Αναθεωρησα, ειναι θεμιτη η βια ως μεθοδος σωφρονισμου.
ούτε εγώ,είχα πάει σε νετ καφέ:p
α:-s
+1 και report
Δεν συμφωνω καθολου με τη βια ως μεθωδο σωφρονισμου. Ισως μπορει να καταστειλει για λιγο την “επανασταση” αλλα δεν μπορει να την αντιμετωπισει σε καμοια περιπτωση. Αν μιλαμε ειδικα για την περιοδο της εφηβιας ειναι η πλεον ακαταλληλη μεθωδος. Γιατι απλα ο νεος αν του πεις να μην κανει κατι με τη βια, η θα το κανει απο αντιδραση και μονο ή θα του δημιουργηθουν παραλογες φοβιες. Απο εκει και περα το μονο που θα καταφερει αυτος που επιβαλει κατι με τη βια ειναι να μεταδωσει λαθος πρωτυπα συμπεριφορας και ψυχολογικα καταπιεσμενα ατομα, καταπιεση της προσωπικοτητας και αλλα προβληματα τα οποια ξεσπουν αργοτερα πολυ πιο ασχημα…
Δεν έχω βέβαια εμπεριστατωμένα επιχειρήματα αλλά δεν θεωρώ την άσκηση βίας ή τη φυλακή ως μέτρο σωφρονισμού ενός δολοφόνου.
Πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί δρόμοι και τρόποι για να σωφρονίσεις κάποιον, από εγκληματία μέχρι παιδί. Βέβαια το σωφρονιστικό σύστημα είναι χάλια παγκοσμίως και είναι αρκετά δύσκολο να αλλάξει γιατί πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές.
Επειδη αναφερθηκαν οι φυλακες,η φυλακιση πιστευω,πιο πολυ ως μια εκδικητικη τιμωρια μπορω να εκληφθει παρα ως μεσο σωφρονισμου.Ο εγκλεισμος κι ο μετεπειτα κοινωνικος θανατος εξαλλου δεν αποτελουν κι αυτα εγκληματικες ενεργειες;
Οι φυλακες δεν εξαλειφουν την εγκληματικοτητα,απλα την μεταθετουν σε δευτερη μοιρα,στην ουσια ενισχυοντας την.Ο φοβος και η τιμωρια πιστευω συμβαλλουν περισσοτερο στην αναπαραγωγη της παρα στη καταπολεμηση της.
Καθε ανθρωπος που μπαινει φυλακη ειναι αποδειξη της αποτυχιας του σωφρονητικου συστηματος που ακουει στο ονομα φυλακη.
Ενα απο το κυριοτερα μεσα νομιζω για την αντιμετωπιση μιας κοινωνικης απειλης και την αποφυγη εξουσιακτικων τακτικων (που εχουν υποστηριξει και πολλοι κοινωνιολογοι ανα καιρους) ειναι η προληψη της,τι ωθει καποιον ωστε να διαπραξει μια εγκληματικη-αντικοινωνικη πραξη,η αντιμετωπιση δηλαδη του κακου απο τη ριζα του.Μια τετοια τακτικη πιστευω ειναι πιο αποτελεσματικη απο καθε ειδους τιμωριας και πειθαρχησης.
Aυτα απο μενα για τον σωφρονισμο (ανεξαρτητως μεθοδου). 
Πολυς κοσμος πιστευει οτι το DNA σου λεει οτι θα γινεις βιαιος εγκληματιας και τιποτα αλλο. Κλασσικες περιπτωσεις οπου κανεις δεν μπορει ν’ αναγνωρισει τα λαθη του και καμια επικοινωνια. Απο κει πιστευω οτι ξεκιναει.
Προτεινω οπως εχει ορεξη να διαβασει το μεγαλειωδες εργο του γαλλου φιλοσοφου Michael Foucault, Επιτηρηση και Τιμωρια - Η γενηση της Φυλακης… Μια ενδελεχης μελετη στο συγχρονο φαινομενο του σοφρωνισμου δια της φυλακισης, σε αντιπαραβολη με παλαιοτερες μεθοδου τιμωριας.
Ιsis, απο μενα ευχαριστω.
Και μιας και θιχτηκε το θεμα εχει διαβασει κανεις το Φυλακες και καταπιεση του Κροποτκιν;
Ναι πολυ καλο.Υπαρχει στον black tracker.
To γνωριζω, απο κει το χω κατεβασει και εχω διαβασει το περισσοτερο (δεν με βολευει το pc για τετοιες δουλειες). Ευχαριστω πολυ παντως. Συμφωνω κι εγω λοιπον, πολυ καλο-διχως να εχω ολοκληρωμενη γνωμη. Ο Κροποτκιν τα λεγε αυτα πολυ παλαιοτερα απ’ οτι τα λενε σημερα λιγοι. Αναγνωριζει κανεις πολλα μπορω να πω σ’ αυτο το βιβλιο. Βρηκα αποσπασμα απο ενα blog…
H φυλακή δεν αποτρέπει την τέλεση των αντικοινωνικών πράξεων, αντίθετα τις αυξάνει! Δεν βελτιώνει εκείνους που διαβαίνουν τα τείχη της. Όσο και αν την μεταρυθμίζουν, πάντα θα περιμένει ένας τόπος περιορισμού, ένα τεχνητό περιβάλλον σαν μοναστήρι, που θα κάνει τον φυλακισμένο όλο και πιο ακατάλληλο για να ζήσει μέσα στην κοινότητα. Δεν επιτυγχάνει τον σκοπό της. Ντροπιάζει την κοινωνία και πρέπει να εξαφανισθεί. Είναι ένα κατάλοιπο βαρβαρότητας.
Ένα απο τα πρώτα καθήκοντα της επανάστασης θα είναι η κατάργηση των φυλακών -αυτών των μνημείων της ανθρώπινης υποκρισίας και δειλίας. Μια κοινωνία ίσων δεν πρέπει να φοβάται τις αντικοινωνικές πράξεις, όταν παντού θα υπάρχουν ελευθεροι άνθρωποι, όταν όλοι θα έχουν λάβει μια υγιή εκπαίδευση και θα έχουν αποκτήσει την συνήθεια της αλληλοβοήθειας. Οι περισσότερες απο αυτές τις πράξεις δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης. Οι υπόλοιπες θα εξαφανίζονται εν τη γενέσει τους.
Όσο για τα άτομα με ροπή προς το κακό, τα οποία θα μας κληροδοτήσει η υφιστάμενη κοινωνία μετά την επανάσταση, θα πρέπει να τα εμποδίσουμε να κάνουν πράξη αυτήν τους την προδιάθεση. Αυτό ήδη γίνεται, με πολύ καλά αποτελέσματα, μέσω της αλληλεγγύης όλων των μελών της κοινότητας απέναντι σε τέτοιους επιθετικούς ανθρώπους. Ακόμη όμως και αν οδηγηθούν σε αποτυχία κάποιων απο αυτές τις προσπάθειες στο μέλλον, η αδελφική συμπαράσταση πάντα θα αποτελούν την μόνη πρακτική θεραπεία.
Δεν πρόκειται για ουτοπία. Εφαρμόζεται ήδη απο μεμονωμένα άτομα και μπορεί να καταστεί γενική πρακτική. Επιπλέον, αυτού του είδους τα μέσα θα αποδειχθούν πολύ πιο ισχυρά όπλα για την προστασία της κοινωνίας απο τις αντικοινωνικές πράξεις, από ότι το υφιστάμενο σύστημα κολασμού , το οποίο , όσο θα υπάρχει θα αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή νέων εγκλημάτων.
οπου δεν πιπτει λογο πιπτει ραβδος…
η βία δεν είναι λύση.
oυτε το αλκοολ…
post verba verbera
Επισης απο Michael Foucault το “Ο Μεγαλος Εγκλεισμος” - Εκδοσεις Μαυρη Λιστα,
Κείμενα που αναφέρονται στην προσπάθεια εφαρμογής των θεωριών του Φουκώ για το ρόλο της φυλακής μέσα από τη συγκρότηση μιας πολιτικής ομάδας, της Group d’information sur les prisons (GIP). Στόχος της ομάδας αυτής, που ιδρύθηκε το 1971 και στην οποία συμμετείχαν γνωστοί διανοούμενοι , ενας εκ των οποιων ηταν και ο Jean - Paul Sartre, ήταν η ενημέρωση και η παρέμβαση στο χώρο των γαλλικών φυλακών.