Ας πούμε ότι οι παρακάτω μπάντες είναι στην ίδια συνομοταξία (για την συζήτηση): Bohren & der Club of Gore, Dale Cooper Quartet & The Dictaphones, The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, The Mount Fuji Doomjazz Corporation, Heroin and Your Veins (έλεος με τα ονόματα σιδηρόδρομοι ).
Προσωπικά θα έβαζα στην κορυφή τους Bohren πια. Το Patchouli Blue συν μια συλλογή με τον προβοκατόρικο τίτλο “Bohren for Beginners” τα έχω λιώσει τον τελευταίο χρόνο.
By the way, η Denovali επανακυκλοφορεί τους δίσκους των The Mount Fuji…
Περιμένοντας με αγωνία την κριτική του @Ktn - ή ότι άλλο μπορεί να μας πει για να μεγαλώσει το hype - να πω ότι οι Black Foxxes είναι εξαιρετικότατοι. Έρχεται το τρίτο τους άλμπουμ στις 30 Οκτωβρίου. Προσωπικά δεν “νιώθω” με κανένα άλλο συγκρότημα αυτού του ήχου τόσο πολύ όσο με αυτούς.
Αν υπάρχουν κι άλλοι φίλοι της μπάντας, να κάνουμε τοπικ βρε παιδιά, Αντώνη μίλα!
δεν θα με χαρακτηριζα μεγαλο φαν αλλα κομματια οπως τα Bronte, Float on, JOY κ.α. παιζουν συχνα στις playlists μου και περιμενω και εγω τον νεο δισκο γιατι τα πρωτα δειγματα ειναι ενθαρρυντικά
Άπειρος σεβασμός για το ότι χωρίς να είναι μεγάλο όνομα, και παρά το σχετικό μπαμ του Husk, κάνουν του κεφαλιού τους και πάνε τελείως μη εμπορικά.
Επίσης, οι λεπτομέρειες. Το ντεμπούτο ήταν τέλειο για σβήσιμο καλοκαιριού (κυκλοφόρησε Αύγουστο). Το Reidi πιο ανοιξιάτικο (Μάρτιος). Το φετινό σχεδόν μαυρίλα.
Άκουσα το νέο Benediction και δε με τρέλανε. Kataklysmικό death, αρκετά καλογυαλισμένο για τα γούστα μου, πολύ by the book και με τον μετρονόμο. Ίσως μου είχατε δημιουργήσει και ψηλές προσδοκίες με αυτά που γράφατε.
Γενικά πλέον ελάχιστες αμιγώς death metal κυκλοφορίες με κρατάνε, ενδεικτικά θα αναφέρω (γιατί για πιο αναλυτικά καλύτερα να τα πούμε στο Death metal topic ) οι Necrot, Genocide Pact, Tomb Mold, Outre-Tombe, Outer Heaven, Horrendous, Mammoth Grinder και Gatecreeper.
Well,σε καταλαβαίνω απόλυτα πως το βλέπεις. Οι Benediction ποτέ δεν ήταν κάτι το εξωφρενικό, είναι αρκετά απλοΐκό death metal, ορισμένα ριφφ είναι σε φάση “μα καλα, πως πέρασε αυτό το ριφφ από όλη την μπάντα και μπήκε στο δίσκο??”, αλλά για μένα έχουν κάτι που με τραβάει απίστευτα. Αυτό το απλό που έχουν μου λέει πολλά, δεν είναι κάρφοι για την καφρίλα, αλλά γιατί πολύ απλά το γουστάρουν. Αν μπορούσα να τους παραλληλίσω με άλλη μπάντα, είναι οι Αnvil του death metal. Είναι τα γραφικά τυπάκια, που ποτέ δεν ήταν τοπ όνομα, αλλά πάντα δούλευαν πολύ τίμια. Αυτό το απλό και προσβάσιμο (δεν τους λες και AOR death metal βέβαια) είναι κάτι που εκτιμώ αφάνταστα, αλλά και φυσικά τον δίσκαρο, το Grind Bastard, το οποίο λατρεύω. Φυσικά άλλη ορμή είχαν στις εποχές Grand Leveller και Trascend the Rubicon, αλλά αυτό το μείγμα death metal με κάποιες ελάχιστες punk πινελιές, μου αρέσει πάρα πολύ. Τεσπα, είμαι σχετικά fanboys.
Same here σε σχεση με το νεο benediction, κι ας μην ειμαι καθολου φανμποης τους. Παιζουν σχετικα απλα, αλλα αυτο το απλο σχετικα death metal με παρα πολλες- thrash θα τις ελεγα εγω και οχι punk, αλλα και το thrash παιδι ΚΑΙ του punk ειναι- επιρροες σε αυτο το δισκο το παιζουν παρα παρα πολυ καλα.
Προσωπικα γουσταρα απο την πρωτη φορα που ακουσα τον δισκο, και εχω ριξει 5-6 ακροασεις σε 3 μερες που σημαινει πως με τραβηξε αρκετα.
Ειναι ο δισκος που προχωραει μπροστα τη μουσικη μας? οχι
Ειναι ενας δισκος που θα μνημονευουμε μετα απο 20 χρονια? Μαλλον οχι
Γαμει? Ναι, εχει ορμητικοτητα, γαματα ριφ, ωραια τυμπανα, γαματη φωνη, groove και “οικονομια” με την εννοια πως δεν με κουραζει ουτε δευτερολεπτο απο τα 47 λεπτα διαρκειας του
Περασα καλα σε καθε ακροαση του? Ναι
Περί Benediction και death metal. Δεν τον έχω ακούσει τον δίσκο ακόμα (τα δείγματα μου άρεσαν πολύ), αλλά δεν καταλαβαίνω τόσο αυτό που λέτε περί απλοϊκού DM. Στα αυτιά μου, το παραδοσιακό, καθαρό DM είναι σε μεγάλο βαθμό "απλοϊκό"¨. Μικρά κομμάτια σε διάρκεια, γκρούβα ενίοτε, κουπλέ-ρεφρέν-κουπλέ-ρεφρέν-σόλο κτλ κτλ. Δηλαδή οι περισσότεροι στα 90ς έτσι δεν έπαιζαν; Και οι Bolt Thrower σε απλές φόρμες δεν βασίζονται σε κάθε δίσκο τους; Οι Dismember? Οι Cancer? Οι Obituary? Οι Entombed?
Δεν το λέω για κακό παρεμπιπτόντως, πετάω την σκούφια μου για τέτοια μουσική.
Δε ξέρω αν αναφέρθηκε νωρίτερα μιας και κυκλοφορεί καιρό.
Πολύ καλή επιστροφή. Μελωδικό US Power, με έμφαση στο μελωδικό.
Ευχάριστος δίσκος. Πιασαρικα, με ωραίες μελωδίες, κομμάτια. Καλή παραγωγή, με μια ένσταση στις κιθάρες που ίσως έπρεπε να είναι λίγο πιο ογκώδεις. Φωνητικά σούπερ.
Τι να πω όσοι πιστοί σίγουρα έχετε ακούσει ήδη.
Οι υπόλοιποι δεν θα χάσετε…
Σωστος για το Hitman, πολυ ευχαριστη κυκλοφορια.
Μια κυκλοφορια που δεν εχω δει και πολυ εδω μεσα απο αλλους, και για μενα ειναι σιγουρα στο τοπ 10 για φετος ειναι αυτη των Sacred Outcry.
Στην φωνη ο Yannis Papadopoulos, (ex Wardrum). Εαν αυτος ο δισκος ειχε κυκλοφορησει την δεκαετια του ΄90 πιστευω θα παραμιλαγε ολος ο πλανητης (καλα κοψε κατι )
Φανερες επιρροες απο Warlord και Manowar, κιθαρες που παραμπεμπουν σε Iced Earth και Blind Guardian, στιχοι επιρεασμενοι απο Moorcock (ακουστε το 14λεπτο ομωνυμο κομματι και θα καταλαβετε)
).
τα έχω λιώσει τον τελευταίο χρόνο.
) οι Necrot, Genocide Pact, Tomb Mold, Outre-Tombe, Outer Heaven, Horrendous, Mammoth Grinder και Gatecreeper.
)