Τι να κάνω ρε Παντελή. Πρέπει να προσλάβω τον Rod Smallwood 
Γιατί το πήρες προσωπικά? Και γιατί νομίζεις οτι σε χαρακτήρισα αδαή? Δεν λέω προσωπικές απόψεις, γεγονότα είναι, όπως η επιστήμη. Είτε τα πιστεύεις είτε όχι αυτά ισχύουν. Κρίμα που αναφέρεις τον αινστάιν ώς μειωτικό χαρακτηρισμό, αν θα έπρεπε να εξυμνείς κάποιον αυτός είναι. Αυτό μήπως δείχνει το δικό σου επίπεδο?
Τέλος, αφού είσαι και επιστήμονας θα έπρεπε να έχεις ΗΔΗ καταλάβει οτι οι θρησκείες είναι ανθρώπινο δημιούργημα, το ότι επιλέγεις να το αγνοείς δεν το αναιρεί. Επίσης δεν επιτίθεται κανένας στην πίστη σου αλλά στο λάθος της λογικής σου. Αναρωτήθηκες ποτέ αν θα μπορούσες να αποδεχτείς την αλήθεια ΑΛΛΑ να συνεχίσεις να πιστεύεις σε ότι σε εμπνέει αφού είναι καθαρά προσωπικό?
Έχεις διαβάσει παλιότερα κείμενα (αρχαίων Ελλήνων ,Αιγυπτίων κτλ )που περιγράφουν πάνω κάτω τα ίδια με τα “ιερά” χριστιανικά κείμενα σχετικά με θεογονίες, Μεσσίες,σταύρωση, ανάσταση, συμβολισμοί (πχ τριαδικό δόγμα)Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα κτλ? Όλα αυτά χιλιάδες χρόνια πριν την δημιουργία του χριστιανισμού (βλέπε Οικουμενικές Σύνοδοι) Μην με παρ εξηγείς απλά ρωτάω για την κουβέντα
Ριχνω το επιπεδο 
Στα Τάρταρα όμως! Και το χειρότερο είναι ότι στα σχόλια υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν ή υπεραμύνονται με την γνωστή καραμέλα…“άμα δεν καταλαβαίνετε, μην σχολιάζετε”
1 Like
Γεια, διάβασα κι εγώ την παραπάνω συζήτηση η οποία (άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ με αυτά που γράφονται) αποτελεί, επιτέλους, μία όαση σε αυτό το forum που κατά 90% αποτελείται από ανούσια post και ακατάσχετο spamming. Με αυτό δε θέλω να πω ότι όποιος μιλάει για μουσική και όχι για πολιτικά π.χ. είναι χαζός ή κάτι τέτοιο. Υπάρχουν, ευτυχώς, ακόμα users που κάνουν λίγα και μετρημένα post στα μουσικά threads και χαίρεσαι να τους διαβάζεις γιατί μπορούν και καταθέτουν μία συγκροτημένη άποψη. Δυστυχώς, από τη στιγμή (πριν 2 χρόνια τέτοιο καιρό, αν δεν κάνω λάθος; ) που το forum πήρε τη σημερινή του μορφή έπεσε δραστικά το επίπεδο και η ποικιλία των συζητήσεων και νομίζω ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτήν τη μορφή που παραπέμπει σε chatroom και όχι σε forum. Νομίζω ότι όσοι υποστήριζαν αυτήν την άποψη τότε έχουν επιβεβαιωθεί πανηγυρικά, αλλά δεν ξέρω κατά πόσον αυτό έχει κάποια σημασία πλέον. Άσχετα με το θέμα μας όλα αυτά, αλλά ήθελα (για άλλη μία φορά) να τα πω, κι ας πάνε στο βρόντο.
Τώρα στην όλη παραπάνω συζήτηση δε βρίσκω κάποιο νόημα να καταθέσω μία συνολική άποψη περί θεού, θρησκείας κλπ., όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά γιατί τα έχουνε πει ήδη διάφοροι users και τώρα και παλιότερα, και δε νομίζω ότι έχω να προσφέρω κάτι καινούριο. Οπότε ήθελα απλά να σχολιάσω 2-3 σημεία που μου κίνησαν το ενδιαφέρον:
1.Νομίζω ο Παντελής ήταν, δεν είμαι σίγουρος, που είπε κάτι του στυλ “είναι υποκριτικό να είσαι άθεος αλλά να εκμεταλλεύεσαι τις θρησκευτικές αργίες” κλπ., κάτι που αν θυμάμαι καλά το είχε ξαναπεί στο παρελθόν (μπορεί να κάνω λάθος, βέβαια, και να ήταν άλλος user). Βρίσκω εντελώς λανθασμένη αυτήν τη θέση και θα εξηγήσω γιατί.Οι θρησκευτικές αργίες, οι εθνικές αργίες κλπ., όσον αφορά τους εργαζόμενους (ή έστω την πλειοψηφία των εργαζόμενων -δέχομαι ότι μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που εκείνη τη μέρα δεν ξεκουράζονται αλλά δίνουν όλη τους την ενεργητικότητα στο να εκπληρώσουν τις θρησκευτικές/πατριωτικές τους υποχρεώσεις, αλλά πόσοι να είναι αυτοί; ) δεν είναι τίποτα άλλο από το προφανές: μία ευκαιρία να γλιτώσουν δουλειά! Και δεν το λέω με καθόλου καταδεικτικό τρόπο αυτό, αντιθέτως θα πρέπει να είμαστε όλοι χαρούμενοι που ακόμα νιώθουμε σαν άνθρωποι και όχι σαν ρομπότ. Που θα χαρούμε, δηλαδή, όταν το αφεντικό μας αφήσει να φύγουμε νωρίτερα από τη δουλειά, που θα εκμεταλλευτούμε όλες τις άδειες που δικαιούμαστε (αρρωστήσουμε-δεν αρρωστήσουμε), που μονίμως προσπαθούμε να ξεκλέβουμε χρόνο για λουφάρουμε με συναδέλφους (εννοείται όταν αυτό δε γίνεται εις βάρος άλλων συναδέλφων που “φορτώνονται” τη δικιάς μας τεμπελιά) κλπ. Ε λοιπόν οι αργίες, θρησκευτικές, εθνικές, Κυριακάτικες (που κι αυτές πλέον πάνε καταργηθούνε), δεν είναι τίποτα άλλο από μία ευκαιρία να τεμπελιάσουμε και με το γράμμα του νόμου, να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας, στους αγαπημένους μας ανθρώπους, να ξεφύγουμε, ρε παιδάκι μου, από την πίεση του αφεντικού, από τα γαμωσταυρίδια, από τα deadlines, από το άγχος. Όλοι εμείς, λοιπόν, που στις αργίες καθόμαστε σπίτια μας, δεν το κάνουμε ούτε γιατί είμαστε θρησκευόμενοι (κάποιοι μπορεί να είναι -αυτοί ξυπνάνε νωρίς-νωρίς μη χάσουν και τη λειτουργία) ούτε γιατί είμαστε πατριώτες (κάποιοι μπορεί να είναι -αυτοί ξυπνάνε και νωρίς-νωρίς μη χάσουν την παρέλαση). Το κάνουμε γιατί είμαστε εργαζόμενοι και θέλουμε να ξεκουραστούμε. Τόσο απλά.
Κάτι που δεν είναι πολύ γνωστό, αλλά έχει ενδιαφέρον και άπτεται του θέματος, είναι το εξής: όταν το 1936, εν μέσω του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, η κυβέρνηση της επαναστατημένης Βαρκελώνης (που τότε αποτελούνταν από όλο το αντιφασιστικό μπλοκ με τη συμμετοχή κομμουνιστών, αναρχικών κλπ.) κολεκτιβοποίησε τα εργοστάσια και τις δημόσιες υπηρεσίες βρέθηκε μπροστά στο εξής πρόβλημα: οι εργαζόμενοι (γιατί εργαζόμενοι παρέμεναν ακόμα, κι ας είχε “απελευθερωθεί” η εργασία) τηρούσαν όλες τις θρησκευτικές αργίες! Οι ίδιοι άνθρωποι που έκαιγαν τις εκκλησίες ή τις χρησιμοποιούσαν σαν τουαλέτες, αποθηκευτικούς χώρους κλπ. με πείσμα συνέχιζαν να τηρούν τις θρησκευτικές αργίες, παρ’ όλο που τα συνδικάτα τους τούς καλούσαν να προσέλθουν στο χώρο εργασίας. Δεν το έκαναν αυτό γιατί ήταν “κρυπτοχριστιανοί” ή κάτι παρόμοιο, θυμίζω ότι η Βαρκελώνη ήταν το προπύργιο της Ισπανικής Επανάστασης και ίσως η μοναδική ιστορική στιγμή που ο κολεκτιβισμός επιβλήθηκε “από τα κάτω” και στη συνέχεια νομιμοποιήθηκε “από τα πάνω”. Το έκαναν γιατί απλά δεν ήθελαν να δουλέψουν μία μέρα παραπάνω, ακόμα και για χάρη της “επανάστασης”! Στην Ε.Σ.Σ.Δ., από την άλλη, ο σταχανοβισμός δεν άφηνε τέτοια περιθώρια…
2.Κάτι άλλο που θα ήθελα να σχολιάσω είναι τα περί γάμων, βαφτησίων κλπ. Πολύ σωστά κάποιος είπε ότι είναι υποκριτικό το να διατυμπανίζεις τη θέση σου για την ανυπαρξία του θεού και από την άλλη να πας να παντρευτείς στην εκκλησία ή να βαφτίσεις το παιδί σου. Και τα δύο παράγουν ένα συγκεκριμένο νόημα. Παρ΄ όλα αυτά, ισχύει σε μεγάλο βαθμό μία πραγματικότητα που περιέγραψαν κάποιοι άλλοι: ότι και τα δύο αυτά πράγματα (γάμος, βαφτήσια) τελούνται πολλές φορές κάτω από την πίεση του στενού οικογενειακού κύκλου (κι εδώ το αθάνατο ελληνικό πνεύμα φτάνει σε τραγελαφικά σκηνικά τύπου "εικονικά εγκεφαλικά κλπ.) ή σαν “χάρη” στο ταίρι σου. Παρόμοια σκηνικά έχουμε και με το θέμα του στρατού για τα αγόρια -για όποιον, τέλος πάντων, δε θέλησε να σπαταλήσει 9 μήνες από τη ζωή του σ’ αυτόν το μηχανισμό. Κι εδώ συναντάς την ίδια αφόρητη πίεση, απειλές κ.ά. με κύρια ανησυχία το “τι θα πει ο κόσμος!” (αχ, αυτός ο κόσμος!). Ωστόσο για αυτόν ακριβώς το λόγο (δηλαδή: την τάση κάποιων να θέλουν να ορίσουν τη ζωή σου, τους αφόρητους συναισθηματικούς εκβιασμούς, την επιβολή της “κυρίαρχης άποψης” των άλλων κλπ.) πιστεύω ότι αυτά τα πεδία δεν πρέπει χάνονται, αλλά να διεκδικούνται. Με την ίδια πίστη που θες να πείσεις τους γύρω σου για το σωστό των απόψεων σου (π.χ. σε αυτήν τη συζήτηση στο forum), έτσι ακριβώς θα πρέπει να παλέψεις και στον “ιδιωτικό” σου χώρο. Πόσο μάλλον όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε για αυτό που είσαι, όχι για κάτι άλλο. Είναι δύσκολο, κάτι τέτοιο γεννά συγκρούσεις και ο καθένας βλέπει τι είναι διατεθειμένος να διακυβεύσει. Δυστυχώς η αγία ελληνική οικογένεια είναι ένας κοινωνικός σχηματισμός με άπειρη επίδραση και επιρροή και πολύ δυσκολότερος να καταστραφεί από τυποποιημένους θεσμούς όπως η οργανωμένη θρησκεία, το κράτος κλπ.
3.Τελευταίο γιατί ξέρω ότι κουράζω: δε συμφωνώ με κάτι που γράφτηκε παραπάνω (από διάφορους) ότι η πίστη είναι προσωπικό θέμα, δε μας πέφτει λόγος σε τι πιστεύει ο καθένας κλπ. Αυτό μου θύμισε παρόμοιες απόψεις που ακούγονται π.χ. για το ζήτημα των gay, δηλαδή ότι δε θα έπρεπε νας μοιάζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του κλπ. Μιλάμε, δηλαδή, για τη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού του εκάστοτε υποκειμένου. Νομίζω ότι αυτή η φιλολογία προέρχεται κατευθείαν από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του αστικού φιλελευθερισμού, βάζει μπροστά την αφηρημένη ιδέα των “ατομικών/ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και συσκοτίζει, παρά ενισχύει, τις όποιες απελευθερωτικές δυνατότητες υπάρχουν. Δεν είμαστε απλά άτομα, όντα που δε συχετίζονται μεταξύ τους. Υπάρχουν αυτές οι γαμημένες κοινωνικές σχέσεις, η αλληλεπίδραση, η επιρροή και η συσχέτιση μεταξύ μας. Δεν είναι τυχαίο ότι η κεντρική πολιτική φιγούρα του νεοφιλελευθερισμού στα 80’s (Thatcher) έλεγε ακριβώς αυτό: “δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν άτομα”. Αν είσαι άνεργος, αν είσαι περιθωριοποιημένος δε φταίει η κοινωνία για αυτό, αλλά φταις εσύ που δεν κατάφερες να αξιοποιήσεις με κατάλληλο τρόπο το ατομικό σου κεφάλαιο. Και να σου ο ανταγωνισμός, να σου η καταστροφή των συλλογικών σχέσεων, να σου η καταστροφή της κοινότητας κλπ. (δεν αναφέρομαι μόνο για την Αγγλία τώρα, αυτά έγιναν και γίνονται σε όλο τον πλανήτη). Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι η πίστη, οι σεξουαλικές επιλογές, οι συνήθειες μας, η ιδιοσυγκρασία μας κλπ. δεν είναι πράγματα που θα έπρεπε να τα βλέπουμε “περιφραγμένα” από τους γύρω μας, λες και ζούμε σε μία αόρατη κάψουλα. Ούτως ή άλλως δεν ισχύει κάτι τέτοιο, αφού όλα τα παραπάνω διαμορφώνονται καθημερινά από τις σχέσεις γύρω μας. Θα έπρεπε να μας νοιάζει το τι πιστεύει ο διπλανός μας, το πώς συμπεριφέρεται, το τι λέει και τι κάνει. Δυστυχώς όλη αυτή η ιδεολογία της αποθέωσης του ατόμου έχει ριζώσει βαθειά στην ανθρωπότητα από την αυγή των αστικών επαναστάσεων (και των ιδεολογιών που τις συνόδευαν -βλέπε Διαφωτισμός) και έχει γίνει ένας από τους βασικότερους πυλώνες του καπιταλιστικού τρόπου ζωής από τότε μέχρι σήμερα. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα βασικά motto που μας άφησαν οι Διαφωτιστές (και που υποτίθεται ότι θεωρείται και απελευθερωτικό) ήταν το “η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου”. Μιλάμε, δηλαδή, για μία αφήγηση που προδιαθέτει ότι ο άνθρωπος έχει μόνο συγκρουόμενα συμφέροντα με το διπλανό του και ότι η ελευθερία είναι ένα ατομικό δικαίωμα που οι γύρω του το επιβουλεύονται. Νομίζω ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα αν λέγαμε ότι η ελευθερία του άλλου είναι αναγκαία προϋπόθεση και συνθήκη για τη δικιά μου ελευθερία, όπως είχε πει και κάποιος πολλά χρόνια πριν. Αν, δηλαδή, στους γύρω μας δε βλέπαμε ανταγωνιστές, αλλά συνοδοιπόρους. Και αν την ελευθερία δεν τη βλέπαμε ως κάτι το ατομικό, αλλά ως κάτι που μόνο συλλογικά κατακτιέται.
7 Likes
Πάνω σε αυτό μόνο ήθελα να σχολιάσω 2 πραγματάκια. Πρώτον το forum είναι κατά κύριο λόγο μουσικό οπότε είναι λογικό να μιλάμε περισσότερο για μουσική και λιγότερο για άλλα θέματα και δεύτερον νομίζω ότι πέρσι πήρε αυτή τη μορφή.
Τέλος επειδή είμαι μέλος εδώ και 9 χρόνια εδώ μέσα, έχω δει αλλά και πάρει μέρος σε πολιτικές και λοιπές συζητήσεις οι οποίες συνήθως καταλήγουν σε μπινελίκια και ειρωνείες, είναι πολύ δύσκολο να γίνει σοβαρή κουβέντα ειδικά όταν δεν βλέπεις και δεν γνωρίζεις τον άλλον. Δυστυχώς έτσι είναι ο γραπτός λόγος. Έτσι συνήθως προτιμώ να απέχω από τόσο σοβαρές κουβέντες. Άλλωστε όπως είπα στην αρχή το forum είναι μουσικό και η μουσική ενώνει ενώ οι θρησκείες και η πολιτική συνήθως χωρίζουν.
3 Likes
εκτός απο το maiden vs metallica
Εκεί υπάρχει good friendly violence που λένε και οι Exodus
Προσωπικά απέχω κι απ αυτό, τους αγαπώ εξίσου.
1 Like
Ε αυτό λέμε… ότι έχουμε φτάσει στο σημείο τα threads με τα tracking notifications να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού!! Έχει πάει το mute σύννεφο.
Τέλος πάντων, ας προσπαθήσουμε να κρατηθεί τούτο καθαρό.
Αναφορικα με τους γαμους και τα βαφτισια δεν ξερω αν φταινε οι κυκλοι μου, αλλα τα τελευταια χρονια ειναι πολυ περισσοτεροι οι ανθρωποι που αψηφουν τα παραπανω μυστηρια. Εχω να παω σε βαφτισια παιδιου φιλου χρονια τωρα, παρολο που πλεον εχουμε πολλα πιτσιρικακια στον ευρυτερο κυκλο.
Κατα τα αλλα παντα με εντυπωσιαζει η σκεψη, ο,τι ενα τυχαιο γεγονος οπως ειναι ο τοπος και ο χρονος στον οποιο γεννηθηκαμε, ειναι η αιτια για να μαστε τοσο απολυτοι για τα πιστευω μας κ για καποια παθη μας. Επισης ειναι καθοριστικο και για τα πραματα για τα οποια συζηταμε και ο νοων νοειτω.
2 Likes
Αυτό μοιάζει πολύ ενθαρρυντικό αν και είναι σε συνάρτηση με την 2η παράγραφο σου. Δύσκολο να μετριαστεί (ειδικά στην επαρχία).
Προσωπικά πριν 14 χρόνια που βάφτισα εγώ τον δικό μου δεν ήμουν τόσο συνειδητοποιημένος. Ήμουν και πιο μικρός, η σύζυγος δεν μοιραζόταν τότε διόλου τους προβληματισμούς μου οπότε έγινε στο αυτόματο! Πριν 5 χρόνια που έκατσε να γίνουμε νονοί, η γυναίκα με ρώτησε πως νιώθω,πως θα γίνει και γενικά είχαμε μια κουβέντα πάνω στο θέμα, η οποία όταν βαφτίσαμε τον δικό μας ούτε που ανοίχτηκε καν! Δεν με χαλάει αυτό, στο παρελθόν ότι έγινε έγινε, απλά για κάποιο λόγο ένιωσα…ωραία(?)…δεν ξέρω και πως να το περιγράψω που κάποιος (ασχέτως βαθμού συγγένειας) ρωτάει την γνώμη μου για κάτι τέτοιο και τέλος πάντων μου ανοίγει μια τέτοια συζήτηση. Βλέπετε δεν αφορούσε αποκλειστικά εμένα ή την οικογένεια όπου εκεί τα έχουμε ξεκαθαρίσει τα πράγματα, αλλά εμπλεκόντουσαν και άλλοι. Εκτίμησα το γεγονός ότι ενώ η εύκολη λύση θα ήταν τουμπεκί μην κάνουμε θέμα, εκείνη με έθεσε ως προτεραιότητα.
Η δική μου άποψη ήταν πως απο την στιγμή που κάποιος (στη συγκεκριμένη περίπτωση οι γονείς του παιδιού) δεν μοιράζεται τις δικές μου “ανησυχίες” αλλά ταυτόχρονα σε τιμάει με την πρόταση και νιώθει πως θέλει να βάλει ένα ακόμα λιθαράκι στην ήδη υπάρχουσα σχέση μας και φιλία, δεν έχω κανένα λόγο να κάνω την επανάσταση μου στο συγκεκριμένο θέμα. Πόσο μάλλον όταν και οι δυο γονείς δεν είναι τίποτα Χριστιανοταλιμπαν, απλά δεν το ψάχνουν, δεν το κουράζουν, μια διαδικασία ήταν για αυτούς που θεωρούσαν οτι έπρεπε να γίνει. Άλλωστε είναι και το 4ο παιδάκι τους οπότε είχαν ήδη βαρεθεί! Ε, έτσι το είδα και γω…Πήγαμε, βασανίσαμε το μωράκι και σε μισή ώρα η τελετή έλαβε τέλος. Έτυχε και έπεσα σε παπά…“νορμαλ” να το πω, οπότε όλα μια χαρά. Μάλιστα την ώρα που πήγα μες στην προκατάληψη να κανονίσω τα χαρτιά και την…“πληρωμή” ο τράγος ηταν ευγενέστατος:
“Τι να σας δώσω πατερ? -Ότι θέλετε, ΑΝ θέλετε. Οι εποχές ειναι δύσκολες, καταλαβαίνω και άλλωστε δεν είναι και υποχρεωτικό”. Η αλήθεια είναι πως μπήκα στο γραφείο με λίγο “μπερδεμένη” διάθεση απο την άποψη ότι αν αρχίζαμε τα μα μου σου του κτλ, και με έπιανε και εμένα το επαναστατικό μου δεν ξέρω αν δεν το χε και πολύ ο μουστακιας να κάνει την τελετή μπάχαλο και να γίνουμε όλοι κώλος. Προσπαθούσα στα δευτερόλεπτα που έκανα για να μπω στο γραφείο να ορίσω τα όρια μου, πόσο θα με πιάσει κότσο και από ποιο σημείο και μετά θα το έπαιζα μπουρλοτιέρης! Τελικά ευτυχώς με έβγαλε απο την δύσκολη θέση και όλα πήγαν καλά.
Το συμπέρασμα…Ναι, έλαβα μέρος σε μια τελετή που διαφωνώ και θεωρώ γελοία. Ναι, μην αντιδρώντας ίσως διαιωνίζεται μια χαώδης κατάσταση…Απλώς θεώρησα σωστό να βάλω τον εγωισμό μου κάτω απο την ευτυχία και την σωστή συμπεριφορά απέναντι σε ανθρώπους που τους ξέρω και θέλω να έχω κοντά μου για μια ζωή. Δεν μου κόστισε τίποτα! Όσον αφορά δε απέναντι στο παιδάκι είμαι κύριος και το υπεραγαπώ, είτε μέσα μου αισθάνομαι Άθεος ειτε Βουδιστής είτε απόγονος του Δια.
3 Likes
Ωραίο ποστ το απο πάνω. Κι εγώ έγινα νονός πριν κάποια χρόνια γιατί μου το ζήτησαν και ήταν χαρά μου, άσχετα αν τα δικά μου παιδιά δε πρόκειται να τα βαπτίσω. Όταν είναι σε ηλικία να το επιλέξουν ας κάνουν ότι νομίζουν.
1 Like
Ωραία και πολιτισμένα τα λέμε παιδιά. Post-κατάθεση από τον @Leper_Jesus, το διάβασα και το ξαναδιάβασα. Leper, το παράδειγμα με τις θρησκευτικές αργίες το έφερα για να δείξω ότι η θρησκεία έχει μπλεχτεί στην καθημερινότητά μας σε πολλούς τομείς. Είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι ένα κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Για όσους γίνονται νονοί, πιστεύω να ξεκαθαρίζετε στους γονείς των παιδιών που βαφτίζετε ότι δεν πρέπει να περιμένουν από εσάς αυτά που ζητάει η Εκκλησία από τους νονούς 
.
EDIT: Btw, είχα αναφέρει για κάποιους φίλους μου που δεν έχουν παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο (μόνο με πολιτικό), αλλά βαφτίσανε το παιδάκι τους για χάρη γονιών κλπ. Τις προάλλες έμαθα ότι δεν έχουν καν βέρες οι συγκεκριμένοι, δεν έφτιαξαν ποτέ 
.
1 Like
Εγώ με πολιτικό παντρεύτηκα, τώρα για βάφτιση τι να σας πω δεν σκοπεύω να κάνω παιδιά… σύντομα οπότε όπως κάτσει.
Από την άλλη η σύζυγος είναι φωτογράφος μυστηρίων οπότε αν κάποια στιγμή σταματήσει όλο αυτό το παραμύθι θα πρέπει να βρει και άλλη δουλειά.
Στο κομμάτι της βάφτισης ,πραγματικά είναι μια ταλαιπωρια για τα παιδιά, προσωπικά με πιάνει η καρδιά μου να τα βλέπω να τα αρπάζει ο κάθε παπάς και σχεδόν να τα πνίγει (έχει συμβεί παιδιά να πνίγονται κανονικά). Θα προτιμούσα κάποιος να βαπτίζεται σε μεγαλύτερη ηλικία όντας συνειδητοποιημενος και διαβασμένος σχετικά με το τι κάνει εκείνη την στιγμή. Άλλωστε και ο Ιησούς βαπτίστηκε σε μεγάλη ηλικία.
Διάβασα τα posts σας και μου αρέσει η ωριμότητά σας. Διαφωνώ βέβαια σε κάποια σημεία, αλλά αυτό είναι λογικό γιατί έχουμε διαφορετική άποψη επί του θέματος.
@shadowking69
Μην ανησυχείς για τη σύζυγο. Εγώ για να κλείσω τη βάφτιση του γιου μου, πήγα 6 μήνες πριν για να βρω ημερομηνία.
Οπως ειχα ξαναγραψει και ποιο πανω και τα 2 παιδια μου ειναι αβαπτιστα… Θεωρω οτι ειναι παρα πολυ σημαντικο ο καθενας να μπορει να εχει την επιλογη και να μπορει να την κανει και πραξη .
Αν θελουμε να αλλαξουν καποια πραγματα το ποιο σημαντικο ειναι η ενεργεια και οχι μονο η σκεψη ( εννοω οτι οπως βλεπω και εδω πολλοι θα τα βαφτισουν η τα βαφτισαν με σκοπο να αποφυγουν την υπολοιπη πιεση της κοινωνιας και του κοινωνικου τους κυκλου) .
Σε ολα τα πραγματα αν δεν μπορουμε να ξεπερναμε ( παλι με οποιο τροπο μπορει ο καθενας ) την πιεση στο να επιλεξουμε κατι που θελουμε και μας εκφραζει , δεν θα πρεπει να περιμενουμε και πολλες θεαματικες αλλαγες οχι μονο στο θεμα αυτο αλλα σε οποιοδηποτε πραγμα αφορα προσωπικη επιλογη .
Η Ελληνικη κοινωνια ειναι τοσο καλομαθημενη και βολεμενη σε ολο αυτο που αν και εμεις οι ιδιοι που μπορει να εχουμε αλλες αναγκες και θεωριες-σκεψεις σε καποια ζητηματα δεν προσπαθουμε απλα να το κανουμε και πραξη δεν θα αλλαξει κατι …
Ακουσα απειρες χαζομαρες για τα παιδια ομως πραγματικα μετα απο λιγο καιρο ολα σταματησαν γιατι απλα ειναι μια ανουσια μπουρδα που στην αρχη ολοι θα ασχοληθουν αλλα μετα υπαρχουν και πιο σοβαρα ζητηματα …
Και ενοειται και εγω θα μιλησω στα παιδια μου για ολες τις θρησκιες και αν και οποτε επιθυμουν μπορουν να επιλεξουν καποια …Δεν θυμαμε να περιμενανε για μενα και για ολα τα παιδια να μας ρωτησουν αν θελουμε να μας βουτανε απο το κεφαλι με μανια κατι περιεργοι μουσατοι τυποι…
4 Likes
Έχοντας διαβάσει ένα μεγάλο ποσοστό των ποστς των τελευταίων ημερών, θα κάνω προς το παρόν ένα μικρό σχόλιο σχετικά με τη βάπτιση.
Από τη μία - κατά τη γνώμη μου (που φυσικά είναι και σωστή…) - θα έπρεπε πλέον στον σύγχρονο δυτικό κόσμο τουλάχιστον ο καθένας να αποφασίζει για τον εαυτό του αν θέλει ή όχι να ακολουθήσει μια θρησκεία. Επομένως, στην περίπτωσή μας η βάπτιση θα έπρεπε να αποφασίζεται από το ίδιο το άτομο, άρα μιλάμε για τουλάχιστον έφηβο, αν όχι ενήλικα.
Από την άλλη, η τελετουργία της βάπτισης εκτός από θρησκευτική είναι και κοινωνικά ριζωμένη στη χώρα μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα πράγματα είναι πιο εύκολα όταν και οι δύο γονείς είναι μη θρησκευόμενοι, οπότε πιο εύκολα θα αποφασίσουν να παραμερίσουν τις οικογενειακές πιέσεις (κοινωνικές πιέσεις στις μεγαλουπόλεις δεν νομίζω ότι πλέον είναι σοβαρές). Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ο ένας από τους δύο γονείς είναι θρησκευόμενο άτομο; Ποιος θα κάνει πίσω στην όποια απόφαση; Εκεί περιπλέκονται τα πράγματα περισσότερο.
Κατά τα άλλα μόνο εμετικό είναι το θέαμα ενός, συνήθως, αποκρουστικού (για ένα μικρό παιδί) ρασοφόρου παχύσαρκου ατόμου με αμφίβολη υγιεινή, να βουτάει το παιδί παρά τη θέλησή του σε νερά αμφίβολης καθαριότητας και να το λερώνει μετά με λάδια. Μετά λέει δεν πρέπει να πλύνουν το παιδί για κάποιες μέρες, συν κάτι άλλες μαλακίες που πρέπει να τηρηθούν;! Μεσαίωνας…
Θα μπορούσαν να αναφερθούν παρόμοιες απαράδεκτες πρακτικές και σε άλλες θρησκείες, αλλά καταλαβαίνω (και λογικό, μιας και ζούμε σε… χριστιανική χώρα) ότι εδώ συζητάμε αποκλειστικά τα του οίκου μας.
Όχι δεν είναι μεσαίωνας είναι οι ελληνικές παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα της πατρίδ@lkdaodi3r03aa#@()K)F#FF end of logic.
Μετά άμα πεις τους Χριστιανούς παγανιστές κατά τ’ άλλα, παρεξηγούνται.