Και πρέπει να ήμουν 12 όταν κατά λάθος άκουσα το Child in time, το Phantom of the Opera και το More fool you. Μετά όλα πήραν το δρόμο τους.
Και πρέπει να ήμουν 15 όταν σε μια σχολική εκδρομή, τα παιδιά έπεισαν τον οδηγό να βάλει δική τους κασέτα στο πούλμαν. Το Speed of light, to Sacred Hell και το Man on a mission. Μετά όλα ξαναπήραν το δρόμο τους. Λίγο μετά ανακάλυψα τις κοπέλες κι έχασα εγώ το δρόμο μου.
Τον ξαναβρήκα το 2011 μαζί με τους RR. Φυσικά επειδή το γατί σέρνει κάτι ανόητους σαν κι εμένα …
Και σε μια πολύ επώδυνη περίοδο της ζωής μου, όπου μεταξύ άλλων έχασα την πίστη μου στην νεφελώδη ιδέα της αθανασίας ξανανακάλυψα τη λογοτεχνία και τους Arch, Opeth, Cradle, Hypocricy, Draconian, Agalloch και πλέον έχασα μόνο χρόνο με ανόητους, αλλά όχι το δρόμο μου.