Καλησπέρα σας και συγνώμη για το μεγάλο μήνυμα, όσο και για το ότι ποστάρω εδώ πέρα. Δεν ξέρω πού αλλού να απευθυνθώ… Χρειάζομαι άμεσα λύση & βοήθεια να φύγω από την Ελλάδα…
Αν βρεθεί κάτι, επειδή το φόρουμ έχει να κάνει με άλλα πράγματα, θα σας ζητήσω να διαγράψετε το θέμα που άνοιξα.
Είμαι 27 χρονών, ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ, μένω ακόμα στο πατρικό και αντιμετωπίζω σοβαρό προσωπικό πρόβλημα με το σπίτι μου με 2 κοντινά συγγενικά μου πρόσωπα, τα οποία έχω προς το παρόν περιορίσει νομικά για να απαγορευτεί κάθε προσέγγιση από δω και πέρα με αυτούς. Δε θέλω να αναφέρω ακόμα πολλές λεπτομέρειες, μέχρι να σιγουρευτώ εντελώς.
Το πράγμα δεν είναι τόσο απλό.
Είμαι πρακτικά ανίκανος τόσο να δουλέψω όσο να μιλήσω φυσιολογικά και πάσχω από ένα είδος ιδιότυπης διαταραχής που ονομάζεται επιλεκτική αλαλία, με στοιχεία κοινωνικής φοβίας. Επί τόσα χρόνια βασανιζόμουν, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα γι’αυτό και όταν επιχειρούσα να προσαρμοστώ στον έξω κόσμο και να μιλήσω κανονικά, γινόμουν ως συνήθως εκνευριστικός στους άλλους, τους ενοχλούσα, τους νευρίαζα και δεν ήξερα τι συνέβαινε.
Δείτε π.χ. εδώ κάτι link.
http://papadopsixologos.blogspot.ro/2015/09/blog-post_28.html
http://www.proseggisi.gr/%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1/
Τα συμπτώματα και τα προβλήματα που αντιμετώπισα για χρόνια, είναι ακριβώς ίδια με αυτά που περιγράφονται. Μόνο σε ήπιο και ήρεμο περιβάλλον και με λίγα λόγια μπορώ να μιλήσω & να κινηθώ αλλά τυπικά. Έχει μείνει μόνιμο πλέον. Προφορικά είμαι πολύ λιγομίλητος… Γι’αυτό αν γίνεται θέλω να σας τα γράψω ελεύθερα και σταδιακά το μήνυμα. Με κακομεταχειρίζονταν και είχα μπλεξίματα με νταηλίκια, για ασήμαντη αφορμή. Δεν μπορώ να αναφέρω ακόμα περισσότερα από εδώ, αλλά όσο είμαι εδώ, δε θα αντέξω άλλο…
Για να μην παρεξηγηθώ, ούτε τραυλίζω, ούτε μιλάω δυνατά, ούτε έχω ψυχιατρικό πρόβλημα άλλου τύπου (π.χ. κατάθλιψη, νεύρα, σχιζοφρένεια, παράνοια, τάσεις αυτοκτονίας, μανία καταδίωξης κλπ). Τίποτα απ’όλα αυτά ειλικρινά γιατί δεν ξέρω τι μπορεί να φανταστεί ο άλλος για μένα. Θέλω να φύγω από την Ελλάδα γιατί εδώ, όταν επιχείρησα να απευθυνθώ και να βρω το δίκιο μου, δε με βοήθησε ποτέ κανένας.
Δεν μπορώ να μιλήσω κανονικά, ελεύθερα, κομπλάρω και ακούγομαι εκνευριστικός. Η σιωπή με σώζει και εκεί θέλω να μείνω. Ό,τι δεν μπορώ να πω προφορικά, το λέω γραπτά.
Εδώ ΔΕΝ μου δίνουν επίδομα αναπηρίας, επειδή ΔΕΝ αναγνωρίζουν την εν λόγω πάθηση ως ‘‘αναπηρία’’ και λόγω κατοχής στο όνομά μου ενός διαμερίσματος από κληρονομιά, από το οποίο (όταν δεν ήταν ξενοίκιαστο) έπαιρνα 150 ευρώ, λόγω παλαιότητας, και άρα υφίστανται (λένε) περιουσιακά κριτήρια. Θέλω να ζήσω αξιοπρεπώς σε ένα κατάλληλο για μένα μέρος σχεδόν αυτόνομο, για να σιτίζομαι και να μένω μόνιμα. Θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ.
Το μόνο που με έσωσε, είναι η πρόσβαση στο διαδίκτυο, από το όποιο έχω μάθει πολλά και έχω σωθεί πολλές φορές.
Αν δεν το έψαχνα από εκεί, θα ήμουν ζωντανός νεκρός και δεν θα ήξερα μέχρι σήμερα τι μου συμβαίνει… ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΝΟΡΜΑΛ, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ.
Είδα ότι η Σκωτία δίνει σημαντική βοήθεια με το σύστημα υγείας (NHS) και την παροχή social housing, αλλά αυτό που θα πρέπει να ξεκαθαρίσω πρώτα είναι το αν δικαιούμαι ιατρικής/κοινωνικής βοήθειας ως νεοεισερχόμενος μετανάστης.
- Παρότι δεν μιλάω καλά αγγλικά, βρήκα αυτό το link για την εκλεκτική αλαλία (selective mutism).
http://www.nhs.uk/conditions/selective-mutism/Pages/Introduction.aspx
- Επίσης βρήκα site για οργανισμούς που προσφέρουν κοινωνική φροντίδα (social care) όσο και για μερικά κριτήρια που θέτουν για να είναι με δωρεάν παροχή:
https://www.edinburgh.gov.uk/directory/114/registered_home_care_providers
http://www.edinburgh.gov.uk/info/20101/supported_housing_and_care_homes/78/care_homes
http://www.edinburgh.gov.uk/info/20095/care_at_home_costs/21/care_at_home_-_working_out_your_charge
- Και τέλος αυτά για τα δικαιώματα μεταναστών προς κατοικία:
http://www.housing-rights.info/scotland-na-social-care.php
http://www.housing-rights.info/scotland-na-domestic-abuse.php
Αυτό το πρόβλημα δε με βοηθάει να μιλάω κανονικά, να κινούμαι άνετα και να μπορώ να δουλέψω.
Γι’αυτό ψάχνω κι εγώ βοήθεια αν μπορούν από καμία φιλανθρωπική οργάνωση ή ΜΚΟ να ταξιδέψω μαζί τους για να βγάλω το ΝΙΝ και να μπορέσω να μείνω μόνιμα & σχεδόν αυτόνομα σε ένα μέρος να σιτίζομαι, με φως και νερό.
Αυτά από μένα και συγνώμη που σας φόρτωσα ειλικρινά.
Έχω αποκλείσει αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες γιατί παρά τη μεγάλη ανάγκη αφενός δεν θα μπορούσα να προσαρμοστώ και αφετέρου δεν θα άντεχα το ρατσισμό. Αν γινόταν, θα πήγαινα και εκτός Ευρώπης, (όχι όμως ΗΠΑ, Καναδά ή Αυστραλία)
Μέχρι και σε κάποια φιλήσυχη χώρα της Ασίας ή ακόμα και στη Λατινική Αμερική σκέφτηκα να πάω, αρκεί να ήξερα ότι θα μπορούσαν να με βοηθήσουν.
Ουγκάντα να μου πείτε, έφυγα χθες και δεν υποτιμώ ούτε μιλάω προσβλητικά για τον κατά τα άλλα συμπαθέστατο και ευγενικό (από όσο ξέρω) λαό της αφρικανικής αυτής χώρας, παρά τα όποια σημαντικά προβλήματά του.
Θέλω πρώτα από όλα να εμπιστευτώ σίγουρα και χίλια τοις εκατό μερικούς ανθρώπους για να φύγω από το σπίτι μου. Τα αεροπορικά έξοδα θα μπορούσα να τα πληρώσω.
Το θέμα είναι αν βρεθεί κάτι καλό, θα χρειαζόμουν ανθρώπους να με βοηθήσουν με το να συνεννοηθούν προφορικά στη συνέντευξη για ΝΙΝ στο Jobcenter ή να μιλήσουν εκ μέρους μου για τη διάγνωση από το NHS, μέχρι να μείνω σε ένα σίγουρο και κατάλληλο μέρος μόνος μου, μέσω social housing ήρεμα και φυσιολογικά, χωρίς να ενοχλώ κανέναν. Κακοποιούμαι λεκτικά, με αφόρητο ψυχολογικό πόλεμο.
Θα μπορούσα να φύγω και μόνος μου, αλλά αφενός δεν μπορώ να μιλήσω λόγω προβλήματος και αφετέρου τα χάνω και θα πελαγώσω…
Δε θέλω να φύγω ξεκρέμαστος γιατί για μένα, υπάρχει ένας λόγος παραπάνω να προσέχω λόγω αυτής της διαταραχής. Πρέπει να μάθω αν το πρόγραμμα με την κοινωνική κατοικία μπορεί να επιτραπεί και για νεοεισερχόμενους μετανάστες που βρίσκονται σε μέγιστη ανάγκη ή αν πρέπει ένας να έχει ζήσει στη χώρα για ένα μεγάλο διάστημα.
Δε θέλω να μείνω σε κανενός το σπίτι ή να λάβω οικονομική βοήθεια από κανένα κράτος. Απλά σε ένα οίκημα κοινωνικής κατοικίας και θα σας το ξανατονίσω για να μην πάει αλλού το θέμα, ΟΧΙ ΨΥΧΙΚΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΩΝ, χωρίς να κατηγορώ ή να μιλάω ρατσιστικά για κανέναν.
Αν μείνω κι άλλο, τότε είναι που θα καταλήξω εκεί που δεν πρέπει. Πρέπει να βρεθεί λύση να φύγω. Αν δε φύγω, φοβάμαι για το τι θα επακολουθήσει. Δε θέλω καμία επαφή με κανέναν εδώ πέρα. Πάνε να με τελειώσουν.
ΔΕΝ θέλω όπως προείπα ούτε να μου δώσουν επιδόματα όταν θα πάω στο ξένο κράτος. Μόνο ένα τυπικό διαμέρισμα να μένω και να ζω με αξιοπρέπεια, όσο και ένα μέρος να σιτίζομαι. Νομίζω το δικαιούμαι πια, μετά από όσα πέρασα εκεί μέσα επί χρόνια. Η κατάσταση μου είναι μη αναστρέψιμη γιατί έτσι έμαθα τόσα χρόνια και ήταν τεράστιο και εγκληματικό το λάθος μου που δε ζήτησα πολύ πριν βοήθεια.
Οι πρεσβείες είναι ένα έκτρωμα.
Θα μπορούσατε να μου πείτε αν γίνεται να φύγω με μερικούς ανθρώπους π.χ. από καμία ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση), να με πάνε κάπου και να κινηθούν μαζί τους οι διαδικασίες για αριθμό social housing, μέσα από το εθνικό σύστημα υγείας της εκάστοτε χώρας?? Όλα αν γίνεται, θα ήθελα να γίνουν διακριτικά και να μπορέσω να φύγω από το σπίτι μου.
Δεν αντέχω πλέον άλλο εδώ.
Είμαι αυτός που είμαι και αν το τραβήξω κι άλλο, νιώθω ότι θα χάσω εντελώς τη ήδη χαμένη μου ζωή εδώ πέρα…
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και συγνώμη για την ενόχληση.