Ποιους τωρινούς Anathema και ποιος είπε ότι πρέπει να σου αρέσει κάτι μωρέ.
Να σου αρέσει ό,τι σου αρέσει. Δεν υπάρχει κάτι κακό στο να μη σου λέει κάτι το Blackwater Park ή οι Cellar Darling ή οτιδήποτε άλλο. Αλλά όταν λες οι τάδε να το κλείσουν το μαγαζί και οι άλλοι κακή απομίμηση, όταν είναι κάτι που προφανώς δε σε αγγίζει ούτε ελάχιστα, ε δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα.
Πολύ ωραία πρόταση, κομμάτια που κολλάνε στο μυαλό σου με την πρώτη, πολύ μου άρεσε και ο “μουντός” ήχος και στην τελική Σιάτλ λέει…ναφ σεντ
Το Keeper κομματάρα, μου θύμισε και πολύ έντονα όμως (στα φωνιτικά κυρίως) τους Arctic Monkeys.
Για μένα η “αλήθεια” κρύβεται στο Son of a gun και Over & Over
Κάπου αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ του Devin Townsend. Είναι μέχρι στιγμής η κυκλοφορία της χρονιάς hands down. Είναι ίσως το αριστούργημα ανάμεσα στα αριστουργήματά του. Review εδώ.
Επίσης, οι Enforcer για τα δικά μου γούστα και αυτιά, βγάζουν τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους και πιο ολοκληρωμένο μαζί με το Diamonds. That being said, ίσως αυτό σημαίνει ότι θα απογοητεύσει πολλούς από τους πιο “σκληροπυρηνικούς” οπαδούς τους.
Πάντα υπάρχει το στοιχείο του χρόνου, που δεν το έχουμε ακόμα για αυτό το άλμπουμ, αλλά θα τολμήσω να πω ναι, υπό την άποψη ότι κανένα άλμπουμ του ποτέ δεν με έχει καθηλώσει τόσο πολύ, τόσο άμεσα.
Toυ έχω δώσει μια ολοκληρωμένη ακρόαση. Με έχει πιάσει νευρικό. Είμαι με το πρόσωπο του εξωφύλλου The Raven That Refused to Sing x 100. Eξωφρενικό, τέλειο, εξωφρενικά τέλειο.
έφυγε λέει ο κιθαρίστας των Enforcer γιατί αυτοί το γύρισαν στο πιο μελωδικό hard rock λένε οι ψαγμένοι τρου μεταλλάδες και τους πετάει στα μούτρα αυτό