον Μονταλμπάνο διαδραματίζεται στη Σικελία κ είναι πολύ ενδιαφέρον να δει κανείς κάτι ενδιαφέρον με τη Σικελία(μετά το Νονό και το Μαραντόνα φυσικά:D )
Όποιος διαβάσει τους 10 μικρούς νέγρους δεν θα ξαναδιαβάσει αστυνομικό μυστήριο.
Σέρλοκ Χολμς και πάλι Σέρλοκ Χολμς! Ο Ντόυλ, πέρα από το πως παρουσιάζει τον τρόπο σκέψης του Σέρλοκ Χολμς κλπ, έχει στο 2ο μέρος ιστορίες από μια άλλη χώρα, που σε μαγεύει. Από τα αγαπημένα μου είναι “Η κοιλάδα του φόβου”.
Απιστευτο βιβλιο!!!
Θυμηθηκα τη σειρα παιδικων αστυνομικωνμυθιστορηματων “Οι 3 ντετεκτιβ”:!: Με την υπογραφη του Αλφρεντ8)
Το χα διαβάσει σε camping το 2005. Όντως υπερθεϊκό, αν και αν το διάβαζα τώρα ίσως να μου άρεσε ακόμα περισσότερο.
Γεια χαρα σε ολους!
Προσεξα οτι κανεις δεν εχει αναφερει βιβλια του James Ellroy.Eιναι ο συγγραφεας των “Λ.Α. Εμπιστευτικο” και “Η Μαυρη Νταλια” που εχουν γινει και ταινιες.Παροτι η Μαυρη Νταλια δεν μου αρεσε ως ταινια,το βιβλιο με αποζημιωσε και με το παραπανω!Εκτος απο την φοβερη πλοκη,ξεχωριζει η βαθια αναλυση των χαρακτηρων και φυσικα ο τροπος γραφης του.Τα πιο βασικα του μυθιστορηματα ειναι μια-ατυπη-τετραλογια(“Η Μαυρη Νταλια”, “Το Μεγαλο Πουθενα”, “Λ.Α. Εμπιστευτικο”, “Λευκη Τζαζ”),στην οποια προσπαθει να παρουσιασει την κατασταση που επικρατουσε στο Λος Αντζελες μετα τον 2ο Π.Π. Προς το Παρον εχω διαβασει τη Μαυρη Νταλια και τωρα τελειωνω το Μεγαλο Πουθενα!Σας τα συστηνω ανεπιφυλακτα!
ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΟΠΙΚ ΕΥΓΕ…
ειμαι στη φαση που κανω τη διπλωματικη μου στην αγκαθα κριστι
καλυτερο στο ειδος και αξεπεραστο ο ροτζερ ακρουντ
και το τελευταιο του πουαρο-η αυλαια στα ελληνικα
επισης ποε ειναι το σωστοτερο στη βιβλιογραφια (Εδγάρδο ποου τον ειχε εισαγει ο ροϊδης στα ελληνικα) άσχετα με το πως προφερεται, όπως και άγκαθα κριστι
επίσης ο ασώματος άνθρωπος του καρ αρχετυπικο του ειδους
Πώς δεν το είχα ανακαλύψει εγώ αυτό το θρεντ???
Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο και πιο χαλαρωτικό από ένα καλό αστυνομικό. Brain spa κι έτσι 
Candylike, respect για τη διπλωματική!
Αφού σε όλους αρέσει ο Σέρλοκ Χόλμς, μεταφέρω εδώ ποστ που έχω κάνει στο βιβλιοθρεντ.
Επίσης. Ellroy. Δυστυχώς έχω διαβάσει ελάχιστα.
Όταν όμως ακούω Ellroy σκέφτομαι τη Μαύρη Ντάλια, και το καλύτερο πράγμα που έχω διαβάσει σχετικά είναι αυτό
Steve Hodel - Ο εκδικητής της Μαύρης Ντάλιας (εκδ. Πατάκη)
Ο συγγραφέας ανατέμνει την ιστορία βήμα βήμα, καθώς φαίνεται να διαπλέκεται/ συμπλέκεται με την ιστορία του πατέρα του. Ισχυρίζεται πως ξέρει ποιος είναι ο δολοφόνος, και ομολογουμένως τα επιχειρήματά του είναι πειστικότατα. Ανατριχιαστικό βιβλίο…
http://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=18.08.2006,id=10880620
Η Αγκάθα Κρίστι για μένα γράφει πολύ ξερά… Αυτό που θέλω να πω είναι, ΝΑΙ, παρουσιάζει το μυστήριο με ένα τρόπο μοναδικό και ιδιοφυή, που όλοι οι ύποπτοι είναι εξίσου ένοχοι και αθώοι, κι εσύ τρώγεσαι από την αγωνία μέχρι το τέλος για το ποιος τελικά έκανε το έγκλημα. Παρόλα αυτά, για μένα που αναζητώ μια κάποια αισθητική σ’ αυτό που διαβάζω, μου λείπει η εμβάθυνση, το ψυχογράφημα, η λυρική περιγραφή…
… Κάτι που υπάρχει από την άλλη στον Ντόηλ, κι ας γράφει επίσης αστυνομικό μυθιστόρημα. Απλά αυτό που με “χαλάει”, τουλάχιστον στις ιστορίες του Χολμς που έχει τύχει να διαβάσω, είναι πως ορισμένα στοιχεία που οδηγούν στην τελική λύση προκύπτουν ξαφνικά στο τέλος, οπότε δεν παρακολουθείς όλη την συλλογιστική πορεία του ντεντέκτιβ από την αρχή για να μπεις στη διαδικασία να “μαντέψεις” τον ένοχο.
Όσο για τον Πόε, είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Παρόλα αυτά, τον προτιμώ στα εσωτερικά-ψυχολογικά και όχι τα αστυνομικά διηγήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως τα Εγκλήματα της Οδού Μοργκ για παράδειγμα δεν τα διάβασα ευχάριστα…
μόλις τέλειωσα το 3ο βιβλίο της σειράς του σουηδού αρνέ νταλ [ Arne Dahl ] “τυχαίο θύμα”
η σειρά περιγράφει μια ομάδα αστυνόμων, επονομαζόμενοι “ομάδα άλφα” που ασχολούνται με “διεθνή εγκληματίες”…
αυτό που με έχει κερδίσει είναι ο συνδιασμός των
-λυρικών περιγραφών
-βαθύ ψυχογράφημα των βασικών χαρακτήρων[καθώς και η εξέλιξη τους]
-κοινωνικοοικονομικοπολιτικός προβληματισμός για της εποχή μας
-αγωνία
-αναφορές σε διάσημα έργα και συσχέτιση με την ροή [το 2ο βιβλίο λέγεται misterioso από αυτο http://www.youtube.com/watch?v=Yb5G3cHObXo, το 3ο έχει συνεχείς αναφορές στο έργο του όβιδου “μεταμορφώσεις”,το 1ο κάτι έχει αλλά δεν θυμάμαι δεν θυμάμαι ]
και γενικά είναι πάρα πολύ καλογραμμένα βιβλία και κρατάν τον αναγνώστη πάνω από το βιβλίο προσφέροντάς του πολλά…
Να προτεινω τρια βιβλια?
1)Φορμολη του Arnaldur Indridason
2)Μπαμπακι Στο Χαρλεμ του Chester Himes
3)To Ξεπαστρεμα του Jim Thompson
Μετά από μια μικρή έρευνα βρέθηκα εδώ! Δεν έχω να πω τίτλους και τα σχετικά γιατί δεν έχει νόημα. Θα πω μόνο ένα όνομα. Χένινγκ Μάνκελ. Σουηδός συγγραφέας. Πραγματικά απίστευτος. Μπορεί και παρουσιάζει μέσα στο βιβλίο του και τις δύο πλευρές και του εγκληματία και της αστυνομίας. Δίνει την αίσθηση πως η αστυνομία και ο εγκληματίας αποτελούνται από το ίδιο άτομο! Το πρώτο βιβλίο της σειράς του με τίτλο “Εκτελεστές Δίχως Πρόσωπο” έχει βραβευτεί από τη Σουηδική Ακαδημία Εγκλήματος ως το Καλύτερο Σουηδικό Αστυνομικό Μυθιστόρημα. Το πρώτο βιβλίο εκδόθηκε το 1973 και παρά την εποχή, η πλοκή του βρίσκεται πολύ μπροστά σε σύγκριση με τα δεδομένα! Το βιβλίο “Ένα Βήμα Πίσω” που ήταν και το πρώτο που διάβασα, το βρήκα σε έναν πάγκο βιβλιοπωλείου ένα βράδυ και ο βιβλιοπώλης μου το πρότεινε ανεπιφύλακτα! Προσωπικά, το διάβασα μέσα σε 3-4 μέρες (πρέπει να ναι γύρω στις 400 ή 500 σελίδες, δεν θυμάμαι).
Νταξει τρελα γουστα για το τοπικ. Εχουν προταθει εδω πολλα κλασικα και μη επη, εγω με τη σειρα μου ερχομαι να προτεινω τον αμερικανο Dennis Lehane (Ντενις Λεχεην), του οποιου εχω διαβασει μονο ενα βιβλιο, το “Mystic River” (στα ελληνικα Σκοτεινο Ποταμι), το οποιο εχει ολα τα στοιχεια που χαρακτηριζουν ενα καλο αστυνομικο μυθιστορημα. Το προτεινω ανεπιφυλακτα.
Καλά Αγκάθα κρίστι και Πόε (σόρρυ δεν ξέρω πως προφέρεται σωστά) είναι κατά τη γνώμη μου κορυφαίοι και κλασσικοί.
πέρα από πολλούς καλούς τίτλους που διάβασα, όπως για παράδειγμα τη Φορμολη, και άλλους που διαφωνώ, για παράδειγμα Σέρλοκ έχω να προσθέσω το Μάρκαρη. Εμάνα μου αρέσει πάρα πολύ, δεν είναι το πιο ψηλό επίπεδο αγωνίας, αλλά μου αρέσει πολύ το στιλ και η γλώσσα του.
Λοιπον,εδω στας εξοχας,οταν εχω χρονο,διαβαζω το ‘‘Τhe Hollow Man’’ του John Dickson Carr.
Kλασικο βιβλιο,μεχρι στιγμης πολυ ενδιαφερον.
Μολις το τελειωσω,θα γραψω ολοκληρωμενη αποψη.
