Ποια ειναι η γνωμη σας πανω στο θεμα; Ειναι δυνατον η βια να δωσει σε καποιον να καταλαβει οτι αυτο που εκανε ηταν λαθος; Μηπως το μονο που δημιουργει ειναι μια γενικως λανθασμενη νοοτροπια; Μηπως μεγαλωνει ακομη περισσοτερο το χασμα (ειδικα στην περιπτωση γονεα-παιδι); Λετε…
Ωπ ωραίο θέμα…
Και μιας και είδα πρόσφατα το κουρδιστό πορτοκάλι πιστεύω ότι είναι ιδανική ταινία για να προβληματιστούμε…
Καταρχάς, η βία κατ’ εμέ δεν είναι η λύση για τίποτα, οπότε δεν είναι καν ανάγκη να πω για το σωφρονισμό συγκεκριμένα
ειναι λυση για να μαθουν καποιοι να ακουνε μουσικη! :lol: :lol:
πιστευω πως η βια και γενικοτερα τα φαινομενα κοινωνικης παθογενειας ειναι οτι χειρωτερο για σωφρονισμο.
αλλωστε το ιδιο ισχυριζεται και ο σοφιστης Πρωταγορας στο εργο του Πλατωνα(Αριστοκλη) Πρωταγορας. Λεει πως αμα τιμωρουμε εχοντας στον νου μας την αδικη πραξη τοτε τιμωρουμε διχως λογικη οπως ενα θηριο. Αντιθετα πρεπει να τιμωρουμε καποιον με την λογικη οχι για το αδικημα που εκανε(γιατι δεν μπορουμε να κανουμε αυτο που εγινε να μην εχει γινει) αλλα πρεπει να τιμωρουμε για να αποτρεψουμε αυτον που το εκανε απο το να το ξανακανει και παραλληλα να παραδειγματιστουν και οσοι ειδαν αυτον να τιμωρειται.
Μάλλον ανάλογα την περίπτωση, αλλά κατά την άποψη μου, σε καμία περίπτωση θετικά.
Οσον αφορά τη σχέση γονέα-παιδιού, ισως δικαιολογείται κάποιες φορές ως ξέσπασμα αγανάκτησης (σε λογικά πλαίσια ε!) αλλά οχι σωστή επιλογή. Όμως λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών αυτής της σχέσης, μπορεί και να περάσει ανώδυνα (ανάλογα τις συνθήκες) λειτουργώντας σε περιπτώσεις θετικά ως προς το αποτέλεσμα, αλλά όχι και διδακτικά, άρα όχι ως λύση. Και πάντα εμπεριέχει κάποιο ρίσκο…
Σε κάθε άλλη περίπτωση, νομίζω ότι χωρίς τη δεδομένη αγάπη που χαρακτηρίζει την προηγούμενη σχέση, δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την ταυτόχρονη άσκηση μεγάλης ψυχολογικής βίας. Και κατά συνέπεια άκρως αρνητικά…
Διαφωνω σε καθε περιπτωση ακομα και σε αυτην που ανεφερε η Lena υπο προυποθεσεις. Ενα παιδι σιγουρα θα υπαρχουν καλυτεροι και πιο υγιεις τροποι να του δειξεις ποτε κατι ειναι λαθος και ποτε οχι. Η βια ακομα κι αν στιγμιαια φερνει αποτελεσμα, αποτελει για μενα μια προβληματικη μορφη σωφρονισμου, και πιστευω οτι παντα(ειδικα σε ενα παιδι) δημιουργει αρνητικες συμπεριφορες ή αποψεις στο μελλον, εστω και σε πολυ μικρο βαθμο.
“Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο”. Χαριτωμένο, αλλά μεγάλος μύθος αδερφέ.
Η βία εξακολουθεί για ορισμένους να θεωρείται ως ακραία μεν, αλλά αναγκαία λύση προκειμένου να παραδειγματιστεί ένα παιδί, αλλά λύση δεν είναι. Γιατί το θέμα είναι πως αν το παιδί φτάσει σε σημείο να χρειάζεται “αναγκαία μέτρα” για να υπακούσει τον γονέα, το πρόβλημα δεν είναι στο παιδί αλλά στον γονέα τον ίδιο. Υπάρχουν άλλες μέθοδοι πολύ πιο ουσιώδεις απο την ωμή άσκηση βίας (και σ’αυτή συμπεριλαμβάνω και την ψυχολογική βία φυσικά, βία είναι το ένα, βία και το άλλο).
Και προχωρώντας στο κοινωνικό επίπεδο, πιστεύω καλύτερα απ’ όλους έχει μιλήσει για τα σωφρονιστικά συστήματα ο Φουκώ. Τον οποίο συνιστώ να τσεκάρετε. Μίλησε για τον ουσιώδη σκοπό των φυλακών, που δεν είναι τόσο ο “σωφρονισμός” όσο η καταστολή και ο κοινωνικός έλεγχος. Οι έγκλειστοι, όχι μόνο στις φυλακές αλλά και στα ψυχιατρεία, με το να κλείνονται σε ένα ίδρυμα απομακρύνονται κατά έναν τρόπο απο την υπόλοιπη κοινωνία, η οποία τους γυρνάει την πλάτη. Το ενδιαφέρον είναι πως ο Φουκώ επέκτεινε τον προβληματισμό του για τα συστήματα επιτήρησης ακόμα και σε μεγάλες υπηρεσίες ή τα σχολεία.
Και φυσικά καθόλου δε “σωφρονίζεται” κάποιος μέσα στη φυλακή. Αντίθετα έχει φανεί πως οι πιθανότητες να ενισχυθεί η εγκληματικότητα του αυξάνονται (μη ξεχνάμε το ποσοστό των ναρκωτικών π,χ μέσα στις φυλακές). Και κυρίως, είναι το στίγμα που δίνεται σε αυτούς τους ανθρώπους, η αρνητική αυτή μορφή κοινωνικής ταυτότητας που τους κολλάει και παίζει καθοριστικό ρόλο στο να βλέπουν πλέον τον εαυτό τους κάτω απο αυτό το πρίσμα, και να επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά τις πράξεις που το επιβεβαιώνουν.
Και τέλος, και να έχει “σωφρονιστεί” κάποιος μέσα στη φυλακή, η κοινωνία έξω δε τον δέχεται και πάλι. Αν πάει να πιάσει δουλειά, το στίγμα του “πρώην φυλακισμένου” θα τον κυνηγάει. Και έτσι θα ζει απομονωμένος απο την κοινωνία (γιατί η ίδια η κοινωνία δε τον δέχτηκε), μέχρι να επαναλάβει τα εγκλήματα του και να “αποδειχτεί” έτσι πόσο “φύσει παλιάνθρωπος” ήταν και πως μόνο η φυλακή του ταίριαζε.
Ναι οκ…σωστα ολα αυτα ellanor αλλα πως μπορεις να σωφρονίσεις τον “διαπραττων εγκλημα” αν οχι με φυλακιση?
Τουλαχιστον ειναι παραδειγματισμος για τους υπολοιπους…
Κι εγώ διαφωνω. :-s Αυτά που έγραψα ήταν ως παρατηρήσεις…
Αυτό λέω πάνω. Πως είναι μύθος η όλη φιλοσοφία περί “σωφρονισμού”.
Τώρα, παραδειγματισμός μπορεί να είναι, αλλά παραδειγματισμός που στηρίζεται στον φόβο και τίποτα περισσότερο. Φόβος μήπως σε φυλακίσουν και σου κόψουν στα δύο την πορεία της ζωής σου. Είναι και ο φόβος μία μέθοδος, δε λέω, αλλά δεν ξέρω αν είναι η ιδανική.
Δε λέω πως στερούνται ευθύνης όσοι διαπράττουν κάποιο έγκλημα, ούτε τους λέω “καλούς κι αγαθούς”. Λέω απλά πως ο λεγόμενος “σωφρονισμός” δεν είναι παρά μια κοινωνικά αποδεκτή οργανωμένη μέθοδος καταστολής και βίας και πως τελικά δεν οδηγεί σε κανέναν σωφρονισμό, αντίθετα, συχνά επιδεινώνει τα πράγματα.
Συμφωνω με ellanor αν και το γενικοτερο θεμα “σωφρονισμος” ειναι τεραστιο και λειτουργει τοσο λανθασμενα που θελει απειρες ωρες συζητησεων…
Ενας ανθρωπος που εχει διαπραξει ενα εγκλημα(σοβαρο ή μη) κατα ποσο μπορει να αλλαξει σταση ζωης, να “εκπαιδευτει” μεσα απο επικοδομιτικες δραστηριοτητες,ψυχολογικη παρακολουθηση κ.λ.π. και να μπορεσει να ενταχθει ξανα στο κοινωνικο συνολο σωστα; Καπως ετσι φανταζει για μενα ο ιδανικος σωφρονισμος. Σε αλλες περιπτωσεις ειναι εφικτο κατι τετοιο, σε αλλες αδυνατο.
Αυτο. Το παιδι αλλα και ο οποιοσδηποτε θα μαθει στην βια μεγαλωνοντας. Το οτι δεν επικοινωνουμε με διαλογους πλεον δεν μας κανει εντυπωση; Ο κοσμος χρησημοποιει βια και σαν δραση και σαν αντιδραση. Ειμαι κατα, ειδικα οταν προκειται απο καποιον ο οποιος υπαρχει για να επιβαλει την ταξη (στο σπιτι πχ ο γονεας, στην γειτονια ο αστυνομος κτλ). Τετοιες περιπτωσεις με τρελαινουν πολυ. Η βια πρεπει ν’ ανηκει στο παρελθον, δεν παλευουμε πια για την σπηλια μας.
Και με ellanor συμφωνω. Πως μπορει μια κοινωνια που φτιαχνει τετοιους ανθρωπους να τους καταδικαζει κι ολας γι’ αυτο; Κανεις δεν γεννιεται δολοφονος η βιαστης. Και σιγουρα η φυλακιση με τον τροπο που γινεται δεν ειναι η λυση. Σε τετοιες περιπτωσεις χρειαζεται περισσοτερη δουλεια η οποια σαφως και δεν γινεται για τετοια ατομα στις φυλακες.
Θα σε δειρω για να καταλαβεις οτι δεν ειναι σωστο να δερνεις τους αλλους. Πως ακουγεται?
Εντιτ: Δεν διαβασα τα προηγουμενα ποστς, αλλα προσωπικα διαφωνω με το σωφρονιστικο συστημα που επικρατει στις μερες μας κι εννοειται και μ’αυτο των παλαιοτερων χρονων που ειχε ρεβανσιστικο χαρακτηρα. Σκοπος μας δεν ειναι να τιμωρησουμε τον “παραβατη”, σκοπος μας ειναι να τον κανουμε να επανενταχτει συνειδητα στην κοινωνια με ιδεες που μπορουν να την αλλαξουν ωστε να μην παραγει ατομα σαν εκεινον.
Γενικοτερα δεν ειμαι a priori κατα της βιας, απλα δεν θεωρω οτι μπορεις να κανεις εναν ανθρωπο ν’αναθεωρησει συνειδητα τις αποψεις του. Θα το κανει μονο για ν’αποφυγει την κακομεταχειριση, θα υποκρινεται, ή θα ειναι ενα κουρδιστο πορτοκαλι οπως ο Αλεξ στην ταινιαρα του Κιουμπρικ. Ενας κατευθυνομενος, δηλαδη, νεος γεματος ζωντανια και ενεργεια ο οποιος ομως εχει “προγραμματιστει” ν’αποστρεφεται την βια οχι επειδη το θελει και το πιστευει, αλλα επειδη η μεθοδος σωφρονισμου του, τον κανει ν’αηδιαζει μ’αυτην χωρις να την εχει απορριψει μεσα του.
spank me! spank me!
Πολλες τσοντες βλεπεις εσυ. Βιαστη.
Εγώ είμαι σύμφωνος με την βία ως μέθοδο σωφρονισμού αρκεί να αποτελεί πάντα την τελευταία λύση.
Όσο για τις φυλακές και το υπάρχον σωφρονιστικό σύστημα αυτό είναι μια άλλα μεγάλη κουβέντα και δεν έχω χρόνο να επεκταθώ. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι μόνο σωφρονιστικά δεν λειτουργεί.
βασικά monty Python - Holy Grail βλέπω πολύ:p
πφ,καλύτερα τσόντες
Δεν έχω supersport για να δω τα ματς του ΟΦΗ