Μας κοροιδευουν στεγνα!
Ας ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά…
“Κυκλοφόρησε” το νέο άλμπουμ από Baroness
Επίσης βγήκαν Thank You Scientist και Yeasayer
Edit : Πολύ θα μου άρεσε εάν είναι όλο το άλμπουμ σε αυτό το ύφος.
Ναι θα μου αρεσε και εμενα αυτο το approach, μιας και τα 2 προηγουμενα ηταν ηδη αρκετα σκοτεινα οποτε δε με χαλαει κατι καινουργιο δημιουργικα. Πολυ PJ Harvey vibes μου βγαζει !
OΒΙΔΑ !
Αλλαγη τεμπο στο 3.05 να σπασεις σβερκο…
Φρεσκό. Σ’αυτούς ήταν/ειναι ο δεύτερος κιθαρίστας απο Beast in Black.
Σαν Accept.
βγήκε νέο Raconteurs
ΔΙΑΦΩΝΩ, μάπα τελείως το τραγούδι όχι ότι περίμενα και κάτι καλύτερο. Σε όποιον αρέσει η independent εποχή (άντε και το american way ) φανταζομαι θα είναι ο.κ , για μένα ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ μετά το surf Nicaragua.
Για μένα στο Draining you of life… μετά ξεπουληθηκαν (προφανώς) 
Προς τι η ειρωνία ? Φυσικά και ξεπουλήθηκαν μετά το ντεμπουτο τους , ακόμα και οι στίχοι τους έγιναν παιδικοί του τύπου «άτιμη αμερικανική κοινωνία» (κάτι σαν Metallica δηλαδή) όταν πριν έγραφαν για τις αμερικανόκινητες χούντες σε χώρες της λατινικής Αμερικής (death squad, surf Nicaragua) . Ένα φοβερό ντεμπούτο και τέλος.
Διαφωνώ, και στο American Way μια χαρά στίχους έχει και μουσικά είναι τούμπανο. Καμία ειρωνεία ρε, πλακιτσα κάνουμε μην είστε τόσο ευαίσθητοι. Γενικά το λέω όχι μόνο σε σένα.
Το american way τεράστια απογοήτευση όταν είχε βγει, ακόμα το θυμάμαι. Όσο για τους στίχους ανάμεσα σε τραγούδια όπως το death squad και «επαναστατικά» τύπου «american way” (η σχολή Metallica γράφουμε δήθεν επαναστατικούς αλλά τελείως ανωδυνους στοίχους για να ικανοποιήσουμε το δεκαεξάχρονο αμερικανακι) υπάρχει χαώδης απόσταση.
Καλά τα λες, όμως και στο ντεμπούτο τους, οι στίχοι έχουν έντονο χαρακτήρα κηρύγματος και ενοχλητική σε πολλές στιγμές αφέλεια, μπερδεύοντας “καλούς” Εβραίους από τη μια, με “κακούς” ναζί, χριστιανούς και Αμερικάνους μιλιταριστές από την άλλη, σε έναν ιδεολογικό αχταρμά.
Αυτό βέβαια είναι κάτι που θα μπορούσαμε να αποδώσουμε στο νεαρό της ηλικίας της ίδιας της μπάντας.
Δηλαδή, ο Phil Rind, που ήταν ήδη από τότε ο spokesman/ βασικός συνθέτης τους, ήταν μόλις 18 ετών – ο άνθρωπος αφιερώνει το “Administrative Decisions” στην τάξη του στο σχολείο, τι να λέμε τώρα!
Έκτοτε βέβαια, ο συμπαθής Phil συνεχίζει, απ’ ότι διακρίνω, με την ίδια αφέλεια, την ίδια συνθηματολογία - “καθήλωση” λέγεται αυτό στην ψυχολογία!
Όντως αχταρμάς αλλά είχαν έναν edgy χαρακτήρα τουλάχιστον σε 1-2 τραγούδια (ξανα χαρακτηριστικό το death squad για Πινοσέτ και σια) που τον έχασαν πολύ γρήγορα. Επίσης η μουσική στο ντεμπούτο τους γαμαγε, καμία σχέση με οτιδήποτε κυκλοφόρησαν αργότερα.
Τεσπα, πολύ καλό το νέο Memoriam , με τον μακραν καλύτερο ήχο που είχαν. Φοβερό και το νέο τραγούδι των Entombed a.d , τελείως old school χωρίς ίχνος death’n’roll.