η τεχνικη το feeling και οι συνθεσεις του ritchie blackmore σε purple και rainbow ειναι αυτο που με εκφραζει απολυτα…απο το wring that neck του 1968 μεχρι το ariel του 1995…
με εξαιρεση καποιες λιγες ατυχεις επιλογες ειναι ο μουσικος που γουσταρω να ακουω, και θα θελα να παιζω σαν αυτον…
Η τεχνική είναι για κάποιους εργαλείο για να εκφρασουν συναισθήματα και αυτό πρέπει να είναι σεβαστό.
Αν τώρα κάποιος δεν έχει παρά μόνο τεχνική, πρόβλημα του.
Αυτό που θέλω εγώ είναι να αφήνεται ο μουσικός ελεύθερος να εκφραστεί όπως αυτός θέλει και να μην αυτοπεριορίζεται … τώρα αν θα βγάλει συναίσθημα ή τεχνική …
Συμφωνω μαζι σου,αν και θα το λεγα αντιστροφα.Το feeling δινει βαθος στην τεχνικη.Παρολαυτα το feeling οπως ειπε και ο Texas δεν μπορεις να το μελετησεις,αντιθετα με την τεχνικη.Feeling Η το χεις εμφυτο(οι bluesades με τοσα που περνουσαν ως μαυροι τοτε που να μην εχουν:p )η για να το πιασεις σωστα το feeling μιας μουσικης πρεπει να πραγματικα να ακους πολυ,και να την νιωθεις.
αν καταλαβα καλα καποιος/καποια ειπε οτι η κιθαρα ειναι οργανο στο οποιο δεν μετραει απαραιτητα το feeling?
αν ναι, τοτε αυτο παει αυτοματως στις καλυτερες ατακες του forum…
Οι Sodom, Deicide, Slayer στις πρώτες τους δουλειές αν και άτεχνοι δεν ήταν η προσωποποίηση της επιθετικότητας?
Και για να πάμε και σε άλλα πράματα πιο χαλαρά, ο Corgan των Smashing Pumpkins αν και δεν έχει και την καλύτερη τεχνική, παρόλαυτα έχει feeling μια χαρά…
Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Και γι’ αυτό δε θα κάτσω ποτέ να λιώσω έναν ολόκληρο punk δίσκο…
Αντίθετα άλλους δίσκους μπορώ να τους λιώνω για χρόνια
Ναι αλλα στο πρωτο λες, οτι feeling χωρις τεχνικη ειναι αδυνατον να υπαρξει. Κι εγω αντιλεγω οτι ενα ολοκληρο μουσικο κινημα βασιστηκε στο motto δεν χρειαζεται να ξερεις καμια τρομερη κιθαρα για να εξαπολυσεις την οργη σου. Και δεν ηταν καθολου επιφανειακο, τουλαχιστον στις αρχες. Δηλαδη οντως το ειχαν το feeling οι punkηδες…
Απο κει και περα αμα δεν σ’ αρεσει, αυτο ειναι αλλο θεμα και δε μας πεφτει λογος…