Η Ιστορία του Νεοελληνικού Κράτους είναι απλά κορυφαίο βιβλίο, μια καυστικότατη ματιά στη σύγχρονη νεοελληνική ιστορία (απο την Επανάσταση του ‘21 ως το Πολυτεχνείο) και ο Ραφαηλίδης είναι φοβερός. Ο λόγος του είναι όντως ένα απο τα προσόντα του, αμεσότατος και με δόσεις χιούμορ εκεί που χρειάζεται. Όπως σωστά ειπώθηκε όμως, δεν είναι για όλους, καθώς λέει πολλά πράγματα έξω απ’ τα δόντια και κάποιοι εθνικόφρονες δε θα το γουστάρουν αυτό…
Μετά απο αυτό, μένοντας στον Ραφαηλίδη, προτείνω τα βιβλία Οι Λαοί Της Ευρώπης και Μυθιστορία Των Βάρβαρων Προγόνων Των Σημερινών Ευρωπαίων . Το πρώτο είναι συνέχεια του δεύτερου στην ουσία. Το θέμα τους είναι μια περιεκτικότατη αλλά ουσιαστική παρουσίαση των ευρωπαικών λαών, απο κει που τραβάνε οι ρίζες τους μέχρι τις μέρες μας. Παρόμοιο περιεχόμενο και στο Οι Λαοί Των Βαλκανίων, όπου εστιάζει πλέον στα Βαλκάνια και την ταλαιπωρημένη ιστορία τους… Όλα ακολουθούν το ύφος της Ιστορίας του, και το χαρακτηριστικό χιόυμορ του Ραφαηλίδη και τα συνιστώ ανεπιφύλακτα, όπως και όλα τα βιβλία του βασικά.
Απο κει και πέρα, απο αυτά που έχω διαβάσει, πολύ καλή (αν και εγκυκλοπαιδικού ύφους) είναι η Σύγχρονη Παγκόσμια Ιστορία απο τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, η οποία είναι εγκυκλοπαίδεια της ιστορίας (ελληνικής και ξένης) του 20ου αιώνα.
Και, όπως προτάθηκε και στο θέμα για τα βιβλία, Η Εποχή Των Άκρων του Εric Ηobsbawm θεωρείται απο τα καλύτερα παγκοσμίως βιβλία πάνω στην ιστορία του 20ου αιώνα, το οποίο δεν έχω διαβάσει ακόμα αλλά έχω παραγγείλει και επιτέλους θα διαβάσω… Το ίδιο σημαντικά θεωρούνται και τα υπόλοιπα βιβλία με τις Εποχές του (Η Εποχή Των Επαναστάσεων, Η Εποχή Του Κεφαλαίου)…
Όσο αφορά βιβλία με θέμα τους την ιστορία της τέχνης, προτείνω ένα απο τα πιο ξακουστά και δημοφιλή βιβλία του είδους, το Χρονικό Της Τέχνης του Ernst Gombrich.
Τη Μυθολογία του Τσιφόρου δε την έχω διαβάσει, αλλά με αυτά που έχω ακούσει έχει μπει στη λίστα στάνταρ…
Εξαρταται πως θεωρεις το κανονικο ιστορικο βιβλιο.
Θελω να πω, ΕΙΝΑΙ ιστορικο βιβλιο αλλα δεν λεει αυτα που λενε τα “κανονικα” ιστορικα βιβλια οπως αυτα του Λυκειου…
Πάντως ο Κόσμος της Σοφίας είναι όντως πολύ καλή εισαγωγή στην ιστορία της φιλοσοφίας, παρά το απλό, σχεδόν παιδικό του ύφος… Ειδικά απο το σημείο που μπαίνει στον μεσαίωνα και μετά, ως το τέλος, είναι πολύ ενδιαφέρον και διαβάζεται αχόρταγα…
Η καλύτερη εισαγωγή στην ιστορία της φιλοσοφίας που έχω διαβάσει πάντως είναι το Philosophy: The Power Of Ideas των Brooke Noel Moore και Kenneth Bruder. Δε νομίζω πως υπάρχει στα ελληνικά βασικά, αλλά ακόμα και στα αγγλικά διαβάζεται πολύ άνετα, καθώς είναι εξαιρετικά γραμμένο και γλαφυρότατο. Καταπληκτικό βιβλίο, ανατρέχει στη φιλοσοφία απο τους προσωκρατικούς ως τους σημαντικότερους φιλοσόφους του 20ου αιώνα, καλύπτει ως και την ανατολική σκέψη, τη φεμινιστική και εκείνη του Τρίτου Κόσμου, με βιογραφίες, περιλήψεις, σκιτσάκια… το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους φιλομαθείς
Ξεκινησα την εποχη των ακρων του Hobsbawm. 750 σελιδες κοντα αλλα που θα παει. Ασχολειται με την ιστορια του “συντομου 20ου αιωνα” οπως αποκαλει o Hobsbawm την περιοδο μεταξυ 1914-1991.
Κατι ειδα για κοσμο της σοφιας… τα περισσοτερα παιδια της θεωρητικης στη Β λυκειου στο σχολειο μου κυκλοφορουν μ’ αυτο. Τους το προτεινει ενας φιλογογος. Το εχω και ισα που το χω ξεφυλισσει.
Και για εποχη των ακρων ειδα κατι (θα γραφα αλλωστε). Το διαβαζει μια φιλη μου. Απ’ οτι μου χει πει γαμ*ει.
Απο ιστορικα βιβλια μονο οτι εχει να κανει με αρχαια Ελλαδα. Πολλα για μυθολογια εχω διαβασει επισης, αν μετρανε.
Ενα συμπαθητικο βιβλιο ειναι το “Οι 100 καλυτεροι στρατηγοι ολων των εποχων”. Το εχει γραψει ενας Αμερικανος, ο Michael Lee Lanning, καπως ετσι. Ωραιο. Ε και φυσικα το 10 μερες που συγκλονισαν τον κοσμο του Τζον Ριντ. Αμερικανος γραφει για την επανασταση των Μπολσεβικων και ειναι και αντικειμενικος (ουαου :Ρ)
το διαβασα το περασμενο καλοκαιρι και μαρεσε αρκετα , διαβασα πολυ ενδιαφεροντα πραματα που δεν ηξερα
με χαλασε πολυ ομως σε μερικα σημεια
γενικα προτεινεται σε οσους αρεσει η στρατιωτικη ιστορια
γενικα στρατιωτικη ιστορια και μυθολογια (καψιμο) διαβαζω πολυ
αλλα δυστυχως εχω πολυ καιρο να διαβασω κατι
Eγω μολις ξεκινησα το Everyday Stalinism, της Sheila Fitzpatrick απο Oxford University Press…
Μέσα απο διαφορες πηγες, που ηρθαν στο φως υστερα απο την πτωση της Σοβιετικης Ενωσης, καταγραφει την καθημερινή ζωή στην Σοβιετική Ενωση, επι Σταλιν, την δεκαετια του 1930 , και πως σημαντικα γεγονοτα όπως η επεκταση των κολεκτιβοποιησεων, η βιομηχανοποιηση, η καταργηση της Νεας Οικονομικης Πολιτικης και οι Δικες της Μοσχας, επηρεασαν τη ζωη των απλων ανθρωπων.
Η Sheila Φιτζπατριψκ, θεωρειται απο τα μεγαλυτερα ονοματα στον τομεα της Ιστοριας της Σ.Ε.
Όσο αφορά εμένα, να ξαναπροτείνω (μια που ταιριάζει και με το θρεντ) το δίπτυχο Η Ιστορία Της Ομορφιάς και Η Ιστορία Της Ασχήμιας, την επιμέλεια των οποίων (και κατά πολύ τη συγγραφή) την έχει κάνει ο Ουμπέρτο Έκο.
Δύο απλά καταπληκτικά βιβλία, γεμάτα πλούσιες εικόνες και αποσπάσματα απο πηγές, γύρω απο τις αντιλήψεις των ανθρώπων (κυρίως των φιλοσόφων, των λογοτεχνών και των καλλιτεχνών) γύρω απο το τι θεωρείται όμορφο και τι οχι, απο την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. H Ομορφιά όπως πέρασε στην Τέχνη, τη Λογοτεχνία και την Φιλοσοφία.
Ειδικά η Ιστορία της Ασχήμιας ήταν το κάτι άλλο, πραγματικά. Αναφέρεται ανάμεσα σε άλλα σε θέματα όπως η Κόλαση και ο διάβολος, η Ασχήμια κατά την Αρχαιότητα, η επιτηδευμένη “ασχήμια” της μοντέρνας τέχνης, η εξιδανίκευση του άσχημου και του περιθωριακού κατά τον ρομαντισμό, η ιστορία των τεράτων (απο τα μυθικά τέρατα των αρχαίων ως τα σύγχρονα κινηματογραφικά τέρατα τύπου κινγκ κονγκ), η ασχήμια των μεγαλουπόλεων όπως πέρασε μέσα απο τις πηγές του 19ου αιώνα, το ανοίκειο και οι ιστορίες τρόμου, ψευδοεπιστήμες τύπου φυσιογνωμική - που προσπαθούσαν απο τα χαρακτηριστικά του προσώπου να κατανοήσουν τα “εγκληματικά ένστικτα” του άλλου -, διακρίσεις και ρατσισμός, τα πάθη του Χριστού και των μαρτύρων και η απεικόνιση της ασχήμιας των βασανιστηρίων, η πολιτική προπαγάνδα και η απεικόνιση του Εχθρού ως “Τέρατος” και άλλα πολλά.
Το γενικό νόημα του βιβλίου (έχοντας το ήδη διαβάσει 3 φορές!) είναι απλό: Η ασχήμια δεν είναι απαραίτητα ταυτισμένη με το “κακό”, αντίθετα, μερικές φορές το κακό βρίσκεται εκεί που δε το περιμένει κάποιος. Και το κακό δεν είναι απαραίτητα “εκεί έξω”, αλλά ενδεχομένως υπάρχει ως δυνατότητα μέσα σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά…
Μ’ αρέσει πολύ η Ιστορία αλλά (προσπαθώ να) προσέχω πολύ τις πηγές μου, γιατι είναι ένας τομέας που η παραπληροφόρηση και οι προπαγανδιστικές απόψεις αφθονούν.
Προτιμώ τα Ιστορικά βιβλία της “Εκδοτικής Αθηνών”, είναι ό,τι αντικειμενικότερο έχω βρει σε ελληνική έκδοση. Τα τελευταία χρόνια εμπιστεύομαι (μέχρι ενός σημείου) τη wikipedia για να ενημερωθώ για γεγονότα της νεότερης Ιστορίας (τελευταίες 2 δεκαετίες δλδ)
Αν και βρίσκω την πολιτική ιστορία εν γένει βαρετή, και προτιμώ την Πολεμική και στρατιωτική ιστορία, διαλέγω και εγω το wiki. Κυρίως για θέματα 1ου και 2ου Π.Π., καθώς και για μεμονωμένα περιστατικά του μεσαίωνα. Βασικά τρελαίνομαι για λεπτομέριες, άγνωστες στο περισσότερο κόσμο, όπως π.χ. το γεγονός ότι πολλά κάστρα την Ουαλία, είναι υαλοποιημένα απο την φωτιά της μάχης επειδή τα υλικά τα οποία είχα χτιστεί ήταν απο ψαμιτικά πετρώματα, πράγμα που βοηθούσε στην υαλοποίηση σε μεγάλες θερμοκρασίες.
Όσοι απο σας αρέσκεστε στην ανάγνωση ιστορίας μέσα απο όλα τα κυριότερα γεγονότα, σε στυλ άρθρων εφημερίδας, με “ρεπορτάζ” σα να ζούσατε το γεγονός εκείνη τη στιγμή, και με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, τσεκάρετε το ογκώδες Χρονικό του 20ου αιώνα (εκδόσεις Δομική)…
Το βιβλίο καταγράφει σε στυλ ρεπορτάζ όλα τα σημαντικά γεγονότα του εικοστού αιώνα, για κάθε μήνα του ξεχωριστά. Εδώ και κει συναντάει κανείς και βαθύτερες αναλύσεις, κάνοντας το ένα απολαυστικό ανάγνωσμα. Συν το οτι καλύπτονται τα πάντα (πολεμικά, πολιτική, σπορ, τέχνες, κλπ), συν η πλάκα που έχει να μπορείς να δεις τι συνέβαινε την ημερομηνία που γεννήθηκες σε όλη τη διάρκεια του αιώνα…
Ένα τέτοιο έργο βέβαια είναι ακριβό, ανάλογα με τις εγκυκλοπαίδειες… Το έχω τσεκάρει πάντως στο Μοναστηράκι, όπου και φαντάζομαι θα ναι σε πολύ χαμηλότερη τιμή…
πολύ καλό βιβλίο.2 φορές το έχω διαβάσει,πραγματικά αξίζει τη προσπάθεια, να και έχει μερικά μαθηματικά λίγο δύσκολα μπορείς να τα προσπεράσεις χωρίς να σου χαλάσουν την ιστορία…
Σωστος ο Ελανορ.
Γουσταρω πολυ να διαβαζω ιστορικα βιβλια. Προσφατα εγινα μελος ενος συνεκδοτικου οργανισμου που μου δινει εκπτωση για καθε λογης βιβλια οποτε σκοπευω να αρχισω να διαβαζω λιγο περισσοτερο τωρα που εχω χρονο. Με με τη συνδρομη μου μου εδιναν να διαλεξω αναμεσα σε διαφορους τομους με διαφορα θεματα.
Πηρα μια σειρα απο 3 βιβλια με τιτλο Τime Life 20ος αιωνας με θεμαι τις κοινωνικο-πολιτικες εξελιξεις και τους πολεμους του αιωνα και εχω πεσει πανω του με τα μουτρα.
Θελω να παρω και μερικα βιβλια που να επικεντρωνονται κοντα στο Μεσαιωνα (απο το τελος της Ρωμαικης αυτοκρατοριας μεχρι το Διαφωτισμο) που ειναι περιοδος για την οποια μ’αρεσει πολυ να διαβαζω (μεταλ πραματα 8))
Αν εχει κανεις καμια καλη προταση, ειναι ευπροσδεκτη
