Και μ’ αυτά και μ’ αυτά, περνάμε στην δεκαετία του '80. Μια δεκαετία με περιορισμένες “μεγάλες” κυκλοφορίες. Μια δεκαετία που άνθισαν οι thrash ταινίες με ζόμπι, τέρατα και άλλα “ωραία”. Περνάμε λοιπόν στο προσωπικάαγαπημένο μου τοπ-10:
Brazil του Τέρι Γκίλιαμ (1985)
Ένα παραμύθι ξεχωριστό από τα άλλα. Ένας εικαστικός θρίαμβος. Λίγη παράνοια, λίγη χολή για το αμερικάνικο σύστημα (η γραφειοκρατεία σε όλο της το μεγαλείο), μικρές, μετρημένες δόσεις χιούμορ και ένα σενάριο τόσο πρωτότυπο όσο και μεγαλειώδες.
Raiders of the Lost Ark του Στίβεν Σπίλμπεργκ (1981)
Το πρώτο Ιντιάνα Τζόουνς είναι αναμφίβολα μια ταινία που σε κόλλαγε στην οθόνη χωρίς να το καταλάβεις. Πρωτότυπο και τρομερά διασκεδαστικό, προκαλεί στον θεατή άπειρα συναισθήματα, όπως χαρά, αγωνία, θλίψη, κτλ. Ο Χάρισον Φορντ στον ρόλο που τον καθιέρωσε ως τεράστιο όνομα στο Χόλιγουντ.
Aliens του Τζέιμς Κάμερον (1986)
Όταν αποφάσισε ο Κάμερον να κάνει τη συνέχεια του τρομερού Alien του Ρίντλεϊ Σκοτ πολλοί είπαν ότι θα είναι αποτυχημένη και καλά θα κάνει ο Κάμερον να μείνει κοντά στον Εξολοθρευτή του και να αφήσει τα άλλα αριστουργήματα στην ησυχία τους.
Ο Κάμερον όμως για άλλη μια φορά μεγαλούργησε. Έδωσε νέα υπόσταση στο κόνσεπτ και το πήγε ένα βήμα πιο πέρα δείχνοντας τον πρέποντα σεβασμό και στην πρώτη ταινία και στον δημιουργό αυτής.
Scarface του Μπράιαν Ντε Πάλμα (1983)
Ίσως η πιο γνωστή ταινία του Ντε Πάλμα και ένας από τους κορυφαίους ρόλους του Αλ Πατσίνο.
Ποιος δεν έχει ταυτιστεί έστω και λίγο με τον κυνικό, βίαιο, άπληστο και αυτοκαταστροφικό Τόνι Μοντάνα; Ελάχιστοι μάλλον. Ποιος δεν έχει κοιτάξει τον καθρέφτη και να ξεστομίσει το επικό: “Say hello to my little friend”; Οκ, εδώ ίσως είναι περισσότεροι αλλά καταλάβατε τι εννοώ… Τρομερές ερμηνείες, απίστευτο σενάριο και υποδειγματική σκηνοθεσία.
Terminator του Τζέιμς Κάμερον (1984)
Σόρι, αλλά οι μεγάλες αγάπες δεν γίνεται να λείπουν από τούτο εδώ το τοπ 10 και όχι μόνο αυτό αλλά μπαίνουν και ψηλά.
Η κορυφαία ταινία δράσης του '80. Το ασύλληπτης έμπνευσης σενάριο του Κάμερον, τα εκπληκτικά εφέ (το ρομπότ στο φινάλε είχε αφήσει τους πάντες άφωνους) και το θεότρελο τρικ με την επιλογή του τεράστιου Άρνι στο ρόλο του Εξολοθρευτή ανέβασαν στον θεό την ταινία.
Blood Simple των αδερφών Κοέν (1984)
Το ντεμπούτο των Κοέν είναι η επιτομή της απλότητας σε συνδιασμό με ένα απίστευτο κρεσέντο βίας.
Μας συστήνουν μια τρομερά υποτιμημένη αλλά πέρα για πέρα εκπληκτική ηθοποιό, την Φράνσις Μακ Ντόρματ (η οποία παντρέυτηκε και τον Τζόελ Κοέν αργότερα) η οποία τελικά στην περίπου 25ετή καριέρα της έχει τιμηθεί με ένα όσκαρ (για το Fargo των Κοέν) και έχει προταθεί για άλλα 3.
Εξαιρετικό φιλμ νουάρ με πολλά στοιχεία θρίλερ που για άλλη μια ταινία (όπως τις επόμενες τους) οι πρωταγωνιστές κρίνονται από τις επιλογές τους και η Νέμεσις έχει τελικά τον πρώτο ρόλο.
The Untouchables του Μπράιαν Ντε Πάλμα (1987)
Η αληθινή ιστορία των “αδιάφθορων” που έβαλαν τον μεγάλο Αλ Καπόνε στη φυλακή. Σκηνοθετικά αψεγάδιαστη, φανταστικές ερμηνείες (ο Σον Κόνερι το πήρε το τιμημένο, οι Κόστνερ και Ντε Νίρο θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι στη θέση του) και μερικές σκηνές ανθολογίας. Αριστούργημα.
The Shining του Στάνλει Κιούμπρικ (1980)
Ένα ατόφιο αριστούργημα από τον Κιούμπρικ. Αυτή τη φορά μετέφερε, με τον δικό του παρανοϊκό τρόπο, το γνωστό βιβλίο του Στίβεν Κίνγκ, στην μεγάλη οθόνη και έδειξε σε όλους πως μπορεί κάποιος να κάνει μια διασκευή ενός πασίγνωστου, καταπληκτικού βιβλίου, με τον δικό του μοναδικό τρόπο χωρίς όμως να ξεφύγει από τα όρια του.
Η Λάμψη είναι η καλύτερη απόδειξη. Ένα απίστευτα τρομακτικό, διεστραμμένο, μεγαλειώδες έπος που κάνει την φανταστική ερμηνεία του Νίκολσον να περνάει σε δεύτερη μοίρα.
The Thing του Τζον Κάρπεντερ (1982)
Η κορυφαία ταινία τρόμου, για μένα, έβερ. Εξαιρετικά εφέ για την εποχή, τρομακτικότατο και εξαίσιες ερμηνείες (ειδικά από τον Κερτ Ράσελ). Μια ταινία τρόμου που όσες φορές και να τη δω, δεν την χορταίνω. Άνοιξε το δρόμο για άπειρες ταινίες τρόμου και ξεχώρισε οσό καμία σε μια δεκαετία που με παρόμοια θεματική σκουπιδοταινίες έβγαιναν λες και ήταν στραγάλια.
Full Metal Jacket του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1987)
Το τεράστιο αντιπολεμικό αριστούργημα του Κιούμπρικ φιγουράρει στο νάμπερ ουάν.
Η πρώτη ώρα της ταινίας (η εκπαίδευση) είναι από τις κορυφαίες σκηνές ανθολογίας με τον Ρ. Λι Έρμεϊ να παραδίδει μια πραγματικά αξέχαστη ερμηνεία ως κάφρος λοχαγός.
Ίσως και η πιο αγαπημένη μου του τεραστιότατου Κιούμπρικ.
ΥΓ. Υπερεκτιμημένο θεωρώ το Raging Bull του Σκορσέζε. Εντάξει εντυπωσιακός ο Ντε Νίρο αλλά η ταινία στην ουσία δεν μου είπε τίποτα.
ΥΓ2. Δεν έχω δει το Blade Runner του Ρίντλεϊ Σκοτ. Οπότε επιφυλάσσομαι στο μέλλον να γράψω μια κριτική για μια από τις πιο γνωστές ταινίες του '80.
Nuovo cinema paradiso - Giuseppe Tornatore (1988)
Untouchables - Brian De Palma (1987)
Nostalghia - Andrei Tarkovsky (1983)
Scarface - Brian De Palma (1983)
Dead Poets Society - Peter Weir (1989)
Όχι απαραίτητα καλύτερες αλλά σίγουρα οι πιο αγαπημένες μου…
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών
Blade Runner
Η λάμψη
To πορφυρό ρόδο του Καίρου
O άνθρωπος ελέφαντας
Οργισμένο είδωλο (Raging bull)
Σεξ,ψέμματα και βιντεοταινίες
Star Wars
Τhe fog
Christine
Το όνομα του ρόδου
Camille Claudelle
Σινεμά ο παράδεισος
La boom (sorry-εφηβεία)
E.T
Γκρέμλινς
Αμαντέους
O τελευταίος αυτοκράτορας
Fame
Τούτσι
Girls just want to have fun(πάλι η νοσταλγία της εφηβείας μου)
ΑΜΑΝ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ ΤΟ ΜΗΔΕΙΑ!!! Το ειδα προσφατα μιας και ψαχνομαι στον Τριερ αυτη την εποχη…Μου αρεσε κυριως σκηνοθετικα…Μιλαμε ο τυπος οργιαζει…Τρελα πειραματιστης!
Οσο για καλυτερη ταινια των 80s μαλλον θα πω το ΕΠΟΣ ‘‘ο καιρος των Τσιγγανων’’…
Αδιάφθοροι - The untouchables
Amadeus
Ανήλικα καθάρματα - Bad boys
Άνθρωπος ελέφαντας - The elephant man
Άνθρωπος της βροχής - Rain man
Το αριστερό μου πόδι - My left foot
Gandhi
Γεννημένος την 4η Ιουλίου - Born on the 4th of July
Δαιμονισμένος άγγελος - Angel heart
Δωμάτιο με θέα - Room with a view
Ενα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα - A fish called Wanda
H ετυμηγορία - The verdict
Το ερωτικό αντικείμενο του εγκλήματος - Sea of love
J.F.K.
Καλημέρα Βιετναμ - Goodmorning Vietnam
Κάποτε στην Αμερική - Once upon a time in America
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών - Dead poets society
Η λάμψη - the shining
Μπλε βελούδο - Blue velvet
O Μισσισσιπής καίγεται - Mississippi burning
H μέρα της Μαρμότας - Groundhog day
Οργισμένο είδωλο - Raging bull
Όταν ο Χάρυ γνώρισε την Σάλλυ - When Harry met Sally
Παιδιά ενός κατώτερου Θεού - Children of al lesser God
Πλατούν - Platoon
Πορφυρούν χρώμα - The colour purple
O σημαδεμένος - Scarface
Στάσου πλάι μου - Stand by me
Σινεμά ο Παράδεισος - Nuevo cinema paradiso
Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες - Sex, lies and videotapes
Σχέσεις στοργής - Terms of endearment
Tootsie
Ο τελευταίος αυτοκράτορας - The last emperor
Ο τελευταίος πειρασμός - The last temptation of Christ
Full metal jacket
Το χρώμα του χρήματος - The colour of money
Όπως και στα 00’s γράφω ταινίες που έχω δεί και προσωπικά μου αρέσουν κ πιθανώς έχουν ξαναναφερθεί…κυρίος σαν ένας μίνι οδηγός!
λιγες και γαμιστερες γιατι οι μεγαλες λιστες κουραζουν.
the shining (κιουμπρικ/νικολσον μεγαλοφυια στο τετραγωνο και η αγαπημενη μου ταινια ολων των εποχων μαζι με το αποκαλυψη τωρα !)
full metal jacket (η 1η ωρα σε πιανει απο το λαιμο και δεν σε αφηνει μεχρι την σκηνη-γροθια στο στομαχι στο τελος της εκπαιδευσης . ισως η πιο διεισδυτικη ματια στο τερας που λεγεται ‘πολεμος’)
ran ( σαν να βλεπεις πινακα ζωγραφικης ‘τριπαρισμενος’.απιστευτη ταινια.)
scarface (γεια σου ρε depalma ψυχακια !)
angel heart (αρρωστη ταινια …αφου το δειτε θα κανετε καιρο να φατε βραστο αυγο…!)
once upon a time in america (ειναι για τα 80s οτι ηταν ο νονος για τα 70s)
κλεινω με τη ΤΑΙΝΙΑΡΑ brazil που εβαλα να τη ξαναδω χθες και μου ‘εκαψε’ το κεφαλι (ξανα!)
δειτε το οσοι νομιζετε οτι η καλυτερη ταινια του gilliam ειναι το ‘φοβος και παρανοια’ (ουτε καν !) ή το ‘12 πιθηκοι’ (close but no cigar , που λενε στο αμερικα)
αν το 1984 γινοταν ταινια , θα ηταν το brazil (αρχικα ο gilliam ειχε ονομασει την ταινια 1984,5 , ως φορο τιμης στο 1984 και στο 8,5 του fellini)
Το ειδα προσφατα μιας και ψαχνομαι στον Τριερ αυτη την εποχη…Μου αρεσε κυριως σκηνοθετικα…Μιλαμε ο τυπος οργιαζει…Τρελα πειραματιστης!
