εδω θα βαζουμε ποιηματακια μας
αρχιζω εγω με ενα δικο μου που λεγετε
Η ΑΝΗΦΟΡΑ
μεσα στον ηλιο επαρπατουσα
απο την ζωη μου τιποτε αλλο δεν ζητουσα
μοναχα εσενα στην ζωη να σε αποκτουσα
και τα χειλη σου να φιλουσα
και τοτε ξαφνου στη σιωπη
ηρθε το αγγιγμα σου
την μυρωδια σου ελαχταρησα και τα
ρακομελα σου
τα ηπιαμε τα σπασαμε
και τοτε εταιριαξαμε μεχρι τις πρωτες πρωινες εμεις καλοπερασαμε
και τοτε ξαφνου κατηφορα
υγνωμη θεε μου αλλα δεν φταιω για αυτην τη μπορα
ενα λαθος εκανα χωρις να καταλαβω και συ αμεσως τι ζωη μου
να την πεταξεις σε αδειο καδο
καθως κυλουσα στη κατηφορα και βρεχομουν απο τη μπορα
προσπαθουσα να αντιστρεψω να τη καμω ανηφορα
μα τποτα δε με εκραταγε απο την κατρακυλα
προσπαθησα πολυ με αιμα και με πονο να κανω αγαπη ολα αυτο το φθονο
μα τελικα αφεθηκα σε αυτη τη κατηφορα μα μολις να καταλαβα οτι ηταν ανηφορα
και τωρα πια ετσι περπατω διχως να νιωθω πονο
ειλικρινα σε αγαπω εσενα θελω μονο