Μεταξύ μας γαμάς το thread, κράτα χαρακτήρα (μεταξύ μας)
Κανενα θρεντ δε γαμαω, αν καποιος γουσταρει την καφροεποχη των Λοστ μια χαρα, καλα κανει, απλα τοτε θα θεωρουσε δυνατο χαρτι το Gothic. Ή το Icon για πιο κλασικο μεταλ κατασταση. Δεν ξερω ουτε ΕΝΑΝ ανθρωπο που να θεωρει το Shades Of God το “δυνατο χαρτι” των Paradise Lost. Στο βωμο του να κατασκευασεις argument βεβαια, εσυ θα πας να βρεις τωρα 2 ντουζινες τετοιους. Το θρεντ εισαι ετοιμος ΕΣΥ να το γαμησεις με τις προσβολες και καφριλες που θα ακολουθησουν.
Γιάννη το σχόλιο ήταν δικό μου .
Στο μυαλό μου είχα αντιδράσεις που διάβαζα άκουγα τότε που βγήκε πχ το draconian από κλασικούς " πρωτοδισκακιδες " . Γιαυτό και έγραψα το σχόλιο .
Γενικά πολύς κόσμος που του αρέσει κάτι πολύ συγκεκριμένο δεν δέχεται την αλλαγή - εξέλιξη μιας μπάντας .
Νίπτω τας χείρας μου, δεν υπάρχει σωτηρία. Είσαι απλά βλαμμένος, nothing more.
On topic και εγώ αμφιταλαντευόμουν μεταξύ Shades που ήταν το πρώτο π άκουσα και Icon αλλά το Icon κέρδισε στα σημεία. Μόνο και μόνο οι ανατριχίλες που προσέφερε το As I Die για όσους το πρωτάκουσαν τότε πάντως φτάνουν για να εξυψώσουν όλο το άλμπουμ.
Το ξερω, σε εσενα απαντησα πριν πεταχτει ο κλασικος εξυπνακιας.
Εχμ συγγνώμη για την ενόχληση αλλά το Shades γαμαει δισκογραφίες ολακερες. Ευχαριστώ
Μιας και για Lost πάντως η κουβέντα, πρώτος δίσκος τους που άκουσα ήταν το DT σε μια κακογραμμενη κασέτα…με το one second όμως τους λάτρεψα
Τελος παντων για να το παω λιγο παρακατω το θεμα να πω και εγω τα δικα μου παραδειγματα αν και δεν θυμαμαι να ειναι τα πρωτα που ακουσα (εχουν περασει και παρα πολλα χρονια) , ισως ομως να ειναι καποιες δουλειες που τους εδωσα περισσοτερη σημασια και ετσι να εχουν πιο ξεχωριστη θεση μεσα μου απο οτι καποιες αλλες κλασικες κυκλοφοριες.
ποραδειγμα 1: Moltley Crue . Το ομωνυμο , αυτο με τον Corabi. Το εβρισκα παντα πολυ καλο δισκο και σαν συνολο μου αρεσει πολυ περισσοτερο απο τις προηγουμενες δουλειες τους.
παραδειγμα 2 : Αν και οι Anthrax ηταν απο τις μπαντες που μου αρεσαν παρα πολυ απο την πολυ αρχη ισως το καλυτερο μου - αγαπημενο μου να ειναι το Sound Of White Noise. λατρευω την φωνη του Bush και σε αυτο τον δισκο ειχαν και μερικες απο τις καλυτερες τους συνθεσεις.
παραδειγμα 3: Slayer - South of Heaven + Seasons In the Abyss. Για καποιο παραξενο λογο τα παιρνω λες και το ενα ειναι η συνεχεια του αλλου και τα βαζω πανω απο το Reign in Blood . Βλασφημια ; Μπορει!
παραδειγμα 4 : Sepultura - Chaos A.D. το λατρεψα με την πρωτη και ανεβηκαν στα ματια μου αν και το Arise το ειχα ηδη πολυ ψηλα.
παραδειγμα 5 : Testament - Ritual . H ιδια η μπαντα δεν παιζει σχεδον τιποτα απο αυτην την δουλεια στα Live , αλλα μαλλον ειναι η αγαπημενη μου αν και ειχα ηδη χιλιοακουσει το Practice.
παραδειγμα 6 Megadeth - Youthanasia . Σιγουρα δεν ηταν ο πρωτος δισκος που ακουσα απο Megadeth αλλα τουλαχιστον τις μισες φορες που σκεφτομαι την μπανταρα που ειχει ο MegaDave τοτε σκεφτομαι αυτο τον δισκο και τις αλλες μισες το Rust In Peace. Πιο σπανια μου ερχεται στο μυαλο το Countdown αν και εχει κομματια μεσα που λατρευω.
παραδειγμα 7. Entombed - DCLXVI: To Ride Shoot Straight and Speak the Truth . To ειχα παρει και σε ειδικη εκδοση. Για παρα πολλα χρονια το θεωρουσα καλυτερο και απο το Wolverine Blues. Ισως ακομα να το πιστευω , αλλα δεν το λεω και πολυ δυνατα !
παραδειγμα 8. Tool - Undertow. Ξερω οτι το AENIMA ειναι καλυτερο και ειναι απο τους αγαπημενους μου δισκους ever , αλλα η πρωτη ολοκληρωμενη δουλεια τους που ακουσα ηταν το Undertow και ακομα και τωρα με συγκλονιζει.
παραδειγμα 9. Depeche Mode - Ultra. Αν και τα Songs of Faith - Violator - Music for the Masses - Black Celebration τα ηεξρα ηδη , εκατσα να ασχοληθω πιο σοβαρα μαζι τους οταν ακουσα το Ultra. Για μενα ο αγαπημενος μου.
παραδειγμα 10. U2- Achtung Baby.Αντιστοιχη περιπτωση με τους Depeche Mode. Το Joshua Tree οπως και το Unforgettable Fire κυκλοφορουσαν ηδη στο σπιτι αλλα περασα βδομαδες που ακουγα με μανια το Acthung Baby.
Για να κατεβασω και ολοκληρη εντεκαδα…
Παραδειγμα 11. Metallica - Black Album . Αν και με το And Justice for All ειχα παθει ηδη την πλακα μου, ερχεται αυτο εδω το καλοκαιρι του '91 και δεν την παλευω καστανο. Μεγαλωσαν ακομα περισσοτερο στα ματια μου και τα αυτια μου δεν πιστευαν αυτο που ακουγαν ! Τι ηχαρα ειναι αυτη! Τι παθος ! και γρηγορα και βαρια κομματια και μελωδικα . Εδω εγιναν και με την βουλα η αγαπημενη μου μπαντα. Τους ειχα ηδη ξεχωρισει , ημουν ηδη ερωτευμενος αλλα εδω παντρευτηκα κιολας την καψουρα μου (καλα οταν αρχισαν να ολοκληρωνονται μπροστα μου και τα Master, Ride, Kill’em All αφου συνηθισα και τα διαφορετικα φωνητικα του Hetfield, σπιτι γινοταν πανζουρλισμος) !
3 Likes
Ωραιος!!! Επιτελους βρηκες και για μενα ενα on topic album. Το The Ritual ειναι ο αγαπημενος μου δισκος απο Testament, και ο πρωτος που ακουσα αρα μπορει και για αυτο, αλλα ποτε δεν καταλαβα το κραξιμο που εφαγε. Ειναι το Black Album τους. ΟΛΑ τα τραγουδια γαμανε, ειτε λιγο ειτε πολυ, και εχει γαμω τους ηχους.
[quote=“drenie, post:27, topic:59985, full:true”]παραδειγμα 6 Megadeth - Youthanasia . Σιγουρα δεν ηταν ο πρωτος δισκος που ακουσα απο Megadeth αλλα τουλαχιστον τις μισες φορες που σκεφτομαι την μπανταρα που ειχει ο MegaDave τοτε σκεφτομαι αυτο τον δισκο και τις αλλες μισες το Rust In Peace. Πιο σπανια μου ερχεται στο μυαλο το Countdown αν και εχει κομματια μεσα που λατρευω.
[/quote]
Ημουν παλιοτερα επισης on topic με το Cryptic Writings που ηταν το πρωτο που ακουσα, και μπορει ακομα και σημερα να το εβαζα στη νουμερο 1 θεση… αλλα νομιζω πως εχει εκθρονιστει απο το Youthanasia. Τι απιστευτη δισκαρα ρε γμτ. Η κλασικη τους 4αδα δισκων με το κλασικο lineup ειναι για μενα απιαστη…
[quote=“drenie, post:27, topic:59985, full:true”]Παραδειγμα 11. Metallica - Black Album . Αν και με το And Justice for All ειχα παθει ηδη την πλακα μου, ερχεται αυτο εδω το καλοκαιρι του '91 και δεν την παλευω καστανο. Μεγαλωσαν ακομα περισσοτερο στα ματια μου και τα αυτια μου δεν πιστευαν αυτο που ακουγαν ! Τι ηχαρα ειναι αυτη! Τι παθος ! και γρηγορα και βαρια κομματια και μελωδικα . Εδω εγιναν και με την βουλα η αγαπημενη μου μπαντα. Τους ειχα ηδη ξεχωρισει , ημουν ηδη ερωτευμενος αλλα εδω παντρευτηκα κιολας την καψουρα μου!
[/quote]
Ελα μωρε με τη μαλακιαρα…
Και ενα τελευταιο on topic: το αγαπημενο μου Savatage ειναι το Wake Of Magellan, και σιγουρα το θεωρω ενα απο τα 3 κορυφαια τους… αλλωστε μετα απο πολλα ΠΟΛΛΑ χρονια λιωσιματος της δισκογραφιας τους κατεληξα οτι προτιμω τα αλμπουμς με τον Stevens γιατι απλα μου αρεσει περισσοτερο η φωνη του απο τον Oliva. Βεβαια τι σχολιο να κανει κανεις για το Streets και το Gutter Ballet… τελειες δισκαρες και οι δυο.
2 Likes
Για τους Savatage νομιζω οτι το νουμερο ενα μου ειναι το The Edge of Thorns.Αλλα τι να λεμε τωρα… και εδω οι επιλογες ειναι πολλες και καθε τρεις και λιγο μπορει να σου πω και κατι διαφορετικο. Συμφωνω και εγω οτι γουσταρω περισσοτερο την φωνη του Stevens. Μου αρεσε τοσο που που οταν εβγαλε δισκο με τους Circle ΙΙ Circle πηγα αμεσως να παρω το πρωτο τους CD χωρις να εχω ακουσει νοτα.
1 Like
Ε καλα σε ξεραμε τι fanboy εισαι, δεν εκπλησσομαι
1 Like
παρε καρδουλα !
σε σιχαινομαι παλιοπαπαρα και με τις μαλακιες που γραφουμε θα χαθει εντελως το post Μου. Μονο εσυ θα το εχεις διαβασει στο τελος.
1 Like
Πρώτος δίσκος Savatage που ακουσα και αγαπημένος.
South of Heaven επίσης. Όπως επίσης συμφωνώ ότι είναι καλύτερο από το Reign in Blood, ασχέτως αν γαμεί και αυτό.
Το youthanasia πότε δεν το συμπαθησα τρελά, σε αντίθεση με το countdown που είναι φοβερός δίσκος,
2 Likes
Με τους Slayer είμαι πρωτοδισκάκιας τελικά, ο πρώτος που άκουσα ήταν το Hell Awaits και ακόμα και τώρα πιστεύω ότι είναι το καλύτερο τους, σάπιο, άρρωστο, σατανικό, τα λόγια είναι περιττά.
Megadeth το Youthanasia ήταν το πρώτο που άκουσα, αλλά η λατρεία ήρθε με το Rust In Peace που οκ είναι ένα σκαλί πάνω από οτιδήποτε έχουν βγάλει.
Savatage το Gutter Ballet ήταν το πρώτο που άκουσα, δεν υπάρχει αμφιβολία μέσα μου ότι είναι ο κορυφαίος τους δίσκος, μετά έρχεται το Edge Of Thorns και φυσικά λατρεύω την φωνή του Ζαχαρία.
Testament το Gatherng άκουσα πρώτα αλλά όταν άκουσα τα 2 πρώτα τους έπαθα τη ζημιά.
Dream Theater πρώτα άκουσα το φανταστικό Awake αλλά τελικά το βάζω κάτω και από το Images αλλά και από το Scenes που όταν βγήκε έπαιζε όλο το καλοκαίρι, χαλαρά, λόγω και του live του 2000.
αν συνεχίσω θα γράφω μέχρι αύριο…
Rust In Peace μπορει να ειναι τεχνικα το καλυτερο, τωρα αυτο για το σκαλι… δεν ξερω. Προσωπικα βρισκω τα επομενα τρια αλμπουμς καλυτερα σε songwriting και σε συναισθημα.
Επισης Awake πολυ σκοτεινο και γαματο αλμπουμ, το βρισκω μεχρι και σημερα ανωτερο απο το Images.
Νομίζω πάντως ότι έχει να κάνει και με την εποχή που ακούς έναν δίσκο, πως είσαι εκείνη τη στιγμή, το καλοκαίρι του 2000 πχ ήταν από τα καλύτερα της ζωής μου, σχεδόν ότι άκουσα εκείνη την εποχή έχει περάσει στα όρια του μυθικού για μένα, Scenes, Clayman, Brave New World και λίγο αργότερα Dead Heart, Khronos κτλ
Kλαίω. Ο δίσκος αυτός που θυμίζει καλοκαίρι. Τον αγαπώ (έχω το limited με το και καλά 3-D εξώφυλλο).
Αγαπημένος από In Flames και όχι ο πρώτος που άκουσα.
το ξεραμε οτι εισαι, δεν χρειαζομασταν επιβεβαιωση!
Σχεδον οτι βγηκε απο το 90-91 και μετα απο τα γνωστα ονοματα το ακουσα πανω κατω την εποχη που κυκλοφορησε. Πολλες φορες με κερδισαν σε βαθος χρονου οι πιο προσφατες δουλεις αλλα εκτιμησα και τα πρωτοδισκακια.
πχ για Slayer Που λες ειχα σε μια κασσετα το Hell Awaits στη μια πλευρα και στην αλλη το Reign In Blood. Σκοτωμος δεν λεω , χαμος αλλα οταν εφτασε στα χερια μου το Seasons και μου ειπε ενας φιλος τρελαμενος με Slayer εεεε ακου και το South , τοτε πηγα και τα αγορασα σε βινυλιο . με αυτα τα 2 ενιωσα πιο ανετα . Ασε που ποτε δεν γουσταρα και ιδιαιτερα τις τσιριδες του Araya.
Τον αγαπώ όσο και το Colony που για μένα είναι ένα τσακ καλύτερο και όσο και το Jester Race…