Ας αφήσω αυτό εδώ για τους μερακλήδες.
Spell - Opulent Decay
Για να (μην) καταλάβετε τι παίζουν, παραθέτω κάποια σχόλια:
"Prog influences permeate over a Nwobhm feel . But it’s more than that . It’s stoner rock with solid riffs "
“Flavours of 80’s UK goth and 90’s indie rock mixed up with elements of old school metal”
"This has to be the unity of opposites: Guns N’Roses and Psychotic Waltz in one weird meteoric alloy. "
βγήκαν τα νέα Fiona Apple, Hexvessel, Oranssi Pazuzu και Gregory Porter
Ο δίσκος έχει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.
Και τα προηγούμενα δυό ήταν γαμω τα δισκάκια, αλλά αυτό εδώ δείχνει
ότι θέλουν να το προχωρήσουν κι άλλο.
Νέος ορχηστρικός δίσκος (με εξαίρεση το 1ο τραγούδι) από τον Chris Poland. Fusion σε στυλ Holdsworth//Beck κλπ, μην περιμένετε να ακούσετε metal φυσικά, θα απογοητευτείτε.
Και λινκ - Spotify δε το βλεπω ακομα:
Υπέροχο.
Sorry αν εχει ξαναμπει.
Τι ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ειναι αυτη.
ΥΓ. Να ναι καλα ο αλγοριθμος του YouTube που με εστειλε στα καπακια εδω περα μετα απο Manes. Δεν γνωριζα την υπαρξη αυτης της μπαντας μεχρι πριν 1 ωρα.
Το Pure Reason Revolution όσο περνάνε οι βδομάδες μ’ αρέσει όλο και περισσότερο. Εθιστικό.
το στυλ στο βιντεό κ όλα μου θύμισε, σε χειρότερο, τους επίσης στην Inside Out… Frost*, που να πω την αλήθεια τους βρίσκω λίγο πιο προγκ > ποπ.
Αυτό είναι το “σκληρότερο” τραγούδι του άλμπουμ.
Είχαμε ριβιου και συνεντευξη πρόσφατα!
Πέρα από τις διάφορες ομορφιές που περιέχει το κομμάτι, μου θύμισε μια από τις υπεραγαπημένες μου μπάντες, τους dEUS. Είχε λίγο από αυτό το διεστραμμένο, γλυκόπικρο feeling που είναι διάχυτο στο Ideal Crash και επίσης η φωνή του τυπα μοιάζει επίσης σε ένα βαθμό…είχα ξεχάσει πώς είναι να σου βγάζει τέτοια feelings ένα κομμάτι.
Χαχαχ νταξει τι βριζεις κι εσυ τωρα πασχαλιατικα γμτχρστμ
Αχαχαχ αφού μ έκανες και κοιμήθηκα 32 λεπτά αργότερα μετά τα 4 αναγκαστικά repeat 
Άσχετο αλλά εντωμεταξύ τι παραγωγάρα έχει…
Επειδή δεν ήθελα να κάνω νέο topic για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία καθώς δεν ήθελα να χαθεί (παρεμπιπτόντως τα υπόλοιπα 2 από τα 3 albums τους έχουν δικό τους topic εδώ για το εκπληκτικό ντεμπούτο κι εδώ για το αρκετά καλό Meir), το ποστάρω εδώ:
Έχει κυκλοφορήσει εδώ και 2 μήνες το 4ο άλμπουμ τους, Splid.
Όντας τεράστιος φαν τους από το 2011 αλλά κι απογοητευμένος από το μέτριο Nattesferd, έβαλα να το ακούσω με χαμηλά τον πήχη αλλά με κέρδισε από την 1η ακρόαση. Νομίζω ότι βρήκαμε το 2ο καλύτερο άλμπουμ τους μετά το ντεμπούτο που δε θα το ρίξει κανείς από την κορυφή.
Μετά από τη χαλαρή εισαγωγή του Rogaland, μπαίνουν με χαρακτηριστικό κομμάτι ήχου Kvelertak, το πρώτο αγγλόφωνο κομμάτι τους (με συμμετοχή Troy από Mastodon), το Crack of Doom. Για να καταλάβετε περίπου το στυλ του δίσκου με ένα κομμάτι μόνο, μπορείτε να έχετε δείγμα αυτό.
Στο κομμάτι αυτό ακούμε τον κλασικό ήχο των Νορβηγών: Κοφτά, στακάτα riffs, 2 step πανκικους ρυθμούς και σχιστομπλακ φωνητικά.
Επόμενο το Necrosoft, πάλι σε κλασικό στιλ με black blasbeats, δισολίες με τρέμολο και, όπως συνήθως, επηρεασμένα από punk, ρεφραίν.
Discord - party song no2 (μετά το Crack of Doom). Gang chorus με τη μελωδία να παίζεται από την κιθάρα σε διαρκές lead.
Bratebrann - Το mid tempo (για δεδομένα Kvelertak) ροκ χιτάκι, θα μπορούσε άνετα να πάρει radio air play. Κορυφαίο σόλο μέχρι στιγμής στον δίσκο κι από τα αγαπημένα μου.
Uglas Hegemoni - Το instrumental σημείο στη μέση (1:45 με 2:48) ξεκινάει να χτίζει και τελειώνει με κλασική δισολία Kvelertak ακολουθούμενη με την 3η ακουστική κιθάρα. Επίσης από τα αγαπημένα μου.
Fanden Ta Dette Hull! OK ok ξεκινάει σαν Hell Bells… To 2o mid tempo ροκάκι του δίσκου, αν και σε κάποιο σημείο στη μέση πατάνε το γκάζι. Το κομμάτι θυμίζει αρκετά τον δίσκο τους Meir.
Tevling Το πιο Nattesferd κομμάτι του δίσκου. Λίγο ατμοσφαιρικό, λίγο μελαγχολικό, σίγουρα χωρίς πολλά γκάζια.
Sevnemøte Med Satan - Grower, κι αυτό χωρίς πολλά γκάζια αλλά με ωραίο χτίσιμο και γενικά διαφορέτικό απ ότι μας είχαν συνηθίσει.
Delirium Tremenes To grand finale. Ξεκινάει μελό με φωνητικά και κιθάρες που θυμίζουν alt/indie ροκ, συνεχίζουν με prog/psych πέρασμα τύπου κι επιπέδου Mastodon, συνεχίζουν με blast beats σε μίξη με ακουστικές για να τελειώσουν με breakdowns και κρεσέντο.
Συνολικά, πολύ ενδιαφέρουσα επιστροφή (νέος τραγουδιστής μην ξεχνάμε), θα μπει σίγουρα στα καλύτερα του 2020 για μένα και επιτέλους κάτι που να προσπαθεί να κοιτάξει στα μάτια το ομώνυμο.
Είναι πολύ δυνατό και με έπιασε και εμένα εξαπίνης. Προτιμώ τον καινούργιο τραγουδιστή να πω την αλήθεια. Τους είδα τόσες φορές live σαν support στους Metallica και πραγματικά τον θεωρούσα τον αδύναμο κρίκο της μπάντας.
Νέο Ulcerate.
Το νέο Ulcerate…
Ζημια παθαμε με το Ulcerate. Πολυ πιο πιασαρικο απτα προσφατα, ξεπουληθηκαν!
Και ατμόσφαιρα και ριφαρες και γαματα arrangement και τον καλυτερο ντεθ μεταλ ντραμερ. Τρομερο αλμπουμ, μπραβο στους καραφλες!
Οι τυχεροί που το έχουμε, το έχουμε λιώσει.
Προσωπικά αισθάνομαι ότι είναι το καλύτερο τους άλμπουμ κι αυτό από μόνο του, λέει πολλά για το τι κορυφές χτυπάει…
Επίσης, πιστεύω ότι είναι άλμπουμ που δεν αφορά μόνο τους death metal fans, είναι μια σημαντική δουλειά για το metal γενικότερα.