ρε οταν είμαστε μικροί, κάνουμε τον σταυρό μας εξω απο την εκκλησιά εξαιτίας ενοχών/φόβων.!! άμα δεν κάνω τον σταυρό μου κατι θα πάθω
Δηλαδή;
μικρός, έξω από την εκκλησία, προσπαθούσα να χτυπήσω την καμπάνα χωρίς να με δει κανένας, αλλά είχε ακριβώς δίπλα περίπτερο γαμώ την τύχη μου.
Mα ειναι ενα απο τα πραγματα πανω στα οποια στηριζεται η χριστιανικη πιστη. Στο τι θα σου κανει ο θεουλης αν δεν εισαι καλος και υπακουος οπαδος. Εδω εχουμε θεο που λεει οτι εχεις ελευθερη βουληση αλλα αν ελευθερα διαλεξεις να μην τον πιστευεις, θα υποφερεις αιωνια. Δεν φταινε οι πιστοι (εκτος απο το οτι ακομα ακολουθουν αυτο το δογμα). Ο τρομος της οργανωμενης θρησκειας φταιει, που για να κρατησει τους οπαδους συσπειρωμενους και να μην σκορπισουν εχοντας ο καθενας ελευθερα τη δικη του προσωπικη πιστη, εχει βαλει κανονες τυπου “λοιπον παιδια, ειμαστε χριστιανοι και πιστευουμε σε αυτο, αυτο και αυτο. Αυτοι που ξεφευγετε ειστε αιρετικοι και θα σιγοψηνεστε αιωνια”. Ο θεος εχει χιλιες δυο απαιτησεις απο τους πιστους του. Ουε σε οποιον παραστρατησει.
Ολα αυτα ξαναλεω στην χριστιανικη πιστη. Προσωπικα αν πιστευα στο θεο, θα ημουν ντεϊστης. Η ιδεα και μονο οτι ενα θειο ον που εχει δημιουργησει τα παντα, νοιαζεται αν εγω προσευχομαι το βραδυ ή αν τρωω κρεας τη σαρακοστη μου φερνει γελια. Παρ’ολα αυτα, σε κατι τετοια βασιζεται η εκκλησια για να κραταει τους οπαδους της απο κατω της.
Ο αθεισμός με έχει βοηθήσει όχι τόσο σε φιλοσοφικό επίπεδο, αφού στις φιλοσοφίες όλοι καλοί είμεθα, όσο σε ουσιαστικό, ψυχολογικό επίπεδο.
Με έκανε να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και να αισθάνομαι δυνατός και ανεξάρτητος, … να αντλώ δύναμη από εμένα… και να ξεπερνώ μόνος τις δυσκολίες.
Παρόλαυτα, δεν έχουν διαλέξει όλοι οι άνθρωποι τον ίδιο δρόμο. μεταξύ τους στενοί μου συγγενείς …φίλοι…γνωστοί… σχεδόν το 90% όσων ξέρω.
Δεν παραδέχομαι λοιπόν την ύπαρξη του θεού(φιλοσοφικό)…
απλά… δεχομαι την δύναμη της ιδέας της ύπαρξης του ως το ποιό δυνατό κίνητρο για έναν άνθρωπο στον πλανήτη( πες για να φτάσουν τους στόχους τους σε επαγγελματικό επίπεδο, μέχρι και να ξεπεράσουν μια τρομερή ασθένεια)
Με ένα μεγάλο [B]ΟΜΩΣ[/B]:
Αυτά 
Συμφωνώ απόλυτα σε καποια σημεία και ειδικά στο κομμάτι αυτό:
Ομως δε θα’ θελες το ίδιο να ισχύει και για όλους τους άλλους συνανθρώπους σου και αυτούς τους κοντινούς σουυ που αγαπάς?? πως μπορεις να ενθαρυνεις μια τετοια ψευδαισθηση δηλαδη??? Γιατί να μη τους μιλησεις, ακομη και σκληρα για παραδειγμα, και αντιθετα στο ονομα της προσωπικης “ελευθεριας” τους να τους “σεβαστεις”???
στον φόβο βασίζεται η εκκλησία και οι παπάδες.και εγώ πιστεύω αλλά δεν φοβάμαι μήπως με κάψει ο θεός αν δεν κάνω το σταυρό μου όταν περνάω από εκκλησία.η πίστη είναι κάτι εντελώς προσωπικό και δεν χρειάζεται να μπαίνουν τρίτα άτομα (εκκλησία)
ώστε να βάζουν κανόνες.
εξάλλου ένα από τα πράγματα που διδάσκεται στον χριστιανισμό είναι οτι δεν υπάρχει ο θεός-τιμωρός όπως πολλοί πιστεύουν.
Δεν παει ετσι ρε συ worst. Και οι Χριστιανοι μπορει να θελουν το ιδιο για ολο τον κοσμο, να πιστευουμε ολοι δηλαδη στον ιδιο θεο. Και το θελουν. Και δες τι κανουν γι’αυτο. Προσυλητιζουν μωρα στη θρησκεια τους με την δικαιολογια οτι κατα τη δικη τους πιστη, αν ενα μωρο πεθανει αβαπτιστο, δε θα μπει στον παραδεισο (οτι να’ναι).
Και οι γονεις μου ηθελαν για εμενα να ειμαι χριστιανος και μου εκαναν το ιδιο. Αλλα δεν το εκτιμαω. Δεν θα πετυχεις αυτο που θες αγνοωντας την προσωπικη ελευθερια των αλλων. Βασικα, δεν ΠΡΕΠΕΙ να το αλλαξεις εσυ. Κι εγω θα ηθελα να ζω σε μια κοινωνια χωρις τετοιες αυταπατες αλλα δεν ειναι δικη μου δουλεια να φτασω την κοινωνια σε αυτο το σημειο με “τη βια”. Ετσι γινεσαι σαν τις αλλες θρησκειες. Αυτο πρεπει να γινει απο μονο του και μονοι τους οι ανθρωποι να συνειδητοποιησουν τι ειναι σωστο και τι οχι. Δουλεια του αθεισμου δεν ειναι να “προσηλυτιζει”, γιατι δεν ειναι θρησκεια.
Original, στην πρωτη παραγραφο σου συμφωνω 100%.
Στη δευτερη παλι, με κανεις να απορω αν εχεις διαβασει μια διαφορετικη βιβλο απο αυτη που εχω διαβασει κι εγω :?
Με ολα τα παραπανω ειπα να το ψαξω λιγακι και βρηκα ενα κειμενο της Emma Goldman.
http://www.vrahokipos.net/old/theory/atheism.htm
να και ενα αποσπασμα
“Η ιδέα των Θεών προέρχεται από τον φόβο και την περιέργεια. Ο πρωτόγονος άνθρωπος, ανίκανος να καταλάβει τα φαινόμενα της φύσης και παρενοχλημένος από αυτά, έβλεπε σε κάθε τρομακτική εκδήλωση κάποια απειλητική δύναμη κατευθυνόμενη ρητά ενάντια σε αυτόν· και δεδομένου ότι η άγνοια και ο φόβος είναι οι γονείς κάθε προκατάληψης, η ενοχλημένη φαντασία του πρωτόγονου ατόμου ύφανε την ιδέα των Θεών.”
Δεν είπα απαραίτητα να επιβληθώ προσωπικά εγώ σε κάποιον. Τη γνώμη μου σίγουρα θα του την πω και χοντρα, αλλα δεν εχω σκοπο ουτε πλυση εγκεφαλου να κανω σε καποιον, ουτε να προσυλητισω. Εχει διαφορα να του εκθεσεις απλα την αποψη σου, με επιχειρηματα, και αλλο να του κανεις ψυχολογικο πολεμο.[B] Απο κει και πέρα μέσα και θεσμοι που κάνουν αυτο ακριβώς το οποίο λες, πιστευω πως πρεπει να χτυπηθουν απο μας[/B]
Και αυτο πολυ σωστο. Το εχω ξαναγραψει στο παρελθον. Ο αρχαιος ελληνας, αδυνατωντας να κατανοησει τον κεραυνο, τον προσεδιδε ως ιδιοτητα στο θεο Δια και τον θεωρουσε την οργη του κλπ. Βεβαια μετα ανακαλυψαμε τον ηλεκτρισμο… Παρα τη σοφια των αρχαιων, η αγνοια τους σε πραγματα που ξερουμε σημερα τους εκανε να στραφουν στους θεους για να δωσουν εξηγησεις.
Αν μια μερα καταφερουμε να δωσουμε μια επιστημονικη εξηγηση στο πως μπορει να εχει δημιουργηθει το συμπαν και η ζωη χωρις το Ευφυες Σχεδιο, ποιο θα ειναι το στηριγμα του Θεου?
Ισως γι’αυτο η εκκλησια ειχε χεστει πανω της με το πειραμα που θελουν να κανουν στο CERN :roll:
Σε αυτο συμφωνω. Τετοιες “παραδοσεις” συντομα θα ειναι παρανομες αν θελουμε να λεμε οτι ζουμε σε μια συγχρονη και λογικη κοινωνια που σεβεται την προσωπικη ελευθερια και τα δικαιωματα του καθενος.
όχι για να είμαι ειλικρινής δεν με ενδιαφέρει καν!
Είναι αυτό που λένε οι φίλοι πας οι Άγγλοι, whatever works for them.
Και σαφώς δεν πιστεύω πως είναι ανόητοι που σκέφτονται με αυτό τον τρόπο! Ίσα ίσα είναι πολύ καλοδεχούμενο από την πλευρά μου το δικό τους “πιστευώ” και αν μην τι άλλο είναι μέρος της προσωπικότητας τους.
Δηλαδη αυτο:
:)
Ο καθένας μπορεί να πιστεύει σ’ αυτό που θέλει. Είναι ελεύθερος, στην τελική, να διαχειρίζεται τον προσωπικό του χρόνο, όπως νομίζει αυτός καλύτερα. Κάτι που εσύ το θεωρείς ‘‘χάσιμο χρόνου’’ για κάποιον άλλον μπορεί να ναι πολύ σημαντικό. Εσύ για τους δικούς σου λόγους μπορεί να μη θέλεις να ασχοληθείς μ’ αυτό ή κατά την γνώμη σου να μη σου προσφέρει κάτι ή ξέροντας πώς δε θα το δείς ή αισθανθείς να το απορρίπτεις ή ή κτλ. Για τον χ μπορεί όμως να ναι όλη του η ζωή. Δεν κρίνω αυτούς που αφιερώνουν τη ζωή τους σ’ αυτό…ίσα-ίσα τους παραδέχομαι που στηρίζουν αυτή τους την επιλογή και πάντα αναζητούν το ‘‘κάτι παραπάνω’’. Ορισμένοι μάλιστα αντλούν δύναμη από την ιδέα αυτή, την ‘‘ιδέα του Θεού’’. Δεν τους κατηγορώ ότι ζουν σε μία αυταπάτη, γιατί ούτε γω ούτε κανείς μπορεί να γνωρίζει εν τέλει αν υπάρχει κάτι ή όχι πέραν αυτού που βλέπουμε και μπορούμε να αντιληφθούμε. Τώρα, οι υποθέσεις και οι λογομαχίες για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός είναι το λιγότερο αστείες. Και τέλος, (γιατί μακρυγορώ πάλι) δε μπορεί να μιλάμε για ‘‘ελεύθερη επιλογή’’ όταν δε μπορούμε να σεβαστούμε τις επιλογές του άλλου -αρκεί βεβαίως να μην ξεχνάει από που ξεκίνησε (εδώ ήθελα να καταλήξω βλέποντας το παραπάνω βιντεάκι), γιατί παύει να ναι ο εαυτός του.
Αστειάκι…
Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω:)
Παιδιά σοβαρευτείτε λίγο και κοιτάξτε γυρω τον περιβόητο έλληνικό χριστιανικό λάο. Πόσοι είναι αυτοί που στ’ αλήθεια το κάνουν αυτό, πόσοι είναι αυτοί που νομίζουν ότι το κάνουν, πόσοι είναι αυτοί που το προσπαθούν ολη τους τη ζωη επειδή έτσι τους έχει πει κάποιος -και δε το κανουν-, πόσοι γενικά (δε περιμένω αριθμο στην απαντηση :P). Έχω ένσταση και γιατί να το κάνουν οι λιγοστοί που το κάνουν και να μη κανουν τα οσα ειπε ο L.eye, αλλά τέlλοσπαντων είναι μάλλον κάτι πέρα από μένα, που δε μπορώ να το κατανοήσω, οποτε και θα τους αφησω στην τυχη τους (οπως προτεινετε οι περισσοτεροι). Δυστυχώς δεν εχω τωρα χρονο για να συνεχισω την κουβεντα.
Worst Enemy υπάρχουν και άνθρωποι που επικαλούνται ‘‘αυτόν το Θεό’’ σε δύσκολες στιγμές ή καταστάσεις. Και είναι καλύτερα να βασίζεις τις ελπίδες σου κάπου, παρά να ‘‘παραδίδεις τα όπλα’’ και να αφήνεσαι στην τύχη σου. Η διαφορά είναι (ξέχασα να το επισημάνω πριν) ότι δεν πιστεύουν, θέλουν όμως να πιστεύουν και προσπαθούν να το κάνουν. Άρα; Αντλούν δύναμη και θάρρος από τη σκέψη αυτή. Έχει τύχει να μιλήσω με ανθρώπους, που το είχαν ανάγκη να πιαστούν από κάπου. Η ιδέα αυτή είναι η κινητήριος δύναμή τους. Δεν είμαι κατά - όσο κι αν αρνούμαι να δεχτώ την υπάρξη κάποιας ανώτερης δύναμης στη ζωή μας - διότι ίσως κάποια στιγμή μπορεί να θέλω κι εγώ να στηριχτώ από κάπου για να συνεχίσω τη ζωή μου ή έχοντας κίνητρο την πίστη μου να παλέψω για αυτήν. Για αυτό η σκέψη αυτή της παραδοχής της ιδέας της ύπαρξης του Θεού, δε μου φαίνεται τόσο παράλογη ή χαζή, διότι είναι στη φύση του ανθρώπου να στηρίζει τις ελπίδες του ή να αποδίδει τις κακοτυχίες του κτλ σε κάποια θεία δύναμη. Και για αυτό μην σας ακούγεται ‘‘ηλίθιο’’…διότι κάποιοι βασιζόμενοι στην πίστη τους κατάφεραν να προχωρήσουν, να ξεπεράσουν κάποια άσχημη κατάσταση ή να την αποδεχτούν.
Eγω παλι αυτο το βλεπω σαν μοιρολατρεια. Οταν ερχονται τα δυσκολα ολοι κοιτανε ψηλα και προσευχονται. Δεν ειναι παραδοση οπλων αυτο που λες. Ειναι ακριβως το αντιθετο. Μην πιστευοντας στο θεο, βασιζεσαι πιο πολυ στις δικες σου δυναμεις και δεν περιμενεις τον απο μηχανης θεο. Αντιθετα, ειναι οι πιστοι αυτοι που τα παρατανε και βασιζονται στο θεο για να τους γλιτωσει απο τα δυσκολα. “Συν Αθηνά και χειρα κινει” λεγανε παλια. Οσες προσευχες και να κανεις, αμα δεν κουνησεις τα χερια σου να κολυμπησεις, θα πνιγεις.
Ισχύει κι αυτό που λες. Γιατί πάντα όταν γράφω σε τέτοια θρεντ έχω υπόψην μου κάποια περιστατικά και με βάση αυτά τεκμηριώνω την άποψή μου; Αναφερόμουν σε άλλες περιπτώσεις. Τέλος πάντων. Αυτό που λες έχει λογική, αν και πιστεύω ότι πιο καλά θα ταν ναι μεν να πιστεύουμε κάπου, ώστε να παίρνουμε δύναμη να παλεύουμε (το γραψα κιόλας), αλλά να μην ξεχνάμε ότι στην τελική εμείς θα πρέπει να προσπαθήσουμε για την καλυτέρευσή μας. Ουσιαστικά, δεν είπα κάτι αντίθετο απ’ότι είπες εσύ… Όταν όμως πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι -ας μην τα ξαναγράφω- ελπίζουμε και όσο ελπίζουμε παίρνουμε θάρρος και αγωνιζόμαστε…
Καλά όλα αυτά που λέμε, αν και πιστεύω ότι δεν πολυκολλάνε με το συγκεκριμένο θρεντ…πιο πολύ στην πίστη κολλάνε…
Για μενα αυτα που ειπαμε ηταν εντελως αντιθετα. Βασικα δεν μπορω καν να καταλαβω πως καποιος παιρνει δυναμη απο τον Θεο για προβληματα στη ζωη του. Δηλαδη οταν σε χωριζει η γκομενα ξερω γω ή αν χρωστας τα μαλλιοκεφαλα σου στις τραπεζες και πειναει η οικογενεια σου, σκεφτεσαι το Θεο και λες “πρεπει να βρω δυναμη να το ξεπερασω” ή απλα παλευεις με τα δικα σου κινητρα?
Μου φαινονται πραγματα εντελως ασχετα μεταξυ τους.
Αληθεια πιστευω παντως πως μια κοινωνια στην οποια οι ανθρωποι δεν θα βασιζονταν σε ανωτερες δυναμεις και ψευδαισθησεις, θα προοδευε 100 φορες πιο γρηγορα. But that’s just me.
Κατάλαβα λάθος μάλλον. Βασικα, επειδή τελευταία ‘‘έφαγα γερά χαστούκια’’ ήθελα να βρω τη δύναμη να πιστέψω κάπου και αφορμώμενη από κει(τα περιστατικά που λέγαμε) έγραψα ό,τι έγραψα. Δε θα βγάλουμε άκρη λοιπόν…εσύ μιλάς γενικά για τα προβλήματα της ζωής, ενώ εγώ αναφερόμουν σε συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά ας μην το αναλύσω γιατί θα βγω εκτός θέματος. Ίσως τελικά να χεις και δίκιο, ότι δηλαδή οι θρησκείες και τα διδάγματά τους μας αφήνουν πίσω, μας περιορίζουν κατά κάποιον τρόπο και μας στερούν, ουσιαστικά, το να επιλέγουμε ελεύθερα (π.χ. δεν είναι σωστό να κλέβουμε ξέρωγω, κι αν το κάνουμε θα μας τιμωρήσει ο [U]τιμωρός[/U] Θεός ή αν πάλι κάνουμε μία καλή πράξη -όχι επειδή το νιώθουμε φυσικά- θα μας επιβραβεύσει ο [U]δίκαιος[/U] Θεός σε κάποια άλλη ζωή κτλ / κοινός παρονόμαστης: ο φόβος, το δέος, η υποταγή). Εντωμεταξύ είναι ‘‘κουλό’’ από τη μία να μιλάμε για ελευθερία επιλογών (υποτίθεται -αν κάνω λάθος διόρθωσέ με- ότι είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε στην τελική όμως γινόμαστε δέσμιοι των επιλογών μας αυτών) και από την άλλη να μας τιμωρεί ή να μας επιβραβεύει για αυτές. Τέλος πάντων, άποψή σου ότι δεν βοηθάει…αλλά κάποια στιγμή ίσως και να ναι η μόνη διέξοδος του ανθρώπου και το λέω γιατί το χω βιώσει κι αυτό μέσω άλλων.
…